Aangekomen op Pasen.
De gîte deed geen half pension. Geen enkele winkel was open. Dus uit wanhoop gereserveerd bij een van de twee restaurants die wel open waren.
We gingen tegen 19.30u naar het restaurant maar kwamen op het leuke dorpsplein een andere pelgrim tegen die aan het tafeltje van zijn gîte zat met een mooi gedekt bordje voor zich.
De eigenaar, ook een 'oud' pelgrim, riep ons toe, mangez avec nous. Hij zei tegen ons dat twee mensen gereserveerd hadden maar niet kwamen opdagen. Voor 15 euro konden we eten. Voorgerecht (lekkere slaschotel), soort karbonaden, taart en wijn. Gelukkig hebben we het restaurant afgebeld en met 4 pelgrims leuk gegeten.
Op het laatst kwamen nog twee damespelgrims, die we al een paar keer tegenkwamen (een van hen 76 jaar!) langs en die van de waard, zoals wij, ook een soort boerenjongens kregen. Pruimen opgelegd in alcohol van 1983...
Zo is er soms een dikke meevaller op de camino.
's Nachts was er dan in onze gîte tussen 4 en 5 uur zo'n gerommel en gebabbel dat het leek of' t was 'une armée s'apprête pour aller en campagne'.
