Om 10u ben ik terug bij Jannik op de kamer. Heel goed heeft hij die eerste nacht niet kunnen slapen. Hij is niet gewoon om op zijn rug te slapen en dan nog eens al dat ijzerwerk rond zijn been,
is niet zo makkelijk . De pijn blijft ook nog een groot probleem.
Maar uiteindelijk krijgt hij een goeie mix van verschillende pijnstillers die dan blijkbaar toch hun werk beginnen te doen.
Vandaag is de dag van de verzorging van alle pinnen en wonden met het nodige tanden bijten en afleiding met de gsm. Op die manier lukt het hem.
Dan stap twee vandaag, het opstaan voor de eerste maal. Dat loopt niet zo direct van een leien dakje. Kwestie van snel en juist te draaien en dan de goede ondersteuning van de kinesisten en de
verpleegkundige en het looprekje niet vergeten, lukt het hem om recht te staan. Dan komt het volgende stapje. Proberen te stappen. Dat blijkt een zware klus te zijn.
Maar onze man zet dapper door, hij zal het doen. En ja hoor hij stapt een heel stukje naar het toilet en terug. Ik ben trots op hem dat hij dat doet.
Moe en uitgeput helpen ze hem terug in bed. Nu is de pijn er natuurlijk weer. Na wat te zijn bekomen beginnen ze aan de eerste kine oefeningen en behandeling.
Nu is het hoog tijd om te rusten en te bekomen. Hij had niet gedacht dat stappen zo zwaar en moeilijk zou zijn en krijgt het even moeilijk.
Tegen de middag ga ik even iets eten en laat ik hem ook eten en wat bekomen want na de middag komt het eerste bezoek. Zijn papa met moeke en zijn zus en met zijn vriendin.
Tegen de vroege avond wil Jannik graag eens proberen in de rolstoel te gaan zitten om buiten te kunnen gaan met het bezoek. Hij heeft behoefte aan frisse lucht en de zon.
Want het is een mooie na zomerdag . Maar dat gaat allemaal niet zo vlot als hij had gedacht. Na de nodige inspanningen en wat kussens extra in de rolstoel kan hij naar buiten.
Moe en met terug pijn besluit hij na een 45min. toch terug te gaan liggen en krijgt hij opnieuw de nodige pijnstillers. Hij ziet dan toch in dat vandaag misschien toch wel wat teveel
heeft willen doen en dat nu een beetje moet bekopen. Na het afscheid van het bezoek blijf ik nog bij hem zitten tot hij wat is bekomen en ga ik stilaan terug naar mijn kamer en laat ik hem rusten.
Het is zo ver. Om 10u ben ik terug bij Jannik op de kamer na een nacht van slapen en wakker zijn. Ook Jannik heeft niet zo goed geslapen. ze komen vertellen dat hij rond de middag aan de beurt is.
Wij blijven samen bij hem en wachten tot het tijd is. Je ziet de spanning stilaan stijgen, maar niemand zegt er wat van. En dan plots, zijn ze daar met de melding.. zo jonge man wij gaan aan u meenemen.
Nog vlug een grote knuffel van de mama en de vriendin en daar gaat hij dan. Vijf uur zou hij ongeveer weg zijn.
Wij besluiten om dan maar iets te gaan eten en daarna even met de bus naar Leuven te rijden om koffie te kopen. Maar eens op de bus willen we eigenlijk zo vlug mogelijk terug naar het ziekenhuis.
Wat we dan ook gedaan hebben. Daar aangekomen hebben we nog twee uur zitten wachten en was de spanning om te stijgen.
Dan om 17.45u horen we gestommel en zien we hem aankomen met een flauw glimlachske op zijn gezicht. De pijn is erg, maar hij krijgt de nodige medicatie.
Zijn been zit onder de ijzeren ringen is helemaal ingepakt. De operatie is nu achter de rug.
Nu volgt de revalidatie langzaam stapje voor stapje.
We blijven tot 20u nog bij hem zitten en gaan dan allemaal slapen.
Het is zover. Jannik zijn koffers zijn ingepakt en die van de mama ook. Jannik heeft nog volop genoten van zijn laatste weekend met vrienden en familie.
18u, daar gaat de bel. De taxi staat voor de deur, dus tijd om echt te vertrekken richting Pellenberg.
Daar aangekomen hebben we eerst Jannik naar zijn kamer gebracht en onze sleutel van het gastenverblijf al gaan ophalen.
We blijven nog tot 20u bij hem en gaan dan ook naar onze kamer in een gebouw tegenover het ziekenhuis.
Daar proberen we zo goed als het gaat toch wat te slapen om morgen uitgerust klaar te staan voor Jannik.
Hier zijn we terug. Dinsdag avond 30/8 kregen we een telefoontje van Pellenberg dat de operatie op 5 september reeds kon door gaan als we dat zagen zitten.
Na overleg met Jannik is hij er mee akkoord gegaan. Dus nu nog maar een paar dagen om alles geregeld te krijgen in plaats van nog vier weken.
Ik heb de nodige telefoons gepleegd en de nodige afspraken geregeld en verzet naar een maand vroeger.
Het goede aan de hele situatie is, dat er nu minder tijd is om te piekeren en de spanning niet meer lang gaat te duren.
