Iedere dag bijna word je ermee geconfronteerd: bestuursleden die zich uitgesloten voelen omdat ze geen internetansluitng hebben. Maar 't is geen kwestie van hebben alleen ! 't Is ook zoals het aanleren van een andere taal - je moet leren omgaan met het medium, waar je dat in je opleiding nooit hebt geleerd. Maandagavond nog hoorde ik naast mij de bijna verbitterde repliek "Je hoort er niet meer bij als..." En gisteren hoorde ik van een zesitger dat hij onder de grote druk ook maar een internetaansluiting heeft besteld. Ook op de vergaderingen van Kind &Preventie hoor je die klanken van mensen zonder internetervaring . En dan hoor je nog jongere oma's heel behoudsgezind repliceren: 'Ik zal wel oma zijn zonder die dingen ..." daarbij doelbewust de boot afhoudend voor haar echthgenoot die er bij de dochter wel de mogelijkheden van ziet. In mijn vriendenkring zijn er mensen met , maar ook nog veel zonder. Maar hun kinderen hebben het allemaal. Nog één generatie te gaan en iedereen heeft het. Trouwens alle kinderen - zelfs de kleuters groeien ermee op in de school. Voor mij heeft dat internet op wereldschaal meer impact dan deccenia geleden de uitvinding van de boekdrukkunst ! Het ergste vind ik mensen die dat niet willen inzien. Maar dat zal niet lang meer duren!
Bij ons kan men uren "zwammen" over het weer, vinden sommige" ingevoerde" landgenoten op "Man bijt hond". Maar wat wil je: aanhoudend vriesweer of niet - het beïnvloedt zowel het trein- als het wegverkeer; en onbewust gaan mensen zich anders gedragen, bezoeken uitstellen e.a. Na de erg vroege en harde winterprik kunnen we eindelijk eens terug normaal doen; de winter loopt nog wel maar na 3 weken duurt het nog eens 3 weken voor hij aan zijn dieptepunt is; maar ondertussen lengen de dagen weer. En dat laatste is al voelbaar én zichtbaar.( Voor het ogenblik hebben we terug 8.19 u. zonlicht dit t.o. 7.47 u. in de kortste dagen vlak vóór Kerstmis.) Na het werwijderen van de sparren die voor "kerstsfeer" moesten zorgen - ik laat ze liever op hun plaats: in de natuur - begint het opruimen van prullaria en toestanden die ook terug de kast in moeten of moeten verdwijnen. Al een week lang is de maandag terug een maandag en de rest van de dagen ook. Wat de opening van winkels, banken e.a. betreft loopt alles terug normaal - wat ik wel een pluspunt vind. Nu nog hopen dat de periode met vorstvrije dagen wat langer duurt dan 2 à 3 weken zodat de eerste helft van de winter achter de rug is; hoe verder in het jaar , hoe meer macht de zon krijgt. Voor mij is dat voorbij + 4 februari (06/02 is de feestdag van Sint Johanna, de patroonheilige van onze vroegere school.). Voor mij is vandaag pas het nieuwe jaar begonnen, met af te halen kerstbomen voor de deur en een smeltend sneeuwtapijt voor mijn neus op de wei aan de overkant.
Al de ganse week wordt in alle winkels en op alle zenders gewerkt aan en rond het kerstgevoel. Als er nu iets opgeklopt is , dan is dat wel dat holle, decadente kerstfeest !! Niet dat ik iets tegen feesten of vieren heb! Maar wat valt er te vieren ? Dat de historische Jezus van Nazareth geboren is op 25 december ? Niets van aan dus! Jezus heeft zijn geboortedag waarschijnlijk zelf nooit gevierd; die dag is nergens genoteerd en trouwens; na zijn overlijden heeft die helemaal geen betekenis meer. ( Van mijn overleden ouders gedenk ik hun verjaardag nog wel omdat we die jaren aan een stuk in de familie hebben gevierd; maar omdat ze nu ze niet meer in deze wereld zijn moet die dag toch losgelaten worden.) Een geboortedag vieren van een man als Jezus, kan nog wel als je religieus ingesteld bent en vindt dat die joodse man, Jezus aan het leven enkele waarden kan toevoegen omdat hij ons naar God verwijst; maar in dat geval moet men wel wat dimmen want niemand weet in welke maand of op welke dag die gebeurtenis heeft plaatsgevonden. De Kerk heeft wel besloten om op 25 december de geboortedag van Jezus te vieren omdat dan de winterzonnewende wordt gevierd na heel wat perikelen met christelijke Romeinen die dan de onoverwinnelijke zonnegod Mitras vieren en de Germanen die in dezelfde periode hun joelfeesr vierden.Op het concilie van Nicea werd door de bisschoppen besloten 25 december als geboortedag van Jezus vast te leggen, dit in 325 na Christus. Dus voor ongelovigen is dit het heidense feest van de winterzonnewende dat in een vroegere agrarische samenleving veel meer impact had en voor "gelovigen" is dit een bezinning op onze opdracht hier in deze wereld nu. Volgens mij gebeurt dat laatste beter in rust en beslotenheid dan in de drukte van het feesrgedruis. Wel zijn er nu heel veel mooie gezangen en vieringen die wel echt de moeite waard zijn ! Dat is dan het positieve van de kersttijd !
Toch nog een ontroerend mooi kerstverhaal gekregen uit Gut Aiderbichl ! Een prachtverhaal zelfs, waar je ziet dat wanneer mensen echt willen en blijven doorzetten, ze toch tot mooie oplossingen kunnen komen voor prangende situaties. (op ARD uitgezonden op 24/12/08 rond 19.30 u.)
Gisteren , 15.11.2008 stierf nonkel Jos, weduwnaar van tante Margriet die het leven liet op 10 december 2007, toen ons vader net in 't ziekenhuis lag. In februari 2008 werd nonkel Staf, een broer van ons moeder en weduwnaar van tante Mitteke begraven. Het jaar daarvoor in december 2007 stierven tante Margriet en ons vader. In 2006 stierf ons moeder. Van de familie Claessens-Wils is reeds iedereen weg, ons vader als laatste. Van de familie De Vos-Verboven zijn er nog 3 over: tante Paula, weduwe van nonkel Jan, broer van ons moeder en nonkel Miel, jongste broer van ons moeder en zijn echtgenote tante Juliette. Van de nichten en kozijns zijn er al 3 van de 14 verdwenen langs Claessens' kant: Gaby en Rita van nonkel Jos en onze Stany.(nog met 11 over) Langs de Vossenkant is het minder: enkel Willy van tante Mit,oudste zus van ons moeder en onze Stany: dus 2 van de 23.( nog 21 over) Er wordt veel weggeveegd op die manier: herinneringen die je steeds met minderen kan delen. Het "Weet je nog ...?",weet je nu nog maar alleen...
Ze stappen op de bus, installeren zich alsof het hun habitat is en beginnen dan van een zetel naar een andere zeer luidruchtig te kletsen (bijna schreeuwen) in een taaltje waarvan zij zich bewust zijn dat niemand van de andere busreizigers het verstaat. Altijd is er nog een of andere grote kinderwagen bij. Onze mensen zitten daarentegen in de bus rustig voor zich uitkijkend of lezend of stilletjes pratend tegen hun naaste buur. Maar zij, neen, luidruchtig alsof ze geen andere spreektoon kennen stappen niet af in Borgerhout of Deurne; oh neen, hoogst waarschijnlijk horen zij thuis in het asielcentrum van Broechem. Zij gebruiken als geen ander het openbaar vervoer en bevolken het in groten getale. Dan is lezen in het boek dat je zojuist op de boekenbeurs kocht er niet meer bij ! Maar ja; wij horen toch flexibel te zijn én tolerant (vooral dat laatste) Wie vond die multicultuur nu weer verrijkend ?!?...
Dat komt ervan als één afspraak 1 week naar achter wordt verplaatst en een andere juist met 1 week wordt vervroegd zodat ze op dezelfde datum en uur vallen. Flexibiliteit is het toverwoord waarmee agenda's voortdurend overhoop gehaald worden. Neem nou 5 december:de verjaardag van Sus. Kind & Preventie Ranst bestelt voor 's avonds tickets voor Holiday on ice voor alle medewerkers; ondertussen verplaatst Wijnegem zijn weerzien met de reisgenoten van Dresden door omstandigheden van 17 november ook naar 5 december. En vermits de laatste activiteit me nauwer aan het hart ligt moet ik de eerste afzeggen. Gelukkig heeft de secreteresse een dochter die in mijn plaats meekan. Wat kan het toch druk worden; zeker als men je niet uit een bestuursfunctie wilt schrappen waarvoor je geen verlenging aanvroeg. Dat afbouwen is niet zó simpel, temeer daar men geen vervangers vindt ! En dan is er nog het huis...
dat er geen was. Met grote verwachtingen naar de stad gereden die ik meer dan 20 jaar geleden voor de eerste keer bezocht had. Jammer genoeg was de reis té goed voorbereid en dus té vol gestopt. Eerst een bezoek aan "La Coupole" in Eperlecques waar we al 3 kwartier hadden in te halen. Dit museum was te ongestructureerd en heel onoverzichtelijk waardoor ik het snel heb doorlopen met een soort audiofoon die meer storingen gaf dan uitleg. Bij de hergroepering om 12 u. ook al bijna 1 kwartier verloren! Dan de bus in die ons rondreed in Saint Omer waardoor we in vogelvlucht iets te zien kregen met wat uitleg van de gids. De warme maaltijd was goed maar nam zoveel tijd in beslag zomaar midden in de dag! Daarna werden we bijna van tafel gejaagd omdat we een afspraak hadden in Clairmarais voor een rondvaart om 15 u. Van daaruit ging het terug noordwaarts naar Herzeele voor een bezoek aan een café des orgues (een beetje folklore met wat couleur locale). Zoveel dingen combineren als men al zo'n afstand af te leggen heeft, is bijna onmogelijk. Gelukkig kan ik in Antwerpen centraal om 10.06 u.een rechtstreekse trein nemen naar Lille Flandres waar ik kan overstappen op een trein naar Calais die stopt in St.Omer om 12.54 u. Als ik dan van 13 u. tot 18 u. kan rondlopen in Saint Omer en daar ook iets warms kan eten (één schotel is voldoende ; ofwel een voorgerecht en een hoofdgerecht) dan heb ik wel wat van de stad gezien. Om 18.15 u. rijdt de trein terug naar Lille Flandres waar de trein klaar staat om naar Antwerpen te sporen van 19.05 u. tot 2054 u. Als dat geen mooie dagvulling geeft ! (Voor de prijs ga ik nog navraag doen: een railpas van Antwerpen tot de grenspost en terug kost 14,00 en Lille Flandres - Saint-Omer heen en weer wordt in Frankrijk aan halve prijs gereden door 60-plussers.)
dat je aan kinderen in de klas kan uitleggen... Gisteren, 04/09/08 kocht ik naast de deur voor mijn zus 3 kg lekkere Elstar appelen aan 3,50 (per kg kosten ze 1,39 euro ). Omdat ze er zó goed uizagen, heerlijk roken en ook goed smaakten besloot ik er vandaag ook 3 kg van te kopen voor mezelf. Tot mijn grote verbazing hoorde ik van de verkoopster dat ze opgeslagen waren: i.p.v. 3 kg voor 3,50 was het vandaag 2 kg voor 3,50 ! (per kg kosten ze nu 1,99 euro. Dat is 60 cent meer op 1 nacht ! Dezelfde appelen uit dezelfde kist op dezelfde plaats aan dezelfde prijs aangekocht) Dus voor hetzelfde bedrag kreeg je gisteren 3 kg en vandaag 2 kg appels van dezelfde soort bij dezelfde verkoper.
Op het nieuws werd de nieuwe appelsoort "Belgica" voorgesteld: een kruising tussen 2 oudere hoogstamrassen (fris zurig van smaak en en een drietal weken vroeger rijp dan bv. Jonagold). Daarom ligt die laatste soort er nu zó onappetijtelijk bij in de winkel - enkele weken te vroeg geplukt om de concurrentie vóór te zijn. In de hoop dat de mensen naar Jonagold vragen omdat ze die reeds kennen! Maar te vroeg geplukt smaken die appels ranzig en schakelen mensen toch over ! Toch benieuwd waar deze nieuwe appelsoort aan te schaffen is! De Sus vroeg er al naar n.a.v. de voorbije nieuwsberichten. Misschien naast de deur tijdens de volgende week ?
En nog steeds geen echte Belgica gezien: noch bij de buren, noch bij de GB, noch bij De Kruidenier; misschien morgen bij de Keurslager of bij Francken ? Een mens moet toch nogal moeite doen om te bekomen wat hij wil, als hij iets in zijn hoofd gehaald heeft !
Het blijft er toch wel inzitten :die opstart eind augustus - begin september. 't Is nu wel zó dat het verenigingsleven en het nieuwe culturele seizoen ook in september weer van start gaan. Dus met een heleboel nieuwe voornemens en wijzigingen beginnen we een nieuw werkjaar ! 't Zal weer druk worden in september !
Goud en baut wordt wel niet met dezelfde letters geschreven maar de klank is wel identiek; dus rijmt het mooi ! Toch wel verbazend dat op het einde - als alle hoop op Belgische medailles opgegeven is - de vrouwen het weer moeten redden ! Je zou haast denken dat er een soortgelijk scenario zich zou kunnen afspelen wat de regering van ons land betreft. Astrid aan de macht en als premier ...............? Dat is een zaak voor de politieke partijen om wat meer te investeren in vrouwelijke topkandidaten!
Gisterenavond enkele prachyige wolkenformaties met de nodige bijbehorender regen gehad. Het zomergevoel is helemaal weg ondanks de naam "augustus" op de kalenders ! Fietsen wordt onaangenamer; zmerkleren worden te fris, maar het warmere textiel (wintergoed) wordt nog ver weggeduwd. Gelukkig is er na de soldenperiode overal een nieuwe collectie te zien waarvan de kleuren mij niet bevallen. Het wordt dus "wikken en wegen" bij de aanschaf van nieuwe kleren!
of je blijven inspannen om je steeds aan te passen aan de sterk gewisselde omstandigheden. Nooit gedacht dat het wegvallen van een thuis je leven zó ingrijpend kan veranderen; en toch is dat voor iedereen zó - tenminste als je zelf niet vóór je ouders het hoekje omgaat... De organisatie van de familiebijeenkomsten is al niet zó evident meer; waar samenkomen, hoe dikwijls en wat plannen ? Gisteren t.g.v. ons moeders verjaardag op 5 augustus samengekomen voor een wandeling en een koffietafel bij mij. Onze Guy was er niet bij omwille van Oostmalle kermis. Dus volgend jaar samenkomen op de zaterdag vóór 5 augustus ! Op mijn appartementje is er geen mogelijkheid om de tuin in te trekken; daarom is het misschien interessanter om dit opnieuw te doen de zaterdag of zondag na vaders verjaardag - eind januari of begin februari met pannenkoeken ? Ook met een winterwandeling ? Ofwel eerst de stad in om nadien bij mij thuis te eten. We zien nog wel; hopelijk is het huis dan verkocht. En als het kan heb ik de achterste plaats + de 2 gangen laten vloeren, is de plaats achteraan behangen (door Stany van nonkel Jan) en heb ik een nieuw salon aangeschaft + een nieuwe koelkast. Nog veel job ! En mijn volgende diepvriezer wordt een No Frost LIEBHERR GNP 2476 van 216 l . Morgen in de voormiddag voor vloer gaan zien bij Van Dyck ! In de namiddag Kind en Preventie. En woensdag een ganse dag Brussel (Sint Gillis en Heizel -atomium) Dan nog eens naar Eeklo met René en ons Chris en naar Guido Belcanto "Boterhammen in 't park" En zou ik mijn Neos uitstap verkopen aan Hugo Daans of Fernand Koninckx ? Zó kan ik met Julienne en Juliette naar "De Nieuwe Snaar" in Brussel. Op 18/08/08 moet ik een afspraak maken bij mijn huisarts en naar Julienne Baeten. Stilaan beginnen de vergaderingen terug van Neos, Davidsfonds, De Gulden Parel, parochieteam e.a. En vermits het bij VLD bestuursverkiezingen zijn in oktober, is dat de gelegenheid om mij terug te trekken uit dat bestuur. Ook het abonnement op Tertio heb ik niet vernieuwd. en als dit jaarabonnement van GVA om is, hernieuw ik het niet meer en schakel ik terug over op Knack.En dan zou ik nog terug naar de LBC willen voor een cursus EHBO van de computer. Dus nog veel om handen...
dat het aantal medemensen op aarde blijft stijgen. Je mag dan bewust maatregelen overwegen om het effect van de mens op het klimaat te verkleinen; maar het ter sprake brengen van de bevolkingsexplosie is politiek zeker weer niet correct.... Nochtans is er de menselijke rede die het de mens mogelijk maakt om de eigen voortplanting min of meer in handen te nemen. Maar mag iemand anders bepalen hoeveel kinderen jij op de wereld zet ? Neen dus ! Maar zij die minder mogelijkheden hebben zowel genetisch als materieel stellen zich hierbij blijkbaar de minste vragen. De vraag blijft dan wel: wat doe je met die massa ofwel ongeschoolde en/of gehersenspoelde wezens die anticonceptie afzweren en zich maar raak voortplanten zonder hun kinderen te kunnen geven wat ze in deze hoog-technologische wereld nodig hebben? Je ziet bij beter geschoolde en rijkere mensen een heel wat kleiner aantal kinderen dan bij de ongeschoolde armen. Wat geeft dat op lange termijn ? Ik durf mij hierover niet uitspreken...Het groeiende aantal kinderen in het arme zuiden maakt de zaak er niet gemakkelijker op.
Maar hier zie je een groot aantal mensen verdwijnen en het ergst van al zijn de "actieven" die er het bijltje bij neerleggen en uit het leven stappen. Natuurlijk denken die niet aan de wereld die zij hier achterlaten. 't Is om er cultuurpessimistisch bij te worden. Op korte tijd weer heel wat sterfgevallen meegemaakt die je aan het denken zetten...
dat ik nog iets op mijn blog gezet heb... Deels door weinig tijd maar vooral door "de zwaar veranderde werkelijkheid" Het gevoel van leegte en vervreemding is wat weggeëbd; maar alles is zó veranderd: bezoek aan broer en zussen, plannen van samenkomsten,zelfs het winkelen (alleen voor mezelf). Wie zijn wij nu nog voor elkaar ? Waar naartoe met je gevoelens en/of belevenissen? Er zijn natuurlijk nog vrienden en kennissen,maar dat is niet hetzelfde als een thuis ! Toen ons vader er nog was die nochtans constant oordeelde en iedereen in een kastje plaatste dat hijzelf had gemaakt; toen waren er nog de muren, de meubels, de buren, de tuin, ook de kat: afin gewoon de vertrouwde omgeving. Nu is het weer een nieuwe start: terug naar de kinesiste, terug gaan wandelen en misschien terug gaan turnen 's woendags. Weer naar LBC voor een of andere cursus; mijn poets thuis herorganiseren, dingen met René naar 't containerpark brengen; leren weggooien enz... Ondertussen heb ik tegen mijn bedoelingen in de inschrijvingen en het lidgeld gecoördineerd bij de nieuw opgestarte seniorenclub Neos. (Ik heb zelfs al een nieuwe map voor Neos aangemaakt!) Ik zit dus mee in de denktank! Wat gaat het me moeite kosten om me van die taak te ontheffen ! Ook in de school heb ik het schrijfwerk voor de nieuwe fiches van het KVS of LVS op mij genomen. Ik volg nu met veel interesse cursussen filosofie en andere in de volkshogeschool Elckerlic, heb meer tijd om met Julienne "op trott" te gaan en bel nu meer naar Sus en Wim en fiets ook meer naar de Ruggeveldlaan.
Op je 62ste - 3 maanden voor je 63ste verjaardag ben je dan je beide ouders kwijt. Meteen ben je je functie van "kind" ook kwijt. Wat een heel nieuwe positionering met zich meebrengt. Alles is vanaf nu anders. Bij het leegmaken van het huis bots je op massa's herinneringen. Alles wat je ouders waardevol achtten komt je helder voor de geest, wat zij bewaarden omdat zij er belang aan hechtten, de kwaliteit die zij nastreefden, foto's, reisherinneringen, je kan je niet voorstellen wat een moeder allemaal kon bewaren voor het geval zij het kon recycleren of omvormen. Dan is er ook nog de kat die eerst gewoon uit haar doen was bij alle veranderingen in het huis maar nu terug haar plaats opeist in de vernieuwde situatie. Ze kent het geluid van het optrekken van de achterste rolluik en komt meteen afgelopen. Als je tot aan de garage fietst, loopt ze voor je uit naar de voordeur en stapt ze vóór je binnen. Ze weet perfect wie er nu voor haar zorgt en vraagt veel aandacht. Het overleggen met broer en zussen vlot iets moeizamer omdat je steeds momenten moet zoeken dat iedereen kan komen en omdat we ons nu niet meer moeten inhouden voor ons vader, wat we vroeger wel deden. Het verleden is weg, maar niet helemaal want de herinneringen nemen een steeds grotere plaats in. Een wereld met 6 miljard mensen kan soms leeg aanvoelen als zij die aan de oorsprong van je bestaan stonden en altijd om je gavener gewoon niet meer zijn. Heel het huis en de inboedel herinneren aan het warme nest. Dat achterlaten is geen sinecure. Maar het leven gaat verder en biedt nieuwe uitdagingen. Dus doen we maar voort. Maar ik zal toch blij zijn dat de verkoop van het huis en de papieren van de registratie achter de rug zijn. Dan moet ik niet meer laveren tussen twee woonplaatsen.
Nadat ons vader na een luchtwegeninfectie van 2 weken dan toch naar een dokter vroeg zodat die een opname in het ziekenhuis regelde in Jan Palfijn van 10/10/07 tot 24/12/07 hadden we thuis van alles aangepast. Met een ziekenhuisbed + een aanpassing van de medicijnen kwam er nog een plastische chirurgie bij op do. 27/12/07. De trap moest hij nu niet meer doen, maar hij bleef zeer moe en had het gemakkelijk koud. Ook het eten herpakte zich niet en hij bleef dus achteruit gaan zonder dat wij dat opmerkten. Hij bleef zoals in het ziekenhuis bijna de hele dag in bed; af en toe ging hij in de zetel zitten bv. om de krant te lezen. Toen ik zondag voor de mis de rolluiken kwam optrekken en de kat binnenlaten hoorde ik hem zeggen dat hij een slechte nacht had gehad en geen oog had dichtgedaan. Hij vroeg me nog om te kijken of het elektrisch deken wel opstond - en neen het lichtje brandde niet want het stond tussen 2 en 3 (waarschijnlijk heeft hij het verschoven van de kou). Ik had dat signaal te licht opgevat en reed dan toch maar naar de mis maar bleef weg op het aperitiefconcert in het Kallement maar reed nog wel naar de slager voor eten voor de komende dagen + naar de Carrefour voor katteneten. Toen ik thuis kwam was de achterdeur nog op slot en ging ik langds de voordeur binnen. Toen vond ik hem op zijn rug op de grond aan het toilet. De bak was blijven lopen, de rol WC papier lag ook op de grond. Hij was nog bij bewustzijn en vroeg me om zijn koorts te meten. Omdat hij op de koude vloer lag heb ik een deken genomen en hem rechtgezet. Ik wist niet wat te doen en heb de dokter van wacht gebeld die meteen kwam. Ook vlug ons Chris, ons Rita en onze Guy verwittigd. Met de dokter hebben we ons vader op zijn benen gezet en er mee naar zijn bed gewandeld. Niets gebroken dus. De dokter heeft dan toch de 100 met de MUG opgebeld die er mee naar Jan Palfijn reden. Ons Rita reed mee en de rest volgde iets later. In de spoed aangekomen wisten we meer. Zijn hart was ook geraakt en hij had een infectie opgedaan (vandaar de koorts) en zijn toestand was zo zwak dat we nog een bed bestelden op een kamer alleen. Ondertussen kwam ook onze Guy en Jeanine toe. Daarna is alles zeer vlug gegaan. We waren allemaal bij hem. Ons Rita heeft hem nog zeer lieve woorden toegesproken. Of hij ons nog zag weten we niet. Hij is zeer rustig van ons heengegaan... De dood was zó dichtbij en toch had ik die niet zien aankomen. We sukkelden al zo lang; en dan plots sta je daar zó leeg, zo onwerkelijk. Ook al weet je dat er een einde komt, toch blijft dat wreed pijn doen. En nu nog de hele administratie en de andere santenboetiek van registratie en het huis leegmaken en zo... Wat een eindejaar ! En nu nog een intense week door ...
Toen mijn onderste tanden begonnen uit te groeien door het terugtrekken van het tandbeen kondigden zich grotere werken aan. 't Was kiezen tussen 3 tanden trekken en een hulpstuk met 3 tanden onderaan in de mond met het nodige onderhoud ofwel een vaste brug over de hoektanden die veel geld kost en waarvan je niets terugrekt. Omdat het onderaan in de mond was en ik bij de laatste keuze niet tandenloos moest rondlopen koos ik voor de 2de optie. Dat werden wel 4 of 5 bezoeken. Eerst het onderzoek, daarna de linkertand afvijlen en er een hoes over plaatsen, nadien de rechterkant afvijlen, de tanden trekken, een pasvorm maken en eenvoorlopige brug plaatsen. Dan de metalen pasvorm nemen na het loskloppen van de hoezen; als dan de voorlopige brug het uiteindelijk begaf (vrijdagavond rond 19.30 u.) kon er maandag een nieuwe voorlopige brug gemaakt worden. En vandaag gingen de nieuwe tanden erin en werden die meteen vastgezet. Toch weer een ander gevoel dan met die voorlopige brug in kunststof. Nog even geduld om morgen gewoon te kunnen eten en dan maar de tijd nemen om eraan te wennen.
Na al dat gehaak met de gympie-haakpen + de andere manuele zaken als breien, afwassen en afdrogen, groenten snijden e.a. kreeg ik zondagavond pijn aan mijn rechterpols. Maandag was de herdenkingsplechtigheid voor Maria Bongers + de volgende haakles + kine voor de bekkenbodemspieren en dan hebben we die pols maar ingepakt om hem te sparen in wat ingevreven met Ibutop gel. De nacht daarop heb ik wel met veel pijn in bed gelegen. Dinsdag kwam ons Rita af om mee te rijden naar de tandarts die aan grote werkzaamheden moest beginnen in mijn mond. Ook al was ik rechts uitgeschakeld en enkel nog links onhandig: toch ben ik met Juliette meegereden met de wagen naar Ranst voor Kind & Preventie. Ik kon daar enkel kussens klaarleggen en ontsmetten, water aanhalen maar potloodlijnen trekken werd wel wat moeilijker en met de linkerhand de boekjes invullen ook. Die avond moest ik bij de huisarts zijn voor een tweede voorschrift kine, omdat hij in de herfstvakantie onbereikbaar was. Hij gaf me het vooschrift mee zonder onkosten maar vroeg niets over mijn ingepakte pols, ook al hing die in een sjaal en moest ik hem begroeten met de linkerhand. Dan maar een tablet Biofenac ingenomen bij mijn avondeten en 's avonds laat rond 23 u.nog een samen met wat eten. En woensdagmorgen was het al iets beter. Met goede moed verder dus en dan toch maar geprobeerd ons Chris te helpen met de vaat. Maar toen we naar Permeke reden om een boek binnen te brengen begon de pijn weer te steken. Dus maar de stoute schoenen aan en naar de huisarts. De Biofenac was goed; het verband werd gewijzigd: er moest ingesmeerd worden met Voltaren en een cold pak rond de pols gelegd worden. Dat laatste heb ik niet en ga ik dus morgen halen. Mijn arm moet nergens inhangen maar thuis leg ik die toch best wat hoger. En dan komt daar nog eens kine bij. (Maar hiervoor blijf ik toch best maar in Wommelgem bv. bij Veerle Vandeweghe) Heel die affaire van overbelasting komt hoogst waarschijnljk door een val in Saas Grund toen ik 18 was en men bij die gezwollen pols geen platen liet maken en ik pas 4 of 5 weken later platen liet nemen omdat ik nog geen kracht kon zetten op mijn pols ; en inderdaad: het onderste been was gebroken maar was terug aan elkaar aan 't groeien. Als dat wat scheef zit, moet ik met die pols goed blijven opletten; want die geraakt vlug overbelast. Nu werk ik op de pc met de linkerhand. Is me dat weer een gedoe: leven met één hand die je anders zeer weinig benut; en nu nog op zoek naar een pijnstiller zoals Dafalgan, maar zelfs dat heb ik niet in huis.
Iedere dag bijna word je ermee geconfronteerd: bestuursleden die zich uitgesloten voelen omdat ze geen internetansluitng hebben. Maar 't is geen kwestie van hebben alleen ! 't Is ook zoals het aanleren van een andere taal - je moet leren omgaan met het medium, waar je dat in je opleiding nooit hebt geleerd. 
Bij ons kan men uren "zwammen" over het weer, vinden sommige" ingevoerde" landgenoten op "Man bijt hond". 
Al de ganse week wordt in alle winkels en op alle zenders gewerkt aan en rond het kerstgevoel. Als er nu iets opgeklopt is , dan is dat wel dat holle, decadente kerstfeest !!
Dat komt ervan als één afspraak 1 week naar achter wordt verplaatst en een andere juist met 1 week wordt vervroegd zodat ze op dezelfde datum en uur vallen. Flexibiliteit is het toverwoord waarmee agenda's voortdurend overhoop gehaald worden. Neem nou 5 december:de verjaardag van Sus. Kind & Preventie Ranst bestelt voor 's avonds tickets voor Holiday on ice voor alle medewerkers; ondertussen verplaatst Wijnegem zijn weerzien met de reisgenoten van Dresden door omstandigheden van 17 november ook naar 5 december. En vermits de laatste activiteit me nauwer aan het hart ligt moet ik de eerste afzeggen. Gelukkig heeft de secreteresse een dochter die in mijn plaats meekan. 
dat er geen was.
dat je aan kinderen in de klas kan uitleggen...
Op het nieuws werd de nieuwe appelsoort "Belgica" voorgesteld: een kruising tussen 2 oudere hoogstamrassen (fris zurig van smaak en en een drietal weken vroeger rijp dan bv. Jonagold). Daarom ligt die laatste soort er nu zó onappetijtelijk bij in de winkel - enkele weken te vroeg geplukt om de concurrentie vóór te zijn. In de hoop dat de mensen naar Jonagold vragen omdat ze die reeds kennen! Maar te vroeg geplukt smaken die appels ranzig en schakelen mensen toch over !
Het blijft er toch wel inzitten :die opstart eind augustus - begin september. 't Is nu wel zó dat het verenigingsleven en het nieuwe culturele seizoen ook in september weer van start gaan. Dus met een heleboel nieuwe voornemens en wijzigingen beginnen we een nieuw werkjaar !
Goud en baut wordt wel niet met dezelfde letters geschreven maar de klank is wel identiek; dus rijmt het mooi !
Gisterenavond enkele prachyige wolkenformaties met de nodige bijbehorender regen gehad. Het zomergevoel is helemaal weg ondanks de naam "augustus" op de kalenders ! Fietsen wordt onaangenamer; zmerkleren worden te fris, maar het warmere textiel (wintergoed) wordt nog ver weggeduwd. Gelukkig is er na de soldenperiode overal een nieuwe collectie te zien waarvan de kleuren mij niet bevallen. Het wordt dus "wikken en wegen" bij de aanschaf van nieuwe kleren!
of je blijven inspannen om je steeds aan te passen aan de sterk gewisselde omstandigheden.
dat het aantal medemensen op aarde blijft stijgen. 
dat ik nog iets op mijn blog gezet heb... 
Op je 62ste - 3 maanden voor je 63ste verjaardag ben je dan je beide ouders kwijt. Meteen ben je je functie van "kind" ook kwijt. Wat een heel nieuwe positionering met zich meebrengt.
Na al dat gehaak met de gympie-haakpen + de andere manuele zaken als breien, afwassen en afdrogen, groenten snijden e.a. kreeg ik zondagavond pijn aan mijn rechterpols. Maandag was de herdenkingsplechtigheid voor Maria Bongers + de volgende haakles + kine voor de bekkenbodemspieren en dan hebben we die pols maar ingepakt om hem te sparen in wat ingevreven met Ibutop gel. De nacht daarop heb ik wel met veel pijn in bed gelegen.
