We vertrekken om 6h vanuit Palmeiras, we laden onze bagage achterop de pick up van David die ons naar het centraal pleintje zal brengen. Van daaruit kunnen we dan een chapa of bus nemen. We versieren nog een koffie en geven drinkgeld voor het personeel. De gsm van Dominique is niet meer teruggevonden... Op het pleintje hebben we onmiddelijk een chapa ter beschikking, we nemen afscheid van David, die toch nog vlug zijn gsm nummer geeft, nadat hij onze chapa van dicht ziet... Geloof me, dit is de schamelste chapa die we tot nu toe gehad hebben. We zullen er wel geraken, maar wanneer... Om 7h zijn we er mee weg, de chapa scheef hangende en met een lading loslopende kippen... Ik zit vooraan samen met Katrien, niet dat dit veel comfortabeler is, maar het is toch iets beter. Ik voel me toch wel een beetje schuldig over deze 'luxe' tegenover Dominique en Mathieu die toch wel erg krap zitten... Wonder bij wonder arriveren we om 11h30 in Maxixe, we nemen terug een bootje naar Inhambane, drinken iets fris en Mathieu zorgt voor vervoer naar Tofo. Een chapa voor ons alleen, wat een verademing. De route naar Tofo is zalig, het landschap is er erg mooi. Aangekomen bij Bamboozi krijgen we te horen dat er maar een bungalow beschikbaar is, er is wel een hut voorzien voor 2 personen. We spreken af elk 3 nachten in de hut door te brengen, Katrien wil zelfs de ganse week in de hut logeren. Ik daarintegen wil toch eerst eens die hut zien... En het is inderdaad niet meer dan een hut, 2 bedden en een klein lampje, geen raampje, geen kastje of stoel, niets... Onze bagage past er net in... Dominique en mathieu installeren zich in de bungalow en Katrien kiest voor een duik in het water. We spreken later af in de bar. Intussen ga ik een kijkje nemen in de sanitaire blok. De douches zijn smerig, maar dat is geen probleem, we kunnen douchen in de bungalow. De wastafels en toiletten zijn o.k. Maar op een of andere manier ben ik niet echt gelukkig met het verblijf in de hut. Ik heb trouwens schrik om erin te slapen, zie het echt niet zitten. De gedachte om binnen een paar dagen in de bungalow te kunnen slapen maakt het wel goed. Ik maak mijn bed op, want er is geen linnen voorzien, en net wanneer ik de matras optil zien ik 2 dikke wormachtige insecten zitten.. Bah! Nu is het compleet om zeep, ik voel me miserabel, loop te vloeken dat ik in de hut geen kant op kan met mijn spullen, alles ligt overhoop op het bed, ik krijg het ongeloofelijk op mijn heupen en super slecht gezind voeg ik me terug bij mijn gezelschap in de bar. Dominique en Mathieu stellen voor een oplossing te zoeken, wat ik enorm aprecieer, ik besef wel dat ik de enigste ben die een probleem heeft met de hut.. Maar uiteindelijk ziet Mathieu het ook niet echt zitten om er een paar nachten in te slapen. We gaan iets eten bij Dino's, en vinden we een oplossing. We sleuren de ligzetels vanop het terras van de bungalow naar binnen, zo kunnen we met ons vieren in de bungalow slapen en gebruiken we de hut als extra ruimte voor onze spullen. Super!! Ik ben echt opgelucht! We sluiten de avond af in de bar van Bamboozi waar Mathieu een gesprek begint met een blanke zuidafrikaan, die best wel een glaasje kan verzetten, en zijn zus trouwens ook... Ik heb de indruk dat mathieu wel geniet van het gesprek met de man, zal waarschijnlijk wel eens deugd doen, na al die tijd met ons drie vrouwen rond hem...
/td>
20-02-2011
dinsdag 28 december 2010
Ik word weer veel te vroeg wakker, het is pas 6h en iedereen ligt nog vredig te slapen. Ik glip de bungalow uit en besluit om in de hut mijn rugzak eens volledig leeg te maken. En om een deel van mijn vuile was af te geven... Me even opfrissen in het sanitaire gedeelte waar het nog super rustig is. Even later is iedereen present en ontbijten we in het restaurant van Bamboozi, echt lekker is het niet, maar er is geen andere optie. We liggen te ver af van het piepkleine centrum van Tofo, dus zullen we voor het ontbijt hier onze plan moeten trekken de rest van de week... Om 10h hebben we afspraak in het duikcentrum dat zich vlak naast Bamboozi bevindt, vandaag gaan we op ocean safari! Met een zodiac varen we de oceaan op en gaan we op zoek naar dolfijnen, manta's en vooral walvishaaien. Bij die laatste heb ik toch mijn bedenkingen, maar ze hebben me gisteren in het duikcentrum duidelijk gemaakt dat ik geen schrik hoef te hebben. Ik had namelijk wat getwijfeld om mee te gaan omwille van de walvishaai. Maar ik wil absoluut mee met de zodiac, zalig is dat! Goed vasthouden is wel de boodschap! In het duikcentrum krijgen we nog wat uitleg en even later sleuren we met zijn allen de zodiac het water in, niet evident trouwens... Nog eventjes dit over de walvishaai: de walvishaai is de grootste vis die in de oceanen zwemt. Hij heeft een uniek uiterlijk, zijn kop is breed en plat. Zijn duidenden tandjes zijn zo klein dat hij hoogstens wat garnaaltjes kan fijnkauwen. Wel oppassen dat je niet geraakt wordt door zijn gigantische staart, ze zwemmen vaak vlak onder de zeespiegel, dit is het moment waarop je eventjes kan meezwemmen met het beest... Hij kan wel 15 meter lang worden, gemiddeld meten ze ongeveer 8 meter. We zien dolfijnen onderweg, maar na meer dan een uur hebben we nog steeds geen walvishaai gezien, ik persoonlijk vind dit niet zo erg, maar de rest zit toch wel goed uit te kijken en hoopt er een te spotten. En uiteindelijk is het dan zover! We springen vliegensvlug het ruime sop in en vanaf dat moment gaat het fout bij mij. Ik heb wat zwemvliezen tegen mijn gezicht gekregen waardoor mijn snorkel compleet scheef staat. Ik probeer tevergeefs hem terug te plaatsen maar het lukt me niet, ik ben serieus aan het sukkelen, probeer toch een glimp van het beest onder mij op te vangen maar ook mijn adenhaling krijg ik niet onder controle... Deels door het feit dat mijn snorkel echt niet goed op mijn hoofd staat, maar ik voel toch ook een lichte stevige hartklop, toch wel wat schrik hoor van dat enorme beest... Pff, iedereen is trouwens ook al een stuk verder meegezwommen en ik voel dat ik ze niet meer kan bijbenen, zie mij hier moederziel alleen dobberen, tijd om mijn hand op te steken, het signaal dat de zodiac me mag komen oppikken. Mijn forse zwarte medemens is iets te enthousiast wanneer hij mij uit het water hijst, ik beland letterlijk plat op mijn buik in de zodiac, van een zachte lading gesproken.. Ai, het doet geen deugd, intussen vaart hij terug naar de groep en stelt me voor om terug in het water te gaan. Maar ik pas, ik geniet van het zicht van de groep die vol enthousiasme rond de walvishaai snorkelt. Ik zit hier goed, en het is zalig om ze even later met een big smile de zodiac te zien inklimmen. Iedereen is door het dolle heen, super!!! Ik ben natuurlijk de enigste die hem niet gezien heeft, maar prima voor mij hoor, de sfeer is opperbest en daar geniet ik dan weer met volle teugen van. De rest gaat in de namiddag een eerste duik doen en ik leg me aan het strand. Bloedheet is het, ik zoek regelmatig afkoeling in de prachtige oceaan, echt zalig...Dit is op en top genieten!! S'avonds gaan we eten bij Fatima's. Het zit er afgeladen vol, maar na eventjes zoeken vinden we nog een plaats aan een tafel bij een Zuidafrikaans koppel. We zitten net neer wanneer de electriciteit uitvalt, dit gebeurt in Tofo dagelijks en meestal rond hetzelfde uur. Met onze zaklampen maken we een keuze, alhoewel zoveel keuze is er ook weer niet... Ik vrees dat het weer kip wordt.... Na het etentje willen we wel nog iets drinken bij Dino's. Katrien is echter moe, Mathieu vergezelt haar naar Bamboozi, toch wel een halfuurtje stappen heen en terug, Dominique en ik gaan alvast binnen. Het is er behoorlijk druk maar wel heel plezant. Je kan je zo amuseren met het kijken naar het jonge volkje dat zich volop op de dansvloer aan het smijten is. Daar hebben wij toch eerst wat alcohol voor nodig... En, het bier hier is per halve liter. Wel een probleempje, want het bier wordt gauw warm en is iets minder smaakvoller dan, moeilijk om hier eens deftig een stuk in je kraag te drinken... We maken het niet al te bont, trouwens de eerste duiken zijn s'morgens om 8h en ik wil morgenochtend naar Inhambane. We wandelen langs het strand terug naar Bamboozi, hier komen onze zaklampen goed van pas. Het is echt wel veilig om s'nachts hier te lopen, het krioelt er trouwens van de krabbetjes op het strand en de sterrenhemel is prachtig!! I love mozambique!
