8h : We ontbijten in de tuin waar de tafel piepfijn uitgedost is. Het is al behoorlijk warm, dat belooft voor vandaag... We willen na het ontbijt eerst naar het duikcentrum, eens horen of we morgen naar de archipel kunnen, hopelijk is er iemand aanwezig want het is kerstmis. Het duikcentrum ligt verder dan verwacht, het wordt een zware wandeling voor mij, kan vandaag echt niet goed tegen de hitte en ik voel me niet helemaal in orde, ik vermoed dat mijn bloeddruk wat aan de lage kant staat, voel me regelmatig wat ongemakkelijk. Net wanneer we denken dat we de verkeerde weg genomen hebben zien we het duikcentrum, en het is open. We maken kennis met Dennis, die ons goed nieuws brengt, we kunnen morgen mee. Ik kan snorkelen en de eilanden bezoeken, de rest gaat duiken. Dennis legt ons uit hoe zo'n trip er ongeveer uitziet, klinkt veelbelovend! Maar ik voel me nog steeds niet goed, en mijn aandacht zwakt wat af... Tot ik het woord 'haai' hoor vallen, toch maar proberen bij de les te blijven!! Ik loop wat rond, maar het helpt me niet echt... Wanneer we willen betalen voor onze geplande trip, blijkt ook hier Visa niet te werken, ik kan cash betalen, maar de rest moet vandaag wel aan geld zien te geraken. We spreken af met Dennis dat we in loop van de dag hem zullen betalen, gelukkig hoeven we niet terug te keren naar het duikcentrum. Dennis baat samen met zijn vrouw een backpackers ( de zombie cumcumber) uit en die ligt vlak bij Palmeiras. We drinken nog iets in de bar, en gaan langs het strand richting centrum, richting bank. Het doet wel deugd om langs het water te lopen, en het strand van Vilankulo is echt mooi...
Aangekomen bij de bank hebben we echter dikke pech, beide automaten werken nog steeds niet... We zullen dus naar de andere bank moeten, en die is echt wel een eindje stappen. Maar bon, we hebben tijd, en we hebben echt wel geld nodig. Hier in Mozambique is dit echt wel een probleem . Wanneer we er met volle moed willen aan beginnen worden we aangesproken door een blanke Zuid-Afrikaan, ook hij is op zoek naar cash. We vertellen hem dat er verderop nog een bank is, en ja hoor, de vriendelijke man bied ons een lift aan!! Gert vind ik uiterst charmant en tijdens de rit maken we verder kennis. Hij is hier op zoek naar een leegstaande boerderij, hij is namelijk professor en wil zijn labo hier in Mozambique vestigen. Aan de bank ( en de automaat werkt!!), waar natuurlijk een pak volk staat te wachten, kletsen we gezellig verder. Alle mogelijke kaarten worden bovengehaald en we kunnen een voorraad cash aanleggen. Zelfs Maestro werkt hier..
' Anywhere you want to go, i'll take you' klinkt als muziek in mijn oren, Gert Jordaan is niet gehaast en vraagt ons wat de verdere plannen zijn voor vandaag. Ik fantaseer van een lift naar Palmeiras, een frisse douche en een siesta in de tuin..... Zolang ik maar niet teveel meer hoef te stappen bij deze temperaturen.... Maar mijn gezelschap wilt iets gaan eten langs het strand, we nemen afscheid van deze vriendelijke man, nice meeting you Gert..
We eten iets bij Casa Rex ( mooi restaurant met zicht op zee ) en krijgen kleine kerstkadeautjes van het huis. Ik voel me trouwens nog steeds zo slap als een koord, het eten heeft me niet echt aangesterkt, toch geniet ik van het mooie uitzicht, de kusten van Mozambique zijn prachtig, kan er blijven naar kijken. Na het etentje wandelen we terug langs het strand waar lokale vissers op een zeer primitieve manier aan het vissen zijn, het ziet er behoorlijk zwaar werk uit. En Mathieu zal het geweten hebben, hij heeft de vissers eventjes geholpen. Met man en macht worden de netten uit de zee getrokken. Als je het ziet verwacht je een enorme hoeveeldheid vis, misschien wel grotere vissen... Iedereen wil wel blijven kijken, alleen ik kan het geduld niet opbrengen, mijn schouders en benen staan letterlijk in brand, de zon is onverbiddelijk en hier blijven staan lijkt me geen goed idee. Ik keer alvast op mijn eentje terug naar Palmeiras waar de kamer lekker fris is en de douche me weer wat oppept. En waar de after sun rijkelijk vloeit, amaai, het is de moeite...
In de vooravond gaan we Dennis betalen, maar wanneer we willen vertrekken is de gsm van Dominique spoorloos, er wordt nog verder gezocht maar zonder resultaat. Vreemd, verloren of gestolen??
Intussen is het op het strand behoorlijk druk geworden, het is zaterdagavond en kerstmis, en iedereen is op de been. De lokale bevolking trekt met zijn allen naar het strand om er te eten, te drinken en te dansen. Overal staan auto's waar muziek uit speelt. En iedereen heeft zijn eten en drinken mee, hier kunnen de frigoboxtoeristen nog iets leren. Nu ja, het is voor hen de enigste manier, er zijn hier langs het strand geen bars of andere horeca zaken. We rekenen af bij Dennis, drinken nog iets en gaan deze avond eten in Na Sombra, een restaurant uitgebaat door een Belgische familie. We kunnen langs het strand wandelen, of terugkeren naar het centrum, dat is wel een serieus eind om, maar we zijn niet zeker of het wel veilig is om hier als enigste blanken rond te lopen, er is veel volk en iedereen is behoorlijk uitbundig, goe zat dus... En het is intussen ook al pikdonker.. We besluiten om dan toch de omweg via het centrum te nemen, daar is er tenminste hier en daar een beetje verlichting. Wanneer we uiteindelijk bij Na Sombra aankomen, zijn ze reeds dicht, we zijn te laat! Shit jong, waar gaan we nu nog aan eten geraken? Terug naar Smugglers dan maar , en ja hoor, hier krijgen we nog eten! Super en we kunnen hier ook vervoer regelen om terug te gaan naar Palmeiras. Nu beweging hebben we hier wel , het feit dat we geen auto hebben wandelen we heel wat stukken af, goed voor de conditie en zo zie je ook heel veel van het dagelijkse leven hier in Mozambique. Een minpuntje, het zou iets minder warm mogen zijn, ik vind de hitte heel vermoeiend en had nooit gedacht ik er last van ging hebben, het kan voor mij nooit warm genoeg zijn, maar deze vochtige hitte valt me zwaar... Ben s'avonds ook wel letterlijk uitgeteld...
|
