Dinsdag 06/09/16

Om 10u ben ik terug bij Jannik op de kamer. Heel goed heeft hij die eerste nacht niet kunnen slapen. Hij is niet gewoon om op zijn rug te slapen en dan nog eens al dat ijzerwerk rond zijn been,

is niet zo makkelijk . De pijn blijft ook nog een groot probleem.

Maar uiteindelijk krijgt hij een goeie mix van verschillende pijnstillers die dan blijkbaar toch hun werk beginnen te doen.

Vandaag is de dag van de verzorging van alle pinnen en wonden met het nodige tanden bijten en afleiding met de gsm. Op die manier lukt het hem.

Dan stap twee vandaag,  het opstaan voor de eerste maal. Dat loopt niet zo direct van een leien dakje. Kwestie van snel en juist te draaien en dan de goede ondersteuning van de kinesisten en de

verpleegkundige en het looprekje niet vergeten, lukt het hem om recht te staan. Dan komt het volgende stapje. Proberen te stappen. Dat blijkt een zware klus te zijn.

Maar onze man zet dapper door, hij zal het doen. En ja hoor hij stapt een heel stukje naar het toilet en terug. Ik ben trots op hem dat hij dat doet.

Moe en uitgeput helpen ze hem terug in bed. Nu is de pijn er natuurlijk weer. Na wat te zijn bekomen beginnen ze aan de eerste kine oefeningen en behandeling.

Nu is het hoog tijd om te rusten en te bekomen. Hij had niet gedacht dat stappen zo zwaar en moeilijk zou zijn en krijgt het even moeilijk.

Tegen de middag ga ik even iets eten en laat ik hem ook eten en wat bekomen want na de middag komt het eerste bezoek. Zijn papa met moeke en zijn zus en met zijn vriendin.

Tegen de vroege avond wil Jannik graag eens proberen in de rolstoel te gaan zitten om buiten te kunnen gaan met het bezoek. Hij heeft behoefte aan frisse lucht en de zon.

Want het is een mooie na zomerdag . Maar dat gaat allemaal niet zo vlot als hij had gedacht. Na de nodige inspanningen en wat kussens extra in de rolstoel kan hij naar buiten.

Moe en met terug pijn besluit hij na een 45min. toch terug te gaan liggen en krijgt hij opnieuw de nodige pijnstillers. Hij ziet dan toch in dat vandaag misschien toch wel wat teveel

heeft willen doen en dat nu een beetje moet bekopen. Na het afscheid van het bezoek blijf ik nog bij hem zitten tot hij wat is bekomen en ga ik stilaan terug naar mijn kamer en laat ik hem rusten.