Gisteren ging het van luarca naar acaritad, een leuke maar lange trip. 

Deze morgen een beetje regen voor de langere tocht. Maar later echt regen. Veel regen. Nat onder de poncho van het zweet, buiten van de regen. Broek kletsnat en bang dat de pijpen nat worden tot aan het scrotum. Gelukkig is dat ons bespaard. Al ons nat goed in de albergue gehangen, zoals alle pelgrims zodat het na een tiental minuten er al rook als.... 

Asturias is en blijft de mooiste regio. Uit Aviles is goed meegevallen. Voor de rest weer genieten. In de albergue en dan pas wat regen. 

Onze tocht naar Gijon was memorabel. Wat is dat toch met die grootsteden?

Na een lange tocht aan de eerste albergue. Niemand thuis. Bellen, binnen 10 minuten is er iemand. Na 20 minuten wordt onze frits zot, en weg. Luc vindt het ook verdacht, een dame komt nog, och offense, maar vort. Twee bussen naar de grote albergue. Ja, cerrado, dus dicht. Om zot te worden. Terug de stad in. Taxi naar hotel, in het centrum waar we de 2de bus genomen hadden. Eind goed alles goed.

De dag nadien van Gigon naar Aviles. Uit de stad zware industrie Arcelor Mittal, stukje mooi, stad in opnieuw lang Arcelor Mittal 

Veel natuur, mooie wegen en 'schitterende zichten op de Golf van Biskaje en stranden. 

Om 14 u aangekomen aan een hostel (de albergue is hier definitief gesloten). En dit hostel ligt aan het strand! Dus eindelijk na al die mooie stranden van de voorbije dagien, toch eens in zee. Deed dat even raar, andere spieren.

Gisteren liep de camino van vidiagio naar Pères del Pria. Ook een mooie, warme tocht. We hebben 's middags zelfs op het strand gegeten tussen al de zondagspanjaarden in badkledij. De ons al dagen vergezellende Frits haalde er zelfs de monokini uit.

De eerste albergue was vol, maar 1,5 km verder een leuke met een droom van een hospitalero Manuel. Het was wel het hol van Pluto. Maar de plaatselijke middenstand richt zich op de pelgrims en brengt, op bestelling, maaltijden naar de albergue. Niet echt het neusje van de zalm. Gelukkig heeft Luc nog een overheerlijke spaghetti gemaakt met al onze overschotten. En daarna goed geslapen. Volledig in stapoutfit langs de zonnekloppers voelt wel wat belachelijk aan. 

Een zeer mooie etappe, prachtige uitzichten op zee en anderzijds de besneeuwde toppen vd picos de Europa. 's namiddags bloedheet, veel te warm. Voor mij de zwartste dag van mijn camino daar ik het heengaan vernam van mijn goede vriend Patrick. 

18 paters van rond de 80, In't Spaans gemummeld. 

Het was wel een mooie maar lange en warme tocht naar Serbio, bijna de grens tussen Cantabria en Asturias. Gelukkig juist op tijd om in de albergue met 12 plaatsen te kunnen overnachten. Een leuke babbel gehad met een Amerikaans koppel met dochter.

De dagen voordien zijn we in slecht weer van Santander naar het doodse dorp Requejada gewandel.  Een heel slechte dag. Ik was mijn geliefde Peru hoed in de albergue vergeten, gebeld om hem terug te halen. Was al meegenomen. Pelgrims...