Dit is mijn 2e dag van mijn dagboek(ik hou het toch al 2dagen vol). Tot nu toe is er niet zoveel gebeurd, maar de dag is nog lang en ik heb ook nog een aantal uur te overleven tot de dag om is. Ik ben weer aan het afdwalen. alleen de alledaagse dingen zijn gebeurt; vrienden die je steunen en die je kunt vertrouwen, leerkrachten en hun testen, leerkrachten die zeggen dat de jeugd van tegenwoordig zo onhandelbaar is en dat pubers altijd gelijk willen krijgen. Maar als je even nadenkt besef je dat je leerkracht ook ooit een puber was en dan ook vroeger de jeugd van tegenwoordig (misschien al heel heel lang geleden). En niet alle leerkrachten hebben zo'n perfecte jeugd gehad. Ach ja, eventjes detectieve spelen is zo saai nog niet. Morgen een halve dag, wat verlang ik daar toch naar een half dagje vrij. Jammer genoeg moet 'k die middag leren want een vriend van mij heeft gezorgd da de hele klas een herkansing krijgt met een super moeilijke test van stamtijden, waar ik zonder leren een voldoende behaalde(ik zeg natuurlijk niet dat ik niet afgekeken heb van mijn blad dat in mijn bank zat). Gisteren heb ik ook ontdekt dat ik mensen kan vertrouwen, en dat echte vrienden nog bestaan. Mensen die je niet voor domme feiten stellen of je geheimen doorvertellen. Mensen die je echt waarderen. Die mensen ben ik heel dankbaar. Want zonder hen zou het onmogelijk zijn om te overleven. Zo, straks ga ik nog wat eten en dan ga ik volleyballen. Als er in die tijd nog iets gebeurd, schrijf ik nog een blog of vul ik deze bij.
VERVOLG.
Een ploeggenote heeft, zoals ik, een brief gehad van de nationale selectie. En die brief stond:'wij hebben u zien spelen en u bent geselecteerd....blablabla Kom die datum, die datum en die datum naar vilvoorde Dit is de eerste stap naar een internationale carrière'. Mijn die ploeggenote wil gaan en zegt dat ik mee moet gaan. aar ik ga niet ik wil nu nog niet internationaal gaan spelen en het leven bestaat niet alleen uit volley bal en eigenlijk kijken ze niet of je uitzonderlijk goed bent. Ze kijken alleen of je groot bent en motoriek hebt. Ik vind dit redelijk oneerlijk voor de mensen die kleiner zijn; want die zijn vaak ook goed en zelfs beter. Maar dat kan ik natuurlijk niet zeggen tegen haar. Dat zou nogal grof zijn. Dus ik heb gewoon gezegd dat ik bang ben dat er dingen onder gaan leiden. Ik zeg ook niet dat ik zo'n brief heb gehad want dan kom ik over als iemand met een dikke nek. Alleen dat meisje die ook een brief heeft gehad weet dat van mij en mijn trainer.
goh dit wordt mijn eerste dagboekbericht. ik ben benieuwd hoelang ik het ga volhouden. maar ik ga maar eens beginnen met vandaag euhmm. het eerste uur van de hele schoolweek al direct studie. het was echt om in slaap te vallen. na weer een saaie schooldag kon ik eindelijk weer naar huis. op de terugweg naar huis werd ik weer gekleineerd. mijn vriendin laat zich niet zo doen als ik en die weet de andere zo hard te kleineren dat ze er snel mee ophouden. bij mij werkt dat nooit, ik moet ze altijd eerst nog een maand negeren en dan pas stoppen ze er mee. maar ik trek er mij ook niet zoveel van aan van wat ze van mij denken, ik denk altijd: 'laat ze maar denken ik weet hoe ik ben en zij helemaal niet' of 'kleine mensen willen andere nog kleiner doen lijken' deze tekst stond eens in een boek, maar jammer genoeg weet ik niet meer welke. dit is ook mijn motto. een tekst om nooit te vergeten. zo volgens mij ben ik nu zo een beetje uitgeschreven.
