Roepnaam: Luna Stamboomnaam: Joris Cornell's Luna Kleur: Red Silver Tabby Blotched Geboortedatum: 5 juni 2007 Vader: Pretty-Moonwalks Baco Moeder: Triska's Anouk Testen: FIV & FeLV = negatief
Roepnaam: Amy Stamboomnaam: Natanousch Pacoma's Amy Kleur: Black Tortie Tabby Blotched Geboortedatum: 24 december 2008 Vader: Joris Cornell's Napoeleon Moeder: Joris Cornell's Luna Testen:
Roepnaam: Bella Stamboomnaam: Du Chatternelle's Bella Kleur: Blue Silver Tortie Tabby Blotched Geboortedatum: 6 juni 2009 Vader: Ch. Wisma Merpati's Hoby Moeder: Wisma Merpati's Bi-Bi Testen:
Roepnaam: Sky Stamboomnaam: Blue Sky van Nixmirandoen Kleur: Blue Solid of Blue Smoke? Geboortedatum: 24 februari 2010 Vader: Macho van Nixmirandoen Moeder: Aviricoons Piper Halliwell Testen:
Mijn cattery is ontstaan in het jaar 2007, toen kreeg ik mijn eerste Maine Coon poesje met de naam Luna geboren op 5 juni 2007. Dus vanaf september had ik ineens een super mooi Maine Coon poesje in huis, vanaf toen begon het gelijk te kriebelen om zelf eens een nestje te doen maar dan wel op een juiste manier onder een catterynaam. Dus dan ga je op zoek naar een vereniging die bij jou wensen past en zo ben ik bij de NKFV uitgekomen, en dan komt het moeilijkste van alles een catterynaam verzinnen bij de tweede keer was het in mijn geval goed gekeurd en zo is de naam Natanousch Pacoma ontstaan voor mijn cattery. Ter nagedachtenis aan mijn zusje is deze naam ontstaan: Nata is van Natascha en nousch is van Anouschka.
Inmiddels heb ik 5 Maine Coons, 4 poesjes en 1 kater.
Dit populaire Amerikaanse ras is het grootste gedomesticeerde kattenras dat we kennen. Met name de katers kunnen uitgroeien tot flinke dieren met een gemiddeld gewicht van zes tot zeven kilo, maar er zijn ook katers die meer dan tien kilo wegen. Daarnaast zijn de zeer lange, dichtbehaarde staart en de oorpluimen belangrijke raskenmerken van de Maine Coon. Dit ras behoort tot de zogenaamde natuurrassen. Bij vele andere rassen streeft men in de fokkerij naar een in de rasstandaard geschetst ideaalbeeld, maar het belangrijkste fokdoel bij de Maine Coons is dat de oorspronkelijke type behouden blijft. Deze katten mogen dan ook niet gefokt worden in kleuren die in de natuur niet voorkomen, kleuren die we bijvoorbeeld bij de Siamees zien. De Maine Coon heeft ondanks zijn weelderige halflangharige vacht niet veel meer vachtverzorging nodig dan een kortharige kat.
Herkomst
De naam Maine Coon is afgeleid van de staat Maine in de Verenigde Staten, waar de kat oorspronkelijk werd aangetroffen. Coon staat voor Raccoon, dat wasbeer betekent, en verwijst naar de sterke gelijkenis tussen de geringde lange staarten van deze katten en van wasberen. Het verhaal gaat dat de inwoners van Maine dachten dat de Maine Coon een kruising was tussen de gewone kat en de wasbeer, maar wij weten nu dat dit soort kruisingen genetisch niet mogelijk zijn. Meer voor de hand liggend is de veronderstelling dat de voorvaderen van de Maine Coon vanuit Europa door zeelieden ingevoerd zijn. Het was (en is nog steeds) de gewoonte om op lange zeereizen katten mee te nemen die hielpen het ratten- en muizenbestand aan boord binnen de perken te houden. Halflangharige katten zouden dan ook via zeevaarders en immigranten uit Engeland (Angorakatten en de voorlopers van de Perzische Langhaar) of Scandinavië ( Noorse Boskatten) op deze wijze op het Noord-Amerikaanse continent terecht zijn gekomen, alwaar ze zich hebben vermengd met de reeds aanwezige kortharige katten. Daarmee is het aannemelijk gemaakt dat de Maine Coon verwant kan zijn aan de Noorse Boskat, maar vrijwel zeker aan de Turkse Angora, de kat die we kennen als een van de voorouders van de Perzische Langhaar. Maine Coons zijn al vanaf het jaar 1895 op verschillende kattententoonstellingen in Amerika te bezichtigen geweest. De Maine Coon was destijds een erg populair ras, totdat de Engelsen de Perzische Langhaar in Amerika introduceerden. Deze katten hadden een veel exotischer uitstraling, waardoor de kattenliefhebbers zich meer op dit ras gingen richten. Vanaf die tijd werd de Maine Coon niet veel meer op kattententoonstellingen aangetroffen, maar als huisdier of verdelger van schadelijk ongedierte bleef het ras, voornamelijk in en rond de staat Maine, onverminderd populair. In 1951 pakten verschillende fokkers en liefhebbers de draad weer op. In datzelfde jaar werd de eerste rasvereninging voor de Maine Coon opgericht, de Central Maine Cat Club, en startte men met het organiseren van speciale shows waarop alleen Maine Coons welkom waren. Al snel kwam er ook belangstelling voor het ras uit het buitenland en werd de Maine Coon een bekende en graag geziende gast op tentoonstellingen in Europa. Vooral Duitsland heeft in de beginfase in Europa veel invloed op de fokkerij van de Maine Coon gehad. De officiële rasstandaard voor de Maine Coon werd desondanks pas in het jaar 1967 opgesteld en het heeft daarna nog ruim tien jaar geduurd voordat het ras als zodanig door de meeste kattenverenigingen erkend werd. Tegenwoordig mag de Maine Coon zich weer in een bijzonder grote belangstelling verheugen, niet alleen van exposanten en fokkers, maar ook van het publiek.
Karakter
Maine Coons zijn ongecompliceerde, vriendelijke en goedgehumeurde katten. Over het algemeen gaan ze goed om met andere katten en als de kennismaking al op jonge leeftijd heeft plaatsgevonden, zal ook de omgang met honden niet op problemen stuiten. Ten opzichte van mensen en kinderen zijn Maine Coons uiterst vriendelijk. Dankzij hun grote aanpassingsvermogen voelen ze zich zowel op het platteland als op een bovenwoning in de stad thuis. In het laatste geval zult u er wel voor moeten zorgen dat de kat voldoende speelgelegenheid heeft, zodat hij zich niet gaat vervelen. Maine Coons zijn als jonge kittens namelijk erg speels en nieuwsgierig; ze blijven dit doorgaans ook als ze volwassen zijn. Omdat ze graag klimmen en klauteren is de aanschaf van een flinke kattenkrabpaal een goede investering. De Maine Coon wil niet alleen graag spelen en ravotten, maar kan op zijn tijd ook een heel rustige en zelfs luie kat zijn die het heerlijk vind s avonds bij u op schoot te liggen. De meeste worden graag geaaid en geknuffeld, en zullen een wekelijkse borstelbeurt als een aangename afwisseling van de dagelijkse gang van zaken beschouwen. Maine Coons zijn niet luidruchtig, maar ze gebruiken hun stem wel als ze iets duidelijk willen maken.
Verzorging
De halflangharige vacht van de Maine Coon is zelfreinigend en blijft normaal gesproken met een simpele wekelijkse borstelbeurt in uitstekende conditie. U kunt hiervoor het beste een borstel van echt haar gebruiken, omdat synthetische borstels vaak statisch geladen zijn. Dichter behaarde gedeelten waar u met een borstel niet goed bij kan, kunt u met een grove kam doorkammen. Probeer bij het kammen niet al te grof te werk te gaan, aangezien u hiermee de vacht kunt beschadigen. In de lente en zomer zal de vacht gaan ruien, waarbij voornamelijk het langere haar rond de kraag uitvalt. Het spreekt voor zich dat u in die periode wat extra aandacht aan de vachtverzorging besteedt, om te voorkomen dat uw kat tijdens het dagelijks toilet maken te veel losse haren mee naar binnen krijgt. Een rubberen borsteltje is hierbij een handig hulpmiddel, maar heeft als nadeel dat een al te grondige borstelbeurt de vacht van de kat beschadigt. Daarom geven veel mensen die regelmatig met hun Maine Coons shows bezoeken er de voorkeur aan hun katten in de ruiperiode wat vaker te borstelen met een zachte borstel. Een Maine Coon die regelmatig op shows verschijnt, zal daarom iets meer verzorging nodig hebben dan een die als huiskat gehouden wordt. Ondanks het feit dat deze katten niet getoiletteerd worden zoals bij de pers gebruikelijk en noodzakelijk is, zal het soms nodig zijn de vacht een week voor de tentoonstellingsdag te wassen, of zelfs eerder. Aangezien de vacht zich eerst wat moet herstellen, is het niet verstandig vlak voor een tentoonstellingsdag te wassen. Gebruik hiervoor alleen een shampoo die speciaal voor katten bestemd is, omdat andere shampoos te agressief op het huidvet inwerken. U kunt er ook voor kiezen de kat een of twee dagen voor de tentoonstellingsdag in te poederen met een ongeparfumeerd talkpoeder. Strooi hiervoor wat talkpoeder in de vacht en wrijf dit zachtjes in. Het vuil en het teveel aan vet in de vacht hechten zich aan het talkpoeder, dat u er met een zachte borstel kunt uitborstelen. De uitwendige gehoorgang maakt u alleen schoon indien nodig, met een voor katten bestemde oorcleaner die u eerst in het oor masseert en daarna oppervlakkig met tissue verwijdert. U kunt ook met wattenstaafjes werken, als u er maar rekening mee houdt dat u hiermee ook het vuil verder in de gehoorgang kunt proppen, met alle gevolgen van dien. Wees dus voorzichtig met het gebruik van dit soort hulpmiddelen. Sommige exposanten maken er een gewoonte van om de scherpe nagelpunten vlak voor een tentoonstelling met een goede nageltang te knippen.
Uiterlijke kenmerken
LICHAAM De Maine Coon is het grootste gedomesticeerde kattenras dat we kennen; vooral de katers hebben hierin een naam hoog te houden. Het gespierde lichaam is langer dan hoog, met een brede borst. De gespierde poten zijn gemiddeld van lengte, met zware botten, en de grote, ronde voeten vertonen kleine haarpluimpjes tussen de tenen. Typerend voor de Maine Coon is verder de lange staart, die teruggelegd over de rug minimaal tot aan de nek moet reiken.
KOP De kop heeft een gemiddelde breedte en hoge jukbeenderen. De stevige kin vormt een rechte lijn met de neus en bovenlip. Van de zijkant gezien vertoont de neus een licht hoogteverschil, maar zeker geen stop. De oren zijn groot en breed aan de basis. Ze zijn hoog op de kop, wijd uit elkaar geplaatst, en ze lopen puntig toe. Typerend zijn de oorpluimen die vanuit de binnenkant van het oor naar buiten toe krullen. De lynxpluimpjes (kleine toefjes op de punten van de oren) zijn erg gewenst. De grote ogen zijn licht ovaal en staan enigszins schuin in de kop.
VACHT De Maine Coon heeft een dichte, halflangharige vacht die op de buik, de flanken en de staart duidelijk langer is. Een kraag is gewenst. De structuur van de soepel vallende vacht is afhankelijk van de kleur (bij katten met zilverfactor, non-agouti en verdunde kleuren is de vacht zachter). Op shows krijgen katten die een korte vacht hebben of katten die overal op het lichaam een even lange vacht hebben een mindere beoordeling. In de zomer is de vacht doorgaans een stuk korter dan in de winter, maar de staart blijft altijd volbehaard. De kittens zijn al op jonge leeftijd als halflangharige te herkennen, maar hebben nog lang niet zon weelderige vacht als hun ouders. Pas op een leeftijd van anderhalf tot twee jaar is de vacht bij dit ras tot volle wasdom gekomen, maar soms kan het ook wat langer duren.
KLEUREN De Maine Coon komt alleen voor in de zogenaamde natuurlijke kleuren, zoals deze ook bij gewone huiskatten voorkomen. Er zijn dan ook veel verschillende kleuren en vachttekeningen mogelijk, zoals zwart, blauw, rood en crème, al dan niet met witte aftekeningen, een tabbytekening of een zilverwitte ondervacht. De kleurverdeling, bij veel andere rassen zo belangrijk, is bij de Maine Coons van ondergeschikt belang. Fokkers kunnen zich dus voornamelijk toeleggen op het fokken van een goed type kat met een juiste vachtstructuur en een goede vachtlengte. Een uitmuntend type kat met een minder elegante kleurverdeling zal dan ook op shows de voorkeur genieten boven een kat die zuiver symmetrisch getekend is maar een mindere kwaliteit vacht of bouw heeft. Ook aan de oogkleur wordt niet veel waarde gehecht: deze kan groen, groengeel, koperkleurig en zelfs odd-eyed zijn. Zeldzaam zijn witte Maine Coons met blauwe ogen. Zwartgemarmerd of zwartgestreept met wit is de meest voorkomende kleur.
Bijzonderheden
De Maine Coon ontwikkeld zich langzaam en is pas op een leeftijd van ongeveer drie jaar oud of ouder volledig uitgegroeid.
