goh dit wordt mijn eerste dagboekbericht. ik ben benieuwd hoelang ik het ga volhouden. maar ik ga maar eens beginnen met vandaag euhmm. het eerste uur van de hele schoolweek al direct studie. het was echt om in slaap te vallen. na weer een saaie schooldag kon ik eindelijk weer naar huis. op de terugweg naar huis werd ik weer gekleineerd. mijn vriendin laat zich niet zo doen als ik en die weet de andere zo hard te kleineren dat ze er snel mee ophouden. bij mij werkt dat nooit, ik moet ze altijd eerst nog een maand negeren en dan pas stoppen ze er mee. maar ik trek er mij ook niet zoveel van aan van wat ze van mij denken, ik denk altijd: 'laat ze maar denken ik weet hoe ik ben en zij helemaal niet' of 'kleine mensen willen andere nog kleiner doen lijken' deze tekst stond eens in een boek, maar jammer genoeg weet ik niet meer welke. dit is ook mijn motto. een tekst om nooit te vergeten. zo volgens mij ben ik nu zo een beetje uitgeschreven.
