De wekker stond op 7u45. We werden om 8u30 verwacht in "de office" van Himalaya Leaders. Dat lag vlak naast ons hotel. Dat uur haalden we net niet. Eerst was er nog het ontbijt in het hotel. Niet super maar wel OK. De bespreking van het programma was een beetje op zijn Nepalees ; "Het zal te zien zijn wat het weer doet","Misschien is er morgen een vliegtuig naar Pokhara-misschien ook niet"; "Misschien doe je de rustdag in Pokhara beter voor de trekking-misschien ook niet ".... Vandaag zouden we wel sightseeing in Kathmandu. We kregen een gids en een chauffeur toegewezen en om 10 u waren we op pad. We bezochten achtereenvolgens Swyanbhinath,Pashupouthinath en Boudhinath. Het was een opeenvolging van tempels en religieuze symbolen waarvan sommige tot het werelderfgoed behoren. Overal liepen er loslopende honden, apen en her en der koeien. Jammer genoeg werden we ook overal geconfronteerd met bedelende mensen. Velen in Kathmandu proberen toch te overleven in wat naar onze normen mensonterende omstandigheden zijn. De stad straalt wel een heel bijzondere sfeer uit. De religie is werkelijk overal. Vooral de lijkverbrandingen aan de rand van de rivier die uitmondt in de Heilige Rivier de Ganges waren bijzonder aangrijpend. ' 's Middags aten we in een gezellig restaurantje op hoogte met uitzicht op Boudhanat. Voor nauwelijks 14 euro hadden we met ons beiden lekker gegeten. Rond 16 uur zat onze city-trip erop. We spraken met het mechels koppel, dat ons ook op de sight-seeing vergezelde , af om ' savonds om 18u30 samen nog iets te gaan eten. Dat etentje was lekker en gezellig. Het mechels koppel bleken ervaren globetrotters te zijn die al heel wat trekkings op hun palmares hadden. Hoe meer pintjes Everestbier ze dronken hoe indrukwekkender hun verhalen werden....Een medewerker van de Himalaya Leaders zat bij ons aan tafel en kon ons nog heel wat vertellen over cultuur, religies en gebruiken in Nepal. Dag 3 zat erop en het was goed geweest....
De vlucht naar Abu Dhabi verliep vlekkeloos. Het uurwerk mocht ondertussen twee uur vooruit zodat het toch al 6 u in de ochtend was toen we in deze poepchique luchthaven aankwamen. Veel geslapen hebben we niet op het vliegtuig. Daarvoor was de beenruimte net iets te krap. We moesten 3 u wachten voor we onze volgende vlucht naar Kathmandu konden nemen. Ook dat verliep aanvankelijk allemaal vlekkeloos. Totdat we echter moesten landen in Kathmandu. De weersomstandigheden waren niet goed : regen, mist, onweer...Zo'n tweetal minuten voor de landing op nauwelijks een paar honderd meter hoogte begon het vliegtuig plots terug uit volle kracht op te stijgen. Na enige tijd meldde de piloot dat het landen door het slechte weer was mislukt en hij een tweede poging zou ondernemen. Na ongeveer een half uur deed hij dit ook maar hetzelfde scenario herhaalde zich. Na nog eens een half uur om en rond Kathmandu rond te cirkelen kwam de melding dat de landing niet zou lukken en we moesten uitwiijken naar een regionale luchthaven in India. Deze had de toepasselijke naam "Lucknow" Bedoeling was om daar het vliegtuig opnieuw vol te tanken en af te wachten wat het weer zou doen. Dat wachten duurde behoorlijk lang. Na het tanken stegen we opnieuw op. In de tussentijd moesten we op het vliegtuig blijven zitten. We vlogen opnieuw richting Kathmandu en dit keer lukte de landing wel. Wat een opluchting! Op de luchthaven moesten we eerst aanschuiven voor ons visumaanvraag en andere grensformaliteiten. Bij het buitenkomen van de luchthave werden we opgewacht door iemand van "Himalaya Leaders" een lokale organisatie die instond voor de organisatie van onze reis. Het regende inderdaad oude wijven. Samen met een ander mechels koppel, dat ook bij hen reserveerde, stapten we in hun minibusje. Wat volgde was al onmiddellijk een cultuurshock. Vooreerst reden we links tussen een mengelmoes van toeterende auto's en bromfietsen. Verkeersregels zijn er nagenoeg niet evenals verkeersborden.. Het wegdek heeft op veel plaatsen meer weg van een MTB-parcours dan van een openbare weg. Toch reed de chauffeur handig steegjes in en uit. We dwarsten auto's met nauwelijks 1 cm overschot. Uiteindelijk kwamen we toch veilig en wel aan in ons hotel "Holy Himalaya" zei het met zo'n 4 uur vertraging. We werden vriendelijk ontvangen maar moesten vlug nog op zoek om iets te gaan eten. Ook dat was niet zo vanzelfsprekend. Daar waar Kathmandu normaal bruist van het leven met ontelbare winkeltjes en restaurantjes, was er nu blijkbaar een collectieve sluiting omwille van een of ander festival. In het donker en enigszins onzeker gingen we toch op pad. Eigenlijk stapten we de eerste beste gelegenheid op goed geluk binnen. Het viel mee. Het was lekker maar wel aan de kruidige kant. We dronken ook nog elk 75 cl bier. Dat leek ons het veiligst. Van water waren we immers een beetje bang als dat niet uit flessen zou komen. Omdat ik nog geen Nepalese Roepies had betaalde ik met 20 euro (fooi inbegrepen). Ik maakte de omrekening zelf van wat we zouden betalen. We hadden al een beetje ondervonden als je zoeiets aan de nepalezen overlaat je er dan gegarandeerd opgelegd wordt. We leren dus vlug bij.... Moe maar voldaan keerden we teug naar het hotel. De kamers waren niet luxueus maar wel netjes. Op de kamer gekomen was ons enige doel nog de gemiste slaap zo vlug mogelijk inhalen. Zelfs een korte knuffel kostte enige moeite hoewel hij na deze vermoeiende tweedaagse wel deugd deed. Het was ondertussen 22u30 lokale tijd
Om 17u02 vertrokken we met de trein vanuit Wevelgem. We lieten er het autootje van het WGK achter op de parking van het station. De voorbije week was er een van zenuwachig inpakken maar vooral ook voor zowel Hilde als ik een van veel werken. We hadden dus nog niet het echte "vakantiegevoel" te pakken. Overal waar we deze week kwamen, hadden zowel wij als de mensen die wij ontmoetten de neiging om "afscheid" te nemen.... Als dat maar geen slecht voorteken zou zijn... In Zaventem verliep alles alvast op wieltjes
DINSDAG 15/10/2013
MAANDAG 14/102013
