Alpha en Omega

Alpha en omega zijn twee letters uit het Griekse alfabet. Specifieker gezegd: het is de eerste en de laatste letter. De uitdrukking komt een aantal maal voor in het bijbelboek Openbaring van Johannes.

"‘Zie, Ik kom spoedig, en mijn loon breng Ik mee, om ieder te vergelden naar zijn daden. Ik ben de alfa en de omega, de eerste en de laatste, de oorsprong en het einde. Gelukkig zij die hun kleren wassen. Zij zullen recht krijgen op de levensboom en door de poorten de stad mogen binnengaan."

27-04-2010 om 20:29 geschreven door marc

Hetevangelie volgens Lucas vertelt over de aankondiging van de geboorte van Jezus (Lc. 1,26-38): "In de zesde maand werd de engel Gabriël door God gezonden naar een stad in Galilea, met de naam Nazareth, naar een maagd die verloofd was met een man genaamd Jozef, die uit het huis van David stamde; haar naam was Maria. De engel trad bij haar binnen en zei: `Verheug u, begenadigde, de Heer is met u.' Zij raakte geheel in verwarring door wat Hij zei en vroeg zich af wat deze begroeting te betekenen had. Maar de engel zei: `Schrik niet, Maria, u hebt genade gevonden bij God. U zult zwanger worden en een zoon baren, die u de naam Jezus moet geven. Hij zal een groot man zijn, en Zoon van de Allerhoogste worden genoemd. God, de Heer, zal Hem de troon van zijn vader David geven. Hij zal eeuwig koning zijn over het huis van Jakob, en aan zijn koningschap zal geen einde komen.'

Het moet ongeveer 3 voor Christus zijn, dat Jezus wordt geboren. Het is de tijd dat keizer Augustus het decreet uitvaardigt dat er een volkstelling moet worden gehouden. Iedereen moest daarvoor naar de eigen stad, om zich te laten inschrijven. Voor Jozef als nakomeling van koning David is dat Bethlehem. Samen gaan ze op weg, Jozef en Maria, zijn verloofde die zwanger was. Lucas vervolgt: "Terwijl ze daar waren kwam voor haar de tijd dat ze moest bevallen, en ze baarde een zoon, haar eerstgeborene; ze wikkelde Hem in doeken en legde Hem in een voerbak, omdat er geen plaats voor hen was in het gastenverblijf." (Lc. 2, 6-8). In de buurt zijn herders aanwezig, die door een engel over het kindje wordt verteld. Ze haastten zich naar Bethlehem. Een week later, als het kindje moet worden besneden volgens de joodse riten, krijgt Hij de naam die voorzegd was door de engel: Jezus.

Publiek leven Pas rond zijn 30ste komt Hij weer in beeld. Zijn openbare leven begint. Hij verblijft veertig dagen in de woestijn in Judea, en wordt er driemaal door de duivel op de proef gesteld. Jezus reist naar Kafarnaum in Galilea. Hij ontmoet er de vissers Andreas en Simon Petrus, die Hem volgen. Ook sluiten Jakobus en Johannes zich aan. Jezus bezoekt met zijn leerlingen een bruiloft in Kana. Maria is er ook bij en vraagt Jezus naar wijn. Jezus verandert vervolgens water in wijn. Jezus geeft onderricht in de synagogen van de streek. Hij wordt ondervraagd door geleerden en verjaagt er de marklui uit de tempel. Bij Sichar in de streek Samaria ontmoet Jezus de Samaritaanse vrouw bij de put van Jacob. Hij verblijft er twee dagen. In Kafarnaum doet Jezus verschillende genezingen, waaronder de schoonmoeder van Simon met hoge koortsen. Hij geneest op de sabbat, tot ontsteltenis van anderen. Ook geneest Hij zieken, blinden (zoals in Jericho), bezetenen, lammen en slaven. Hij reinigt melaatsen onder het volk. Hij schuift aan tafel met tollenaars en zondaars.

Media   In 2004 komt de film The Passion of The Christ uit van Mel Gibson. De film doet veel stof opwaaien over de wijze waarop de regisseur Jezus' lijdensweg in beeld brengt.   Passion of the Christ fragment (Knevel op zaterdag, 27-03-2004)

In de avond zijn de twaalf samen. "Tijdens de maaltijd zei Hij: "Ik verzeker jullie, één van jullie zal Mij overleveren." Buitengewoon bedroefd als ze waren, begonnen ze Hem één voor één te vragen: "Ik ben het toch niet, Heer?" Hij gaf hun ten antwoord: "Wie met Mij zijn hand in de schaal doopt, die zal Mij overleveren. De Mensenzoon gaat wel heen zoals over Hem geschreven staat, maar wee die mens door wie de Mensenzoon overgeleverd wordt. Het zou beter zijn voor die mens, als hij niet geboren was." Judas, die Hem wilde overleveren, reageerde: "Ik ben het toch niet, rabbi?" Hij zei tegen hem: "Jij hebt het gezegd."

Tijdens de maaltijd nam Jezus een brood, sprak de zegenbede uit, brak het, gaf het aan zijn leerlingen en zei: "Neem en eet, dit is mijn lichaam." Ook nam Hij een beker, sprak het dankgebed uit en gaf hun die met de woorden: "Drink er allen uit, want dit is mijn bloed van het verbond, dat voor velen wordt vergoten tot vergeving van zonden. Ik zeg jullie: vanaf nu zal Ik niet meer drinken van deze vrucht van de wijnstok, tot de dag waarop Ik met jullie de nieuwe oogst zal drinken in het koninkrijk van mijn Vader." (Mt. 26,21-29).

Na deze gebeurtenis, die bekend staat als het Laatste Avondmaal, trekt Jezus zich terug in Getsemane om te bidden tot God. Hij vraagt Petrus, Jakobus en Johannes bij hem te blijven waken in de nacht. Jezus bidt:   "Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze beker dan aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt."   Iets later komt Judas met een menigte toelopen. Hij begroet Jezus met een kus; het teken van het verraad. Ze nemen Jezus mee en de leerlingen vluchten weg.

"Vanaf het zesde uur viel er duisternis over het hele land, tot aan het negende uur. Rond het negende uur riep Jezus met luide stem uit: `Eli, Eli, lema sabachtani?' Dat betekent: Mijn God, mijn God, waarom hebt U Mij in de steek gelaten? Sommigen die daar stonden, hoorden dat en zeiden: `Hij roept Elia.' Meteen rende een van hen weg om een spons te halen, doopte die in wijn, stak hem op een rietstok en wilde Hem te drinken geven.

Maar de anderen zeiden: `Niet doen! Laten we eens kijken of Elia Hem komt redden.' Maar Jezus schreeuwde opnieuw luidkeels en gaf de geest. " (Mt. 27,45-54).

Tijdens het gesprek voegt Jezus zich bij hen, maar de twee herkennen Hem niet. Jezus vraagt wat hen bezighoudt, waarop ze vertellen over de vreselijke kruisiging en de wonderbaarlijke opstanding. In de avond blijven ze bij elkaar. Aan tafel nam Hij het brood, sprak de zegen uit, brak het en gaf het hun. De twee herkenden nu Jezus, maar meteen was Hij uit hun zicht verdwenen. De twee besluiten direct terug te gaan naar Jeruzalem om de twaalf apostelen hun verhaal te doen. Terwijl ze dit vertellen, staat Jezus ineens in hun midden. 'Vrede', zegt Hij. Zo verschijnt Jezus nog enige malen aan de apostelen, bijvoorbeeld aan Thomas, die er de eerste keer niet bij was. Van deze ontmoeting stamt de uitdrukking 'een ongelovige Thomas'.

25-04-2010 om 12:30 geschreven door marc

Op 18 juli 1830 beginnen de verschijningen. Tegen twaalf uur hoort Catherine haar naam roepen. Catherine, een 24-jarige novice, keek in de richting van het geluid en trok een gordijn weg. Daar zag ze een kind van ongeveer vijf jaar oud staan, in het wit gekleed. Het kind zegt: "Kom naar de kapel, de Heilige Maagd wacht op u". Catherine loopt naar de kapel van het klooster, vergezeld van haar beschermengel. Ze ziet Maria op de zetel van de directeur. De beschermengel zegt opnieuw: "Daar is de Heilige Maagd." Maria vertrouwt haar verschillende dingen toe. Ze vertelt Catherine dat ze een opdracht voor haar heeft voor de moeilijke tijden die kwamen. Maria beloofde hulp en genade voor degenen in gebed. Specifiek sprak zij over de religieuze vervolging later die eeuw. Catherine vertelde het haar geestelijk leidsman, die er niet veel van geloofde, totdat een week later de revolutie in Parijs uitbrak. Op 27 november, in hetzelfde jaar, ziet Catherine opnieuw Maria in de kapel. Ze is gekleed in het wit, staande op een wereldbol en met een gouden bal in haar handen. Een innerlijke stem zegt haar dat de bal de wereld vertegenwoordigt en de stralen die er van af komen de genade voor de mensen die haar liefhebben. De gouden bal verdwijnt als de verschijning zich verplaatst. Er vormt zich een tableau rondom haar met gouden letters die de tekst 'O Maria zonder zonde ontvangen, bid voor ons die onze toevlucht tot u nemen' vormen. Aan de keerzijde zag Catherine een M waar boven een kruis, eronder een hart, het ene omringd met doornen, het andere met een zwaard doorboord. Opnieuw sprak een innerlijk stem tot Catherine om van deze vorm een medaille te laten maken. Deze medaille kwam al snel bekend te staan als de 'Wonderdadige Medaille'.
Zuster Catherine Laboure is zeventig jaar geworden. Op 3 januari 1877 werd haar lichaam naar de kapel gebracht. 56 Jaar later werd zij, met het oog op haar zaligverklaring, opgegraven. Op 26 mei 1933 was haar lichaam nog steeds intact en haar ledematen soepel. Haar lichaam is nadien in een schrijn in Rue de Bac geplaatst.

Boodschappen

Maria kwam in Rue de Bac met waarschuwingen voor dreigend onheil en religieuze vervolging. Niet voor niets, toen de Franse revolutie kort daarop uitbrak.

Kerkelijke goedkeuring

24 jaar na de verschijning, ontwerpt paus Pius X op 8 december 1854 de doctrine van de Onbevlekte Ontvangenis. In 1947 is Catherine Laboure heiligverklaard.

25-04-2010 om 12:26 geschreven door marc

Knock, 1879 Zieners Veertien mensen zagen de verschijning, waaronder John Curry, Bridget Trench, Mary O'Connell en Patrick Byrne.

De Ieren hebben sinds hun bekering tot het christendom een sterke devotie tot Maria, mede dankzij St. Patrick. Door vele eeuwen van vervolging heen heeft Maria als middelares het Ierse volk ondersteunt en troost gegeven.
Op de regenachtige avond van 21 augustus 1879 in County Mayo in het westen van Ierland in Cnoc Mhuire (Knock in het Engels) gebeurde een groot wonder. Verschillende mensen merkten een helder licht op dat de parochiekerk van Johannes de Doper verlichtte. Drie figuren verschenen nabij de zuidgevelspits. Veertien getuigen, van de zes jaar oude John Curry tot de zeventigjarige Bridget Trench, zagen de verschijning.
Zij zagen de H. Maagd Maria, Sint Jozef en Sint Johannes de Evangelist. Maria droeg een wit gewaad met schitterende gouden kroon met een roos onder de kroon op het voorhoofd. Ze bad met haar handen en ogen opgeheven naar de hemel. Sint Jozef stond aan Maria's rechterzijde met zijn hoofd gebogen naar Maria. Johannes de Evangelist stond aan de linkerzijde, als een bisschop. In zijn linkerhand hield hij een open boek en zijn rechterhand opgeheven alsof hij aan het preken was. Aan de linkerzijde van Johannes was een kruis en een lam zichtbaar boven een altaar met daaromheen engelen. De verschijningen stonden zo'n halve meter boven de grond in helder licht. Soms bewogen ze zich op en neer richting de zuidgevel.
De getuigen zagen de verschijningen in de regen, gedurende zo'n twee uur, terwijl ze de rozenkrans baden. Ondanks de vele regen, bleef de zuidgevel droog, evenals de bodem 'onder' de verschijningen.
Op 6 januari 1880 en op 10 en 12 februari 1880 herhaalden dezelfde verschijningen zich.

Kort na de verschijningen werden wonderen gemeld. Tien dagen na de verschijning kreeg een klein meisje haar gehoor terug, nadat zij met haar ouders pelgrimeerden naar Knock. Mensen verwezen naar Onze Lieve Vrouw van Knock of onder haar aloude titel Koningin van de Engelen.

Boodschappen

De verschijningen vatten het katholieke geloof samen. Maria verscheen in Knock op de vooravond van het feest van het Onbevlekt Hart om de Ieren te herinneren dat zij dichtbij Maria staan en om hen aan te moedigen hun geloof te bewaren. De gouden roos boven haar voorhoofd herinnert aan de rozenkrans, een van de belangrijkste gebeden.
De verschijning met Sint Jozef leert alle gelovigen van het belang van het geloof, als patroon van de kerk en van de eerbied voor Maria.
Sint Johannes de Evangelist staat symbool voor de missie en uitdragen van het evangelie, in woord en daad. De lam en het kruis zijn onmiskenbaar tekenen van het eucharistisch offer.

Kerkelijke goedkeuring

De verschijningen te Knock zijn diepgaand onderzocht. Het werd bewezen dat het geen lichtschijnsel kon zijn, gemaakt door verf of een toverlantaarn. De aartsbisschop van Tuam, mgr. McHale onderzocht Knock slechts zes weken na de gebeurtenis. Ondanks dat de getuigen als betrouwbaar werden gezien, oordeelde de aartsbisschop niet definitief "voor" of "tegen" Knock. In 1936 stelde aartsbisschop Gilmartin een hernieuwd onderzoek in onder de toen nog levende getuigen Mary O'Connell, Patrick Byrne en John Curry. De verklaringen weken niet af van het eerdere onderzoek.
Knock kreeg door de tijden meer erkenning van de kerk, met als hoogtepunt het pauselijk bezoek van paus Johannes Paulus II in 1979. Tijdens

22-04-2010 om 20:00 geschreven door marc

LAUS NOTRE DAME
Het dorpje Laus is gelegen in de Dauphiné, ten zuid-oosten van Gap in de vallei van Laus.De naam betekent in het plaatselijke dialect "meer"
In 1666 telde het gehucht niet meer dan twintig huishoudens verspreid over kleine hutten. 
De inwoners hadden een kapel gebouwd gewijd aan Maria Hemelvaart. Maria koos dit kleine oord om te verschijnen aan een nederig, ongeschoold meisje, Benoite Rencurel. Maria vroeg namens Jezus om het gebed voor de bekering van de zondaars.

Benoite was net als Melanie Calvat van Salette een eenvoudig herderinnetje. Ze wist wat lijden was, daar ze niet anders dan armoede had gekend. Haar vader overleed toen ze pas zeven jaar oud was. Benoite werd geboren in de maand september van het jaar 1647. Twee maanden later werd de heilige Margaretha Maria Alacoque geboren.
Door het overlijden van haar vader kwam het gezin dieper in de schulden en schuldeisers waren onverbiddelijk. De kinderen moesten werken om de schulden te voldoen en in het levensonderhoud te voorzien. 
Benoite was niet alleen een goede hulp voor haar moeder maar ook beschermde ze haar moeder die de kinderen gelovig opvoedde met "het onze Vader", "het wees gegroet" en "het Credo".

Op een dag zag ze hoe een paar mannen richting het huis van haar moeder gingen. Ze rende snel naar huis om haar moeder te waarschuwen. Ze sloeg een van de mannen van haar af, die het durfde haar geld te bieden voor onkuise diensten.
Tegen de tijd dat Benoite  twaalf  jaar was, kwam het gezin in nog slechter vaarwater.
Ze trad in dienst bij meerdere bazen en hoedde de schapen van hun tegelijkertijd. In deze tijd van ontberingen, bleef ze gelovig en bad ze veel, deed boete en bracht vele offers.
Op deze manier werd Benoite voorbereid op haar latere missie.

In mei 1664, toen ze 17 jaar oud was, bad ze de rozenkrans, een van haar favoriete bezigheden, terijl ze de kudde hoedde. Terwijl ze zo bezig was kwam er plotseling een oude man gekleed als een Bisschop naar haar toe die zei: "Mijn dochter wat doe je hier?"
Benoite antwoordde: "Ik hoed mijn schapen, ik bid tot God en zoek naar water om te drinken.".
De man antwoordde: "Ik zal je wat geven".

De man ging naar de rand van een bron die Benoite niet gezien had. 
"U bent zo mooi, bent u een engel of bent u Jezus?" Vroeg Benoite.
De man antwoordde: "Ik ben Maurice naar wie de kapel hier vlakbij is vernoemd.
"Kom niet meer naar hier want deze grond behoort aan anderen die je kudde van je zullen nemen."
"Ga naar de Vallei van St. Etienne toe. Daar zul je de Moeder Gods ontmoeten."
Benoite begreep het niet en zei verbaasd: "Maar hoe kan ik die nu zien. Ze is in de hemel."
De man antwoordde: "Ja, ze is in de Hemel maar ook op aarde als ze dat wil."

De volgende morgen vroeg leidde Benoite haar kudde naar de aangewezen plaats, die de Vallon des Fours werd genoemd. het was een plek waar de inwoners gips wonnen voor hun woningen. 

Benoite was net aangekomen bij de ingang van een kleine grot, toen ze een dame van onvergelijkbare schoonheid met een even zo mooi kind op haar arm zag. Ze was omgeven door stralen van licht. Benoite was sprakeloos door de aanblik.
Ondanks de voorspelling van de dag ervoor, was Benoite zich niet bewust dat ze in de aanwezigheid van de Moeder Gods was. 
In de veronderstelling dat ze een gewone  sterveling tegenonover zich had zei ze heel onschuldig: 
"Schone Dame wat brengt u hier? Komt u hier om Gips te kopen?"
Zonder op een antwoord te wachten voegde ze toe: Zou u ons dit kind willen geven het maakt ons zo vrolijk?" De Dame glimlachte zonder te antwoorden. 

Gecharmeerd en onder de indruk bewonderde Benoite de Schone Dame. Toen het tijd was om te eten nams ze een stuk brood en vroeg de dame of  ze ook wat brood wilde en samen met Benoite de maaltijd wilde gebruiken.

De dame glimlachte enkel en liet Benoite haar gade slaan en genieten van haar aanwezigheid. Zo nu en dan ging ze de grot en en dan kwam ze weer naar Benoite toe. 
Toen de avond viel nam ze het kind op haar arm en verdween in de grot. 

De volgende dag en de daarop volgende vier maanden, overpeinzde Benoite over de vreugde en de ornamenten van de hemel. 
Haar gezicht had een verandering ondergaan en straalde van vreugde dat ze met een iedereen die het wilde zien deelde. 
De mensen vroegen zich af of ze misschien de Heilige Maagd gezien had? Benoite zelf had hier niet bij stil gestaan en nooit naar de naam van de dame durfen vragen. 
Als voorbereiding op de vriendschap en de genaden, had de Heilige Maagd het herdersmeisje haar ziel geprikkeld met een onweerstaanbare aantrekkingskracht. 

Na twee maanden van stilte begon de dame te spreken, maakte haar tot leerling onderwees en teste haar en  moedigde Benoite aan. 

Door zich te aan te passen  tot het niveau van het ongeschoolde bergmeisje, en ware het niet dat de de goedheid van Maria geen grenzen kent, dan had niemand iets begrepen van de familairiteiten.

Met de goedheid en het geduld van een moeder, creerde ze het beeld van de toekomstige missie van Benoite. 
Het goed gelovige meisje was nog wel wat koppig en tamelijk ongeduldig.
Maar voordat de heilige Maagd haar naam zou onthullen, maakte ze eerst duidelijk wat de rol was die voor Benoite was weggelegd.
Nu het heilswerk ten behoeve van de bekering van de zondaars,door het gebed, offerbereidheid en de speciale gave die haar door God gegeven werd, het lezen van de zielen van mensen. 
Ze werd belast met de zware taak van het corrigeren van de zielen en het openen van hun droevigheid aan haar. 
Ze wees hen als het nodig was op de vergeten zonden, en de noodzaak om hun zielen te reinigen en zuiveren.

Een overdonderende bekering was veelal het resultaat van niet alleen de verschijning, maar ook de vooruitziende geest van de zieneres. 

Een van de werkgevers van Benoite was mevrouw Rolland. Ze was een vrouw die niets op had met het geloof en was er evenmin in geinteresseerd. Toch wilde ze wel eens zien wat er allemaal gaande was op de plaats van de verschijningen.

Op een dag nog voordat de zon was opgegaan, ging de bazin naar de grot en verborg zich daar achter een rots.
Maria vertelde Benoite dat haar meesteres zich verscholen had achter een rots en vroeg Benoite, tegen  haar meesteres te zeggen dat ze niet moest spotten met de naam van Jezus en dat er anders geen plaats voor haar zou zijn in het paradijs. Maria vertelde dat de meesteres zich moest bekeren en dat zij boete moest doen om haar ziel te redden. De meesteres die dit alles aanhoorde, beloofde met tranen in de ogen dat ze zich zou beteren. De meesteres hield haar woord.
Het nieuws van de verschijningen ging als een lopend vuurtje rond en overal werd erover gesproken.
Velen geloofde in wat er gebeurde, maar er waren er ook die zich belachelijk gedroegen en Benoite bespotten.
Benoite werd zelfs beschuldigd een valse mystica te zijn. 

Onder de vele mensen die Benoite steunden waren de meisjes van St. Stephan die, zoals haar toegewijd waren aan Maria met heel hun hart. Maria vroeg Benoite of ze aan de meisjes wilde zeggen dat ze iedere avond in hun kerk, met toestemming van de pastoor, de litanie van de Heilige Maagd moesten zingen.

Het is interessant erop te wijzen dat Laus ligt in het bisdom van Embrun. Sinds 1638, het jaar van de toewijding van Frankrijk aan Maria door koning Louis XIII, werd de Litanie van Loreto regelmatig in de kathedraal van Embrun gezongen.
Naar mate de berichten over de verschijningen steeds verder werden verspreid, nam François Grimaud, the magistraat van Avançon, goed Katholiek en integer mens, het initiatief om een onderzoek in te stellen. Na een gedegen onderzoek kwam hij tot de conclusie dat Benoite niemand misleidde en ook geen bedriegster was. Ook stelde hij vast dat zij niet mentaal ziek was. 
Hij merkte tevens op dat Benoite de dame niet had gevraagd haar identiteit te onthullen. 

Op verzoek van de magistraat, hoewel het haar persoonlijk veel moeite kostte,  voelde Benoite zich verplicht om te vragen: "Mijn goede Dame, ik en alle mensen die op deze plek zijn vragen wie U bent. Bent U niet de Moeder van onze Goede God? 
Wees zo vriendelijk het me te vertellen, en wij zullen hier een kapel bouwen ter ere van U ". 

De hemelse verschijning antwoorde dat er geen noodzaak was om iets te bouwen, omdat  ze had gekozen voor een meer aangename plek.
Zij voegde er nog aan toe: "Ik ben Maria, de Moeder van Jezus. U zult mij hier voor enige tijd, niet meer zien." 

Benoite zag haar hemels Lerares gedurende een volle maand niet meer. 
Dit maakte dat Benoite bedroefd en vol zorgen was dat zij dit zonder assistentie niet meer zou overleven.
Op 29 september 1664 aan de andere zijde van de stroom, halverwege de heuvel die naar Laus leidde, herkende Benoite de Heilige Maagd. 

"Oh, Goede Moeder!" riep ze uit.
"Waarom heeft U mij beroofd van de vreugde van Uw aanschijn voor zo een lange tijd" 

Ze doorwaadde de gezwollen stroom en wierp zichzelf aan de voeten van de Koningin van de Hemel. 
De Heilige Maagd antwoordde: "Van nu af aan, zie je mij alleen in de kapel in Laus." 

Maria toonde haar het pad dat omhoog ging en over de heuvel naar Laus, een dorp waarover het jonge meisje had gehoord, maar nooit bezocht. Ze woonde zelf in het dorp van St. - Étienne d'Avançon. 
In 1640, hadden enkele vrome bergmensen een kleine kapel, die gewijd aan OL Vrouw, gebouwd. 
De kapel lag diep in de eenzaamheid van Laus. 

Ze hadden het gebouwd met het oog op het verzamelen er te bidden om bij hoog water te voorkomen dat niet ze naar de parochiekerk in Saint-Étienne zouden kunnen gaan.
Het uitwendige van de kapel leek veel op de rest van de kleine huisjes. De kapel was iets meer dan 2 vierkante meter in oppervlakte. het had een kalkstenen altaar met twee houten kanderlaars en een ciborium.

Dat is waar de Koningin van de Hemel de jonge herderin verwachtte, als in een nieuwe stal van Bethlehem. 
Daar Benoite nog nooit van de kapel gehoord had zocht ze een lange tijd in tranen gehuld.
Ze stopte bij de ingang van ieder huisje en probeerde de zoete geur te ontdekken die ze zo goed kende.
Uiteindelijk werd ze de geur gewaar ging binnen en vond haar Schone Dame staand op een, met een dikke laag stof, altaar.

"mijn dochter je hebt me goed gezocht en had niet hoeven huilen. Het heeft mij goed gedaan dat je zo geduldig bent geweest." 

Benoite accepteerde nederig het compliment maar werd vervuld van droefheid toen ze zag in welke staat het altaar zich bevond.

"Eerbiedwaardige Dame sta mij toe mijn schort onder uw voeten te leggen. Het is schoon en erg wit."

"Nee.. Binnenkort zal het hier aan niets ontbreken. Noch aan gewaden, noch aan altaar linnen, nog aan kaarsen.
Ik wil dat er een grote kerk gebouwd wordt op deze plaats en ook een gebouw voor de inwonende priesters.
De kerk zal gewijd worden aan mijn Zoon en Mijzelf. Hier zullen vele zondaars tot inkeer komen.
Ik zal hier vaak tot je komen."

"Bouw een kerk!" , riep Benoite verbaasd uit. "Maak je geen zorgen als de tijd daar is zul je alles krijgen wat je nodig hebt. Het geld van de armen zal genoeg zijn. Het zal aan niets ontbreken."

In de winter van 1664- 1665 ging Benoite ondanks de afstand van vier kilometer, iedere dag de berg op naar Laus.
De Dame had gezegd tegen Benoite: "Ik heb mijn Zoon gevraagd om Laus voor de bekering van de zondaars en Hij heeft het me gegeven.

De woorden van de Moeder van God werden vervuld. Zodra het nieuws van de aanhoudende verschijningen zich meer en meer verspreidde, groeide het aantal bezoekers van Laus gestaag en  voortdurend. 

De genade en zegeningen stortte zich uit over de zielen; mensen kwamen bij honderden en duizenden om te bidden in de eenvoudige armoedige kapel. 
Genezing van allerlei ziekten en gebreken vonden plaats evenals de bekering van vele zondaars.

Op 25 maart 1665, minder dan een jaar na de eerste verschijning, kwam een immense menigte naar de eens zo verlaten kapel. 

Datzelfde jaar, op 3 mei het Feest van het Heilige Kruis, trokken vijfendertig parochies, te voet elk voorafgegaan door hun eigen vaandel.
Altaren en biechtstoelen moesten buiten de kapel worden geplaatst om aan de behoeften van het volk te voldoen.

Priesters uit de omgeving kwamen om Vader Fraisse, de pastoor van Saint- Étienne,een helpende hand toe te steken en van velen de biecht te horen. 
De bisschoppelijke autoriteit had nog niet de verschijningen voor authentiek erkend maar stond toe dat er de mis gevierd werd.

Dit is het moment waarop Pierre Gaillard, de Vicaris-generaal van het bisdom van Gap, ten tonele verscheen. 

Hij werd al snel benoemd tot de directeur van de bedevaart, en later schreef hij verschillende gezaghebbende dokumenten.
In 1665, was hij het die grote genade mocht ontvangen en juist hierdoor on- middellijk de verschijningen als authentiek verklaarde. Echter, Laus behoorde in die tijd tot het bisdom van Embrun. 

Na de aanbeveling van de verschillende priesters,schreef hij aan Vader Antoine Lambert, de Vicaris-generaal van het bisdom van Embrun, en verzocht dat hij een kerkelijke onderzoekscommissie te mogen leiden. 

Vader Lambert was een fel tegenstander van de verschijningen in Laus, en hij was niet blij te zien dat de bevolking de oude bedevaart naar Onze-Lieve-Vrouw van Embrun aan zich voorbij lieten gaan.
Hij was ervan overtuigd dat Benoite en de verschijningen van duivelse aard waren en dat ze een oplichtster was. Op 14 september 1665 kwam hij naar Laus in het gezelschap van enkele vooraanstaande priesters, die even grote tegenstanders waren van de gebeurtenissen in Laus. In de hoop een einde te maken aan "deze tovenarij," probeerden ze te bewijzen dat Benoite schuldig was aan een hetze, en wilden het sluiten van de kapel bewerkstelligen. 

Toen Benoite hoorde dat de vicaris en zijn gevolg er aankwamen, werd ze zo bang dat ze weg wilde gaan.
De Moeder Gods stelde haar gerust: "Nee, mijn dochter, je moet niet weglopen. Je moet blijven, voor deze kerkmensen. 
Zij zullen je ondervragen en proberen te vangen, met je eigen woorden. Maar wees niet bang. 
Vertel de Vicaris-generaal dat hij heel goed, God kan doen nederdalen uit de Hemel door de macht die hij kreeg toen hij priester werd, maar hij heeft geen commando's te geven aan de Moeder Gods. " 

Toen de Vicaris-generaal aankwam in Laus, ging hij de kapel binnen om kort te bidden, en vervolgens sommeerde hij het herders meisje om te komen. 

Bijgestaan door zijn collega's, ondervroeg hij Benoite vol trots, en probeerde een val te zetten door haarzelf tegen te laten spreken.

Ze bleef vastberaden en antwoordde hem met de eenvoud en de rustige zekerheid. 
Haar woorden waren duidelijk en verrassend bevestigend. 

"Denk niet dat ik hier gekomen om uw visioenen, illusies, en alle vreemde dingen die worden gezegd over u en deze plek, goed te keuren", zei de Vicaris-generaal tegen Benoite.
"Het is mijn overtuiging, net als die van ieder ander mens met gezond verstand, dat de verschijningen vals zijn.
De consequentie is dat ik deze kapel ga sluiten en de devotie zal verbieden. Wat jouzelf betreft, ik zeg je naar huis te gaan.

Benoite deed wat de Heilige Maagd haar had gezegd en antwoordde hem. Eerwaarde, hoewel u God kunt zeggen naar het altaar te komen iedere morgen, met de macht die u is gegeven als priester. Zo heeft u geen enkele commandos te geven aan de Heilige Moeder Gods.
Zij is hier en doet wat zij als goed beschouwt.

Onder de indruk van deze woorden, antwoordde de vicaris-generaal: 
"Goed als het waar is wat de mensen hier zeggen, bidt dan tot haar en vraag haar om de waarheid te tonen door middel van een teken of een wonder. Ik zal alles doen om aan haar wensen tegemoet te komen.
Maar weest gewaarschuwd dat u de mensen geen masker voorhoudt door middel van illusies , want dan zal ik je zwaar straffen en alles doen wat in mijn macht ligt om dit bedrog te beeindigen."

Benoite bedankte hem nederig en beloofde te bidden volgens zijn intenties. 
Vader Fraisse, de pastoor van Saint-Étienne, rechter François Grimaud en pater Pierre Gaillard werden ook ondervraagd. 

in plaats van het sluiten van de kapel, maakte hij een gedetailleerde inventaris en schreef een uitvoerige verslag van zijn pastorale bezoeken. 

Hij had het plan om Laus te verlaten die avond, maar zware onweer verplichtte hem om nog twee dagen te blijven. 
De Heilige Maagd had het zo geregeld, zodat hij getuige zou zijn van een opmerkelijk wonder. 
Een bekende vrouw uit de omgeving, genaamd Catherine Vial, leed al reeds zes jaar aan samentrekking van de zenuwen in haar benen.
Beide benen stonden naar achteren gebogen en het leek alsof haar hele lichaam vast zat. Haar ziekte was door twee vooraanstaande chirurgen als zijnde ongeneeslijk verklaard.
Ze was naar Laus gekomen om een noveen te bidden. Ze was vroom en standvastig en kroop de hele dag rond in de kapel.
Rond middernacht op de laatste dag van de noveen, voelde ze plotseling haar benen ontspannen en kon ze normaal bewegen. Ze was genezen. 

De volgende ochtend ging ze de kapel binnen op eigen kracht, terwijl de Vicaris-generaal de Mis opdroeg.
Haar aanwezigheid veroorzaakte commotie toen diverse mensen begonnen te roepen: "een wonder, een wonder!" Catherine Vial is genezen!
"geraakt en met tranen in zijn ogen droeg Vader Lambert de mis verder op. Vader Gailard die concelebreerde, schreef
"Ik ben een getrouwe getuige van alles wat heeft plaatsgevonden.

De Vicaris-generaal verklaarde, "Er is iets buitengewoons gaande in deze kapel. Ja, de hand van God is hier aanwezig
Vader Lambert ondervroeg de vrouw die was genezen en schreef een officieel verslag van het wonder. 

Hierna liet hij de mensen de kapel binnen en achtereenvolgens het te Deum en de Litanie van de Heilige Maagd zingen. 
Tevens benoemde hij twee jonge priesters, tot pastores in Laus: Vader Jean Peytieu, die zou sterven van uitputting op 94 jarige leeftijd en pater Pierre Gaillard, die zijn functie als directeur van de bedevaart voorbeeldig uitoefende gedurende vijftig jaar.
Pater Batholomeus Hermitte werd benoemd tot assistent, wat hij gedurende 28 jaar trouw heeft gedaan.

In de kleine kapel van Laus gebeurde het ene wonder na het andere en werd te klein. Ze had nauwelijks plaats voor twaalf mensen. 
Hoewel en geen middelen waren om de kapel te bouwen zoals Maria had gevraagd werd er toch enthousiast, en dan met name door de arme mensen, aan begonnen. Het oude koor van de kapel werd opgenomen ni het nieuwe plan.

Op 7 oktober 1666 werd de eerste steen gelegd door Vader Gaillard. Een lange processie vanuit Gap ging op deze dag naar Laus.

Gaillard was ook degene die de leiding over de bouwwerkzaamheden op zich nam.Benoite zag dit alles en motiveerde de werklieden. Ze bereidde hun maaltijden, bad met hen en sprak woorden van verlosssing.
Gedurende de bouw van de nieuwe kerk werd nimmer geklaag nog een vloek van Godslastering gehoord.
Binnen vier jaar was de kerk voltooid.

Tijdens de bouw werden diverse fenomenen ervaren die toegeschreven worden aan de aanwezigheid van Maria. Zo werd regelmatig een zacht zoete geur geroken. Om iedere schijn van fraude en misleiding tegen te gaan was en is de aanwezigheid van bloemen in de kerk niet toegestaan.
En toch wordt ook nu nog deze geur geroken.

Officiele stukken uit Laus vermelden: "Iedere keer dat Maria Laus bezocht, roken de mensen al daar een zoete zachte geur die de gehele kerk vulde.

Op een dag in de winter van 1665 nodigde de Heilige Maagd Benoite uit om de zieke pelgrims te zeggen, dat zij olie moesten nemen uit de lamp in de kapel en dat zij zouden genezen wanneer zij deze olie, vol geloof en vertrouwen zouden gebruiken op de zieke plek.
"God heeft deze plaats geschonken ten behoeve van de bekering van de zondaars"

De olie uit de lamp is voor Laus, wat het water uit de bron is voor Lourdes. Diverse genaden en genezingen vonden plaats als gevolg van het gebruik van de olie. Ook nu nog wordt olie uit de lamp aan de pelgrims ter beschikking gesteld en heeft nog altijd zijn heilzame werking. 

Meer dan waar ook ter wereld verscheen Maria aan Benoite in Laus. Gedurende 54 jaar verscheen zij minstens een maal per maand.
Trouw en toegewijd aan de booschap van Maria en haar missie is Benoite nooit gestopt en heeft haar leiden gedragen.

Benoite droeg haar boodschap niet alleen uit naar de zieken en behoevenden maar ook naar de priesters. Ze stelde diverse misstanden aan de orde en maakte hierdoor een aantal vijanden binnen de kerk.

Benoite bleef standvastig en ging door met het goede werk zoals Maria haar gevraagd had. En vroeg om de vijanden van Laus en Maria niet te haten maar juist geduld te hebben en te bidden.

Op vrijdag 7 juli 1763 verscheen Jezus, bloedend en lijdend,aan Benoite en gaf haar de boodschap."Mijn dochter, Ik toon mijzelf op deze manier aan u, opdat u kunt delen in de zorgen en mijn lijden."

Vanaf die dag deelde Benoite, elke vrijdag in de Passie van de Heer, en onderging de mystieke kruisiging. Deze duurde van donderdag avond tot zaterdagochtend. Dit lijden onderging Benoite gedurende vijftien jaar lang met een enkele tussenpauze van twee jaar. Deze onderbreking was gedurende de periode dat zij zorgde voor de bouwvakkers die het priesterhuis aan het bouwen waren.

De vijanden van Laus, waaronder een aantal priesters, deden het gebeuren af als zijnde een symptoom van een ziekte en legden een verband met mogelijke epilepsie en hysterie.

Ze noemden de kapelaans van de kapel zelfs zieners en idioten, zonder gezond verstand die klakkeloos een meisje geloofden.
Het lijden van Benoite echter trok mensen die haar nederigheid op een verkeerde manier gebruikten. Op een dag vroeg ze aan haar Goede Moeder of het lijden misschien minder zichtbaar mocht zijn. De Moeder Gods, beloofde Benoite dat vanaf die komende zaterdag het delen in de passie en het lijden voor Benoite zou eindigen, maar dat het andere lijden niet zou verdwijnen, en dat andere offers van haar gevraagd zouden worden.  
Benoite leed naast de stigmata inderdaad veel. Zo was de Duivel een van haar regelmatige kwelgeesten die haar probeerde te misleiden.
Een van de zaken die Benoite nooit vergat was dat het werk van Jezus altijd het zegel van het kruis draagt. 

De volgende twintig jaar waren vervuld van het gif van het Jansenisme. Benoite en Laus hadden veel tegenstand gekregen van de geestelijkheid.
Vader Lambert was overleden. Er werd, op last van de kerkelijke autoriteit, zelfs een plakaat op de deur van de kapel geplaatst waarin de openbare devotie werd verboden.
Op deze manier probeerden de tegenstanders Laus de smoren en hoopten dat de pelgrims weg zouden blijven.

Op verzoek van haar Goede Moeder, verwijderde Benoite het plakaat en vroeg de priester om toch de eucharistie te blijven vieren in de kapel.
De Bisschop die op leeftijd was, benoemde twee nieuwe kapelaans, die tegenstander waren van Laus. Ze stuurden de gelovigen weg en aan Benoite werd huisarrest opgelegd. Alleen op zondag werd de mis gevierd in de kapel van Laus.

Het werd nog erger toen de twee kapelaans die haar eerder geestelijk hadden bijgestaan waren overleden. De mensen bleven een tijd weg uit Laus.
Benoite werd echter gesteund door het feit dat aan haar een tip van de sluier van de toekomst werd gelicht. Ze wist nu dat er altijd tegenstand zou zijn.
In 1712, zes jaar voor het overlijden van Benoite, zag de Bisschop eindelijk in wat er allemaal gebeurde. Hij benoemde twee goede priesters als kapelaans.
De pelgrims kwamen weer terug en het goede werk van/in Laus werd voortgezet, ondanks alle tegenslagen. De beschermengel van Benoite vertelde haar dat het werk van de hand van God door niemand kan worden gestopt, zelfs niet door de Duivel zelf. Het zal voorduren tot het einde der tijden en grote goede vruchten dragen.

Aan de ene kant werd Benoite getreiterd door de demonen van de Hel maar aan de ander kant leefde ze onder de hoede van de Engelen die haar kracht gaven en beschermden. Ze had een intense band met haar beschermengel met wie ze alles deelde. 
Toen Maria niet meer verscheen aan Benoite, snauwde de Duivel haar toe. "Zie Maria heeft je in de steek gelaten, je zult niets hebben om op terug te vallen dan mij!" Benoite antwoorde hem. Ik word liever duizend maal verlaten door Maria dan dat ik een maal mijn trouw en geloof aan haar zou verliezen"

Op 1e kerstdag in 1718, was Benoite zwak en had hevige koorts die haar verteerde. Ze voelde dat het einde nabij was en wilde biechten.
Ze vroeg om vergeving van haar zonden. Ze ontving de ziekenzalving. Plotseling verscheen haar Goede Moeder voor haar ogen. De aanwezigheid van Maria werd merkbaar door een heerlijke geur die de slecht geventileerde kamer vulde. De priester bad voor haar genezing en vroeg of Benoite nog twee jaar bij hun mocht blijven. Op 28 december vroeg ze om de laatste sacramenten. Vader Royere vroeg haar om de zegen voordat Benoite heen zou gaan.

Aanvankelijk weigerde Benoite en vertelde dat het de taak van Maria was om hen te zegenen. Haar dienstbaarheid en eenvoud overwon en ze zegende de priesters. Omstreeks 8 uur s-avonds toen de gebeden voor de stervende waren gedaan. Vroeg ze haar peetdochter om de litanie van het kindje Jezus te reciteren. En zo ging Benoite heen op 71 jarige leeftijd. Toen ze stierf van de omgeven door een geur van Heiligheid. Een inscriptie op haar graf getuigt hiervan.

In 1871 kreeg Benoite Rencurel de titel eerbiedwaardig. De kerk in Laus werd in 1893 verheven tot Basilica Minor. Tot een van de toegewijden aan Onze Lieve Vrouw van Laus was de heilige Eugene de Mazenod (1782-1861), stichter van de Oblaten van Maria'sonbevlekte ontvangenis. De heilige Pierre Julien Eymard, maakte toen hij pas elf jaar oud was een voet bedevaart van 60 kilometer, naar Laus en verbleef negen dagen in de kapel als voorbereiding op zijn eerste Heilige communie. 

Op 4 mei 2008 is door de Bisschop van Gap en Embrun,Jean-Michel di Falco Léandri, officieel de authenticiteit van de verschijningen te Laus erkend. De erkenning, welke plaats vond tijdens de eucharistie viering in de basiliek van Laus, werd bijgewoond door de Pauselijke Nuntius, mgr. Fortunato Baldelli.

21-04-2010 om 20:46 geschreven door marc

Lourdes, 1858 Zieneres   Bernadette Soubirous                                                                                Meer over 150 jaar Lourdes in onze Lourdes-special

Pas bij de laatste verschijning vertelde Maria wie zij was. Tijdens de negende verschijning instrueerde Bernadette om een gat in de grond te graven en ervan te drinken en te baden. Het gat werd later een bron, waarbij Maria beloofde dat het een genezende bron was voor allen die het water gebruiken. Maria vroeg ook aan Bernadette om de lokale pastoor Peyramale te vragen om een kapel te bouwen nabij de plaats van de verschijningen. De pastoor beschuldigde Bernadette dat ze loog over de verschijningen en droeg haar op uit te zoeken wie de verschijning was. Op 25 maart, Maria Boodschap, beantwoordde Maria de vraag van de pastoor, toen ze Bernadette vertelde: 'Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis'. Met deze woorden bevestigde Maria aan Bernadette, met zeer beperkte religieuze scholing, wat vier jaar eerder de paus had verklaard als officiële katholieke leer.

Boodschappen

Maria verscheen achttien keer aan Bernadette Soubirous, een jong, arm en ziek, want asmatisch, meisje, gedurende zes maanden.

11 februari 1858: eerste verschijning, zonder boodschap.

14 februari 1858: tweede verschijning, zonder boodschap.

18 februari 1858: derde verschijning, met de uitnodiging dichterbij te komen. Maria zegt: "Dat is niet nodig" als antwoord op de vraag van Bernadette om haar naam op te schrijven. "Wil je zo vriendelijk zijn hier vijftien dagen naar toe te komen? Ik kan je niet beloven je gelukkig te maken in deze wereld, maar wel in de andere" zegt Maria aan Bernadette.

19 februari 1858: vierde verschijning, zonder boodschap.

20 februari 1858: vijfde verschijning, zonder boodschap.

21 februari 1858: zesde verschijning, zonder boodschap.

23 februari 1858: zevende verschijning, zonder boodschap.

24 februari 1858: achtste verschijning, met de boodschap van boetedoening. "Doe boete, doe boete, doe boete. Bid tot God voor de zondaars. Ga, kus de grond voor de bekering van de zondaars.

25 februari 1858: negende verschijning, met het ontstaan van de bron. "Ga, drink van de bron en was je zelf. Eet het gras dat daar is."

27 februari 1858: tiende verschijng, met dezelfde boodschap en acties als bij de achtste verschijning.

28 februari 1858: elfde verschijng, met dezelfde boodschap en acties als bij de achtste verschijning.

1 maart 1858: twaalfde verschijng

2 maart 1858: dertiende verschijning, met de boodschap om een kapel te bouwen: "Ga, zeg de priester om in processie hier te komen en een kapel te bouwen."

3 maart 1858: veertiende verschijning, met het vernieuwde verzoek om een kapel te bouwen.

4 maart 1858: vijftiende verschijning.

25 maart 1858: zestiende verschijning, waarbij Maria haar naam zegt: "Ik ben de Onbevlekte Ontvangenis".

7 april 1858: zeventiende verschijning met het mirakel van de kandelaar.

16 juli 1858: achttiende en laatste verschijning, waarbij Bernadette zegt dat zij de Maagd Maria ziet "mooier dan voorheen".

Kerkelijke goedkeuring

De verschijningen zijn in 1862 authentiek verklaard. Lourdes werd vrij snel de belangrijkste bedevaartsplaats in de wereld.
Miljoenen mensen over de gehele wereld komen naar Lourdes ieder jaar in de hoop om genezing. Op zijn minst 64 miraculeuze genezingen zijn geregistreerd

20-04-2010 om 20:08 geschreven door marc

EEN PLAATS WAAR DE HEILIGE MAAGD VERSCHIJNT
Omheinde plaats waar de verschijningen plaatsvonden «IK ZAL DAG EN NACHT MET JULLIE IN DEZE HEILIGE PLAATS VERBLIJVEN, IN DEZE KLEINE PARADIJSELIJKE TUIN waar Ik op jullie wacht om jullie te redden, lief te hebben en eens het Hemelse Vaderland in te dragen. » Boodschap van 16.7.1968 « Ik ben in jullie midden LEVEND EN ECHT NET ALS JULLIE. Ik zie jullie allemaal. Mijn blik is op ieder van jullie gevestigd om u te overladen met gunsten en vergiffenis. »                       Boodschap van 4.4.1969
EEN BELANGRIJKE PLAATS VOOR GEBEDEN
"Bidt, mijn kinderen, bidt hier dag en nacht aan mijn voeten. " Boodschap van 18.2.1968
« Belooft me, mijn kinderen, belooft mij de kroon van de rozenkrans vaak in uw handen te houden. Zeg hem vaak op ! Het is het krachtigste wapen om u te redden ! »   Boodschap van 10.11.1967	Bedevaartgangers in gebed rondom de omheinde plaats
Processie van bedevaartgangers die de rozenkrans bidden.	Duizenden bedevaartgangers van de hele wereld komen hiernaartoe om te bidden, en dan in het bijzonder door talrijke rozenkransen te bidden, in de aanwezigheid van Onze Lieve Vrouw der Mirakelen van de Rozen die beloofd heeft „levend en echt« naar deze plaats te komen tot het einde der wereld om hier talrijke gunsten te verlenen.
KOM GRATIE VRAGEN
« KOMT, KOMT, MIJN KINDEREN, EN TREUZELT NIET! Komt hier onder mijn mantel, dat ik u in mijn armen neem en u tegen me aandruk met zoveel liefde, zoveel barmhartigheid. » Boodschap op 25.12.1969	Zoveel bedevaartgangers komen praten over hun verdriet,hun lijden met Onze Wonderbaarlijke Lieve Vrouw van de Rozen en ontvangen overvloedige gunsten, steun en troost.
BEKERINGEN - ROEPINGEN - GENEZINGEN « Mijn kinderen, komt aan mijn voeten ! Komt Me smeken, komt Me gunsten vragen, komt genade vragen en u zult alles krijgen. » Boodschap van 31.5.1970 « Op deze plaats, zal Ik allen die een beroep op Mijn doen, veel gunsten, veel hulp en veel steun geven ... » Boodschap van 31.3.1967

20-04-2010 om 19:51 geschreven door marc

La Salette, 1846 Zieners Maximin Giraud en Melanie Matthieu

Vlakbij Grenoble ligt het dorpje La Salette tussen de bergen van de Franse Alpen. Op 19 september 1846 hoedden de 14-jarige Melanie Matthieu en de 11-jarige Maximin Giraud hun schapen. In de heldere middagzon zien zij onverwacht een helder licht in een groot ravijn onder hen. Met verbazing kijken de kinderen in het licht en zien in het midden ervan een Schitterende Dame die huilde. De kinderen komen dichterbij zover als ze durven. De Dame roept hen: "Kom tot mij, lieve kinderen. Wees niet bang. Ik ben gekomen om jullie iets heel belangrijks te vertellen." De kinderen merken op dat de Dame erg verdrietig is. Zij draagt een helder stralend kleed, versierd met parels en een goudkleurige dekkleed. Om haar hoofd heeft zij een krans van rozen. De verschijning heeft een halssierraad met een crucifix met een hamer aan de ene zijde en een nijptang aan de andere zijde.

Een waterbron is ontdekt op de plaats van de verschijning en onverklaarbare fysieke genezingen. Verschillende blinden kregen hun gezichtsvermogen terug. Ook werden mensen met darmkwalen genezen dankzij het geneeskrachtige water.

Boodschappen

Er is wat mysterie rondom de boodschappen van La Salette. De algemeen geaccepteerde versie luidt: "Lieve kleine kinderen, Ik smeek contant tot mijn Zoon voor jullie allemaal. Zullen jullie niet luisteren naar de stem van jullie Moeder? Mijn moederlijke hart bloedt voor ieder van jullie. Ik houd van jullie! Lijdt niet te veel."
"Lieve kinderen, bekeer je tot God. Alleen in God is er werkelijke vrede, geluk en liefde. Alleen in God, op Zijn wegen en Zijn richtlijnen is geluk te vinden. God heeft jullie zes dagen gegeven om te werken, maar jullie nemen er zeven. Velen vloeken en ontheiligen Gods naam."
"Ik ben gekomen om jullie te waarschuwen voor een enorme hongersnood. Niets kan groeien zonder de genade van God. Als de oogst wordt vernield, realiseer je dat je dat zelf hebt veroorzaakt. Gods recht is liefde. Hij zal toestaan dat volwassenen boeten voor hun zonden door hongersnood. Jonge kinderen zullen thuis sterven. "Als Gods volk in Zijn Aanwezigheid en Zijn wegen opwekken, zullen de rotsen veranderen in koren en aardappelen zaaien zichzelf. Bid je gebeden, mijn kinderen, in de morgen en in de avond. Bidt meer. Bidt op zijn minst een Onze Vader, een Ave, elke dag dat je kunt. Vast en onthoud je, allemaal voor Gods liefde. God zal je belonen met gezondheid. Maak mijn woorden bekend aan de gehele wereld."

De zieners hebben ieder één geheim ontvangen, welke zij onder druk van enkele bisschoppen, aan het papier toevertrouwden en aan Paus Pius IX stuurden. Ze zouden gaan over boetedoening, het lijden van de mens en het einde der tijden. Het aan Maximin gegeven geheim is nooit bekend geworden.

Maximin overleed op 40-jarige leeftijd op 1 maart 1875 in zijn geboorteplaats Corps. Melanie verbleef in verschillende congregaties in Frankrijk, Engeland en Italië. Zij stierf op 15 december 1904

18-04-2010 om 20:43 geschreven door marc

18-04-2010 om 12:29 geschreven door marc

Beauraing, 1932-1933 Zieners Andrée Degeimbre, Gilberte Degeimbre, Fernande Voisin, Gilberte Voisin, Albert Voisin.

Vijftien jaar na de verschijningen in Fatima, verschijnt Maria drieëndertig maal, van 29 november 1932 tot 3 januari 1933, aan vijf kinderen in Beauraing. Ze zijn dan in de leeftijd van 9 tot 15 jaar. De eerste keren verschijnt Maria zwijgend, boven een spoorwegviaduct. De zusters van het pensionaat waar de kinderen zijn, gelooft hen niet en verbiedt het hen over de verschijning te spreken. Bij de vierde verschijning verplaatst Maria zich naar het nieuwe gebouw van de zusters. Onder de takken van een meidoorn blijft ze staan en opent haar handen naar de kinderen. Ze glimlacht en verdwijnt vervolgens. De Overste gebiedt de kinderen binnen te blijven.

Op 8 december 1932 zijn honderden mensen aanwezig bij de ochtendmis. Daarna volgt een ware procesie naar de meidoornhaag. Met bussen komen de mensen uit heel België om in Beauraing kaarsen op te steken. De pelgrims zingen en bidden. Toch worden de hekken van het pensionaat gesloten en de kaarsen gedoofd. Om zes uur roept een van de kinderen: "Zij is er". Zij vallen op hun knieën en bidden het Weesgegroet. Ze vragen de H. Maagd te spreken maar zij glimlacht alleen. Gedurende het rozenhoedje dat volgt blijft de verschijnig zichtbaar. De aanwezige doktoren constateren dat de kinderen in extase zijn. In het onderzoek dat volgt worden de kinderen afzonderlijk ondervraagd, maar allen vertellen hetzelfde en beschrijven identiek de verschijning.
Op 21 december maakt Maria zich bekend. Ze zegt: "Ik ben de Onbevlekte Maagd." Op 3 januari is de laatste verschijning. Er zijn zo'n 30.000 aanwezigen die een felgekleurde bal zien boven de meidoornhaag. Albert ontvangt een geheim. Aan zijn zusje Gilberte geeft Maria de grote belofte van Beauraing: "Ik zal de zondaars bekeren." Tijdens de laatste verschijningen zien de kinderen een in lichtstralen gehuld hart. Om deze reden wordt Onze Lieve Vrouw van Beauraing ook wel aangeduid als 'Moeder met het Gouden Hart'.
Er zijn getuigenissen van fysieke genezing en bijzondere bekeringen.

Boodschappen

Maria zegt wie ze is:
"Ik ben de Onbevlekte Maagd."
"Ik ben de Moeder Gods, de Koningin des Hemels."
"Ik zal de zondaars bekeren."
"Bemint u mijn Zoon? Bemint u mij? Offer u dan op voor mij."

Zij vraagt:
"Altijd wijs te zijn!
"Een kapel. Dat men hier op bedevaart komt.
"Bidt, bidt veel! Bidt altijd!."

De boodschap van Beauraing is er een van gebed, vooral het rozenkransgebed, van oprecht christelijk leven, opoffering en devotie voor het Onbevlekt Hart van Maria

17-04-2010 om 21:00 geschreven door marc

Mijn kind,

Je kent mij misschien niet,
maar Ik weet alles over je
Psalm 139:1

Ik weet het wanneer je zit en
wanneer je weer opstaat
Psalm 139:2

Alles wat je doet is bij mij bekend
Psalm 139:3

Zelfs de haren op je hoofd zijn geteld
Mattheüs 10:29-31

Want je bent gemaakt naar Mijn evenbeeld
Genesis 1:27

In Mij leef je, beweeg je en is je bestaan
Handelingen 17:28

Je bent uit Mij voortgekomen
Handelingen 17:28

Voordat je verwekt werd,
kende Ik je al
Jeremia 1:5

Nog voordat Ik de wereld maakte,
koos Ik je al uit
Efeziërs 1:4

Je bent geen vergissing
Psalm 139:15

Elke dag van je leven stond al
opgeschreven in Mijn boek
Psalm 139:16

Ik bepaalde je geboorte en waar je zou leven
Handelingen 17:26

Je bent prachtig gemaakt
Psalm 139:14

Ik heb je gemaakt in de buik van je moeder
Psalm 139:13

Ik verwelkomde je op de dag
dat je geboren werd
Psalm 71:6

Mensen die Mij niet kenden hebben
geprobeerd Mij te vertegenwoordigen
Johannes 8:41-44

Ik ben niet ver weg en kwaad,
want Ik ben de volmaakte liefde
1 Johannes 4:16

Mijn verlangen is om je te
overladen met Mijn liefde
1 Johannes 3:1

Gewoon omdat Ik je Vader
ben en jij Mijn kind bent
1 Johannes 3:1

Ik geef je veel meer dan een
aardse vader zou kunnen
Mattheüs 7:11

Want Ik ben de perfecte vader
Mattheüs 5:48

Al het goede dat je ontvangt komt uit Mijn hand
Jacobus 1:17

Ik geef je wat je nodig hebt
Mattheüs 6:31-33

Mijn plan voor jouw toekomst is
altijd vol hoop geweest
Jeremia 29:11

Want Ik hou van je met een eeuwigdurende liefde
Jeremia 31:3

Ik denk ontelbaar veel aan je
Psalm 139:17-18

En Ik zing een lied van blijdschap over je
Zefanja 3:17

Ik zal niet stoppen met het goede voor je te doen
Jeremia 32:40

Want je bent Mijn kostbare bezit
Exodus 19:5

Met Mijn hele hart en ziel verlang
Ik er naar om je te bevestigen
Jeremia 32:41

En Ik wil je grote en verbazingwekkende
dingen laten zien
Jeremia 33:3

Als je Mij met je hele hart zoekt,
zal je Mij vinden
Deuteronomium 4:29

Verheug je in Mij en Ik zal je al de
verlangens van je hart geven
Psalm 37:4

Want Ik heb die verlangens in je gelegd
Filippenzen 2:13

Ik kan oneindig veel meer voor je doen
dan dat je ooit kunt beseffen
Efeziërs 3:20

Ik ben diegene die je het meest aanmoedigt
2 Thessalonicenzen 2:16-17

En Ik ben ook de Vader die je
troost in al je verdriet
2 Corinthiërs 1:3-4

Als je terneergeslagen bent,
ben Ik dicht bij je
Psalm 34:19

Zoals een herder een lam draagt,
zo heb Ik je dicht bij Mijn hart gedragen
Jesaja 40:11

Op een dag zal Ik elke traan van je ogen afwissen
Openbaring 21:3-4

En Ik zal alle pijn die je op deze
wereld hebt geleden, wegnemen
Openbaring 21:3-4

Ik ben je Vader en Ik hou net zoveel
van jou als van Mijn Zoon, Jezus
Johannes 17:23

Want in Jezus heb Ik Mijn liefde
voor jou laten zien
Johannes 17:26

Hij is het exacte evenbeeld van
MijHebreeën 1:3

Hij kwam om te laten zien dat Ik aan jouw kant,
en niet tegenover je, sta
Romeinen 8:31

En je te vertellen dat Ik niet
meer naar je zonden kijk
2 Corinthiërs 5:18-19

Jezus stierf zodat wij weer bij
elkaar kunnen komen
2 Corinthiërs 5:18-19

Zijn dood was de ultieme uiting
van Mijn liefde voor jou
1 Johannes 4:10

Ik gaf alles op waar Ik van hield,
zodat Ik misschien jouw liefde zou winnen
Romeinen 8:31-32

Als je Jezus verwelkomt,
ontvang je Mij ook
1 Johannes 2:23

En niets zal je ooit nog scheiden van Mijn liefde
Romeinen 8:38-39

Kom thuis en Ik geef het grootste
feest dat je ooit beleefd hebt
Lucas 15:7

Ik ben altijd Vader geweest
en Ik zal altijd Vader blijven
Efeziërs 3:14-15

Mijn vraag is Wil je Mijn kind zijn?
Johannes 1:12-13

Ik wacht op je
Lucas 15:11-32

je Vader
Almachtig God

17-04-2010 om 20:45 geschreven door marc

17-04-2010 om 14:21 geschreven door marc

DE VERSCHIJNINGEN IN  1933
Mariette Beco werd op 25 maart 1923 geboren als oudste van een gezin van zeven kinderen. Het gezin bewoonde een bescheiden arbeiderswoning aan de rand van het bos, buiten het dorp van Banneux. Op 15 januari 1933 om 7 u ’s avonds verschijnt een mooie Dame in de tuin van het huis. Zij wenkt Mariette om naar buiten te komen, maar de moeder van Mariette is bang en verbiedt het kind naar buiten te gaan.
Woensdag 18 januari, 19 uur, Mariette is in de tuin. Zij bidt er geknield. Plots verlaat Mariette de tuin en gaat de weg op, terwijl de Dame haar voorgaat. Tot twee keer toe valt ze op de knieën. Een derde keer knielt ze dicht bij een kleine bron die door de hoge wegberm sijpelt. De Dame zegt: “Steek uw handen in het water.” Mariette doet het. Zij herhaalt wat de Dame haar zegt: “Deze bron is Mij voorbehouden.” De verschijning verdwijnt dan met de woorden: “Goede avond. Tot ziens.”
Donderdag 19 januari is het slecht weer. Mariette knielt rond 19 uur op het tuinpad. De Dame verschijnt. Mariette vraagt haar: “Wie bent u, mooie Dame?” “Ik ben de Maagd der Armen” Daarop leidt Maria het kind langs de weg naar de bron. Mariette vraagt nog: “Mooie Dame, gisteren hebt u gezegd: deze bron is aan mij voorbehouden. Waarom aan mij?” Terwijl zij dit vraagt, duidt Mariette zichzelf aan. Met een glimlach antwoordt O.-L.-Vrouw: “Deze bron is voorbehouden voor alle naties voor de zieken ” Mariette antwoordt met “dank u”. Maria voegt er nog aan toe: “Ik zal voor je bidden. Tot ziens.”

	Vrijdag 20 januari  blijft Mariette de hele dag in bed, ze heeft die nacht slecht geslapen. Even voor 19 uur staat ze op, kleedt zich aan en gaat naar buiten. Wanneer O.-L.-Vrouw verschijnt, roept Mariette: “Daar is zij!” Zij vraagt: “Wat verlangt u, mooie Dame?” Glimlachend antwoordt O.-L.-Vrouw: “Ik zou een kleine kapel willen.” Maria strekt dan de handen uit en zegent het kind.
Gedurende drie weken onderbreekt Maria haar bezoek. Mariette blijft echter trouw: elke avond om 19 uur gaat ze bidden in de tuin.
Zaterdag 11 februari is Mariette weer neergeknield in de tuin. Plots staat het meisje op en begeeft zich op weg naar de bron. Ze knielt weer twee keer en steekt de handen in het water. Ze maakt een kruisteken. Ze loopt plots terug naar huis en huilt. Zij begrijpt niet wat de Dame heeft gezegd: “Ik kom het lijden verlichten. Tot ziens” Ze begrijpt het woord ‘verlichten’ niet.
Weer gaan drie dagen voorbij. Op woensdag 15 februari verschijnt O.-L.-Vrouw voor de zesde keer. Mariette brengt de vraag van kapelaan Jamin over: “Heilige Maagd, mijnheer kapelaan heeft me gezegd u een teken te vragen.” Maria antwoordt: “Geloof in Mij, Ik zal in u geloven.” Zij voegt er nog aan toe: “Bid veel. Tot ziens.” O.-L.-Vrouw vertrouwt het kind ook nog een geheim toe.

Op maandag 20 februari ligt er sneeuw en ijs: het is bitter koud. Zoals gewoonlijk is de mooie Dame neergedaald en leidt zij het kind naar de bron. Bij de bron gekomen zegt de H. Maagd, glimlachend zoals altijd: “Mijn lief kind, bid veel.” Dan glimlacht zij niet meer en zegt, voordat ze weggaat, met ernstige stem: “Tot ziens!”

Mariette wacht tien dagen voor ze Maria weerziet, en nu voor de laatste keer. Zij verschijnt op donderdag 2 maart. Het regent onafgebroken sinds 15 uur. Mariette gaat naar buiten om 19 uur. Ze is al aan het derde rozenhoedje wanneer het plots ophoudt met regenen. Mariette zwijgt, strekt de armen uit, staat op, zet een stap en knielt. Terug thuis brengt ze de Boodschap van de Maagd der Armen over: “Ik ben de Moeder van de Verlosser, Moeder van God!” Maria legt haar de handen op en zegt: “Bid veel. Vaarwel!”

16-04-2010 om 20:21 geschreven door marc

16-04-2010 om 19:55 geschreven door marc

15-04-2010 om 19:54 geschreven door marc

15-04-2010 om 19:51 geschreven door marc

15-04-2010 om 19:45 geschreven door marc

Onze Vader ,
Die in de Hemelen zijt,

geheiligd zij Uw Naam.

Uw Rijk kome,

Uw Wil geschiede op aarde als in de Hemel.

Geef ons heden ons dagelijks brood

en vergeef ons onze schulden,

gelijk ook wij vergeven aan onze schuldenaren.

En leid ons niet in bekoring,

maar verlos ons van het kwade.

Want van u is het Koninkrijk,

en de kracht

en de heerlijkheid

tot in eeuwigheid.

Amen.

14-04-2010 om 21:23 geschreven door marc

14-04-2010 om 21:13 geschreven door marc

14-04-2010 om 21:02 geschreven door marc