jullie zijn bijna met 400 zie ik... allé, 't is te zeggen, er zijn 400 bezoekjes geweest. Waarvoor dank, hopelijk kunnen we jullie blijven boeien en met een titel als hierboven zal dat zeker voor vandaag wel lukken...
We hebben er een schitterend dagje opzitten, alweer. Het vlakke Illinois heeft plaats gemaakt voor het heuvelachtige Missouri en dat levert prachtige panorama's op. We hebben beelden gezien, die we ons van dit project hadden voorgesteld: een lange glooiende baan waarop het bij dertig graden heerlijk cruisen is (zie foto).
Ook vandaag zijn we zoveel mogelijk Route 66 trouw gebleven, en dat hebben we ons niet beklaagd. We passeerden in dorpjes en stadjes met fantastische namen als Pacific, Eureka (al duurde het wel even voor we dit gevonden hadden... ;-)), Lebanon, Bourbon, Clementine en, jawel Gino Vergauwe, zelfs Cuba (zie foto)! Eat your heart out, jongen!
Het meeste plezier op onze trip bleven Mien en ik bij onverwachte kennismakingen en bezoeken. Zo zijn zelfs de Amerikanen verwonderd dat twee Belgen helemaal naar hier komen om de Route 66 af te leggen, iets wat ze zelf ook zouden willen doen maar nog nooit toe gekomen zijn. En wanneer ze horen dat we 'all the way' gaan, klinkt bewondering.
Het moment van de dag, op weg naar Springfield (de thuisbasis van de Simpsons) beleefden we in Devil's Elbow, een klein gehucht met een wat duister café, de Elbow Inn. Natuurlijk hielden we daar halt, aangetrokken door de Harley's die voor de deur stonden. Binnen zaten enkele ruige mannen aan de toog en stonden enkele deernen op leeftijd achter de toonbank. Ik wilde een foto nemen, maar één van die zware gasten aan de toog wenkte naar mij: 'Als je hier een foto wilt nemen, moeten we de huisregels toepassen', zei hij. 'Als je fotografeert, moet de juffrouw in jouw gezelschap haar beha afgeven.' En hij wees naar het plafond waar wel honderden beha's hingen...
Hoe dan ook, ik heb een foto genomen (zie hierbij), en wat Jasmien gedaan heeft, dat vertel ik lekker niet. What happens in Devil's Elbow, stays in Devil's Elbow....
ik heb dochterlief deze morgen een beetje laten schrikken: toen ze om zes uur wakker werd, vroeg ik haar: 'Willen we vertrekken?' Ik wilde namelijk voor de ochtendspits uit Chicago weg zijn. Ze stemde (tot mijn grote verbazing) toe en zo waren we om half zeven al onderweg naar Saint-Louis, dikke 550 km verderop. Het was de langste trip van onze reis, we hebben dan ook alle tijd genomen om Route 66 te ontdekken.
Twaalf uur later kwamen we aan aan de boorden van de Mississippi, vlak bij de imposante arch (een monumentboog), maar een dip in de pool op het dak van ons hotel zorgde voor verkwikking na een lange, warme dag.
Route 66 volgen is geen sinecure. Het begint al in Chicago, waar ze ruzie maken over het officiële startpunt, maar wij namen dat in Adams Street. In het eerste deel vanaf Chicago is de bewegwijzering karig en loopt de legendarische route (een tweevaksbaantje eigenlijk) van het ene stadje naar het andere, soms opgaand in een andere weg, dan weer eens een stukje van de Interstate 55 tussen Chicago en Saint-Louis.
Wij hebben het spel eerlijk gespeeld en de oude route zoveel mogelijk gevolgd. Het overgrote deel ervan loopt parallel met de I55, een soort ventweg, dan weer links ervan, dan weer rechts ervan. Vaak ligt Route 66 geprangd tussen I55 en een spoorweg.
Het loodste ons door verrassende stadjes en dorpjes. Aan het begin van de dag maakten we in Joliet een omweg naar de oude gevangenis waar Prison Break werd opgenomen. Jasmien is een fan van die reeks en ging gewillig op de foto.
Een leuke stop was in het onooglijke dorpje Atlanta waar we in een café terechtkwamen dat eigenlijk een filmdecor is. Er stond daar zo'n Route 66-gitaar en ik wilde Tom Dice dan ook eens de loef afsteken: me and my guitar... En je kunt niet geloven hoeveel benzinepompjes ik vandaag gefotografeerd heb, het ene al mooier dan het andere...Wat me meteen naadloos overbrengt tot het motto van morgen, wanneer we weer meer dan 300 km voor de boeg hebben naar Springfield: geef gazze!
net een zonnig dagje Chicago achter de rug. We hebben 'the windy city' vanop alle mogelijke manier bekeken: vanop de grond, wandelend tussen die vele indrukwekkende torengebouwen van tientallen verdiepingen hoog. Maar we bekeken Chicago ook vanuit de lucht, vanop de 193ste verdieping van de John Hancocktoren en dat was toch even slikken hoor. De lift brengt je in veertig seconden van de grondverdieping naar nummer 193! Op de foto, genomen vanop de skywalk, krijg je alvast een impressie van het imposante Chicago.
En we bekeken de stad van Al Capone ook vanop het water, eerst vanop de Chicago River en dan ook vanop Lake Michigan. De foto van de skyline toont trouwens centraal de John Hancocktoren waar we een paar uur voordien op het topje waren geweest.
Nadien nog wat terrasjes gedaan (omdat het kan!) en genoten van de zon en de stad. Chicago is zo'n reisbestemming waar je niet meteen aan denkt voor een vakantie, maar het is wat ons betreft een echte aanrader! Zo'n mooie stad. En we moeten die morgenochtend vroeg al verlaten voor de volgende etappe van onze trip van de meren (Chicago) naar de meeuwen (Los Angeles). Trouwens, ze kennen hier wat van België, zo maken we op uit de publiciteit voor onze bieren die we overal in de stad tegenkomen... (zie foto)
We houden je op de hoogte, en we zijn aangenaam verrast van de frequentie waarmee onze blog gevolgd wordt en van de leuke reacties...!
we zijn goed aangekomen in Chicago, waar het 29 graden is en dus meteen een lekkere binnenkomer. De vlucht van ongeveer 9 uur ging vrij vlot voorbij, we hebben een aantal filmkes bekeken (in het Engels, zonder ondertitels, kwestie van een beetje in de 'mood' te komen).
Na een eindeloze reeks controles (en een stevige bodycheck in Zaventem, tot groot jolijt van Jasmien), gingen we onze wagen ophalen. Het is een kloeke Chevy die ons veilig 4.000 kilometer verder moet brengen (zie foto).
De eerste trip was naar het Allegro hotel in hartje Chicago, een schitterende locatie met heel veel grandeur en een fraaie kamer (met twee bedjes, alweer tot groot jolijt van dochterlief... zie foto). We gaan straks de oude stad eens verkennen, maar genieten nu nog even van het uitzicht vanuit onze kamer op de... zeventiende verdieping.
Bedankt voor de leuke reacties op de aankondiging van deze reisblog. We zijn intussen onze valiezen aan het pakken, maar een extra controle kan geen kwaad, vind ik...
- internationale reispassen: check!
- zonnebril: check!
- Immodium (want we starten in 'the windy city' Chicago): check!
- dollars: check!
- reisgidsen en kaarten: check!
- roadbook: check!
- kredietkaart: check!
- vliegtuigtickets en vouchers: check!
- foto van mama en broer voor op nachtkastje: check!
- ....
- en last but not least: onze speciaal gemaakte petjes (zie foto): check!
Jasmien en ik stappen op maandag 15 juli op het vliegtuig richting Chicago voor een een toch wel avontuurlijke reis. We willen Amerika doorkruisen van Chicago naar Los Angeles, daarbij grotendeels het traject van de historische Route 66 volgend.
Voor mij is dit een jongensdroom die uitkomt, voor Jasmien hopelijk een onvergetelijke manier om haar twintigste verjaardag te vieren.
We proberen op deze blog elke dag een berichtje te plaatsen, zodat je ons op de voet kunt volgen. Voel je vrij om te reageren, maar hou het een beetje deftig aub!
Hieronder vind je alvast een kaartje met de route die we vanaf maandag onder de wielen krijgen geschoven. We starten dus in het oosten in Chicago en eindigen in het westen in Los Angeles, waar we drie dagen tussen de rich and famous zullen vertoeven...
