Deze week zal ik het niet hebben over een specifiek onderwerp uit de
media, maar over een artikel die verscheen in « psychologies
magazine ». Ik heb dit artikel toegepast op mijn dagelijks leven en ik
denk dat velen er zich wel in zullen herkennen.
Wie zegt nu niet eens tegen zichzelf : « ik moet echt
zuiniger en eenvoudiger leven ! » Maar het grote probleem is dat we wel eenvoudiger willen leven, maar er
gewoonweg geen beginnen aan zien. Vaak raken we zo ontmoedigd omdat we te snel
willen gaan, en vervolgens alles gewoon bij het oude laten. Het goede nieuws is
dat kleine stapjes een groot impact hebben en allemaal samen een verandering
kunnen teweegbrengen. Hieronder zal ik jullie tips geven uit een heel
inspirerend artikel « Zeven lessen in eenvoud ». Zoals ik al
zei is het niet de bedoeling om je leven ineens volledig om te keren en een
draai van 180° te maken. Het gaat er allemaal om zelf aan het roer te staan en
de juiste keuzes te leren maken.
Tip nummer 1 is START VANDAAG. Stel niet uit tot morgen wat je vandaag
kunt doen. anders verdwijnt de motivatie die ons nu juist de energie geeft om ons
doel te bereiken. We kunnen enkel de overkant bereiken als we starten te
zwemmen. Als we te lang wachten verdwijnt al deze positieve energie en wordt
ons voornemen in de vergeethoek geschoven.
Tip nummer 2 is DOE HET STAP VOOR STAP. Alles begint met een eerste
stap. We mogen niet te veel van onszelf verwachten. Ons hele leven in één keer
vereenvoudigen is onmogelijk. Het is beter om stap voor stap kleine gewoontes
te veranderen.
Tip nummer 3 is ZORG VOOR ORDE. We kunnen pas in het reine komen met
onszelf als onze zaken op orde staan. Als er orde in ons leven is, zal er
automatisch rust zijn in ons hoofd. Omgekeerd maken wanorde en chaos onrustig
en zorgen voor voortdurende prikkels in ons hoofd.
Tip nummer 4 vind ik persoonlijk de belangrijkste. Deze tip zegt LEEF
IN HET NU. Nu is het enige moment waarop we kunnen handelen. We moeten proberen
een punt te zetten achter ons verleden en verder te gaan met wat er in de
toekomst zal komen. Dit zorgt dan weer automatisch voor mentale rust zoals in
tip 3. Veel van ons gepieker gaat over het verleden, « wat als ik het
anders had gedaan ? » Deze « wat als » zouden we moeten veranderen
in bijvoorbeeld « wat wil ik hier en nu ? » Ikzelf sta ook veel
te vaak stil bij het verleden en heb het vaak moeilijk om problemen en ruzies
achter mij te laten. Daarom kan ik ook heel veel leren uit deze tip.
Tip nummer 5 is COMMUNICEER HELDER. Duidelijk communiceren is de
krachtigste manier om onze relaties met anderen te verbeteren en
vereenvoudigen. Vaak durven we te weinig of niet rechtuit te zeggen wat we
denken en winden we doekjes om alles wat we uitdrukken. Probeer dus helder te
communiceren en eigen emoties, behoeften en motivaties duidelijk te maken. Als we
helder en concreet communiceren, zullen we op die manier anderen ook
aanmoedigen om duidelijk te communiceren. Bovendien moeten we ook vermijden om
op zoek te gaan naar verborgen boodschappen in alles wat anderen zeggen, vaak
is dit een foute interpretatie en wordt omgaan met anderen ingewikkeld en
vermoeiend.
Tip nummer 6 is DOE INSPIRATIE OP. In het artikel wordt vermeld hoe
belangrijk het wel is om mensen om ons heen te hebben die ons kunnen
inspireren. Dit maakt het leven zo veel eenvoudiger en veel aangenamer om te
leven. Wissel dus ervaringen uit met je vrienden en kennissen.
De laatste, maar daarom niet minder belangrijke tip is BELOON JEZELF.
Dit zijn 7 kleine tips die het leven eenvoudiger kunnen maken. Zelf heb
ik er toch veel inspiratie uit opgedaan en ik ben blij dat ik ze bij deze ook met
jullie heb gedeeld
Vandaag zal ik het hebben over een nogal
delicaat onderwerp : euthanasie. Sterven in waardigheid omdat leven te
veel pijn doet, is omstreden. Hierbij maak ik gebruik van het artikel
« Ik wil niet eenzaam sterven » gepubliceerd in De Standaard op
16-17 oktober 2010. In dit artikel vertellen Otje en Lotje (fictieve namen),
twee jonge vrouwen, waarom ze precies euthanasie willen. Ik zal uit dit artikel
een getuigenis bespreken, namelijk de getuigenis van Otje. Dit verhaal raakte
mij zo diep dat ik het graag met jullie ook zou delen. Het is een verhaal over
een ondraaglijke psychische pijn,
over het lijden en de eenzaamheid.
De eerste sterke vrouw aan het woord wil zich
Otje laten noemen, naar het boek van Annie M.G. Schmidt. Otje is een
34-jarige dame die zeer jong oogt en duidelijk in de greep is van anorexia. Otje
begint haar verhaal met een korte biografie. Reeds in haar jeugd zat haar
zelfvertrouwen ver onder nul, doordat haar moeder haar telkens pijn deed, zowel lichamelijk als met woorden. Haar moeder noemde haar lomp, lelijk
en dik. Otjes enige vluchtklep was toen haar fantasie. Op haar achttiende liep
ze weg van huis en vond onderdak in een opvangtehuis voor mishandelde vrouwen
en kinderen. Otje wou en zou slagen in iets. Zo behaalde ze haar diploma
verpleegkunde, puur op wilskracht. Haar werk deed ze jaren met veel liefde.
Otje lijdt wel zwaar aan anorexia. Zelf
vindt ze dit echter niet negatief, ik citeer : hoe destructief
anorexia ook is, toch geeft het me het gevoel constructief bezig te zijn.
Daarin ben ik tenminste goed. Anderhalf jaar geleden begon het ineens heel
slecht te gaan met Otje. Ze besefte dat ze zich diep ongelukkig voelde, zo ongelukkig dat heel haar binnenkant
pijn deed. De zwaarte, onbeschrijfelijke tristesse nam al haar levenlust
weg. Ze dacht alleen nog maar aan
de dood. Zelfdoding was geen optie, want ze wilde niet eenzaam, maar menswaardig sterven. Enkele
weken geleden tekende Otje haar euthanasieaanvraag. Ze eindigt het interview
met de woorden : ik heb mijn bescheiden taak afgerond. Ik wilde een
verschil maken, en dat heb ik gedaan. Door mijn werk, door de manier waarop ik
mensen gelukkig gemaakt heb.(...).
Euthanasie is een daad die enorm veel
negatieve kritiek krijgt. Zelf vind ik ook dat je een geldige reden moet hebben
om euthanasie te mogen toepassen. Wie psychisch ondraaglijk lijdt heeft recht
op een waardig einde. De grote fout van vele mensen is dat ze euthanasie zien
als zelfdoding. Wie sterft met behulp van euthanasie, sterft volgens de wet een
natuurlijke dood. Er zijn natuurlijk wel een aantal zorgvuldigheidscriteria. Er
moet sprake zijn van een ondraaglijk en ongeneeslijk lijden. In het geval van
Otje is dit dus zeker het geval. Maar op de vraag of euthanasie nu ethisch
verantwoord is, is alleen een persoonlijk antwoord te geven.
Mijn blog
