Het Wells Gray Parc in Clearwater is bekend voor zijn watervallen, dus wij daar naar toe. En zoals reeds eerder gezegd, iedere waterval is totaal anders, ook nu weer. De eerste was via een korte wandeling te bereiken, voor de tweede moesten we al 15min te voet en de derde was de kers op de taart. Ik laat jullie van de eerste twee gewoon genieten via de foto's en de volgende blogs. De derde was meer een kolfje naar mijn hand. Eerst een wandeling van 45 min heen met een prachtig uitzicht bovenop de waterval (+/- 70m hoog), daarna een zeer steile afdaling om beneden aan de waterval te komen. En daar kon je dan onder de waterval door lopen; niet ongevaarlijk en je werd goed nat ook, maar wel leuk 's Avonds zijn we dan Marleen haar verjaardag gaan vieren in een restaurant met een terras vlak aan het water (van weer een prachtig meer) - romantisch he . Zie foto in deze blog
Op weg naar Clearwater en we hadden totaal geen idee wat we konden verwachten. Na 75 km een Visitors Info binnengesprongen (je vindt er hier zeer veel en ze geven steeds fantastische info). Zij gaven ons 2 tips. De eerste tip ging over de Reargard Falls, een waterval ( niet hoog) maar met een enorm krachtige stroomversnelling (zie foto). Het bord dat er stond gaf volgende inlichting:' This Falls mark the upper limit of the 800 mile migration of the Salmon of the Pacific. Only the strongest come this far'. Zalmen die tegen deze waterval opspringen, is een fenomeen dat je normaal eind augustus, begin september kan bewonderen, maar volgens het info bureau was de zalm dit jaar vroeger en kon je dit nu al bekijken. Dit wou ik zeker zien. Maar geen zalm te zien, ook niet in een kreek wat verder, waar de zalm zijn kuit zou schieten. Gene vis te zien, zelfs geen stekelbaarsje.Dus toch te vroeg. De tweede tip was een River Safari, met 95% kans op wildlife. Het was een duurdere tip en we hoopten dat we meer wildlife zouden zien dan dat we zalm zagen. En of we wildlife zagen. In een bootje met 12 personen en een schitterende gids, hadden we na 15 minuten al prijs. Een moeder beer met haar kleintje (zie foto in volgende blog). We bleven een tijdje genieten van deze 2 beren om dan verder te varen en 10 minuten later weer prijs (zie volgende blog). Het gekke is dat de moeder en het jong bruin waren en de tweede beer zwart. Toch zijn het (volgens de gids) allemaal 'zwarte' beren. De vraag is of we dit moesten geloven, want onze gids was iemand uit Australië, en daar zijn volgens mij alleen kangoeroes Na nog een mooie waterval voer hij ons terug naar het basiskamp. Eenmaal in Clearwater aangekomen, waren we verrast door de kleinschaligheid. Een aantal huizen rond een kruispunt en dan nog wat hotels in de geburen. Na uitpakken hebben we nog een kleine uitstap naar ... een waterval gemaakt. Weer één, maar toch zijn ze allemaal verschillend en spectaculair. Zie blog nr ...
Deze morgen rustig ontbijt genomen. De eerste maal in buffetvorm en je had warempel de keus uit iets anders dan eieren, spek, petatten en worst ( wat er natuurlijk ook was). En iedere morgen zie je dus die Canadezen en Amerikanen hun bord daarmee volscheppen ( en goe vol). Onze diëtisten doen hier nen attact ter plaatse wanneer ze die eetgewoontes en BMI's zien. In de voormiddag de Maligne Canyon gaan bekijken. Een wandeling van ongeveer 2 uur waar je om de 10 m van het ene mooie zicht naar het andere loopt. Een rivier van een 15m die plots in een diepe geul wordt geperst die op een bepaald moment maar 1m breed is. Tijdens de wandeling wordt de Canyon dan stilaan breder, maar de rivier wordt langs alle kanten gevoed door ondergrondse riviertjes, waardoor het water steeds wilder wordt en mooier om te zien. Om ten over te gaan in een prachtige snelstromende rivier In de namiddag de Edith Cavell berg opgereden, tis te zeggen het eerste stuk, want hij is meer dan 3300m. Deze berg werd naar haar vernoemd in 1916 als eer voor haar aandeel om geallieerde gevangen soldaten te helpen ontsnappen (waaronder dus ook de Canadezen). Een totaal ander landschap, vrij kaal met een gletsjer in de vorm van een engel!!!
Na weeral een hoop problemen met het internet, het relaas van gisteren, maandag 4 augustus. Op weg naar Jasper, hebben we eerst nog Lake Louise aangedaan omdat daar de dag voordien een file stond. Weeral een meer denk je, maar toch de moeite om het te bezichtigen. En zeker het Fairmont Chateau Hotel thv het meer, een enorm hotel voor 2000 gasten uit 1924. De inkomhal is zeer imposant en je wordt er met grote honneurs ontvangen. Ik vrees echter dat het niet voor de portemonnee van ne verpleegkundige is. Vanaf Lake Louise tot in Jasper rij je over de Icefields Parkway, een meer dan 150km lange weg waar het ene meer naast het andere te bezichtigen is, waar je watervallen kan terugvinden of gewoon van het landschap kan genieten. Je kan niet overal stoppen, want dan geraak je voor middernacht niet in Jasper. Dus maak je keuzes. Soms is het doodgewoon, soms echt prachtig. Je mist waarschijnlijk ook van alles, omdat het niet altijd goed staat aangeduid. In de volgende aparte blogs enkele sfeerfoto's MAAR dan plots een opstopping!!!!! Er liep een zwarte beer rond. Wij natuurlijk ook uit de auto en jawel op 15m van ons, onze eerste beer. Direct alle tips herhaald van wat ge moet doen als ge nen beer ziet, maar da beest bleef gewoon dooreten terwijl er wel 20 man foto's aan het nemen was. Na ne foto of 30 ..... Zijn we dan maar doorgereden. Nog het vermelden waard was de Icefields Skywalk, een constructie waarbij je 280m boven de ravijn stapt..... met een glazen vloer. Je kijkt dus los naar beneden. De eerste stap was ne vieze. Als laatste nog een waterval het vernoemen waard, de Athabasca Falls. Maar 22 m hoog, maar met een enorme kracht, omdat een 100 m brede rivier plots door een opening moet van ongeveer 15 m Om de dag af te sluiten zijn we onze 35 ste huwelijksverjaardag ( ja ja) in het heel goed Italiaans restaurant gaan vieren. En de rest van de avond daar zwijg ik over.
Blog van gisteren nog maar net verstuurd omdat gisteren het hotel vol Japanners zat (2 bussen vol), die het internet hadden plat gelegd denk ik. Vandaag werkt het prima Vandaag geen verplaatsing naar een ander gebied. Wel weer met auto rondgereden (je kan hier niet anders). Het probleem is dat hier zoveel meren te zien zijn dat je niet weet wat eerst kiezen. Dus eerst in Banff een meer bezocht, maar snel beslist om richting Lake Louise te gaan. Men had ons in het hotel wijsgemaakt dat, wanneer je daar de gondel nam, kans maakte om beren te zien. We hebben dus de gondel genomen, maar geen beren gezien. Waarschijnlijk moet je vooral of heel vroeg, of heel laat op de dag te plaatse zijn. Boven op de berg kon je een wandeling maken, waarvoor je eerst door een omrastering moest die onder stroom stond. Vanaf dan stond je in berengebied. Eerst nog eens goed de les van gisteren herhaald en dan niks, nada, geen enkel beest te zien, laat staan een beer. Later op de dag nog Lake Morraine bezocht, ook op aanraden van het hotel, en dit was inderdaad ook een prachtig meer. Morgen richting Jasper, waar de ganse dag gevuld zal zijn om alle mooie dingen langs de Icefields Parkway te bekijken, oa de gloednieuwe Glacier Skywalk.
Na voor de zoveelste keer een calorierijk ontbijtje (je heb hier steeds de keus tussen spek, eieren, worstjes, petato's of frieten, en meestal nog in op 1 bord), op weg naar Banff, via een aantal tussenstops. Tijdens de eerste stop hebben we door een stuk regenwoud gewandeld, tussen de Giant Cedars, bomen om u tegen te zeggen. De tweede tussenstop was een klein museumpje, waar we een film zagen over hoe je moet reagerend wanneer je een beer tegenkomt. Wat je dus moet doen, buiten in je broek doen van de schrik, is het gedrag van de beer observeren. Heeft hij een 'defending attitude, of een 'agressive attitude' . Bij het eerste moet je kalm blijven (gemakkelijk gezegd) en de beer toespreken op een zachte manier. Valt hij toch aan moet je voor dood gaan neerliggen. Heeft de beer een agressieve houding, moet je eveneens agressief roepen en tieren. Valt de beer toch aan.... FIGHT FOR YOUR LIFE.!!! Zoe simpel ist. Maar buiten da in mijn broek doen, weet ik niet of we 1 van de bovenstaande tips zouden gebruiken Volgende stop voor een mooie wandeling rond Emerald lake, een meer met een prachtige kleur te danken aan gletsjer sediment Daarna naar de tweede grootste waterval van Canada, genaamd Takakkaw Fals. Naam die de Cree indianen eraan gaven en wat 'It is magnificent' betekent. Om het uit te spreken op de juiste manier (werd mij voorgedaan in het info bureau), moest je de roep van een kraai nadoen, maar ik denk dat je het beter kon met een stokje ergens ter hoogte van je a....'s te steken (foei, niet cultureel genoeg)
Nadien rechtstreeks naar Banff, waar we verrast werden door het feit dat we door de tijdsgrens waren gereden in oostelijke richting, wat wil zeggen dat we een uur vooruit waren gegaan (18u was plots al 19u). In Banff zelf konden we op de koppen lopen. Precies de Meir op een soldendag. Heel veel winkels die open waren tot 23u.
