Alle vormaspecten dragen bij aan de interpretatie. Daarbij zijn montage en geluid extra belangrijk omdat zij de spanning opbouwen. Door het rennen van Briony te versnellen blijft er vaart zitten in de scène, maar door het besef van Robbie te vertragen doormiddel van de flashback, die overigens de toeschouwer laat weten dat het om de verkeerde brief gaat, zit de toeschouwer op het puntje van zijn/haar stoel. Het geluid versterkt dit. Het besef van Robbie begint met het geluid van een piano, deze melodie komt vaker voor in de film voordat er iets gaat gebeuren. Tijdens de flashback klinkt er het geluid van een typemachine, ook dit komt vaker voor in de film, vaak wanneer Briony’s fantasie opspeelt. Dit is dus niet alleen spanningopbouwend, maar ook aanleiding om aan te nemen dat er iets staat te gebeuren waar Briony’s fantasie een rol in speelt. Voor de rest in de scène komt Briony verlegen over wanneer Robbie haar aanspreekt, ze kijkt met grote ogen naar hem en zegt nauwelijks iets. Zodra Robbie haar de brief heeft gegeven rent ze als een speer weg en maakt zonder twijfelen de envelop open. Zodra ze hem gelezen heeft lijkt ze geschokt en is misschien ook wel gekwetst, dat zou ook een reden kunnen zijn dat ze later de brief als bewijs laat zien. Niet uit de overtuiging dat Robbie de echte dader is. De beschuldiging komt dus mede voort uit verliefdheid en jaloezie en dat wordt dus naar mijn mening al duidelijk in de scène waarin Robbie Briony de brief geeft, ze misbruikt de brief dus. Ik ben nog wel steeds van mening dat de film over interpretatie gaat. De film laat niets voor niets sommige scènes door de ogen van Briony en Robbie zien en later hoe de scène daadwerkelijk is gegaan. De valse beschuldiging is naar mijn mening een combinatie van verkeerde interpretatie en verliefdheid/jaloezie van Briony.

Voor mijn analyse heb ik Film Art: An Introduction van Bordwell and Thompson gebruikt, voor de theoretische reflectie gebruik ik meerdere benaderingen. De film Atonement gaat naar mening vooral om interpretatie, die is voor iedereen persoonlijk en in de geesteswetenschap kunnen die ook naast elkaar bestaan, dus lijkt het me ook interessant om de scène die ik geanalyseerd heb vanuit verschillende oogpunten te bekijken met als uitgangspunt mijn interpretatie van Atonement.

Allereerst ga ik in op Het open werk en De grenzen van interpretatie van Umberto Eco. Volgens hem is interpretatie voor iedereen persoonlijk en zijn ze gelijkwaardig zolang de interpretatie maar trouw blijft aan het kunstwerk. Er kunnen dus wel interpretaties zijn die minderwaardig zijn en dat betekent dat er dus grenzen aan interpretatie gebonden zijn. Vanuit Umberto Eco gezien kan het dus zijn dat mijn analyse overgeïnterpreteerd is. De film legt vooral de nadruk op verschillende interpretaties van de personages zelf, aan de verliefdheid van Briony wordt weinig aandacht besteed in de film en zou dus te ver gezocht kunnen zijn om als aanleiding te zien voor de valse beschuldiging. Toch wordt er aandacht aan besteed in de film en naar mijn mening had dat niet gehoeven als het niet belangrijk was geweest.

Richard Rorty is van mening dat er juist van mening dat er geen grenzen aan interpretatie hoeven te zijn en dat de toeschouwer niet trouw hoeft te blijven aan het kunstwerk. Jonathan Culler gaat hier nog verder in en vindt dat overinterpretatie juist tot vernieuwende inzichten kan leiden. In beide gevallen is mijn analyse dus aanvaardbaar.

Volgens de psychoanalyse van Freud wordt de psyche gedreven door seksualiteit en draait heel simpel gezegd alles om seks. In dat geval is mijn interpretatie nog niet ver genoeg gegaan. Dan zou er gezegd kunnen worden dat Briony gedreven wordt door lust en verlangen naar Robbie. Dat ze misschien niet jaloers is omdat Robbie verliefd is op Cecilia, maar omdat hij aan seks denkt met Cecilia. Dit vind ik te ver gaan, omdat Briony nog maar dertien is en erg preuts overkomt in de rest van de film, ook te zien aan haar reactie op de brief (als ze dit aan Lola vertelt).

Theorie en analyse van audiovisuele media 1 (2010), PowerPoint hoorcollege 7, docent J. Raessens.