L.S.

Gedurende de jaren twintig vestigde Louis Marant en zijn echtgenote Emilie Coessens zich in het huis nr 98 in de Mechelsestraat als fietsenmaker annex café. Op hetzelfde adres vinden wij ook een familie Jan Verbelen aan. Op het einde van de jaren 50 verhuisden zij naar het Klein Begijnhof, een tweehonderd meter verwijderd van hun vroegere woonst. Zij kregen een zoon Gerard Marant,bijgenaamd Roy (°1919) en later twee kleinkinderen : Jean Louis en Yvo, leeftijdsgenoten die ik mij nog zeer goed herinner . Jean Louis is overleden toen hij 40 was met Yvo heb ik steeds goede contacten gehad. Het is hij die mij een reeks prachtige familiefoto's bezorgde, waarvan ik de meeste hier zal publiceren.

Grootvader en grootmoeder Schievers waren bevriend met hun buren en kregen dan ook ter gelegenheid van hun gouden bruiloft in 1949 gelukwensen van de familie Marant, waar ze geregeld op cafébezoek gingen en heel wat vrienden ontmoetten.

Willy

In ons stukje straat kon je alles kopen : je had er twee kruideniers, een boekenwinkel, een verfwinkel, twee bakkers, enkele cafés, een behanger-garnierder, een loodgieter,een fietsenhersteller ( annex herberg), een schoenwinkel een herenkapper en natuurlijk een "beenhouwerij" (slagerij) Deze laatste was in 49 gevestigd in nr 96.

Het huis nr 96 in de Mechelsestraat is gedurende bijna 40 jaar bewoond geweest door een gezin "Dimartinelli". Ik heb de naam steeds onthouden, omdat mijn moeder, die in de 116 opgroeide, er een vriendinnetje had,die haar nu en dan een kaartje stuurde. Als kind heb ik die fantasiekaartjes gezien en ik vond die naam toch zo exotisch dat ik dacht dat zij een Italiaans pennevriendinnetje had. Pas veel later heb ik in de archieven ontdekt dat het haar buurmeisje was en dat de naam Dimartinelli reeds in de 19e eeuw in Leuven voorkwam.

Ik heb de Dimartinellis niet gekend, maar Jean en Amelie en dochter Marie-Jeanne, mijn moeder, wel. En dat ze bevriend gebleven zijn bewijst dit luxetelegram.

Ik vergeet nooit de aanvoer van het vlees bij slager,, drie huizen verder : de halve koeien die aan de haak werden geslagen en vooral de varkenskoppen maakten een enorme indruk op mij als vijfjarige. Helaas kan ik mij de slager zelf en zijn gezin niet meer voorstellen. Misschien kochten mijn ouders elders hun vlees ? Hij heeft er ook niet enorm lang gewoond.Later werd de zaak overgenomen door Firmin Vercruysse. Het echtpaar had twee dochters en een zoon, waarvan een van de dochters bevriend was met dochter Yvette van de bakkerswinkel Crabbe - Rongé in de 117 aan de overkant. Het is zij die me ook deze inlichtingen bezorgde.

Dit huis en de volledige rij tot aan de Half-Maartstraat was eigendom de Sint-Geertrudisabdij, die deze huizen verhuurde.

Op de oudste foto, genomen omstreeks 1910 zien wij het winkeltje van Mevrouw Keyenberg - Lamot, de "Papeterie Anglaise", waar prentkaarten en papierwaren werden verkocht. Haar man, August, was schilder decorateur. (bron : Leuven weleer - Uytterhoeven)

In nr 92 was een stomerij-ververij, uitgebaat door N. Labarde gevestigd

De verhoging van de achterbouw vond plaats in 1924 (bron : inventaris erfgoed)

In de jaren 30 woonde in het huis nr 90 : Guillaume Volckaerts en Pierre Mathieu , in huis nr 92 :  Guillaume Degens (spreek uit De Gèns) en in 94 : Jules Degens met echtg. Beelen en 3 kinderen : Rosa, Paula en Willy.

Guillaume Volckaerts huwde later zijn buurmeisje Paula en in de jaren 50 en 60 vinden wij hen terug aan de overkant, in het Oratoriënhof dat zij uitbaatten tot in de jaren 80.

1949. Voor mij zal de naam Schoeters altijd het begrip "Meubelen" blijven dragen, net zoals voor de meeste Leuvenaars Meublova, Billestraat, Devadder , De Keyzer e.a. synoniem waren voor grote meubelzaken in het centrum.

Wij hadden als onmiddellijke buren de meubelwinkel Schoeters en het was ook in grote letters op de gevel aangebracht "Firma A. Schoeters" (zie foto). De firma was ondergebracht in een gedeelte van het pand, en het rechtergedeelte was een aparte ruimte waar de heer Marant met zijn fietsenwinkel annex café was gevestigd. De Maranten hadden er alleen hun zaak en betrokken een huis in het Klein Begijnhof.

Thans is dit pand een studenthuis geworden en werd de gevel helemaal in zijn oorspronkelijke staat hersteld. Het plakwerk is verdwenen en huisnummer 98 ook.

De advertentie uit de "Passe-Partout" dateert van 1955, twee jaar nadat huis Vounckx-Schievers zich gevestigd had in het centrum, zodat ik niet heb geweten wanneer de meubelwinkel werd gesloten. Aan de advertentie te zien, zou 1955 of 56 het jaar kunnen geweest zijn. Verder onderzoek dringt zich op of misschien kan een van de geïnteresseerde bloglezers mij meer informatie verschaffen.

De Schoetersen gebruikten ook een oud kaartje voor hun gelukwensen. In de jaren 30 woonden er een zekere Pardon en in 1947 Frans Boogaerts en Maria Van Moer (archieven Leuven)

De eerste brug over de Dijle, achter de Vismarkt, kreeg de naam Bogaardenbrug, omdat ze vlak bij het klooster van de gelijknamige orde lag, maar in de XVlle eeuw werd de naam veranderd in "Pont-des-Oratoriens of Oratoriënbrug, om dezelfde reden en wegens de wisselende kloosterorde (Ed. Van Even)

Aan gene zijde van de Dijle was het bierkranenfabriek van de Heer Jules Ons gevestigd. Recht hiertegenover, in nr. 88 woonde de Heer Lebbe, tandarts, samen met zijn vrouw, Josée Ons, dochter van Jules en hun gezin.