Vandaag een moeizamere tocht.
Veel op en langs de weg. Eentonige. En dan wel veel aangelegde vijvertjes voor watervoorziening, die ze hier 'des lacs' noemen. Zoiets als wij een plonsbadje een Olympisch zwembad zouden noemen.
En daar altijd een fantastisch kwaakconcert. Kikkers die zo lustig, neen wellustig, hun hoopvol moment van het jaar hebben.
Dan dacht ik. Stel dat ik mijn wangen als ballonnen kon vullen en zo kwaken? Zou dat geapprecieerd worden, aanwakkeren? Ahah.
De chemin kan dus zeker enige abberaties veroorzaken. Maar helpen wel de tocht te doorstaan. Maar wel leuk...
Een gebedje brengt je dan onmiddellijk met de voeten terug op de grond.
