In de eerste week van hun leven worden de kittens twee keer zo zwaar als bij hun geboorte en beginnen ze een klein beetje macht over hun lichaam te krijgen. Ze kunnen nog niet lopen, maar al wel wat beter kruipen en ze kunnen hun hoofdje al behoorlijk lang omhoog houden. Het restje navelstreng aan hun buik is verdroogd en waarschijnlijk al afgevallen. Als de kittens niet drinken of slapen, scharrelen ze wat rond. Ze kunnen de geur van het nest goed herkennen en het van ongeveer een meter afstand terugvinden. Als de moederpoes na een kort uitstapje weer terugkomt, maakt ze haar kindertjes wakker met haar stem, hoewel ze nog niet zo erg veel horen, en door ze allemaal een lik te geven. De katjes beginnen dan enthousiast te piepen en moeder spoort ze aan om bij haar te komen drinken door op haar zij te gaan liggen. Zo kunnen ze makkelijk bij de tepels komen. Tijdens het drinken beginnen de kittens nu ook te spinnen. Hóe ze spinnen varieert nogal. Sommige doen het zo zacht dat je het haast niet kunt horen, andere kunnen luid ronken zodat het lijkt alsof er een motortje aan staat. Het is belangrijk dat de moederpoes zich veilig voelt. Ze heeft het liefst dat de nestdoos op een rustige, warme en een beetje donkere plaats staat, waar niet de hele dag mensen, kinderen of andere huisdieren langskomen. Als ze zich maar een béétje onprettig voelt, zal ze haar kleintjes in hun nekvel pakken en ze naar een - in haar ogen - meer geschikte plek brengen. Soms helpt het als je haar nestdoos op een andere plek in de kamer zet. Je kunt de doos ook neerzetten waar de poes het wil en hem een paar dagen later weer op de oude plek terugzetten.
De zintuigen van de jonge katjes zijn nu volledig ontwikkeld, maar voor de beheersing over hun spieren moet er nog veel geoefend worden. Dat doen ze dan ook volop! De hele dag zijn ze bezig met het leren van nieuwe vaardigheden. Ze rennen steeds sneller achter elkaar aan, kegelen balletjes of propjes papier in het rond en bespringen elkaar vanuit een hinderlaag. Soms lijkt het of de katjes van gekkigheid niet meer weten waar ze nu weer eens achteraan zullen rennen en gaan ze een niet-bestaande tegenstander te lijf, springen ze naar een vlieg die er niet is of besluipen ze een denkbeeldige prooi. Ik kan weinig dingen bedenken die ik leuker vind dan het kijken naar een stel spelende kittens! De moederpoes speelt soms met haar kleintjes mee, maar trekt zich ook regelmatig terug op een hogere plek van waaruit ze haar actieve kroost goed in de gaten kan houden. Na een tijdje roept ze de kittens weer bij elkaar en gaat ze op haar zij liggen voor een voeding. De kleintjes komen dan spinnend bij haar liggen. De moederpoes wast en poetst haar kinderen grondig, maar de kittens beginnen zichzelf, elkaar en hun moeder ook steeds vaker te wassen. Vervang in deze periode de kittenmelk en pap geleidelijk steeds meer door blikvoer en kittenbrokjes. Geef de kittens vier tot vijf keer per dag te eten.
De kittens beheersen nu alle loopbewegingen van een volwassen kat. Ondertussen blijven ze onvermoeibaar hun jachtspelletjes oefenen. Een moederpoes die buiten leeft, zal in het kader van de opvoeding in deze periode een levende muis mee naar het nest nemen. Ze laat de muis los, vangt hem weer, laat hem nog eens los en doet zo voor hoe je met een levende prooi om moet gaan. De kleine katjes kijken geïnteresseerd toe en proberen op een gegeven moment hun moeder na te doen. Deze vorm van onderwijs is voor de kittens van onschatbare waarde. Maar als katten later laten zien dat ze hun lessen goed geleerd hebben, hebben de meeste mensen er, net als ik, wat moeite mee. Dat is eigenlijk een beetje dubbel, want we vinden het enig om naar het spel van jonge katten te kijken, spel dat volledig als oefening voor de jacht bedoeld is. Maar wanneer onze kat dan op een gegeven moment trots met zijn buit thuis komt, zijn we plotseling geschokt. Katten zijn nu eenmaal roofdieren en als ze dat niet waren, zouden het geen katten meer zijn. Kortom, toch maar proberen om ook deze dodelijke kant van de kat te accepteren, ook al is dat soms even slikken! Moederpoezen die niet in het wild leven, nemen soms ook een prooi voor hun kittens mee.
De jonge katjes zijn nu gewend om blikvoer en brokjes te eten, maar ze vinden het ook prettig om af en toe bij hun moeder te drinken. Niet zozeer om het voedsel, maar vooral omdat het hen een gevoel van warmte en geborgenheid geeft. De moederpoes heeft, ondanks het feit dat de kleintjes bijgevoerd worden, weinig reserves meer en ziet er vaak uitgeteerd uit. Ze heeft erg veel voedsel nodig. Geef haar daarom zoveel te eten als ze maar wil. De kittens worden zelfstandiger en gaan meer in hun eentje op onderzoek uit. Hun temperatuurregulatie is nu helemaal ontwikkeld en daarom hebben ze hun moeder, hun broertjes en hun zusjes niet meer nodig om warm genoeg te blijven. Desondanks vinden ze het nog steeds heel gezellig om op een kluitje bij elkaar te liggen. Als ze een andere kitten of hun moeder tegen komen, begroeten ze elkaar volgens de volwassen kattenregels: vriendelijke signalen met de staart laten zien, even aan elkaars neus ruiken en een kopje geven. Ze gebruiken de kattenbak waar hij voor bedoeld is, maar spelen er ook nog wel eens in, Ze zijn er aan gewend om opgepakt te worden en komen vaak uit zichzelf op schoot liggen.
Het melkgebit van de jonge katjes is nu volledig volgroeid. Ze kunnen, verspreid over de dag, meerdere porties gewoon voedsel eten en drinken water uit het bakje van hun moeder. Ze houden veel schijngevechten, waarbij ze elkaar zijwaarts benaderen, een hoge rug opzetten en soms met vier poten tegelijk de lucht inspringen. Rond de negende week wordt het tijd voor hun eerste inenting tegen katten- en niesziekte. Elk katje krijgt dan een eigen kattenpaspoort, waarin de inentingen worden genoteerd. Geef de kittens én hun moeder rond deze tijd weer een wormenkuur. Wanneer de kittens tussen de tien en twaalf weken oud zijn, begint hun definitieve oogkleur zich te ontwikkelen. Het melkgebit wordt geleidelijk vervangen door het blijvende gebit. De uitgevallen melktandjes vind je meestal niet terug, ze worden vaak gewoon ingeslikt. De moederpoes staat nu dikwijls niet meer toe dat de jonge katten bij haar komen drinken. Ze heeft haar kinderen de afgelopen weken nog geleerd hoe ze zich fatsoenlijk ten opzichte van volwassen katten moeten gedragen en heeft daarmee de opvoeding afgesloten. De kittens zijn opgegroeid tot jonge kattenpersoonlijkheden. Wanneer ze met twaalf weken hun tweede inenting hebben gehad, wordt het tijd dat ze naar hun nieuwe huis gaan.
Inenten nummer 12 Kattenziekte - nummer 14 Niesziekte
Het laten inenten (vaccineren) van je kitten is één van de belangrijkste dingen die je kunt doen om hem gezond te houden. Door het toedienen van inentingen wordt je kat beschermd tegen een aantal ernstige - soms zelfs dodelijke - ziektes, zoals kattenziekte, niesziekte en rabiës. Ik kan dan ook niet genoeg benadrukken hoe belangrijk het is je kat regelmatig te laten inenten. Sommige katteneigenaars maken zich zorgen over de risicos van inentingen. Gelukkig zijn die met de moderne vaccinaties zo goed als te verwaarlozen. Misschien vertoont je kitten een bultje waar hij geprikt is, is hij wat stilletjes of heeft hij even geen trek, maar hij zal snel weer herstellen. Bovendien zijn de voordelen van inenten oneindig veel groter dan de nadelen. De afgelopen jaren is steeds meer bekend geworden over het afweersysteem van de kat. Zo blijkt bijvoorbeeld dat leeftijd en leefomstandigheden een belangrijke rol spelen. Bij een oudere kat is het afweersysteem niet altijd meer in topvorm; die zal dus vaker de hulp van een inenting nodig hebben. Deze nieuwe kennis betekent dat inenten steeds meer maatwerk zal worden: voor elke kat wordt een programma gemaakt dat het best bij zijn situatie past.
Vaccinatie is belangrijk
De eerste vaccinatie Met 9 weken leeftijd worden de kittens voor het eerst gevaccineerd.
De tweede vaccinatie Met 12 weken wordt een kitten voor de tweede keer gevaccineerd. Dit is nodig om de eerste vaccinatie te versterken (een booster), zodat de bescherming een jaar kan aanhouden.
Op 4 weken leeftijd worden de kittens en hun moeder voor het eerst ontwormd.
Kittens kunnen via de moedermelk reeds met wormen besmet raken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat een groot deel van de kittens al op zeer jonge leeftijd besmet is met wormen. Omdat een worminfectie de ontwikkeling van een kitten nadelig kan beinvloeden is het van belang kittens goed te ontwormen. De moeder moet tegelijk met de kittens een ontworming krijgen.
leeftijd kat Ontworming 4 weken 1e keer 6 weken 2e keer 8 weken 3e keer 10 weken 4e keer 13 weken 5e keer 17 weken 6e keer 21 weken 7e keer 25 weken 8e keer 9 maanden 9e keer 12 maanden 10e keer Volwasen kat 4 keer per jaar
Over het algemeen hebben volwassen katten zelf weinig last van een worminfectie. Zij vormen echter wel een besmettingsbron voor andere katten en, belangrijker, voor uzelf. Daarom raad ik u aan ook de volwassen katten 4x per jaar te ontwormen. Dit is mijn schema voor voor volwassen katten: 1 maart - 1 juni - 1 september - 1 december.
Vitaminthe
Vitaminthe is een ontwormings pasta dat oraal toe gedient wordt. Het is geschikt voor ontworming van honden en katten. Het werkzame bestandsdeel Niclosamide is specifiek werkzaam tegen lintwormen en oxybendazol bestrijdt zowel volwassen als larvale stadia van spoelwormen, zweepwormen en haakwormen. De Vitaminthe pasta is geschikt voor toepassing bij honden en katten van alle leeftijden. In een eenmalige dosering achter op de tong van het dier ingeven. De benodigde hoeveelheid kan ook door wat voedsel gemengd worden.
Dosering Vitaminthe ontwormingspasta: 1 ml per 2 kg lichaamsgewicht. Volwassen katten 4 maal per jaar ontwormen. Kittens behandelen op een leeftijd van 4,6,8,10 en 13 weken en tot ze een half jaar zijn elke 2 maanden.
* Een vervangende moedermelk is noodzakelijk: bij een te groot nest, onvoldoende moedermelk of wanneer een kitten bij de moeder wordt weggehaald. Babycat Milk is een uitstekend alternatief, aangezien deze over soortgelijke eigenschappen beschikt als de moedermelk.
* Babycat Milk heeft een laag lactosegehalte(melksuiker) vanwege problemen die jonge kittens hebben met het verteren van een overmaat aan lactose. Om deze reden is koemelk, die door een hoog lactosegehalte wordt gekenmerkt, geen geschikte optie.
* Babycat Milk heeft een hoog energiegehalte, vanwege de snelle gewichtstoename (10 g/dag) van het kitten. Het is sterk aan te bevelen om het kitten dagelijks te wegen om zijn groei te controleren.
* Babycat Milk levert een bijdrage aan de ontwikkeling en de goede werking van de vitale functies van het kitten (zenuwstelsel, gezichtsvermogen, hart).
Kittenmelk vanaf de geboorte tot het spenen
Eenvoudig te bereiden omdat het poeder goed oplost, zonder te klonteren.
Ondersteunt een goede ontwikkeling van de vitale functies van het kitten dankzij een exclusieve combinatie van voedingsstoffen (taurine, essentiële vetzuren, vitaminen).
Draagt bij aan een optimale spijsvertering door een laag lactosegehalte, hoogwaardige melkeiwitten en Fructo-Oligo-Sachariden.
* Het jonge kitten moet nu omschakelen van moedermelk naar vaste voeding. Dit wordt het spenen genoemd. Deze gevoelige groeiperiode leidt vaak tot spijsverteringsproblemen. Het kitten verliest langzaam zijn vermogen om lactose te verteren, wat kan leiden tot een slechte ontlasting.
* De melktanden groeien vanaf de leeftijd van 2-3 weken tot 2 maanden.
* De weerstand die kittens van de moeder hebben meegekregen neemt geleidelijk af. Dit terwijl het eigen immuunsysteem van de kittens nog niet volledig ontwikkeld is.
Spenen en intensieve groei
Natuurlijke weerstand. Helpt een kitten zijn natuurlijke weerstand op te bouwen, dankzij een gepatenteerd complex van antioxidanten en Manno-Oligo-Sacchariden die de productie van antistoffen stimuleren.
Kleine brokjes met een zachte textuur. Ze kunnen eenvoudig worden geweekt om de overgang naar vaste voeding te vergemakkelijken.
Draagt bij aan een optimale en veilge spijsvertering. Door exclusieve combinatie van voedingsstoffen (Fructo-Oligo-Sacchariden (FOS), bietenpulp, visolie, zeer goed verteerbare vetten.
* Het definitieve gebit wordt gevormd. Door de tanden al vanaf deze periode te beschermen, voorkomt men het vroegtijdig ontstaan van mond- en gebitsaandoeningen.
* De verteringscapaciteit van een kitten verandert: hij neemt bepaalde voedingsstoffen, zoals zetmeel, steeds beter op uit de voeding.
* Een kitten groeit tot de leeftijd van 1 jaar in een steeds langzamer tempo. Zijn skelet wordt geleidelijk sterker en steeds meer spiermassa wordt ontwikkeld. De energiebehoefte neemt langzaam af, maar blijft wel hoog.
Evenwichtige ontwikkeling
Draagt bij tot een zeer veilige spijsvertering. - bevordert een evenwichtige darmflora - beschermt het darmslijmvlies - zorgt voor een optimalen opname van eiwitten
Natuurlijk weerstand. Helpt een kitten zijn natuurlijke weerstand op te bouwen, dankzij een gepatenteerd complex van antioxidanten en Manno-Oligo-Sachariden die de productie van antistoffen stimuleren.
Vermindering van de geur van de ontlasting. Waarborgt een vermindering van de geur van de ontlasting dankzij een hoog gehalte aan L.I.P. (eiwitten die voor meer dan 90% verteerbaar zijn).
Feline Imunodeficientie Virus (FIV) of ook wel Kattenaids
Iedere katteneigenaar die gaat fokken komt het vroeg of laat tegen. Voordat de poes bij de kater mag komen moet er en een bloedtest uitgevoerd worden. Er wordt getest op FIV (aids) en FeLV (leukemie). FIV is een ziekte die niet alleen van belang voor fokkers met raskatten maar ook voor eigenaren van "gewone"huiskatten want helaas komt FIV bij alle soorten katten voor. In onderstaande tekst beschrijven we wat FIV inhoudt, de besmetting, de diagnose, de behandeling en hoe het te voorkomen.
Wat is FIV voor een ziekte?
FIV wordt veroorzaakt door een virus dat verwant is aan het HIV virus bij de mens dat AIDS veroorzaakt. FIV wordt daarom ook wel kattenaids genoemd. FIV kan alleen de kat besmetten en niet de mens.
Hoe kan een kat besmet raken met FIV-virus?
Het virus wordt overgebracht via bloedcontact. Vooral via vecht- en bijtwonden worden katten geïnfecteerd. Omdat katers veel vaker vechten is het percentage geïnfecteerde katers tweemaal zo groot als geïnfecteerde poezen. De ziekte komt het meest voor onder normale huiskatten die naar buiten gaan. Katten die binnenshuis leven in een groep waar de rangorde bepaald is zullen elkaar niet snel besmetten doordat ze niet veel vechten met elkaar.
Ook bij dekkingen wordt er vaak gebeten (nekbeet) waardoor een poes geïnfecteerd kan worden door de kater. Een drachtige poes kan het ook via de placenta en later via de moedermelk overbrengen op haar kittens.
Bij FIV geschiedt de voornaamste overdracht veel meer door een directe bijtwond met vechten en in veel mindere mate door langdurig sociaal contact. FeLV wordt daarentegen voornamelijk door langdurig sociaal contact overgedragen en in een veel mindere mate door een bijtwond met vechten.
Wat zijn de symptomen van FIV?
Het ziekteverloop is vergelijkbaar met HIV. Het virus tast het immuunsysteem (immunosuppressie) van de kat aan waardoor deze gevoelig wordt voor allerlei infecties.
Na infectie met het FIV virus zijn er een aantal stadia:
*1. Acute stadium. Dit stadium kan zonder ziekteverschijnselen optreden. Soms wordt alleen wat koorts waargenomen. *2. Asymptomatische fase. In deze fase vertoont de kat geen ziekteverschijnselen. Deze periode kan een aantal jaren duren, soms zelfs langer dan 5 jaar. De kat kan wel andere katten besmetten. * 3. Fase met vage, algemene symptomen zoals terugkerende koorts, oogontstekingen (uveitis) verminderde eetlust en vermageren. * 4. AIDS gerelateerd stadium. Dit is het stadium waarin het de eigenaar opvalt dat de kat niet in orde is. Veel voorkomende ziekteverschijnselen zijn: tandvleesontstekingen, oogonstekingen, vermageren, lymfeknoopzwelling, benauwdheid, diarree. Deze symptomen worden over een periode van enkele maanden steeds erger. * 5. AIDS. Uiteindelijk zal een deel van de katten een stadium bereiken vergelijkbaar met AIDS bij de mens. De kat vermagert, krijgt chronische ziekteproblemen en allerlei secundaire infecties die hij niet kan overwinnen bijvoorbeeld longontsteking. Neurologische verschijnselen (zenuwafwijkingen) worden nogal eens waargenomen bij katten met AIDS.
Is FIV te behandelen?
Kattenaids is helaas niet te genezen. De therapie bestaat uit het onderdrukken van de secundaire infecties met antibiotica. Specifieke antivirale therapie met Interferon van virbac is mogelijk maar is niet 100% werkzaam. Het is daarbij een dure behandeling en wordt daarom in de praktijk nog niet veel toegepast.
Er is momenteel in Nederland nog geen vaccin beschikbaar tegen FIV.
Het is erg belangrijk dat katten waarbij FIV is gediagnosticeerd andere katten kunnen besmetten. Dit betekent dat ze alleen gehuisvest moeten worden en dat ze ook niet meer naar buiten mogen. Dit ter bescherming van andere katten!
Hoe is FIV te voorkomen?
Het risico op infecties met FIV is het kleinst bij katten die binnen worden gehouden. Katten die in een groep leven, goed met elkaar overweg kunnen en dus niet veel vechten lopen de minste kans.
Katten die in grotere groepen worden gehouden, bijvoorbeeld in catteries of in dierenasiels/pensions dienen regelmatig gecontroleerd te worden. Positieve dieren dienen geïsoleerd te worden van de negatieve katten.
Wordt een nieuwe kat geïntroduceerd in een bestaande groep dan is het verstandig deze kat eerst te testen alvorens hij in de groep mag. De kat zal dan eerst 4 weken in quarantaine (apart gehouden van de rest) moeten en daarna kan bloedonderzoek plaatsvinden.
En zeker als u uw kat laat dekken is het van zeer groot belang dat u de negatieve test van de andere kat onder ogen krijgt, let hierbij ook op dat de test niet ouder is dan 1/2 a 1 jaar is.
Wat is de toekomst voor een kat met aids?
Door de lange periode (gemiddeld 5 jaar) die zit tussen besmetting met het virus en het ontwikkelen van ziekteverschijnselen hebben katten met FIV een betere prognose dan katten met FeLV. Zij kunnen meestal nog een aantal jaren een goed leven hebben alvorens zij te ziek worden. Helaas zal ook een kat met aids uiteindelijk overlijden aan de complicaties van de ziekte.
Samenvatting uit Gezondheids- en Welzijnsreglement van de NKFV en diverse artikelen op Internet, door Roelie van Weert. Als u met niet-witte katten fokt en showt zult u miscchien weinig tot niets gehoord hebben van de BAER-test. Deze test moet verplicht uitgevoerd worden bij witte katten van alle rassen.
Tenminste ....bij de NKFV. Er zijn helaas nog steeds verenigingen die het fokken met ongeteste witte katten accepteren. Resultaat: dove kittens. Wilt u dat? De NKFV niet!
De regels Voor het fokken met witte katten gelden de volgende regels zoals vermeld in het Gezondheids- en Welzijnsreglement NKFV:
21.2 Lateraal (eenzijdig) of bilateraal (tweezijdig) dove of slechthorende katten mogen niet gebruikt worden als fokkat, ongeacht de kleur van de kat.
21.3 Lateraal (eenzijdig) of bilateraal (tweezijdig) dove of slechthorende kittens mogen niet verkocht worden als fokkat, ongeacht de kleur van de kat.
21.4 Van elke witte fokkat dient, voordat deze voor de fok gebruikt wordt, het gehoor getest te worden door een veterinair specialist d.m.v. een Brain stem Auditory Evoked Responce test (BAER-test) of Brain stem Auditory Evoked Potentials test (BAEP-test). De kat dient voor de test gechipt te zijn.
21.5 Van witte katten van alle rassen mogen alleen die witte katten voor de fok gebruikt worden, waarbij op een leeftijd van zes weken of ouder door een veterinair specialist d.m.v. een BAER- of BAEP-test aangetoond is dat de kat bilateraal goed horend is.
21.6 In het verkoopcontract van katten uit een wit, bilateraal goed horend ouderdier dient duidelijk de volgende tekst vermeld te worden: `het gehoor van het witte ouderdier van deze kat is d.m.v. een BAER / BAEP test onderzocht. Testnummer: .................., test uitgevoerd door Drs. N.A. Dijkshoorn op datum: 29 mei 2009. De uitslag van de test was dat het ouderdier bilateraal goed horend is`.
21.7 Een witte kat mag alleen als fokdier verkocht/weggedaan worden indien deze bilateraal goed horend is, hetgeen voor verkoop getest moet zijn door een veterinair specialist d.m.v. een BAER-test of BAEP-test, nadat de kat gechipt is. Bij overdracht van de kat dient het testformulier meegegeven te worden aan de nieuwe eigenaar.
21.8 Voor kittens uit kruisingen van twee geheel witte katten zullen geen stambomen afgegeven worden door de Raad van Toezicht van de NKFV.
21.9 Aan nakomelingen uit een witte kat gekruist met een niet geheel witte kat zal door de Raad van Toezicht van de NKFV alleen stambomen afgegeven worden indien de stamboomaanvraag vergezeld gaat van een bewijs dat het witte ouderdier bilateraal volledig horend is (kopie BAER- of BAEP-test).
21.10 Indien door middel van een goed onderbouwde klacht blijkt dat de fokker een witte kat verkocht/weggedaan heeft die lateraal of bilateraal doof of slechthorend is, zullen de witte ouderdieren van de kat een fokverbod krijgen. De Raad van Toezicht van de NKFV zal dan voor kittens uit de witte ouderdieren geen stambomen meer afgeven. Dit fokverbod kan opgeheven worden voor één of beide witte ouderdieren indien de eigenaar van het betreffende ouderdier kan aantonen dat dit ouderdier bij een veterinair specialist BAER- of BAEP-test heeft ondergaan en bilateraal goed horend is. Geadviseerd wordt om het gehoor van alle witte kittens uit een wit ouderdier voor verkoop te laten testen bij een veterianair specialist d.m.v. een Brain stem Auditory Evoked Responce test (BAER-test) of Brain stem Auditory Potentials test (BAEP-test). Bij overdracht van het kitten dient het testformulier meegegeven te worden aan de nieuwe eigenaar.
Onderzoek Met behulp van een Brain stem Auditory Evoked Responce test (BAER-test) of Brain stem Auditory Evoked Potentials test (BAEP-test) kan aangetoond worden of een kat horend is. Dit is momenteel de enige test die kan bewijzen dat een kat goed hoort. Deze elektrodiagnostische test kan bij kittens vanaf zes weken worden afgenomen door gespecialiseerde dierenartsen. De kat moet voor het onderzoek gechipt worden. Is een klaptest niet voldoende? Daar kunnen we kort over zijn: nee. Er zijn helaas nog steeds dierenartsen die even in de handen klappen, en als het dier opkijkt, geven zij een certificaat af dat uw kat niet doof is. Dit accepteert de NKFV niet als test! Uw kat zal ongetwijfeld prima reageren op bewegingen en trillingen, omdat hij/zij de bewegingen ziet of de trillingen opvangt. Dit zegt dus niets overdoofheid. Ook is hiermee niet aan te tonen of een kat enkelzijdig of dubbelzijdig doof of horend is.
Hoe werkt de BAER-test? Voordat de specialist aan het onderzoek begint, wordt met een oorkijker in beide oren gekeken naar onder andere ontstekingsverschijnselen, aanwezigheid van abnormaal grote hoeveelheden oorsmeer en het al dan niet intact zijn van het trommelvlies. Tevens wordt gelet op verschijnselen van een middenoorontsteking. Om beïnvloeding van de meting te voorkomen, bijvoorbeeld door veel bewegen van de kop, wordt de kat gesedeerd. Het dier krijgt in totaal drie naaldjes onder de huid: één onder elk oor en één in het midden van de kop. Ook wordt een oordopje geplaatst in het te onderzoeken oor. Bij de BAER-test wordt de hersenactiviteit zichtbaar gemaakt op een beeldscherm nadat hiet dier via het oordopje klikgeluiden te horen krijgt. Door klikgeluiden wordt het trommelvlies in beweging gebracht waarna de opgewekte elektrische stroompjes gemeten kunnen worden. Op deze manier is erfelijke (congenitale) doofheid aan één of beide oren vast te stellen vanaf 6 weken leeftijd.
Waarom testen? Voor fokkers en eigenaren is het belangrijk te weten of het dier aan één of beide oren doof is. Ook door controle van nakomelingen kan men nagaan of de ouderdieren mogelijk drager van het gen zijn dat doofheid veroorzaakt. Een dove kat waarvan niet bekend is dat deze doof is, kan op de mens overkomen al een dier met een vervelend gedrag die niet wil luisteren. Met de BAER-test kan vastgesteld worden of ze het gewoon niet kunnen horen!
Waar kan ik mijn kat laten testen? Diergeneeskundige Kliniek N.A. Dijkshoorn Utrechtseweg 50, 3704 HE Zeist tel: 030-6954264 e-mail:dap@dijkshoorn.com http://www.dijkshoorn.com
Iedere katteneigenaar die gaat fokken komt het vroeg of laat tegen. Voordat de poes bij de kater mag komen moet er een bloedtest uitgevoerd worden. Er wordt getest op FeLV (leukemie) en FIV (aids). FeLV is een ziekte die niet alleen van belang voor fokkers met raskatten maar ook voor eigenaren van "gewone" huiskatten want helaas komt FeLV bij alle soorten katten voor.
Wat is FeLV voor een ziekte?
FeLV is een virusziekte met een dodelijke afloop. Het virus kan leukemie (tumoren van de witte bloedcellen) veroorzaken, maar dit is niet de ziekte die het het meeste optreedt na infectie. Het virus tast namelijk het immuunsysteem van de kat aan (immunosuppressie) waardoor ze gevoeliger zijn voor infecties.
Het ziektebeeld van FeLV wordt daardoor vooral veroorzaakt door secundaire infecties.
Hoe kan een kat besmet raken met het virus?
Na infectie vermeerdert het virus zich in tonsillen in de keel en verspreidt zich naar het beenmerg, lymfevaten en lymfeknopen. Het virus komt in het bloed en vanaf dan is het aan te tonen door middel van een bloedtest. Als de speekselklier wordt geïnfecteerd dan zal de kat virus gaan uitscheiden en vanaf nu is de kat besmettelijk voor andere katten!
Vooral speeksel bevat dus hoge concentraties virus en dit is ook de voornaamste manier van overdracht van de ene kat op de andere. FeLV wordt voornamelijk door langdurig sociaal contact met andere katten overgedragen. Denk bijvoorbeeld aan uit elkaars bakje eten of elkaar wansen, want via speeksel, bloed, urine en ontlasting kan het virus overgebracht worden. Een drachtige poes kan het virus via de placenta overbrengen op haar kittens (en later via de moedermelk). Dit kan leiden tot abortus of geboorteafwijkingen maar er kunnen ook gezonde kittens geboren worden die virusdrager blijven.
FeLV wordt voornamelijk door langdurig sociaal contact overgedragen, maar ook door een bijtwond met vechten. Bij FIV daarentegen geschied de voornaamste overdracht veel meer door een directe bijtwond met vechten en in veel mindere mate door langdurig contact.
Katten die in een groep samenleven en onderling niet vechten hebben dus ook kans opbesmetting als er een kat met FeLV in de groep zit.
Niet alle katten die besmet raken met het virus worden ziek. Gezonde, sterke katten met een goed immuunsysteem kunnen het virus bestrijden en overwinnen. Deze katten scheiden geen virus uit en worden er niet ziek van.
Katten die het virus niet kunnen bestrijden worden ziek. Katten die het virus niet kunnen bestrijden, bijvoorbeeld door een verminderde weerstand, zullen het virus gaan uitscheiden. Zij zijn zelf nog niet ziek maar al wel besmettelijk voor andere katten. Ze worden daarom ook wel "dragers" genoemd. In de loop van enkele maanden tot jaren (3 jaar) zullen zij ziekteverschijnselen gaan vertonen.
ER BESTAAT EEN LEEFTIJDSRESISTENTIE.
* Bij jonge kittens zal 70-100% ziek worden. * Bij kittens van 8-12 weken oud wordt 30-50% ziek. * Bij volwassen katten wordt 10-20% ziek.
Wat zijn de symptomen van een kat met FeLV?
Het meest belangrijke zijn secundaire gevolgen van de infectie door een verminderde afweer, waaronder FIP, toxoplasmose, bacteriële ontstekingen, tandvleesontstekingen, abcessen, huidontstekingen en oogontstekingen (uveitis).
FeLV ziekteverschijnselen.
* Tumoren. De meest voorkomende tumor is maligne lymfoom maar ook leukemie, tumoren in lever, nieren, buikvlies of milt kunnen ontstaan. *Bloedarmoede doordat het beenmerg niet goed meer functioneert. * Vermageren. * Benauwdheid. * Koorts. * Sloomheid. * Zwelling van lymfeknopen. * Oogontstekingen zoals uveitis. * Slecht eten. * Voortplantingsproblemen bijvoorbeeld abortus, sterfte van pasgeboren kittens, onvruchtbaarheid. * Verlammingsverschijnselen.
Het is afhankelijk van waar de tumoren zich bevinden en welke organen aangetast zijn, welke klachten de kat krijgt.
Is FeLV te behandelen?
Helaas is FeLV niet te genezen. De secundaire bacteriële onstekingen dienen met antibiotica bestreden te worden. Experimenteel wordt gebruik gemaakt van Interferon van Virbac. Dit is een dure behandeling maar het lijkt succes te hebben. Het is echter nog onduidelijk of dit ook DE therapie zal worden voor katten met FeLV.
Katten die daadwerkelijk ziek zijn zullen helaas overlijden. (50% is overleden binnen 1 jaar, 90% binnen 3 jaar. Hoelang de kat nog kan leven met zijn ziekte is afhankelijk van de symptomen en zijn weerstand. De kat dient in ieder geval apart gehouden te worden van andere katten in verband met het besmetten van andere katten. Dit betekent dat de kat ook niet naar buiten mag, omdat hij dan andere katten kan besmetten.
Hoe is FeLV te voorkomen?
De enige manier om FeLV te voorkomen is om de kat binnen te houden en niet in contact te laten komen met andere katten. Als u een FeLV vrije cattery heeft neem dan alleen nieuwe katten in huis die uit een veilige omgeving komen waar regelmatig getest wordt op FeLV.
Er is een vaccinatie beschikbaar tegen FeLV maar deze is zeker niet 100% betrouwbaar. Ook een gevaccineerde kat kan de ziekte nog krijgen. Alleen in risicogebieden, of als bekend is dat er buiten een met FeLV besmette kat rondloopt, adviseren we u om uw kat te laten vaccineren tegen FeLV.
Het bestrijden van FeLV berust vooral op het opsporen van dragers die ongemerkt andere katten besmetten. Dit dient vooral in grotere groepen katten regelmatig gedaan te worden, bijvoorbeeld bij cattery's, multicat households of een dierenasiel. Zeker voordat een poes ter dekking aangeboden wordt moet er een bewijs zijn dat allebei de katten de ziekte niet bij zich dragen. Vraag hier ook naar als u kat gaat dekken of gaat dekken!
Een Amerikaanse reus en een vriendelijke wilde kat
Volgens de legende zou de Maine Coon het resultaat zijn van de liefde tussen een wilde kat en een wasbeer (raccoon). Een kruising die genetisch onmogelijk is, maar die is ingegeven door het feit dat de vacht en de staart van deze kat aan een wasbeer doen denken. Hij is afkomstig uit de Verenigde Staten, uit de staat Maine. Hij zou ontstaan zijn uit kruisingen tussen Angora katten die door zielieden uit het Midden-Oosten waren meegebracht; Engelse katten die met de eerste kolonisten meegekomen waren, Russische en Scandinavische katten en kortharige Amerikaanse boerderijkatten. Het strenge klimaat in deze streek van de Verenigde Staten heeft deze robuuste kat gevormd. Hij is te beschouwen als het eerste Amerikaanse kattenras. Captain Jencks, een wit-zwarte kat, is de eerste Maine Coon die in 1861 met succes op de kattententoonstellingen van Boston en New York werd voorgesteld. Dit ras vormde in 1895 eveneens een hoogtepunt op de show in de Madison Square Garden van New York. De modetrend met de Perzen en de Siamezen drong de Maine Coon gedurende een halve eeuw op de achtergrond. Rond 1950 herontdekte men het ras. Sinds 1980 is het in het volle opgang. In 1960 werd de rasstandaard opgesteld. De C.F.A. en de F.I.F.e hebben het ras respectievelijk in 1976 en 1980 erkend. Ondanks het feit dat het om één van de belangrijkste rassen ter wereld gaat blijft hij toch zeldzaam in Europa en Frankrijk, waar hij in 1981 geïntroduceerd werd. In Nederland wordt dit ras steeds populairder. Het ras is de laatste jaren erg geëvolueerd. Hij is groter, hoger en wilder van uiterlijk geworden.
Algemene kenmerken Zeer groot. Gewicht: 4 tot 10 kg. Gelijkmatig gebouwd. Erg gespierd lichaam. Stevige botten. Geeft een krachtige en robuuste indruk. Lange stugge haren.
Land van herkomst Verenigde Staten
Oorspronkelijke naam onbekend
Andere naam Maine Shag
Conditie onbekend
Opmerkingen Toegestane kruisingen met andere rassen: geen.
Fouten Kleine gestalte, tenger voorkomen. Ronde kop. Recht of holrond profiel. Neus met stop. Ronde, puntige snuit. Duidelijk te onderscheiden lippen. Wijkende kin. Te ver uit elkaar staande, te puntige oren. Amandelvormig en overdreven schuin ingeplante ogen. Kort, geblokt lichaam. Fijne, lichte botten. Korte staart. Vacht met haren van dezelfde lengte over het gehele lichaam.
Karakter/bijzonderheden Evenwichtig, kal. Deze 'zachte reus' die een rustige kracht uit-straalt is een sociale, weliswaar dominante, maar niet agressieve kat. Vriendelijk, erg gehecht aan zijn baas. Speels, sportief, een goed jager, hij heeft ruimte nodig. Een grote tuin is beter ge-schikt dan een appartement. Door zijn robuust-heid doorstaat hij de strengste winters. De puperteit bij de poezen treedt pas laat op. De kittens groeien traag en zijn pas na drie à vier jaar volwassen. Ze zijn eenvoudig in de verzorging. Een wekelijkse borstelbuurt volstaat om de vacht te onderhouden.
Hoofd Middelgroot, typisch wigvormig. Licht bolvormig voorhoofd. In zijaanzicht vertoont de schedel een lichte welving tussen neus en voorhoofd. Hoge uitstekende jukbeenderen. Vierkante snuit. Brede neus, soms naar het einde toe bolrond. Stevige Kin, vrij lange kaken.
Oren Groot, breed aan de basis, vrij puntig en hoog op de kop ingeplant. De binnenzijde is weelderig behaard met lange fijne haren die horizontaal groeien. Lynxtips zijn gewenst.
Ogen Groot, ver uit elkaar staand, enigszins ovaal. Wanneer ze goed open staan lijken ze echter rond. Lichtjes schuin geplaatst. Alle kleuren zijn toegestaan.
Poten Middellang. stevig, sterk ontwikkelde botten en spieren. Grote, ronde voeten. Plukjes haar tussen de tenen.
Staart Lang, breed aan de basis, iets aflopend naar het uiteinde, met weelderige. lange haren. Teruggelegd over de rug komt deze minimaal tot de schouderbladen.
Vacht Aangepast aan alle seizoenen. Dicht, zijdeachtig. Kort op de kop, de schouders en de poten. Langer op de rug en de flanken en met een weelderige broek. Lange haren op de buik. De aanwezigheid van een kraag wordt op prijs gesteld. De ondervacht is zacht, fijn en bedekt met een gladde ondoordringbare en lichtjes vettig aanvoelende vacht. Alle kleuren zijn toegestaan met uitzondering van chocolate, lilac, colourpoint, en cinnamon en fawn. Elke hoeveelheid wit is toegestaan. De kleurencategorieën kunnen als volgt ingedeeld worden: - tabby - eenkleurig - tortie - silver - smoke - particolour
Samenvatting uit Gezondheids- en Welzijnsreglement van de NKFV en diverse artikelen op Internet, door Roelie van Weert. Als u met niet-witte katten fokt en showt zult u miscchien weinig tot niets gehoord hebben van de BAER-test. Deze test moet verplicht uitgevoerd worden bij witte katten van alle rassen.
