Wat is dat tegenwoordig: al die agressie bij de voetbal. OK, hooligans, e.d. verpesten in het verleden al vaker het voetbalfeest, maar tegenwoordig is het er echt over: jongeren die scheidsrechters in elkaar, wat zeg ik, zelfs doodkloppen? Waar gaat dat naartoe? Voetbal is toch een hobby, ontspanning, een manier om juist agressie te kanaliseren, En dan werkt men zijn agressie maar uit op de scheidsrechters, vaak zelf jongeren Dit moet uiterst hard aangepakt worden: die jongeren moeten eerst en vooral zware (werk)straffen krijgen, maar ook de ouders hebben een verantwoordelijkheid! Als ouders zelf staan roepen en tieren en scheidsrechters uitschelden, wat voor een voorbeeldfunctie hebben ze dan? Dan zijn ze zelf ook schuldig, want het gaat hier ten slotte over VOETBAL! Geen wereldse problemen, maar gewoon de hobby van vader/moeder, zoon/dochter, . En laten we de mensen die voor hun plezier als scheids- of lijnrechter werken gewoon verder plezier hebben met hun hobby. Smijt alle rotte appels uit de sportclubs, zij hebben daar niets te zoeken!
Als ouder vind ik het persoonlijk erg moeilijk om zowel fulltime te werken en daarnaast ook alles voor de familie en het huishouden te runnen zoals het hoort. Vaak kamp ik met schuldgevoelens t.a.v. mijn kinderen, partner, familie, vrienden, omdat ik zo weinig tijd heb. Ik weet wel dat dit normaal is als je kleine kinderen hebt en nog volop bezig bent met je carrière uit te bouwen. En ik weet dat veel mensen in mijn omgeving met exact hetzelfde gevoel worstelen. En of je nu arbeider, bediende of kaderlid bent, als je je werk goed wenst te doen en ook voor je familie er zoveel mogelijk wenst te zijn, iedereen wordt met hetzelfde probleem geconfronteerd: er zijn te weinig uren in een dag, te weinig minuten in een uur en te weinig seconden in een minuut.
Maar ja, we kunnen niet anders dan hard werken, want wij moeten bijdragen aan de maatschappij, we hebben een verantwoordelijkheid t.o.v. onze kinderen en we willen een specifieke levensstandaard Onze eigen, kleine wereld (ivm de echte wereld) is er eentje van vaak chaos, stress, aaneenschakelingen van hectische uren, dagen, weken, maanden, jaren, Echt waar, de tijd gaat zoo verdomd snel omdat we meer geleefd worden dan dat we leven! Ik zie dat vooral aan mijn kinderen die zooo enorm snel groeien, groot worden, hun eigen wereld ontdekken en opbouwen, Dan word ik ook verdomd snel oud! Maar ja, ik zou ook niet fulltime thuis kunnen zitten, want dan zou ik mij ook niet goed voelen, of niet?
Waar zijn wij in godsnaam mee bezig? Dat vraag ik mij wel iedere dag af! Dat kan gaan van gewone dagdagelijkse zaken, maar ook over mondiale problemen. We maken onze wereld kapot, op sociaal vlak, op ideologisch vlak, op relationeel vlak, op financieel vlak, op vlak van milieu, op vlak van een zorgeloze kindertijd voor zo velen, Jeetje, welke toekomst bieden wij onze kinderen? We zouden allemaal, individueel, in groep, als land, als mens beschaamd moeten zijn! De een al veel meer dan de ander. Want de een heeft nu eenmaal meer verantwoordelijkheid (en heeft daar vaak om gevraagd) dan de ander. We kunnen moeilijk een bosjesmens verantwoordelijk achten voor vervuiling, financiële crisissen, godsdienstoorlogen, Maar als hij een ander vermoordt of verkracht, ja dan draagt hij ook een stukje bij tot de vernieling van onze wereld en onze samenleving!
Ik vraag mij af waarom wij het ons zooo immens moeilijk maken! Kan het echt niet gemakkelijker? Kunnen wij bepaalde zaken echt niet beter aanpakken? Zeer zeker wel, maar dan moeten wij op sommige punten individueel het beter doen en op andere vlakken in groep het beter doen, en nog andere keren zullen wij en masse moeten drukken op een andere groep om ze tot rede te brengen. Maar een ander tot rede brengen door middel van oorlog/moord/onderdrukking/tirannie, ik denk dat het verleden nu al voldoende aangetoond heeft dat dit niet werkt. Maar ja, mensen hebben een kort geheugen, willen pijnlijke momenten vergeten, verdrukken of zelfs misbruiken. Ik ben zeker dat het beter kan. En ik droom echt wel van een beter wereld willen voor mijn schatjes van kinderen . Zij verdienen dat, en met hen alle onschuldige kinderen over de hele wereld!
En ik denk eigenlijk dat iedereen dat wilt, niet? Het zou mij verbazen dat er ook maar 1 mens op deze aarde is die niet gelukkig wil zijn, die niet geliefd wil zijn, die geen plezier wil maken, die niet kan genieten van kleine dingen, die geen enkele interesse heeft (behalve ongezonde, onwettige, strafbare interesses
), die zijn eigen kinderen niet wil zien lachen en spelen, . Alhoewel, als je sommige verhalen hoort dan zou je toch aan de mensheid twijfelen Triest!
Ik ben Mani Fest, en gebruik soms ook wel de schuilnaam Manifest.
Ik ben een en woon in Gent (België) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 01/01/1975 en ben nu dus 50 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Lezen, reizen, sport, .
Liefdevolle ouder, liefdevolle partner, harde werker, persoon met eigen mening vaak gedegouteerd door de actualiteit!
