Tijdens onze laatste avond op het plateau van de ezels hoorden we achter ons in het bos diep gebrom en gesnuif, toen ik Fahra uitliet, voor haar avondplasje, zag ik ook enkele kampvuren tussen de bomen, waarschijnlijk bedoeinen met dromedarissen die, volgens Leo gehoord had, vanuit de Sahara naar de markt in Essaouira trokken. De volgende morgen werd ons vermoeden bevestigd toen er een dromedaris door het raam kwam kijken wat we aan het eten waren.
De dromedarissen trokken, samen met hun herders, rustig tussen de campers door. Zoiets maak je natuurlijk niet mee als je op een ommuurde en bewaakte camping staat.
Na het eten trokken we terug noordwaarts naar Sidi Kaouki en Essaouira. Onderweg zagen we hoe goed sommige Marokkaanse wagens zijn afgesteld.
Zoals overal langs de kust staan kinderen te zwaaien en te bedelen voor snoep. Het is spijtig dat de vroegere camperaars, hoofdzakelijk Fransen, de kinderen dit hebben gewoon gemaakt, door snoep uit het raampje te werpen in het voorbijrijden. Nu is dit op vele plaatsen een ware plaag geworden.
In Sidi Kaouki zien we dat de lente op komst is, de landschildpadden zijn wakker geworden.
Van hieruit gaan we naar Essaouira waar Magda wil gaan shoppen en zodoende ons budget wil plunderen.
23-02-2012
Hallo we zijn terug on line. We stonden enkele dagen in Sidi Wassay, een dorpje tussen Tiznit en Agadir.
Mooi, rustig, camping vlak tegen het strand maar geen internet verbinding en geen gsm verbindingen. Na wat rondvragen kocht Magda een soort verlengkabel voor de computer en met de internetstick aan het ene einde van de kabel op enkele aaneengebonden stokken aan de camper gebonden, het andere einde van de kabel in de computer en ik had juist genoeg verbinding om de post te downloaden.
Na enige dagen werd het toch wat te stil en wou Magda naar de soek in Aourir, wij dus terug richting Agadir en Aourir naar de souk.
Een souk is zoals bij ons de markt maar hier komen alle Marokkanen en Europeanen uit de grote omgeving naartoe.
De groenten liggen op plastic zeilen op de grond, je neemt een wasteiltje, vult dat met alle soorten groenten en laat dat wegen, de prijs is voor alle groenten gelijk.
Terug van de souk zagen we Leo en Rika terug die hier waren blijven hangen omdat het zo'n goed weer was en trokken we samen naar onze oude standplaats tussen de ezels en de geiten.
17-02-2012
Jack, ons lief, eigenzinnig hondje is niet meer.
Hij was al geruime tijd niet meer zo vinnig, hij was ook al 13 jaar, maar we hadden zeker niet kunnen vermoeden dat we hem in Marokko zouden moeten achterlaten. Toen Mike nog bij ons was kon Jack nog zelf in en uit de camper springen maar de laatste 2 weken sliep hij de ganse dag en was niet meer te porren om te gaan wandelen. Op de vorige camping hebben we een adres van een dierenarts gevraagd in Agadir, Die was er gelukkig wel. We zijn er dan eerst eens langs gereden om te zien waar hij juist woonde maar toch terug doorgereden. We hadden nog een extra duwtje nodig om de moeilijke beslissing te nemen. Dat duwtje kwam er van Leo die misschien beter dan wij bemerkte hoe hij was achteruit gegaan. Op 15 februari zijn we dan terug naar de dierenarts gereden die heel voorkomend was en zelfs vroeg aan de mensen in de wachtzaal of we mochten voorgaan. Hij heeft ons dan afscheid laten nemen van Jack en hem heel rustig en zonder pijn laten inslapen. Toen we vroegen of we hem konden laten cremeren zei hij dat dat niet gedaan werd, Maar we mochten hem wel zelf begraven. We hebben hem dan meegenomen naar onze standplaats op het plateau en Francois is met Jack de canyon ingegaan en heeft een kleine nis gevonden , hoog in de wand, waar hij Jack heeft ingelegd en de ingang heeft bedekt met keien zodat er geen wilde honden of andere beesten zouden aankunnen.
We hebben afscheid genomen van een trouwe vriend en reisgezel. Hij is nu wel niet meer in ons leven maar voor altijd in ons hart. Rust zacht, lieve Jack.
11-02-2012
We kunnen terug genieten van de zilte oceaanlucht. Ongeveer 12 km. buiten Agadir loopt er een kronkelend hobbelig pad naar een plateau op zowat 100 m. boven de oceaan. De drinkwatertanks en de ijskast volgeladen rijden we naar boven. We treffen er Rika en Leo en nog enkele andere campers die hier genieten van in de vrije natuur te staan.
Onze naaste buren zijn nomaden, die hun vee schapen, geiten en ezels komen drenken in de nabijgelegen poel.
De ezels lopen hier dag en nacht rond, ze komen buurten en de resten van het eten zoals aardappelschillen, stukken van meloenen enz. opruimen. 's Nachts gaat er al eens een alarm af als een van de ezels zijn achterste wat te hard tegen een camper wrijft. Het is hier zonnig en warm en we blijven hier nog enkele dagen voor we richting Tiznit vertrekken.
07-02-2012
Onze tocht leidt ons naar Taroudant, een pitoreske stad omgeven door indrukwekkende okerkleurige muren. Ze herbergt een kleine medina en interessante souks. Het is Mike zijn laatste dag bij ons en we bezoeken met hem de Berbersouk en gaan daarna een lekkere "noz-noz"" drinken. Morgen vertrekt hij met de bus naar Marrakech en verder met de nachttrein naar Tanger...
Deze 14 dagen zijn als een zucht voorbij gevlogen. We hebben samen een mooi stuk van Marokko gezien, lekkere tajines en couscous gegeten en veel bijgepraat.
Misschien tot ziens Mike, volgend jaar...INCH ALLAH!!!!
We blijven nog enige dagen in Taroudant en bezoeken ondermeer de leerlooierij. De huiden zijn hier beter van kwaliteit en niet duurder dan in de steden in het noorden. OP deze plek hebben de plaatselijke leerlooiers zich verenigd. Je kunt het hele proces van het wassen, drogen, bleken,schrapen, en kleuren tot het verkopen van de huiden nauwgezet volgen. De leerlooiers hebben hun eigen kleine winkel op het grote plein.
05-02-2012
We rijden naar Alnif. Alnif wordt gewaardeerd door geologen (waaronder Mike) uit de hele wereld om zijn bodem, meer dan 550 miljoen jaren oud. Daar worden de fameuze trilobieten gevonden, de eerste dieren met een gezichtsorgaan. We gaan met Mike naar Ihmadi. Deze laatste is spijtig genoeg niet thuis, maar naar een congres over fossielen in Amerika. Maar Mike kan zijn hart ophalen in het winkeltje en wat fossielen kopen.
Op de weg naar Tineghir stoppen we bij een cooperatief. Een Berber geeft uitleg over de gewezen waterwinings kanalen - 45 km. lang ondergronds. In deze kanalen stond het water vroeger 2 m. hoog en nu is het er poederdroog zoals we zelf kunnen vaststellen omdat er al 40 jaar geen ijs meer ligt op de zuidflank van de Atlas.
Hij nodigt ons uit op muntthee en heeft natuurlijk allerlei snuisterijen te koop. Maar voor enkele jeans en 4 paar schoenen mag Magda een halssnoer uitkiezen.
De Todhra kloof, een van de mooiste kloven van Zuid Marokko, ligt diep uitgesneden tussen de hoge kalkrotsen van de Hoge Atlas. We volgen de 8 km. lange kloof tot in Tamtatouche, 1800 m. hoog. Daar treffen we een vriendelijke campinguitbater die ons verwelkomt met muntthee en waar we voor enkele Dirhams (voor wat hoort wat) mooie foto's maken van kinderen.
De vallei van de Dades. Het landschap heeft iets weg van de Grand Canyon. De rode en gele bodem is soms hier en daar ingesneden als gevolg van zware stortregens die diepe sporen in de grond trekken. Niet aan te raden als er onweer dreigt. Nu is alles poeder droog maar het rode zand kleeft wel aan de schoenen en de poten van de honden en Magda ziet het liever niet in de camper.
In Tazenakht bezoeken we een kleine tapijtweverij. De prijs van de tapijten wordt vastgelegd door de weefster zelf. Ze ontvangt het geld rechtstreeks en staat een kleine bijdrage af aan de vereniging. De vrouw op de foto maakt al 8 jaar tapijten en het patroon op de tapijten staat niet op papier maar enkel in haar hoofd. We mogen het ook eens proberen maar brengen het er niet zo direct goed vanaf, tegen 8 jaar praktijk kunnen we niet op.
26-01-2012
Hallo allemaal,
op 20 januri halen we Mike af op de luchthaven van Ouarzazate. Ouarzazate is de voorbode van de Sahara, de drempel naar het Grote Zuiden, waar onze trip begint.
In Zagora laten we ons verleiden om een 'Chashe' te kopen, een soort grote zwarte tulband die de berbers daar in de winter dragen.
Van Zagora rijden we naar het zuiden tot aan het einde van het asfald, daar waar de Sahara begint ligt M'hamid, we rijden een stukje verder, de zandpiste op naar camping "La Boussole du Sahara" 40 Km van de Algerijnse grens.
De karavanen naar Timbouktou zijn hier jaren geleden gepasseerd en komen hier nog altijd voorbij.
Parijs - Dakar kwam hier 6 jaar geleden voorbij en nog steeds spelen ze hier met autotjes.
Tijdens een wandeling met Mike en Fahra, vinden we nog de resten van een BBQ.
20-01-2012
Via Taroudannt, dat we later gaan bezoeken, rijden in de Anti Atlas, door uitgestrekte plateaulandschappen.
En wij die dachten dat we overladen waren!!!!
We rijden door de poorten van de provincie Ouarzazate.
Tazenakt is vooral bekend om de tapijten die met saffraan in oranje tinten zijn geverfd en in een tiental winkeltjes worden verkocht.
Eerst is het een goede brede afdaling doch verder zijn er werken aan de gang en is het opletten geblazen om niet van de weg gedrukt te worden.
Overal vindt je een ruime keuze aan aardewerk en faience.
17-01-2012
ON THE ROAD
Aan bijna elk kruispunt in de steden en dorpen staan ze daar.... DE POLITIE
Telkens zijn het uitsluitend Marokkanen die gecontroleerd worden, en ons laten ze met een brede glimlach passeren.
Magda neemt foto's onderweg terwijl ik al mijn aandacht nodig heb voor het verkeer. De foto's spreken voor zichzelf.
Toen Magda even naar de markt ging, had Fahra al direct het kraam van de beenhouwer gezien.
Morgen vertrekken we naar Ouarzazate waar op 20 januari een afspraak hebben met onze vriend Mike Pole, de Nieuw-Zeelander die met ons een tocht door de fossielenstreek doet.
16-01-2012
20 km. voorbij Essaouira richting Agadir rijden we naar Sidi Kaouki ' een tip van Rika en Leo' waar we enkele dagen blijven op de 'wilde camping'.
Het is er primitief, heel rustig, we hebben er plaats en ruimte en we komen er niets te kort.
Er is een loospunt,
een waterput
en de nodige voorzieningen worden er aan de deur gebracht.
En de mooiste zonsondergang krijgen we als toemaatje.
12-01-2012
El Jadida is beslist de moeite waard om te bezoeken. Al was het maar om de Portugese Cite en de schitterende citerne. Deze citerne was vroeger oorspronkelijk een voorraadkamer of munitiedepot en pas later een wateropslagplaats. Het daglicht stroomt binnen via een ronde opening in het gewelf. De weerkaatsing van het licht in het water tovert dit enorme waterreservoir op bepaalde tijdstippen van de dag om tot een sprookjesomgeving. Onze vrienden Don, Corrien,Joop en Nel zijn hier ook.
We blijven hier 2 nachten op de Camping Internationale en eten onze eerste tajine met kip!! Lekker.
09-01-2012
Op 6 Januari vertrekken we naar Algeciras. Is het toch weer een Spaanse feestdag!! Maar gelukkig is het bureel van de tickets naar Marokko open. We krijgen nog een fles cider en een cake toe. Op de parking van de Lidl staan 10 tallen campers te wachten voor de oversteek morgen, hoofdzakelijk Fransen. We staan om 6 uur op, maken koffie, gaan met de honden buiten en vertrekken naar de haven. Er staan al een 12- tal campers, 2 vrachtwagens en enkele gewone auto,s waarvan 2 jongen Spanjaarden die heel hun auto moeten uitladen, drugcontrole ? We zien ze niet op de boot. Na het ontschepen rijden we dadelijk naar de Marokkaanse grens en na een kwartiertje zijn de nodige stempels gezet. De controle bij de douane is een lachertje, enkel pascontrole. Gelukkig, ze moesten eens weten wat we allemaal mee hebben. Dan over de heuvels naar Tetouan waar we gaan tanken 0,70 euro per liter daar kunnen we in Belgie alleen maar van dromen. In Larache is het triestig gesteld. De eens zo gezellige ' aire de repos ' ligt er verlaten bij. Geen enkele camper blijft er nog overnachten. Dus rijden we ook maar verder langs de autostrade naar El Jadida. We komen eraan rond 17 uur, zoeken een mooi plaatsje op de camping Internationale en gaan vroeg slapen. Het was een drukke dag.
04-01-2012
Aan allen een heel voorspoedig 2012 !!!!!
We hebben heel aangename dagen doorgebracht met Lizzy en Babs die ons met oudejaar zijn komen bezoeken. Ze hadden ook de nieuwjaarsbrieven bij, op usb stick, van onze kleindochters Lotte en Kato waar we via de computer hebben van genoten.
Nu maken we ons stilaan klaar om over te steken naar Marokko. Eerst nog wat bier, wijn en varkensvlees inslaan. Deze zaken zijn wel te verkrijgen in de grote supermarkten , Marjane, maar die zijn maar dun gezaaid.
Vrijdagmorgen vertrekken we naar Algeciras . We hopen van jullie zo spoedig mogelijk terug te berichten.
Groetjes en tot dan.
29-12-2011
Villa Real de San Antonio, dat op de grens ligt met Spanje en waar we elke week gaan winkelen, is een tamelijk grote stad met een mooie jachthaven en in de hoofdstraat talloze textielwinkels. De Spanjaarden doen er massaal hun inkopen en omgekeerd de Portugezen gaan de brug over om in Spanje Ayamonte goedkoop te gaan tanken.
Het is nu al dagenlang prachtig weer met 35 gr, in de zon maar in de schaduw is het wel een heel pakske frisser! Wat een verschil met 2 jaar terug toen we met de kerstdagen een ware zondvloed kregen en moesten gaan lopen van het wassende water.
Nog een foto van Jack die het maar niets vindt op het strand met al dat zand en geen boom om zijn poot tegen te heffen.
Voor al die al gemaild hebben via de webblog. De mailtjes komen goed aan, bedankt.
23-12-2011
Vorige week was het zigeunermarkt in het naaste dorp Cacela. De zigeuners schreeuwen hun kelen schor om hun waren aan de man of vrouw te brengen. Ik laat me telkens weer verleiden om kousen te kopen. Zeg nu zelf, 12 paar sokken voor 5 euro ! Dan is het al wel eens gebeurd dat er een gaatje zat in de splinternieuwe sokken. Maar dan denk ik maar aan het gezegde :
Zijn we dan bedrogen geweest , we hebben toch voor zoveel geld amusement gehad .
22-12-2011
Prettige feestdagen vanuit het zonovergoten Portugal
20-12-2011
Eenmaal per week gaan we naar Castro Marim zo,n 10 km. verder waar een sanizuil staat en waar we onze afvalwatertanks en de septische tank kunnen reinigen en drinkbaar water innemen.
Het strand ligt er deze tijd van het jaar en tot april verlaten bij. We hebben het strand voor ons alleen. Als er al een portugees langsloopt is hij zo met muts, sjaal en jas ingepakt alsof er een halve meter sneeuw ligt. .Elke morgen doet Francois een grote wandeling met Fahra die maar niet genoeg krijgt van het water en de golven. Jack ons oudje daarentegen blijft liefst zo ver mogelijk van de oceaan vandaan.
16-12-2011
Zo zijn we dan op ons plekje in Altura aangekomen. De Algarve is zo ongeveer een 150 km. lang en er zijn vele mooie plaatsen. Zo heeft ieder zijn voorkeur en maar goed ook want anders zaten we allemaal op een hoopje. Het Eurotel ziet uit op het strand en de oceaan. Altura heeft een hoofdstraat met enkele winkels, bakker, apotheek, supermarkt, ijzerwinkel ,enkele restaurants , post e.d. en daarrond vele kleine straten met friswitte huisjes en appartementen waarvan 9,5 op de 10 deze tijd van het jaar en in het voorjaar potdicht zijn. Als de camperaars er niet waren was het hier zo dood als een pier. Enkele jaren geleden was het verboden van hier te staan met de camper op de parking van het strand. Maar blijkbaar is men van mening verandert. Nu is het wel toegelaten en de kleine middenstand vaart er wel bij in deze voor hen stille periode en dat is mooi meegenomen. De bakker komt ,s morgens met vers brood, de krantenwinkel heeft vele buitenlandse gazetten , ook Het Laatste Nieuws is te verkrijgen en in het cafeetje op de hoek heeft men lekkere koffie en kan men zijn post opvragen en mails doorsturen via Wifi. We staan hier met camperaars van vele nationaliteiten o.a.fransen, vele duitsers, engelsen, nederlanders, belgen en ook zweden, noren en finnen , allemaal met hetzelfde doel van avontuurlijk te reizen en de koude in het thuisland te ontvluchten, Met sommigen hebben we gedurende de jaren een vriendschapsband opgebouwd o.a.de duitser Dieter, de belgen Rika en Leo en de nederlanders Don en Corrien. We komen mekaar altijd wel ergens tegen en dan is het altijd weer een blij weerzien.
09-12-2011
Donderdag 01 dec. vertrekken we, na 3 dagen passen en schuiven om alles in de camper te krijgen, voor onze trip naar Portugal en Marokko. Nog even stoppen voor een brood en de kranten en dan de ring op richting Orleans.
Onze nieuwe gids, Antje, leidt ons rond alle filles maar de verkeersknoop in Belgenland en noord Frankrijk is zo groot dat we het in Meulan voor bekeken houden en stoppen op de parking van een sportcomplex.
Vrijdag 2 dec. rijden we op de muziek van Queen en Deep Purple door Normandie en Bretagne, langs de mooie kathedraal van Chartres, naar Vivonne waar we op het marktplein een plaats vinden voor campers met een loospunt, drinkwater en openbare toiletten. We maken nog een avondwandeling met de honden door de winkelstraat en sluiten ons fort voor de nacht
Zaterdag 3 dec. 06h. de eerste marktkramer zet met veel gerammel van buizen zijn kraam op. Gedaan met de rust en om 07h. nadat Magda eerst nog naar de bakker is geweest , vertrekken we richting Spaanse grens. Het is zaterdag en het verkeer gaat vlot via Angouleme, Bordeaux en Arcachon naar het stationnetje Les deux Jumaux in Hendaye vlak bij de grens. We maken een lange wandeling langs de dijk (honden mogen niet op het strand) en kijken naar de surfers op de golven van de oceaan.
Zondag 4 dec. We rijden Spanje binnen en langs de autovia del norte en de NI naar Valladolid.
Maandag 5 dec. De 456 km. naar Zafra beginnen in de mist met een waterig zonnetje. We nemen de A66 richting Salamanca en dan de Via de la Plata, een prachtige autostrade door Exremadura, naar het zuiden.
Halverwege trekken de wolken eindelijk weg en rijden we in de zon.
Dinsdag 06 dec. Sint Nikolaas, Vandaag halen we Portugal, dachten we, maar bij een tankbeurt onderweg tankt Francois Gasolina in plaats van Gasoleo!!! (whats in a name) we bollen toch nog 100 km. en dan valt de camper zijn euro dat hij benzine drinkt en stopt hij ermee. Via VAB bellen we om hulp en daar wordt voor gezorgt, maar Sint Nikolaas is een feestdag in Spanje en niemand werkt. Toch komt er een takelwagen ons opladen en brengt ons naar Bollullosergens op de kaart van Andalusia. De vriendelijke depanneur zet ons voor zijn garage af en zegt dat hij ons manana naar Iveco in Huelva zal brengen.
Dat was het voor die dag en na het eten doen we de lichten uit.
Woensdag 07 dec. 08,30h we worden terug op de takelwagen geladen en karren naar Iveco in Huelva, daar weten ze al via VAB wat er aan de hand is. Omdat we hun rap en technisch Spaans niet begrijpen roepen ze Francois een Fransman er bij en nu gaat het wat vlotter
Ze halen er Pepe De Iveco bij, een klein pezig oud mannetje, die het zal fiksen. Als hij het niet kan moet de diezelpomp er uit en weggebracht worden om te kuisen MAAR morgen donderdag is het een feestdag en alles is dicht en vrijdag maken ze de brug!!! Dus dan is het voor maandag niet klaar. Francois, de Fransman, laadt ons in zijn bestelwagen en we gaan op zoek in de buurt naar een hotel waar onze honden binnen mogen. In de garage kunnen we niet blijven en op de straat is het te eenzaam vindt Magda.
Als we terug komen blijkt dat Pepe het gefikst heeft en we kunnen gelukkig terug starten. In de schemering rijden we Portugal en Altura binnen en we drinken een wijntje op de goede afloop.
03-11-2011
Hallo allemaal
Hallo allemaal,
Op aanraden van onze vrienden, de globetrotters Rika, en de doorwinterde trucker Leo, hebben wij een webblog geopend.
De bedoeling is hier onze reisverhalen te noteren plus enkele foto's en alles aan jullie, onze familie en vrienden, te laten lezen. Heb je eenmaal dit adres, dan kan je onze verhalen en foto's bekijken wanneer je maar wil en kijken waar we ergens zitten.
Wij vertrekken begin december naar Portugal en op 2 of 3 januari 2012 steken we bij Gibraltar over naar Marokko voor een trip van 3 maanden. Einde maart keren we dan terug naar huis.
Lekker.
Er staan al een 12- tal campers, 2 vrachtwagens en enkele gewone auto,s waarvan 2 jongen Spanjaarden die heel hun auto moeten uitladen, drugcontrole ?
We zien ze niet op de boot.
We komen eraan rond 17 uur, zoeken een mooi plaatsje op de camping Internationale en gaan vroeg slapen. Het was een drukke dag.
