Ja je leest het goed. Vandaag wou ik meer zien dan een stuk staart van een walvis. Dus nadat we in Campbells River waren aangekomen, zijn we direct gaan navragen met welke organisatie we konden gaan Orka Spotten. En we hadden geluk, via het toeristenbureau hadden we direct prijs. Een boottocht van 4 uur om wildlife op zee te zien. En dan nog wel in een mooi bootje waar we binnen in gemakkelijke zetels konden zitten, want het was maar een kwakkelweer. Met nog een Brusselse familie ván 6 personen, samen dus met 8, op weg. Na een uur varen tegen 40 - 45km per uur (Marleen vond dit met momenten toch wel snel wanneer we wat golven hadden) zagen we de Orka's. Wij naar buiten en van op het dek zagen we er verschillende met zelfs kleintjes erbij. Je weet niet waar je eerst foto' 's moet nemen. De schipper bleef wel op een afstand van 50 tot 100 m wat het niet simpel maakte om de juiste foto te maken en zeker niet de IPad die. Iet gemaakt is om sterk in te zoomen. En dan kwamen er langs de andere zijde van de boot plots nog twee veel grotere orka', maar die zwommen zo snel dat we ze na 5 min al kwijt waren. Na 30 min en na een lunchpakket aan boord besloot de schipper om nog ander wildlife op te zoeken. We hebben nog 2 visarenden gezien en wat zeehonden (alleen de kop en voor ik dit doorhad waren ze al weg - dus geen foto) en dan voldaan terug naar de haven. Al een geluk dat het een rustige zee was of onze lunch had bij de orka's gelegen. Twee maal hebben we door de golven van 2 cruise schepen moeten varen en dat was ook wel een leuke ervaring
Een boottocht van 15uur tussen de eilanden en de 'Canadees Fjorden', daar hebben we de vorige dagen naar uitgekeken. En het was De moeite waard. Het was wel hèėl vroeg opstaan, want we moesten 2 uur op voorhand aan de boot staan (die om 7u30 vertrok. Dus Marleen al wakker voor 4u wakker en ja, we waren de derde auto die in de line up kwam. De boot was prachtig en we hadden drie verdiepen (dekken) ter beschikking om van de uitzichten en alles daarrond te genieten. Nu lijkt 15u heel lang te duren, maar de combinatie van ontbijten, nog een dutje doen en degelijke zetels, op het zonneterras zitten genieten, diner met een geweldig buffet, alles kon niet beter verlopen. Ook het weer niet. De vorige dagen veel regen en bewolking gehad, nu de ganse dag zon!!!! En dan hadden we het geluk dat we nog wat walvisjes tegen kwamen. Allė, ik heb voor de staarten gezien omdat het nogal van op afstand was, en die waren niet echt groot. We zijn ook vier maal in een mistbank gevaren en dat was best raar. Volle zon, weinig wind en dan plots alles vol mist. En zo hebben we ook de zonsondergang gemist ( het enige minpuntje). Al bij al heb ik prachtige foto' 's kunnen maken. Ik weet eigenlijk niet welke in moet doorsturen. We meerden aan rond 23u en waren in het hotel om middernacht. Best een vermoeiende dag, maar o zo mooi.
Drie foto's in 1 blog zorgt ervoor dat de laatst bijgevoegde 3 maal verschijnt. je zag dus in en vorige blog 1 van de spooky bomen. In de blog de tweede
Prince Rupert - het noordelijkste deel van onze reis
De rit van Smithers naar Prince Rupert was een regenachtige, maar we reden constant naast rivieren met mooie zichten, zodat dit toch wat voor afleiding zorgde. Onderweg veel zalmvissers gezien, niet met netten maar met vistokken. Iedereen is in de weer om massa's zalm te kunnen inslaan. Prince Rupert is een vissersstadje van waar heel wat ferries vertrekken. En toch was er vandaag niet echt veel volk op straat. We wilden eerst naar een Grizzly reservaat (met een boot), maar blijkbaar was dit niet de de juiste periode om dit te doen. Op advies van het toeristen bureau, naar een vissersdorpje gereden, maar daar hadden we dezelfde ervaring als het idianendorp. Geen kat te zien, zag er heel doods uit en je kon enkel iets zien met een gids die je dan van huisje tot huisje bracht. Maar je zag niemand die aan het vissen was, netten aan het maken was, ... niks. Dus zijn we naar de tweede plaats geweest die ons was aangewezen, een natuurfenomeen waarbij door het fenomeen van eb en vloed, tegengestelde stromingen moesten waar te nemen zijn. Ik snapte het fenomeen al niet ( misschien ligt dat ook aan mijn Engels) maar ik heb het dus ook niet gezien ( zie foto)
Om er te geraken, moesten we door een stuk regenwoud, en daar waar een aantal rare bomen en stukken hout te zien die very spooky overkwamen. Niet om daar 's Avonds rond te lopen
Ik probeer nu 3 foto's in 1 blog te krijgen. Of het zal lukken weet ik dus niet
morgen staat de bekende Inside passage op het programma. Een boottocht van 15 u langs de Canadese fjorden. We moeten er al om 5u30 zijn en gaan zeer laat aankomen in ons volgend hotel. Dus de blog over deze boottocht zal waarschijnlijk voor overmorgen zijn
Vandaag een vrij rustige en eentonige rit naar Smithers. Enkele meren en wat golvend landschap, maar voor de rest niks opmerkelijks. In Smithers aangekomen zijn we eerst wat idianencultuur gaan opsnuiven. We hadden in een folder gelezen dat er een idianendorp te bezichtigen was, maar daar aangekomen, bleek dit eigenlijk niet wat we verwacht hadden. Een aantal houten barakken met totempalen en iedere barak had zijn eigen museum. Zoals je op de foto ziet, niet echt iets zoals wij ons een idianendorp voorstellen. Misschien moeten we wat minder naar cowboyfilms kijken.
Op de terug weg zagen we dan ter hoogte van een stroomversnelling vissers zalm vangen. Ik heb dit schouwspel meer dan 15 minuten staan bekijken en heb meer dan 10 zalmen zien vangen. Sommige van die beesten waren meer dan 70- 80 cm groot. Sommige van die vissen werden volledig of gefileerd in een rookhut gehangen. Zie foto's op de volgend blog.
Avondeten hebben we gedaan in een restaurant dat Alpenhoorn noemde en een schitterende locatie was met heel lekker eten. Daarna, wegens slecht weer terug naar het hotel
Vandaag hadden de de langste verplaatsing op het programma, namelijk 467 km. 's Morgens niet goed op de kaart gekeken omdat het een gemakkelijke rit ging worden, maar na een uur rijden werd den driver plots wakker ( de copiloot zat met haar gedachten bij de beren). Blijkt dat we een afslag hadden gemist 60 km van de plaats waar we waren!!!!! Zijn daar maar 3 wegen en wij slagen erin om verkeerd te rijden Dus 60 km terug wat het totaal van de rit op 620 km bracht. Hierdoor kwamen we veel te laat aan in Prince George en konden we dus ni veel niet meer doen. Ook tijdens de rit was er niet veel om te ontdekken. Wel steeds mooie landschappen en de nodige prachtige meren die voor de nodige afleiding zorgden. En dan lunch in een typisch Engels theehuisje (ja ik weet het, het klinkt niet echt avontuurlijk), maar het was wel speciaal. En het enige wildlife dat we vandaag tegengekomen zijn was de Hush Puppies in het theehuisje, die volgens mij wel 50 kg woog.
Dus vandaag geen foto's met landschappen
ps ik ben er eindelijk achter gekomen dat ik geen dubbele foto's moet sturen. Ik stuur een enkele foto die dan klein in de tekst verschijnt, maar wanneer jullie op de foto klikken, wordt die uitvergroot in een apart venster. Misschien dat jullie dat zelf al hadden gevonden, maar in Canada gaat alles een beetje trager.
Het Wells Gray Parc in Clearwater is bekend voor zijn watervallen, dus wij daar naar toe. En zoals reeds eerder gezegd, iedere waterval is totaal anders, ook nu weer. De eerste was via een korte wandeling te bereiken, voor de tweede moesten we al 15min te voet en de derde was de kers op de taart. Ik laat jullie van de eerste twee gewoon genieten via de foto's en de volgende blogs. De derde was meer een kolfje naar mijn hand. Eerst een wandeling van 45 min heen met een prachtig uitzicht bovenop de waterval (+/- 70m hoog), daarna een zeer steile afdaling om beneden aan de waterval te komen. En daar kon je dan onder de waterval door lopen; niet ongevaarlijk en je werd goed nat ook, maar wel leuk 's Avonds zijn we dan Marleen haar verjaardag gaan vieren in een restaurant met een terras vlak aan het water (van weer een prachtig meer) - romantisch he . Zie foto in deze blog
Op weg naar Clearwater en we hadden totaal geen idee wat we konden verwachten. Na 75 km een Visitors Info binnengesprongen (je vindt er hier zeer veel en ze geven steeds fantastische info). Zij gaven ons 2 tips. De eerste tip ging over de Reargard Falls, een waterval ( niet hoog) maar met een enorm krachtige stroomversnelling (zie foto). Het bord dat er stond gaf volgende inlichting:' This Falls mark the upper limit of the 800 mile migration of the Salmon of the Pacific. Only the strongest come this far'. Zalmen die tegen deze waterval opspringen, is een fenomeen dat je normaal eind augustus, begin september kan bewonderen, maar volgens het info bureau was de zalm dit jaar vroeger en kon je dit nu al bekijken. Dit wou ik zeker zien. Maar geen zalm te zien, ook niet in een kreek wat verder, waar de zalm zijn kuit zou schieten. Gene vis te zien, zelfs geen stekelbaarsje.Dus toch te vroeg. De tweede tip was een River Safari, met 95% kans op wildlife. Het was een duurdere tip en we hoopten dat we meer wildlife zouden zien dan dat we zalm zagen. En of we wildlife zagen. In een bootje met 12 personen en een schitterende gids, hadden we na 15 minuten al prijs. Een moeder beer met haar kleintje (zie foto in volgende blog). We bleven een tijdje genieten van deze 2 beren om dan verder te varen en 10 minuten later weer prijs (zie volgende blog). Het gekke is dat de moeder en het jong bruin waren en de tweede beer zwart. Toch zijn het (volgens de gids) allemaal 'zwarte' beren. De vraag is of we dit moesten geloven, want onze gids was iemand uit Australië, en daar zijn volgens mij alleen kangoeroes Na nog een mooie waterval voer hij ons terug naar het basiskamp. Eenmaal in Clearwater aangekomen, waren we verrast door de kleinschaligheid. Een aantal huizen rond een kruispunt en dan nog wat hotels in de geburen. Na uitpakken hebben we nog een kleine uitstap naar ... een waterval gemaakt. Weer één, maar toch zijn ze allemaal verschillend en spectaculair. Zie blog nr ...
