|
Ik weet niet of jullie het vaak hebben, maar als ik niet kan slapen, spoken er allerlei gedachten door mijn hoofd. Vannacht was het dus weer van dat, met opgezwollen ogen in de ochtend als gevolg. Gisteren zaten we gezellig iets te drinken, tot mijn gsm trilde. Mijn zus moest weer eens haar kwaadheid ten opzichte van mijn vader duidelijk maken aan mij. Zij kan nog steeds geen weg met haar verdriet. Ik begon net wat vrede te nemen (of ik krop het op, maar het werkt tot nu toe) met de hele situatie, maar ik voelde toch mijn ogen vochtig worden. Omdat ik dit liever niet toon aan een vol café, liep ik dus maar naar buiten. Iedereen zit dan natuurlijk met je in, en vraagt of alles ok is, met als gevolg dat je het helemaal niet meer droog kan houden. Ik heb op mijn tanden gebeten en aan leukere dingen proberen denken en er toch nog een leuke avond van proberen maken, maar mijn lach verborg toch nog het verdriet dat ik had. Het werd niet laat, als zwangere vrouw is dat niet meer zo evident, en eens in mijn bed kon ik mij dus weer laten gaan terwijl ik mij voorgenomen had van niet, maar ja, slapeloosheid, weet je wel... Zeker nu ik zwanger ben, denk ik toch vaker aan het feit dat ik een kind een leven zal geven in een wereld die ik zelf nog niet aan kan. Ik neem me voor om het beter te begeleiden en voorbereiden dan mijn ouders met mij gedaan hebben. Ik besef trouwens wel dat ik toch heel veel geluk heb in mijn leven. Neem nu mijn zwangerschap, na 6 maanden kreeg ik pas mijn eerste eisprong (in gang gebracht met pilletjes), maar het was wel meteen raak. Er zijn er die er langer over doen, maar net dat doet mij ook pijn.
Tijdens het piekeren denk ik dus vaak ook dat ik beter eens al die gedachten noteer, om later eens terug te lezen. Hierbij is dus de eerste stap gezet. Ik verwacht niet dat iemand dit leest, maar het is voor mij gemakkelijker dat ik toch het gevoel heb dat ik niet enkel naar mezelf schrijf. En het lucht op, merk ik nu ook. De eerste keer dat ik dit schreef, kreeg ik het terug moeilijk, maar nu lukt het mij al veel beter. De eerste post was trouwens in eerste instantie wat langer, maar deze site slaat dit niet automatisch op, dus na twee maal per ongeluk verkeerd te klikken, heb ik snel terug een verkorte versie getypt...
Tot later (de volgende slapeloze nacht???)
Marie
19-04-2015 om 12:47
geschreven door Marie P
|
