Waar zijn wij in godsnaam mee bezig? Dat vraag ik mij wel iedere dag af! Dat kan gaan van gewone dagdagelijkse zaken, maar ook over mondiale problemen. We maken onze wereld kapot, op sociaal vlak, op ideologisch vlak, op relationeel vlak, op financieel vlak, op vlak van milieu, op vlak van een zorgeloze kindertijd voor zo velen, … Jeetje, welke toekomst bieden wij onze kinderen? We zouden allemaal, individueel, in groep, als land, als mens beschaamd moeten zijn! De een al veel meer dan de ander. Want de een heeft nu eenmaal meer verantwoordelijkheid (en heeft daar vaak om gevraagd) dan de ander. We kunnen moeilijk een bosjesmens verantwoordelijk achten voor vervuiling, financiële crisissen, godsdienstoorlogen, … Maar als hij een ander vermoordt of verkracht, ja dan draagt hij ook een stukje bij tot de vernieling van onze wereld en onze samenleving!

Ik vraag mij af waarom wij het ons zooo immens moeilijk maken! Kan het echt niet gemakkelijker? Kunnen wij bepaalde zaken echt niet beter aanpakken? Zeer zeker wel, maar dan moeten wij op sommige punten individueel het beter doen en op andere vlakken in groep het beter doen, en nog andere keren zullen wij ‘en masse’ moeten drukken op een andere groep om ze tot rede te brengen. Maar een ander tot rede brengen door middel van oorlog/moord/onderdrukking/tirannie, ik denk dat het verleden nu al voldoende aangetoond heeft dat dit niet werkt. Maar ja, mensen hebben een kort geheugen, willen pijnlijke momenten vergeten, verdrukken of zelfs misbruiken. Ik ben zeker dat het beter kan. En ik droom echt wel van een beter wereld willen voor mijn schatjes van kinderen …. Zij verdienen dat, en met hen alle onschuldige kinderen over de hele wereld!