De eerste week van november hadden we 3 dagen geen school. Op 2 november is het hier een feestdag en dus waren we op 2, 3 en 4 november thuis. 2 november noemt hier "Dia de los difuntos me i". Op die dag gaat iedereen met zijn familie naar het kerkhof om bloemen te plaatsen op de graven van de overleden familieleden. Ze maken dan een traditioneel brood klaar, de "guaguas de pan", en ook wordt er een drankje gedronken: de "colada morada". In die week kwam de hele familie van mijn mama's (van hier) kant van Quito en Riobamba naar hier om 5 dagen hier samen door te brengen. Dit was dan ook de eerste keer dat ik alle broers en zussen van mijn Ecuadoraanse mama zag. Op 2 november zijn we dus met de familie naar het kerkhof geweest. Daarna hebben we het brood gegeten en het drankje gedronken en hebben we samen tijd doorgebracht in het huis van de grootouders. Op donderdag 3 november zijn we naar een openluchtzwembad geweest in Balsabamba met iedereen. We zouden om 7.30u vertrekken maar het was uiteindelijk 9 uur voordat iedereen klaar was. Typisch hier hoor... op z'n Spaans.... op z'n Ecuadoraans. Eerst gingen we nog naar een ander kerkhof in San Pablo. Mijn mama is daar geboren en daar ligt ook een broer van haar begraven die heel vroeg gestorven is. Daarna zijn we vertrokken naar het zwembad. Op de weg terug zijn we nog gestopt bij een tante van mijn mama om terug het brood te eten en het drankje te drinken.
Hier ben ik dan eindelijk met een nieuw berichtje vanuit het verre Guaranda. Het duurde lang voordat ik er terug iets opzette maar ik denk daar eerlijk gezegd niet zoveel aan. En als ik er dan eens aan denk, dan heb ik geen tijd. Mijn dagen zijn hier goed gevuld en ik heb ook examens gehad. Ik zit hier in een moeilijke school en in een hoge richting. Ik moet heel veel werken en studeren voor school. Ik weet wel dat het niet veel uitmaakt als ik hier goede of slechte punten haal, maar ik kan niet zeggen "foert" en niet studeren. Ook tegenover mijn gezin hier wil ik dat niet doen. Mijn zus hier studeert ook heel veel en ik denk dat mijn mama van hier het niet leuk zou vinden als ik er mijn voeten zou aan vegen. De meeste mensen die mij kennen weten ook wel dat dit niet in mijn aard ligt.
Het eerste weekend van oktober zijn we op AFS-weekend geweest. Dan komen alle AFS studenten samen die in Ecuador verblijven. De bijeenkomst was in Playas. Alles ligt hier heel ver van elkaar. Playas ligt aan de kust en was 4 uur rijden met de bus. We vertrokken op vrijdag. Het was al laat tegen dat we er waren. De volgende ochtend was het ontbijt om 9 uur. Daarna kregen we wat informatie en kon iedereen wat praten met elkaar. Ik zag daar ook de andere belgische studenten terug. Eindelijk nog eens Nederlands praten! Dat was begin oktober en mijn Spaans was dan echt nog niet zo goed als nu. We konden ook met verantwoordelijken van AFS praten. Er waren studenten die problemen hadden of die wilden veranderen van gezin ofzo. Die dag gingen we ook nog naar het strand. Op zondag kregen we ook nog een beetje informatie over van alles en nog wat. We gingen ook nog naar het strand. De bedoeling van zo'n weekend is om elkaar beter te leren kennen. Op maandag keerden we om 9 uur terug naar huis.
De rest van oktober waren gewone schooldagen. Wel af en toe eens een dag geen school omdat er voetbal is ofzo, maar voor de rest het gewone dagelijkse leven. De laatste week van oktober had ik examens. We hadden een paar examens, niet van alle vakken en ook belange niet van zoveel leerstof als in België. De toetsen zelf vond ik eigenlijk niet zo moeilijk. En aangezien ik dan ook nog niet zo goed Spaans kon, konden ze zeker niet zo moeilijk geweest zijn, want ik kon ze goed. Mijn klasgenoten vonden de toetsen wel nog moeilijk. Ik heb wel de indruk dat ze het hier wel vlug moeilijk vinden en ook vlug veel vinden om te studeren.
Dit is een foto van mijn schooluniform van de dag dat we moesten marcheren met alle laatstejaars. Dit uniform moet ik elke dag aandoen maar dan wel zonder de hakken en zonder de handschoenen.
Ik heb hier echt heel weinig tijd over en de laatste tijd was het heel erg druk voor mij hier.
Vorige week zondag moest ik om 3u30 's morgens vertrekken om een wandeltocht te doen. We hadden afgesproken op 2 min. van ons huis en van daaruit was er een wandeltocht van 3 uur. Het had iets met hun geloof te maken. Een soort bedevaart volgens mij. Ja... ik begrijp van alles wel iets maar er is nog heel veel wat ik niet begrijp. De wandeltocht moest zo vroeg in de ochtend gebeuren omdat het zoveel mogelijk moet zijn voor zonsopgang. Ik had wel het geluk dat ik niet moest wandelen. Ik mocht meerijden in de auto achter het volk. Mijn zus van hier zat ook in de auto en ik mocht gelukkig ook! Zo kon ik nog een beetje slapen. Na 3 uur stappen (voor mij in auto zitten) waren we aangekomen in een soort centrum van de religie of zo. Daar werd er dan een mis gegeven. De mis was eigenlijk niet zo saai. Er werden heel veel liedjes gezongen. Na de mis gingen we terug naar huis.
Dan heb ik eigenlijk de hele week heel veel moeten oefenen voor een dansoptreden die zaterdag plaatsvond. Elke dag na school moesten we gaan dansen. Ik dacht dat we dan een optreden gingen geven in een zaal, zoals ik dat hier kende. Maar het optreden bleek gewoon op straat te zijn. Met heel mooie kostuums van hier. Ik zal nog een foto posten straks van de kostuums. Het optreden was zaterdag in San Miguel want dan was er een feest daar. Ik weet niet juist meer welk feest ze daar vierden. We gingen daar naartoe met de bus en het was 3 kwartier rijden.
Maandag gingen we naar school maar hadden we geen les. We moesten nog eens marcheren! Het was maandag een speciale dag in Ecuador en dus ook een beetje feest. In alle scholen moesten alle laatstejaars marcheren, ik dus ook. We moesten gewoon naar school van 10-13 uur en mochten dan terug naar huis.
Gisteren was het dinsdag. Vreselijk gewoon! Het was de dag dat ik dus nog maar eens naar Quito moest om mijn papieren in orde te brengen voor mijn verblijf hier. Dit keer met mijn origineel paspoort mee! Dus terug om 3u30 op de bus. Na een busreis van 4 uur zijn we aangekomen in Quito. De zoon van de zus van mijn mama hier is meegeweest met mij. De neef dus. Hij is 24 jaar en studeert in Quito. Hij moest daar nog iets doen op de universiteit ook. Om 8u zijn we daar aangekomen. We hebben nog eventjes moeten wachten tot het open ging en om 9.45u was het eindelijk aan ons. Gewoon de papieren afgeven en om 10u waren we dan buiten. Er was daar massa's volk. Heel veel mensen stonden daar in de rij. Er zijn er hier blijkbaar heel veel die hier 2 maanden komen wonen. En er zijn ook veel mensen uit Colombia die hier willen komen wonen omdat het in Colombia niet zo veilig is denk ik. Er zijn heel veel militairen daar op straat enzo. Dan zijn we naar de universiteit geweest om nog iets voor die neef in orde te doen. We hebben ook nog een museum bezocht en ook nog de oudste kerk van Ecuador. Terwijl ik daar was kon ik zowel nog iets nuttigs doen. Dit heb ik nu ook alweer gezien. We zijn ook nog naar de woning van de president geweest. Daarna zijn we nog iets gaan eten in een fastfood restaurant. Dan moesten we terug naar dat office om mijn papieren terug op te halen. En dan namen we de bus terug naar huis. Om 22u was ik thuis. Ik heb dan nog gedoucht en gegeten en was dan bekaf! pfff
Ik heb nu ook nog net vernomen dat ik volgend weekend op weekend ga met AFS naar de kust. Maar meer informatie heb ik daar nog niet over gekregen.
Dit is een foto van de pleelplaats op onze school. (Ook in bijlage) We moeten soms marcheren op de speelplaats zoals in het leger. Dat kunnen we ons in België ook niet voorstellen. Zo allemaal naast en achter elkaar en met de benen links rechts links rechts... Ze zijn hier heel streng op dingen waar ze in België weinig aandacht aan geven. Alles in je boeken en schriften moet heel net zijn en als er iets niet juist is met je uniform, wordt dat ook streng aangepakt. Maar te laat komen is niet zo erg. De lessen beginnen elke dag om 13 uur. Het is heel normaal dat er tot 13.30 uur nog mensen in de klas komen zitten die te laat zijn. Dat is hier helemaal geen probleem. Gisteren hadden we 2 uur geen les. Dan zijn we gewoon vrij en mogen we in het stad gaan. We zijn dan in een soort bakkerij-tearoom binnen geweest en hebben een stuk taart gegeten. Ik had echt geen honger maar ze blijven dan aandringen en dan heb ik toch iets gegeten. Ik heb hier wel veel bekijks met mijn blond haar. Ze zien direct dat ik van ergens anders ben. Als ik met een groepje ergens binnenkom dan zeggen ze van alles (waar ik niets van begrijp) en dan antwoorden die meisjes die bij mijn zijn: Belgica! Dan weet ik dat ze weer vroegen vanwaar ik kom. Wel grappig! Vanavond ga ik dansen. Waar, wanneer en welke dans.... dat weet ik niet. Ik heb enkel begrepen dat we gaan dansen. Ik loop gewoon overal mee... ik zie het wel. Ik begrijp echt al veel meer dan in het begin maar als ik ze zo hoor praten, zo vlug, kan ik me niet voorstellen dat ik dat ooit zal kunnen.
Vorige week vrijdag moest ik naar Quito (hoofdstad van Ecuador) om nog enkele papieren te regelen. Ik wist van tevoren dat dit nog moest gebeuren. Ik had daar 30 dagen de tijd voor. Het zijn de papieren die in orde gemaakt moeten worden omdat ik 10 maanden daar zou mogen verblijven.
Dus moest ik vrijdag om 4 uur opstaan om om 5 uur 's morgens te vertrekken met alle studenten van AFS. Weer die lange busreis van 5 uur door, papieren afhandelen en dan de 5 u bus weer terug. Pfff. Toen we in Quito aankwamen moesten we twee uur wachten tot het onze beurt was. AFS had mij ervoor gezegd dat ik mijn visum moest meenemen en ook de kleurkopies van mijn internationaal paspoort. Dus mijn paspoort zelf was niet nodig. Ik had het 's morgens nog in mijn handen gehad maar heb het uiteindelijk weggelegd omdat ik het niet nodig had. Toen het na twee uur wachten uiteindelijk aan ons was, bleek dat ik het origineel paspoort wel nodig had. Ik mag dus nog eens teruggaan. We hebben dan nog wat rondgelopen in Quito en om 17 uur de bus terug genomen naar Guaranda. Om 22 uur was ik thuis. Mijn gezin zal de volgende keer rijden met mij naar Quito. Ze zijn echt superief voor mij. Met de auto is het maar 3,5 uur. Die bus reed echt mega traag. Gelukkig dat ik die niet meer moet nemen. Ik weet niet wanneer we terug zullen gaan, maar het moet wel voor 30 september.
Zaterdag zijn we gaan eten bij de grootouders. Daar heb ik de neef ontmoet die in Riobamba woont. Die kan een beetje engels. Gelukkig. Niemand kan hier engels of frans. Enkel de papa van mijn gezin spreekt een beetje engels maar die is gedurende de week niet thuis voor zijn werk. Hij komt de zaterdag thuis en vertrekt terug de zondag. De mama en de dochter spreken enkel spaans. Maar als ze traag spreken begrijp ik het wel al een beetje. Alles zal wel gemakkelijker zijn als ik de taal zal kunnen.
De neef heeft mij geholpen om mijn schriften in orde te doen. Hier moeten ze op alle voorpagina's van de vakken tekeningen maken en inkleuren. Die heeft dat een beetje voor mij gedaan. Ik ben niet zo creatief aangelegd.
Ik ben ook meegeweest met de honden naar de kapper.
Zondagmorgen zei mijn mama (van hier) dat we dan inkopen gingen doen. Ik vroeg of de winkels hier open zijn op zondag. Ja dus! Ze sprak er niet meer over en plots, om 18u zegt ze dat we weg zijn. Hier zijn supermarkten dus open om 18 u de zondag.
Maandag ben ik naar school geweest. Elke maandag voor aanvang van de lessen verzamelen alle leerlingen en staan ze mooi in rijen. Ze moeten dan een lied zingen. Ik heb echt geen idee welk lied het is. Ik denk een soort volkslied.
Tegen dat we dan in de klas zijn is er al een lesuur voorbij. Ah ja, want het zijn maar lesuren van 40 minuten.
Dinsdag hadden we les en twee of drie leerkrachten waren vroeger dan voorzien klaar met hun les. Wij mochten dan gewoon weg en hadden vrij de rest van dat uur. In Belgi� heb ik dat nooit geweten dat ze klaar waren en dat we weg mochten.
Ik heb wel nog veel vragen over vanalles en nog wat maar ik laat het op me afkomen. Ik moet nu de meeste dingen nog vragen met mijn gsm in mijn hand en mijn google translate aan. Dus ja... Ik vraag enkel de dingen die ik echt moet weten.
Op school zijn de leraars echt heel streng. Ze kunnen niet verdragen dat je tipp-ex gebruikt of dingen doorstreept. De leraar loopt dan rond in de klas, neemt een blad van iemand en scheurt het gewoon! Dat is hier heel normaal.
Zo... Hier ga ik stoppen met schrijven
tot later
De foto is de voorpagina van mijn Chemie. Zo moeten alle vakken eruit zien. In bijlage een foto uit mijn cursus.
Vandaag ben ik een beetje ziek opgestaan. Ik had het koud en was duizelig. Ik heb niet gegeten en ben terug in mijn bed gekropen. Mijn mama was super bezorgd om me. Ze heeft zelfs gebeld naar de coördinator van AFS en die stuurde me ook al een bericht om te vragen hoe het met me ging. Ik heb dan nog een beetje geslapen en na een tijdje ging het beter.
Ik dacht dat ik niet naar school zou kunnen maar ik denk dat het toch zal lukken. Ik post eens een foto van mijn schooluniform.
Mijn gsm doe ik mee naar school. Ik moet er wel heel goed voor zorgen. Ze zeggen dat ik dat in mijn uniform moet stoppen omdat ze hem zouden stelen. Maar ik vind dat niet gemakkelijk en stop hem in mijn rugzak maar ik laat hem nooit alleen. Ik wil hem meenemen naar school want op school heb ik wifi. De meesten hebben hier een Samsung gsm. Soms zie je iemand met een iphone.
We hebben maar lesuren van 40 minuten en na die 40 minuten hebben we telkens 20 minuten pauze. Dus ja... Heel wat anders dan in België.
We hebben al engelse les gehad. We moesten onszelf voorstellen. Niemand kan dat hier! Niet te geloven.
De leerkracht van engels zegt dat mijn engels perfect is en dat ze mij spaans zal leren ipv engels. Zo perfect is mijn engels echt niet maar hier vinden ze dat ik dat super goed kan.
Ze hebben hier drie uur engels in een week en ze kunnen er nog niets van.
Ik heb hier wel heel veel wetenschappen en wiskunde. Pff
Op school proberen ze alles echt heel goed uit te leggen omdat ik het zou begrijpen.
Die ochtend stonden we om 7u op en kreeg ik te zien wat ze hier eten. Ze eten hier dus croque monsieurs als ontbijt! Na het ontbijt vertrok mijn mama naar haar werk en bleef ik alleen thuis met mijn zus.
In de namiddag moest mijn zus naar school vanaf 13u voor 'de opening'. Ze hadden nog geen les. Ik ben heel eventjes mee naar school geweest met mijn mama, enkel om eens te kijken. Nadat mijn zus klaar was met school, dit was al rond 15u, ging ik samen met haar en een vriendin mijn twee uniformen kopen. De ene dag dragen ze een training en de andere dag een rok met vestje. Na heel wat winkels gedaan te hebben hadden we uiteindelijk mijn uniform. Mijn trainingsbroek en vestje moesten wel nog binnen bij de naaister. Alles was te wijd. Groot en mager zijn gaat hier duidelijk niet samen.
Gisteren stonden we terug op om 7u. Die dag vertrok ik om 9u naar de tandarts met mijn zus. Eenmaal daar toegekomen was de tandarts gesloten. Hier maken ze geen afspraak bij de tandarts. Ze gaan gewoon. En soms is hij dus gesloten. Daarna zijn we mijn kleren gaan halen bij de naaister en terug naar huis gegaan. Om 12u30 vertrokken we naar school, die dag bleef ik daar wel evenlang als de anderen.
Overal waar we gaan, gaan we hier dus met de taxi. Dat is hier heel mormaal. Naar de tandarts en elke dag naar school is dus ook met de taxi. Mijn zus roept dan ene die passeert en die brengt ons dan waar we vragen. Niemand fietst hier. Ook raar...
We hadden toen ook geen les. De leerkrachten kwamen zich zogezegd voorstellen. Ik heb maar ene gezien. Voor de rest van de tijd hebben we een beetje rondgelopen in de stad en op school tot 17u. Iedereen was echt supervriendelijk. Daarna ging ik naar een bijeenkomst van afs in een koffieshop, waar we nog eens uitleg kregen over wat van ons verwacht wordt op school enzo. Om 19u30 was ik terug thuis.
Vandaag ga ik opnieuw naar school, maar hebben we wel les.
Vrijdag, de dag van mijn vertrek, was een zeer lastige dag.
Ik moest al heel vroeg op de luchthaven zijn dus ook vroeg opstaan. Toen ik aankwam op de luchthaven stonden de andere afs's daar. We kregen een beetje uitleg, checkten de valiezen in en dan was het tijd om afscheid te nemen van mijn familie.
Toen vertrokken we naar de gate om de vlucht naar madrid te nemen om 7u55, daar kregen we ook nog uitleg over de vlucht en wat te doen in geval van vertraging enzovoort.
Na de uitleg verlieten de afs verantwoordelijken ons en moesten we alles alleen doen. We waren in het totaal met 11. Aangekomen in Madrid, moesten we veranderen van gate, die was nog behoorlijk ver. Gelukkig waren we ruim op tijd geland zodat we goed op tijd waren voor de vlucht richting Quito, die om 12u35 opsteeg. Uiteindelijk kwamen na een lange reis aan om 16u30 plaatselijke tijd in quito.
Daarna zijn we met de bus naar de verblijfplaats gebracht waar we 2 nachten zouden verblijven.
Die avond waren we allemaal doodmoe dus gingen we zeer vroeg slapen. Zaterdag kregen we de volledige dag uitleg over papieren en nog veel meer. Ook kwam ik te weten wie er nog in mijn stad zou verblijven. We zijn in het totaal met 8, 4 italianen, 1 finse, 1 japanse, 1 duitse en ik. Vandaag (zondag) gingen we eindelijk naar onze gastgezinnen.
We vertrokken al om 8u en ik kwam uiteindelijk pas rond 14u aan op het Rode Plein hier in Guaranda waar mijn gastgezin me kwam ophalen.
Toen heb ik de stad een beetje verkend met hen en ook mijn grootouders ontmoet.
Vanavond slaap ik voor de laatste keer in mijn eigen bed thuis. Morgenavond gaan we in Zaventem iets eten en slapen we in een hotel. Vrijdag word ik om 5.15u op de luchthaven verwacht. Spannend
Dit is een foto van de pleelplaats op onze school. (Ook in bijlage)
Vorige week vrijdag moest ik naar Quito (hoofdstad van Ecuador) om nog enkele papieren te regelen. Ik wist van tevoren dat dit nog moest gebeuren. Ik had daar 30 dagen de tijd voor. Het zijn de papieren die in orde gemaakt moeten worden omdat ik 10 maanden daar zou mogen verblijven. 
Vandaag ben ik een beetje ziek opgestaan. Ik had het koud en was duizelig. Ik heb niet gegeten en ben terug in mijn bed gekropen. Mijn mama was super bezorgd om me. Ze heeft zelfs gebeld naar de coördinator van AFS en die stuurde me ook al een bericht om te vragen hoe het met me ging. Ik heb dan nog een beetje geslapen en na een tijdje ging het beter.
