In ons stukje straat kon je alles kopen : je had er twee kruideniers, een boekenwinkel, een verfwinkel, twee bakkers, enkele cafés, een behanger-garnierder, een loodgieter,een fietsenhersteller ( annex herberg), een schoenwinkel een herenkapper en natuurlijk een "beenhouwerij" (slagerij) Deze laatste was in 49 gevestigd in nr 96.

Het huis nr 96 in de Mechelsestraat is gedurende bijna 40 jaar bewoond geweest door een gezin "Dimartinelli". Ik heb de naam steeds onthouden, omdat mijn moeder, die in de 116 opgroeide, er een vriendinnetje had,die haar nu en dan een kaartje stuurde. Als kind heb ik die fantasiekaartjes gezien en ik vond die naam toch zo exotisch dat ik dacht dat zij een Italiaans pennevriendinnetje had. Pas veel later heb ik in de archieven ontdekt dat het haar buurmeisje was en dat de naam Dimartinelli reeds in de 19e eeuw in Leuven voorkwam.

Ik heb de Dimartinellis niet gekend, maar Jean en Amelie en dochter Marie-Jeanne, mijn moeder, wel. En dat ze bevriend gebleven zijn bewijst dit luxetelegram.

Ik vergeet nooit de aanvoer van het vlees bij slager,, drie huizen verder : de halve koeien die aan de haak werden geslagen en vooral de varkenskoppen maakten een enorme indruk op mij als vijfjarige. Helaas kan ik mij de slager zelf en zijn gezin niet meer voorstellen. Misschien kochten mijn ouders elders hun vlees ? Hij heeft er ook niet enorm lang gewoond.Later werd de zaak overgenomen door Firmin Vercruysse. Het echtpaar had twee dochters en een zoon, waarvan een van de dochters bevriend was met dochter Yvette van de bakkerswinkel Crabbe - Rongé in de 117 aan de overkant. Het is zij die me ook deze inlichtingen bezorgde.