Vandaag een vrij rustige en eentonige rit naar Smithers. Enkele meren en wat golvend landschap, maar voor de rest niks opmerkelijks. In Smithers aangekomen zijn we eerst wat idianencultuur gaan opsnuiven. We hadden in een folder gelezen dat er een idianendorp te bezichtigen was, maar daar aangekomen, bleek dit eigenlijk niet wat we verwacht hadden. Een aantal houten barakken met totempalen en iedere barak had zijn eigen museum. Zoals je op de foto ziet, niet echt iets zoals wij ons een idianendorp voorstellen. Misschien moeten we wat minder naar cowboyfilms kijken.
Op de terug weg zagen we dan ter hoogte van een stroomversnelling vissers zalm vangen. Ik heb dit schouwspel meer dan 15 minuten staan bekijken en heb meer dan 10 zalmen zien vangen. Sommige van die beesten waren meer dan 70- 80 cm groot. Sommige van die vissen werden volledig of gefileerd in een rookhut gehangen. Zie foto's op de volgend blog.
Avondeten hebben we gedaan in een restaurant dat Alpenhoorn noemde en een schitterende locatie was met heel lekker eten. Daarna, wegens slecht weer terug naar het hotel
Vandaag hadden de de langste verplaatsing op het programma, namelijk 467 km. 's Morgens niet goed op de kaart gekeken omdat het een gemakkelijke rit ging worden, maar na een uur rijden werd den driver plots wakker ( de copiloot zat met haar gedachten bij de beren). Blijkt dat we een afslag hadden gemist 60 km van de plaats waar we waren!!!!! Zijn daar maar 3 wegen en wij slagen erin om verkeerd te rijden Dus 60 km terug wat het totaal van de rit op 620 km bracht. Hierdoor kwamen we veel te laat aan in Prince George en konden we dus ni veel niet meer doen. Ook tijdens de rit was er niet veel om te ontdekken. Wel steeds mooie landschappen en de nodige prachtige meren die voor de nodige afleiding zorgden. En dan lunch in een typisch Engels theehuisje (ja ik weet het, het klinkt niet echt avontuurlijk), maar het was wel speciaal. En het enige wildlife dat we vandaag tegengekomen zijn was de Hush Puppies in het theehuisje, die volgens mij wel 50 kg woog.
Dus vandaag geen foto's met landschappen
ps ik ben er eindelijk achter gekomen dat ik geen dubbele foto's moet sturen. Ik stuur een enkele foto die dan klein in de tekst verschijnt, maar wanneer jullie op de foto klikken, wordt die uitvergroot in een apart venster. Misschien dat jullie dat zelf al hadden gevonden, maar in Canada gaat alles een beetje trager.
Het Wells Gray Parc in Clearwater is bekend voor zijn watervallen, dus wij daar naar toe. En zoals reeds eerder gezegd, iedere waterval is totaal anders, ook nu weer. De eerste was via een korte wandeling te bereiken, voor de tweede moesten we al 15min te voet en de derde was de kers op de taart. Ik laat jullie van de eerste twee gewoon genieten via de foto's en de volgende blogs. De derde was meer een kolfje naar mijn hand. Eerst een wandeling van 45 min heen met een prachtig uitzicht bovenop de waterval (+/- 70m hoog), daarna een zeer steile afdaling om beneden aan de waterval te komen. En daar kon je dan onder de waterval door lopen; niet ongevaarlijk en je werd goed nat ook, maar wel leuk 's Avonds zijn we dan Marleen haar verjaardag gaan vieren in een restaurant met een terras vlak aan het water (van weer een prachtig meer) - romantisch he . Zie foto in deze blog
Op weg naar Clearwater en we hadden totaal geen idee wat we konden verwachten. Na 75 km een Visitors Info binnengesprongen (je vindt er hier zeer veel en ze geven steeds fantastische info). Zij gaven ons 2 tips. De eerste tip ging over de Reargard Falls, een waterval ( niet hoog) maar met een enorm krachtige stroomversnelling (zie foto). Het bord dat er stond gaf volgende inlichting:' This Falls mark the upper limit of the 800 mile migration of the Salmon of the Pacific. Only the strongest come this far'. Zalmen die tegen deze waterval opspringen, is een fenomeen dat je normaal eind augustus, begin september kan bewonderen, maar volgens het info bureau was de zalm dit jaar vroeger en kon je dit nu al bekijken. Dit wou ik zeker zien. Maar geen zalm te zien, ook niet in een kreek wat verder, waar de zalm zijn kuit zou schieten. Gene vis te zien, zelfs geen stekelbaarsje.Dus toch te vroeg. De tweede tip was een River Safari, met 95% kans op wildlife. Het was een duurdere tip en we hoopten dat we meer wildlife zouden zien dan dat we zalm zagen. En of we wildlife zagen. In een bootje met 12 personen en een schitterende gids, hadden we na 15 minuten al prijs. Een moeder beer met haar kleintje (zie foto in volgende blog). We bleven een tijdje genieten van deze 2 beren om dan verder te varen en 10 minuten later weer prijs (zie volgende blog). Het gekke is dat de moeder en het jong bruin waren en de tweede beer zwart. Toch zijn het (volgens de gids) allemaal 'zwarte' beren. De vraag is of we dit moesten geloven, want onze gids was iemand uit Australië, en daar zijn volgens mij alleen kangoeroes Na nog een mooie waterval voer hij ons terug naar het basiskamp. Eenmaal in Clearwater aangekomen, waren we verrast door de kleinschaligheid. Een aantal huizen rond een kruispunt en dan nog wat hotels in de geburen. Na uitpakken hebben we nog een kleine uitstap naar ... een waterval gemaakt. Weer één, maar toch zijn ze allemaal verschillend en spectaculair. Zie blog nr ...
Deze morgen rustig ontbijt genomen. De eerste maal in buffetvorm en je had warempel de keus uit iets anders dan eieren, spek, petatten en worst ( wat er natuurlijk ook was). En iedere morgen zie je dus die Canadezen en Amerikanen hun bord daarmee volscheppen ( en goe vol). Onze diëtisten doen hier nen attact ter plaatse wanneer ze die eetgewoontes en BMI's zien. In de voormiddag de Maligne Canyon gaan bekijken. Een wandeling van ongeveer 2 uur waar je om de 10 m van het ene mooie zicht naar het andere loopt. Een rivier van een 15m die plots in een diepe geul wordt geperst die op een bepaald moment maar 1m breed is. Tijdens de wandeling wordt de Canyon dan stilaan breder, maar de rivier wordt langs alle kanten gevoed door ondergrondse riviertjes, waardoor het water steeds wilder wordt en mooier om te zien. Om ten over te gaan in een prachtige snelstromende rivier In de namiddag de Edith Cavell berg opgereden, tis te zeggen het eerste stuk, want hij is meer dan 3300m. Deze berg werd naar haar vernoemd in 1916 als eer voor haar aandeel om geallieerde gevangen soldaten te helpen ontsnappen (waaronder dus ook de Canadezen). Een totaal ander landschap, vrij kaal met een gletsjer in de vorm van een engel!!!
Na weeral een hoop problemen met het internet, het relaas van gisteren, maandag 4 augustus. Op weg naar Jasper, hebben we eerst nog Lake Louise aangedaan omdat daar de dag voordien een file stond. Weeral een meer denk je, maar toch de moeite om het te bezichtigen. En zeker het Fairmont Chateau Hotel thv het meer, een enorm hotel voor 2000 gasten uit 1924. De inkomhal is zeer imposant en je wordt er met grote honneurs ontvangen. Ik vrees echter dat het niet voor de portemonnee van ne verpleegkundige is. Vanaf Lake Louise tot in Jasper rij je over de Icefields Parkway, een meer dan 150km lange weg waar het ene meer naast het andere te bezichtigen is, waar je watervallen kan terugvinden of gewoon van het landschap kan genieten. Je kan niet overal stoppen, want dan geraak je voor middernacht niet in Jasper. Dus maak je keuzes. Soms is het doodgewoon, soms echt prachtig. Je mist waarschijnlijk ook van alles, omdat het niet altijd goed staat aangeduid. In de volgende aparte blogs enkele sfeerfoto's MAAR dan plots een opstopping!!!!! Er liep een zwarte beer rond. Wij natuurlijk ook uit de auto en jawel op 15m van ons, onze eerste beer. Direct alle tips herhaald van wat ge moet doen als ge nen beer ziet, maar da beest bleef gewoon dooreten terwijl er wel 20 man foto's aan het nemen was. Na ne foto of 30 ..... Zijn we dan maar doorgereden. Nog het vermelden waard was de Icefields Skywalk, een constructie waarbij je 280m boven de ravijn stapt..... met een glazen vloer. Je kijkt dus los naar beneden. De eerste stap was ne vieze. Als laatste nog een waterval het vernoemen waard, de Athabasca Falls. Maar 22 m hoog, maar met een enorme kracht, omdat een 100 m brede rivier plots door een opening moet van ongeveer 15 m Om de dag af te sluiten zijn we onze 35 ste huwelijksverjaardag ( ja ja) in het heel goed Italiaans restaurant gaan vieren. En de rest van de avond daar zwijg ik over.
Blog van gisteren nog maar net verstuurd omdat gisteren het hotel vol Japanners zat (2 bussen vol), die het internet hadden plat gelegd denk ik. Vandaag werkt het prima Vandaag geen verplaatsing naar een ander gebied. Wel weer met auto rondgereden (je kan hier niet anders). Het probleem is dat hier zoveel meren te zien zijn dat je niet weet wat eerst kiezen. Dus eerst in Banff een meer bezocht, maar snel beslist om richting Lake Louise te gaan. Men had ons in het hotel wijsgemaakt dat, wanneer je daar de gondel nam, kans maakte om beren te zien. We hebben dus de gondel genomen, maar geen beren gezien. Waarschijnlijk moet je vooral of heel vroeg, of heel laat op de dag te plaatse zijn. Boven op de berg kon je een wandeling maken, waarvoor je eerst door een omrastering moest die onder stroom stond. Vanaf dan stond je in berengebied. Eerst nog eens goed de les van gisteren herhaald en dan niks, nada, geen enkel beest te zien, laat staan een beer. Later op de dag nog Lake Morraine bezocht, ook op aanraden van het hotel, en dit was inderdaad ook een prachtig meer. Morgen richting Jasper, waar de ganse dag gevuld zal zijn om alle mooie dingen langs de Icefields Parkway te bekijken, oa de gloednieuwe Glacier Skywalk.
