We hebben in februari ook examens gehad. Ik moest ze in principe niet meedoen. Maar aangezien mijn punten toch niet meetellen en het hier eigenlijk niet zo moeilijk is, heb ik ze toch meegedaan. Dit verliep helemaal anders dan in België. De examens werden afgelegd in hetzelfde lokaal waar we anders les krijgen. De leerkracht van het vak waar we examen van hadden kwam telkens de bewaking doen. Bij de meeste examens vroegen de leerlingen eigenlijk gewoon alle antwoorden aan elkaar en de leerkracht zei daar eigenlijk niets van. Hier zag ik nog maar eens dat het niveau veel lager ligt dan bij ons.
Op het einde van januari vond het tweede kamp van AFS plaats in Huigra, een klein stadje in de bergen. Voor de mensen uit Guaranda (wij dus) was het slechts drie uurtjes rijden waardoor wij als eerste ter plaatse aankwamen. Omdat we toch moesten wachten op de anderen zijn we dan het stadje gaan verkennen. Rond 17 uur kwamen de AFS studenten dan aan van Machala, Cuanca en Guayaquil. We hebben met hen dan nog wat tijd in het hostel doorgebracht. Om 22 uur kwamen dan eindelijk de laatste studenten aan. De zaterdag hebben we uitleg gekregen over de reis die we kunnen maken naar de Galapagos Eilanden. Ook was er uitleg over de reis naar het Amazone Woud en ook nog over dat we nog een week naar een andere stad gaan als uitwisseling in een ander gezin. Ik zal een week verblijven in Machala met nog een paar andere studenten. De zondag waren we dan vrij en zijn we nog naar een waterval gaan kijken met de hele groep. De maandag gingen we terug naar huis.
ik probeer een paar foto's op mijn blog te zetten van de reis die ik nog mag maken naar de Galapagos Eilanden.... dit schijnt heel mooi te zijn!
Hier ben ik eindelijk nog eens terug na 3 maanden.
Ik ga een beetje de kerstdagen vertellen. Op kerstavond ben ik met mijn gezin naar de mis geweest. Ze doen dit elk jaar. De mis duurde een uur en er werd, zoals altijd weer heel veel gezongen. Iedereen had een pop van het kindje Jezus mee naar de kerk. Op het einde van de mis ging iedereen met zijn pop naar voren om de priester water te laten over gooien. Dit heeft voor hen een speciale betekenis. Ook had iedereen de weken ervoor hun huis ingericht met beeldjes van Jezus enzo. Voor kerst lag het kindje Jezus zonder kleren aan in huis maar op kerstavond, voordat we naar de mis gingen, deden we hem dan kleren aan. Ze zijn echt heel veel geloviger dan ik gewoon ben van in België. Op kerstdag zelf hebben we dan de hele dag samen met de familie doorgebracht in het huis van mijn grootouders. We hebben kalkoen gegeten. Dit is ook hier een typisch gerecht voor kerst. In de namiddag hebben we dan de verjaardag gevierd van een nichtje die 1 jaar werd en 's avonds ben ik dan nog gaan wandelen met mijn zus en de neven.
Op oudejaar zijn we dan terug naar mijn grootouders geweest om daar samen oudejaarsavond te vieren. Dit was eigenlijk niet zo anders dan in België. Het enige die anders en een beetje raar was dat ze hier de gewoonte hebben om elkaar te overgieten met water met bloemen in en met iets waar melk in zit. Het ene is om al het slechte van het voorbije jaar weg te doen en je overgieten met het andere is omdat al het goede op je af zou komen in het komende jaar. Ook steken ze hier om middernacht poppen in brand. Het zijn poppen in de vorm van dieren of personen. Daarmee wordt al het slechte verbrand van het voorbije jaar. Toch heel raar om te zien allemaal....
Vorige week vrijdag was het de confirmacion (zoals dat hier heet) van mijn zus Camilla. Dat is iets in verband met Jezus. Eerst moeten ze een hele periode godsdienstlessen volgen en dan hebben ze op het einde een test. Als ze slagen voor die test kunnen ze deelnemen aan de confirmacion. Volgens mij zijn ze dan verbonden met god ofzo.... ik weet het niet zo goed.
De zaterdag en zondag zouden normaal rustig verlopen maar er was vrijdag ochtend iemand gestorven van de familie: de papa van de man van een tante. De familie kwam de vrijdagavond allemaal naar hier om hem bij te staan. Als iemand hier sterft dan brengen ze die in een kist naar een duel (zoals dat hier noemt). Dat is zoals een funerarium bij ons. Alle mensen die willen kunnen er dan naartoe gaan. Wij zijn dus ook de vrijdag daar eventjes geweest. Maximum 3 of 4 dagen na zijn dood gaat de persoon dan naar het kerkhof. Dat is ook anders dan bij ons want hier kennen ze geen begrafenis.
Nu hebben we vakantie maar die duurt maar 1 week. Op 3 januari begint de school opnieuw.
Deze week vieren we hier kerst en nieuwjaar.... verslag hiervan volgt nog...... tot later
Het weekend van 10 en 11 december zijn we naar Quito geweest voor het feest van mijn grootouders die 50 jaar gehuwd zijn. Er was ook nog een feest van een neefje die 3 jaar geworden was. We vertrokken op vrijdag 9 december rond 18 uur naar Ambato. Daar zijn we eventjes gestopt om iets te eten en dan zijn we doorgereden naar Quito. Om 23 uur zijn we daar aangekomen. Alles is hier echt heel ver.... We verbleven in het huis van een tante. Zaterdag was een drukke dag. Om 11 uur begon het verjaardagsfeestje van het neefje. Daar zijn we dan gebleven tot 14,30 uur. Daarna hebben we nog een winkelcentrum bezocht. Het feest voor de grootouders begon om 19 uur en vond plaats in het huis van een nonkel. Het was wel speciaal. Er was een priester aanwezig die allerlei dingen zei en ook de kinderen en kleinkinderen moesten iets zeggen of doen. Het was precies een echte trouw maar dan niet in de kerk. Zondag zijn we dan rond de middag teruggekeerd naar huis. Het was een vermoeiend maar leuk weekend.
Woensdag 9 november was het mijn verjaardag. We hadden die dag nog maar eens geen school. Er moest een nieuwe groep gekozen worden die de school moet leiden en wij moesten gaan stemmen daarvoor. Dit was in de voormiddag. In de namiddag was er dan een feestje georganiseerd door de groep die was gewonnen. Rond 17 uur kwamen dan een paar vrienden naar mijn huis om taart te eten. rond 20 uur kwamen dan ook nog de AFS studenten om taart te eten. Om 22 uur ging iedereen naar huis. Het was een geslaagde en gevulde dag.
Op donderdag hadden we terug geen school omdat het terug een feestdag was. De onafhankelijkheid van Guaranda werd gevierd. In de ochtend ben ik met mijn zus naar een stoet geweest. De stoet bestond uit verschillende scholen en werkplaatsen die dansend of spelend op instrumenten door de stad liepen. Dit was heel speciaal om te zien
Rond 10 december gaan we naar Quito voor de verjaardag van een neefje. 's Avonds is er dan een feest van de grootouders hier die 50 jaar getrouwd zijn. Dit wordt volgens mij ook helemaal anders dan in België. Als ik mijn familie er hoor over praten is het een feest alsof ze voor de eerste keer trouwen. Ze weten ook van niets. Het wordt een surprise party!
Voor de rest is alles hier goed met mij! Ik amuseer me wel en ben het hier al goed gewoon!
tot later!
Ik zal proberen om niet meer zolang te wachten om iets te schrijven!
Op vrijdag hadden de leerlingen van mijn klas samen afgesproken om nog maar eens een dagje thuis te blijven. Dit gaat hier allemaal zomaar. Niemand kreeg hiervoor een straf. Heel veel school hebben ze hier in elk geval niet.
Op vrijdag 4/11 heb ik met mijn gezin (zonder de andere familieleden) Salinas bezocht. Dit is een plek waar zout bewaard wordt. Ik heb hier ook foto's van. Dit was heel mooi. s'Avonds zijn we dan terug naar de familie geweest bij mijn grootouders.
De eerste week van november hadden we 3 dagen geen school. Op 2 november is het hier een feestdag en dus waren we op 2, 3 en 4 november thuis. 2 november noemt hier "Dia de los difuntos me i". Op die dag gaat iedereen met zijn familie naar het kerkhof om bloemen te plaatsen op de graven van de overleden familieleden. Ze maken dan een traditioneel brood klaar, de "guaguas de pan", en ook wordt er een drankje gedronken: de "colada morada". In die week kwam de hele familie van mijn mama's (van hier) kant van Quito en Riobamba naar hier om 5 dagen hier samen door te brengen. Dit was dan ook de eerste keer dat ik alle broers en zussen van mijn Ecuadoraanse mama zag. Op 2 november zijn we dus met de familie naar het kerkhof geweest. Daarna hebben we het brood gegeten en het drankje gedronken en hebben we samen tijd doorgebracht in het huis van de grootouders. Op donderdag 3 november zijn we naar een openluchtzwembad geweest in Balsabamba met iedereen. We zouden om 7.30u vertrekken maar het was uiteindelijk 9 uur voordat iedereen klaar was. Typisch hier hoor... op z'n Spaans.... op z'n Ecuadoraans. Eerst gingen we nog naar een ander kerkhof in San Pablo. Mijn mama is daar geboren en daar ligt ook een broer van haar begraven die heel vroeg gestorven is. Daarna zijn we vertrokken naar het zwembad. Op de weg terug zijn we nog gestopt bij een tante van mijn mama om terug het brood te eten en het drankje te drinken.
Hier ben ik dan eindelijk met een nieuw berichtje vanuit het verre Guaranda. Het duurde lang voordat ik er terug iets opzette maar ik denk daar eerlijk gezegd niet zoveel aan. En als ik er dan eens aan denk, dan heb ik geen tijd. Mijn dagen zijn hier goed gevuld en ik heb ook examens gehad. Ik zit hier in een moeilijke school en in een hoge richting. Ik moet heel veel werken en studeren voor school. Ik weet wel dat het niet veel uitmaakt als ik hier goede of slechte punten haal, maar ik kan niet zeggen "foert" en niet studeren. Ook tegenover mijn gezin hier wil ik dat niet doen. Mijn zus hier studeert ook heel veel en ik denk dat mijn mama van hier het niet leuk zou vinden als ik er mijn voeten zou aan vegen. De meeste mensen die mij kennen weten ook wel dat dit niet in mijn aard ligt.
Het eerste weekend van oktober zijn we op AFS-weekend geweest. Dan komen alle AFS studenten samen die in Ecuador verblijven. De bijeenkomst was in Playas. Alles ligt hier heel ver van elkaar. Playas ligt aan de kust en was 4 uur rijden met de bus. We vertrokken op vrijdag. Het was al laat tegen dat we er waren. De volgende ochtend was het ontbijt om 9 uur. Daarna kregen we wat informatie en kon iedereen wat praten met elkaar. Ik zag daar ook de andere belgische studenten terug. Eindelijk nog eens Nederlands praten! Dat was begin oktober en mijn Spaans was dan echt nog niet zo goed als nu. We konden ook met verantwoordelijken van AFS praten. Er waren studenten die problemen hadden of die wilden veranderen van gezin ofzo. Die dag gingen we ook nog naar het strand. Op zondag kregen we ook nog een beetje informatie over van alles en nog wat. We gingen ook nog naar het strand. De bedoeling van zo'n weekend is om elkaar beter te leren kennen. Op maandag keerden we om 9 uur terug naar huis.
De rest van oktober waren gewone schooldagen. Wel af en toe eens een dag geen school omdat er voetbal is ofzo, maar voor de rest het gewone dagelijkse leven. De laatste week van oktober had ik examens. We hadden een paar examens, niet van alle vakken en ook belange niet van zoveel leerstof als in België. De toetsen zelf vond ik eigenlijk niet zo moeilijk. En aangezien ik dan ook nog niet zo goed Spaans kon, konden ze zeker niet zo moeilijk geweest zijn, want ik kon ze goed. Mijn klasgenoten vonden de toetsen wel nog moeilijk. Ik heb wel de indruk dat ze het hier wel vlug moeilijk vinden en ook vlug veel vinden om te studeren.
Dit is een foto van mijn schooluniform van de dag dat we moesten marcheren met alle laatstejaars. Dit uniform moet ik elke dag aandoen maar dan wel zonder de hakken en zonder de handschoenen.
Ik heb hier echt heel weinig tijd over en de laatste tijd was het heel erg druk voor mij hier.
Vorige week zondag moest ik om 3u30 's morgens vertrekken om een wandeltocht te doen. We hadden afgesproken op 2 min. van ons huis en van daaruit was er een wandeltocht van 3 uur. Het had iets met hun geloof te maken. Een soort bedevaart volgens mij. Ja... ik begrijp van alles wel iets maar er is nog heel veel wat ik niet begrijp. De wandeltocht moest zo vroeg in de ochtend gebeuren omdat het zoveel mogelijk moet zijn voor zonsopgang. Ik had wel het geluk dat ik niet moest wandelen. Ik mocht meerijden in de auto achter het volk. Mijn zus van hier zat ook in de auto en ik mocht gelukkig ook! Zo kon ik nog een beetje slapen. Na 3 uur stappen (voor mij in auto zitten) waren we aangekomen in een soort centrum van de religie of zo. Daar werd er dan een mis gegeven. De mis was eigenlijk niet zo saai. Er werden heel veel liedjes gezongen. Na de mis gingen we terug naar huis.
Dan heb ik eigenlijk de hele week heel veel moeten oefenen voor een dansoptreden die zaterdag plaatsvond. Elke dag na school moesten we gaan dansen. Ik dacht dat we dan een optreden gingen geven in een zaal, zoals ik dat hier kende. Maar het optreden bleek gewoon op straat te zijn. Met heel mooie kostuums van hier. Ik zal nog een foto posten straks van de kostuums. Het optreden was zaterdag in San Miguel want dan was er een feest daar. Ik weet niet juist meer welk feest ze daar vierden. We gingen daar naartoe met de bus en het was 3 kwartier rijden.
Maandag gingen we naar school maar hadden we geen les. We moesten nog eens marcheren! Het was maandag een speciale dag in Ecuador en dus ook een beetje feest. In alle scholen moesten alle laatstejaars marcheren, ik dus ook. We moesten gewoon naar school van 10-13 uur en mochten dan terug naar huis.
Gisteren was het dinsdag. Vreselijk gewoon! Het was de dag dat ik dus nog maar eens naar Quito moest om mijn papieren in orde te brengen voor mijn verblijf hier. Dit keer met mijn origineel paspoort mee! Dus terug om 3u30 op de bus. Na een busreis van 4 uur zijn we aangekomen in Quito. De zoon van de zus van mijn mama hier is meegeweest met mij. De neef dus. Hij is 24 jaar en studeert in Quito. Hij moest daar nog iets doen op de universiteit ook. Om 8u zijn we daar aangekomen. We hebben nog eventjes moeten wachten tot het open ging en om 9.45u was het eindelijk aan ons. Gewoon de papieren afgeven en om 10u waren we dan buiten. Er was daar massa's volk. Heel veel mensen stonden daar in de rij. Er zijn er hier blijkbaar heel veel die hier 2 maanden komen wonen. En er zijn ook veel mensen uit Colombia die hier willen komen wonen omdat het in Colombia niet zo veilig is denk ik. Er zijn heel veel militairen daar op straat enzo. Dan zijn we naar de universiteit geweest om nog iets voor die neef in orde te doen. We hebben ook nog een museum bezocht en ook nog de oudste kerk van Ecuador. Terwijl ik daar was kon ik zowel nog iets nuttigs doen. Dit heb ik nu ook alweer gezien. We zijn ook nog naar de woning van de president geweest. Daarna zijn we nog iets gaan eten in een fastfood restaurant. Dan moesten we terug naar dat office om mijn papieren terug op te halen. En dan namen we de bus terug naar huis. Om 22u was ik thuis. Ik heb dan nog gedoucht en gegeten en was dan bekaf! pfff
Ik heb nu ook nog net vernomen dat ik volgend weekend op weekend ga met AFS naar de kust. Maar meer informatie heb ik daar nog niet over gekregen.
Dit is een foto van de pleelplaats op onze school. (Ook in bijlage) We moeten soms marcheren op de speelplaats zoals in het leger. Dat kunnen we ons in België ook niet voorstellen. Zo allemaal naast en achter elkaar en met de benen links rechts links rechts... Ze zijn hier heel streng op dingen waar ze in België weinig aandacht aan geven. Alles in je boeken en schriften moet heel net zijn en als er iets niet juist is met je uniform, wordt dat ook streng aangepakt. Maar te laat komen is niet zo erg. De lessen beginnen elke dag om 13 uur. Het is heel normaal dat er tot 13.30 uur nog mensen in de klas komen zitten die te laat zijn. Dat is hier helemaal geen probleem. Gisteren hadden we 2 uur geen les. Dan zijn we gewoon vrij en mogen we in het stad gaan. We zijn dan in een soort bakkerij-tearoom binnen geweest en hebben een stuk taart gegeten. Ik had echt geen honger maar ze blijven dan aandringen en dan heb ik toch iets gegeten. Ik heb hier wel veel bekijks met mijn blond haar. Ze zien direct dat ik van ergens anders ben. Als ik met een groepje ergens binnenkom dan zeggen ze van alles (waar ik niets van begrijp) en dan antwoorden die meisjes die bij mijn zijn: Belgica! Dan weet ik dat ze weer vroegen vanwaar ik kom. Wel grappig! Vanavond ga ik dansen. Waar, wanneer en welke dans.... dat weet ik niet. Ik heb enkel begrepen dat we gaan dansen. Ik loop gewoon overal mee... ik zie het wel. Ik begrijp echt al veel meer dan in het begin maar als ik ze zo hoor praten, zo vlug, kan ik me niet voorstellen dat ik dat ooit zal kunnen.
Dit is een foto van de pleelplaats op onze school. (Ook in bijlage)
