Vandaag de laatste etappe, het voelt niet anders. Gisteren nog tegen de hoek van de balie gelopen. Mijn rechter bovenbeen heeft een paardestamp gekregen en dat is nogal hinderlijk. Ik kan niet goed stappen en omdat ik wat mank ga, vang ik dat op met mijn linkerpoot. Daarvan doet de kuit nu ook pijn.
De paaltjes geven geen afstand meer, iedereen zegt dat er een fout van 3km op zit. Meer dus. Het weer is schitterend voor die laatste dag, warmte eindelijk.
Nu gaat het ook nog altijd op en af, de laatste helling is deze van Monte do Gozo enkele km voor Santiago. Je kan daar de stad zien in het dal, maar vandaag hangt er een grote wolk boven. We zien enkel een lange brug boven het wolkendek. Juist over de spoorweg houden we halt bij een cafeetje, even rusten, toilet en wat drinken.
Nu het verkeersbord met Santiago op we zijn er, een foto nemen natuurlijk. We volgen nog steeds die gele pijlen en plotseling kunnen we een toren van de kathedraal zien, nu is het echt niet ver meer.
Een doedelzak speelt, veel mensen, door een smal straatje en dan het grote plein. Je komt naast de kathedraal op dat plein. Heel veel mensen hier, enkele herken ik van die lange weg. Ik kom samen aan met Kimberly (Canada) en Sabina ( Oostenrijk).
Weinig emotie, het is voorbij, ik wil, moet naar huis.
Eerst nog de Compostella afhalen in het pelgrimsbureau om de hoek. Ook daar in de rij, zoveel pelgrims die aangekomen zijn.
Daarna een rol kopen om die aflaat op te bergen, en wat postkaarten.
Ik besluit om wat tijd te nemen en hier toch te overnachten zo kan ik het wat gemakkelijker laten bezinken.
Reacties op bericht (1)
06-11-2012
Proficiat
Van harte proficiat. De camino stappen van huis uit, lange tijd onderweg,
familie, kinderen en kleinkinderen missen, het doet wat met een mens.
Maar ook mensen ontmoeten en terug loslaten, of beter: loslaten en terug ontmoeten, gastvrijheid, vriendschap en solidariteit. het zijn dingen die de Camino onvergetelijkmaken. Toen je hier in Vremde vertrok? hadden we heimwee, het liefst zouden we op hetzelfde moment mee vertrokken zijn. Alleen hebben we voor onszelf besloten om deze tocht maar éénmaal te doen. Deze tocht en de ervaringen maken dat we nu onze camino voortzetten hier ter plaatse samen met andere mensen, waar we een stuk op de camino van hun leven naast hun gaan. Ons huis is een open huis geworden. Het ga je goed. Vele groeten Jos en Suzanne.
06-11-2012 om 10:35
geschreven door Jos & Suzanne Van Hoeydonck
