|
Sinds vorige post alweer veel gereisd, gezien, beleefd...
Tulear (29/2-3/3)
Een stadje aan de West-kust (zonder strand), met pousse-poussers die enkel "poes!" riepen als ze ons zagen, een hotelletje met ventilator (echt geen overbodige luxe!) en een algemene buikpijnplaag bij alle drie de meisjes... (die sindsdien in vlagen lastige en minder lastige momenten veroorzaakt, maar niet echt weg te willen gaan)
De zaterdagavond zijn we voor de eerste - en momenteel laatste - keer uit geweest. Ons nog eens aan een Malagassisch THB biertje gewaagd en samen met een fransman en -vrouw met Irene in "Club Zaza" beland. Goedkope ingang (1000 ariary, 40 eurocent) zalige reggaemuziek, veel jong volk. De helft van de meisjes leken prostituees (en waren dat volgens Sylvie, de Franse vrouw, ook) en de jongens behoorlijk opdringerig... maar we dansten er ons wel een weg doorheen en hebben ons er geamuseerd. Minder leuk was het buiten komen... overrompeling van poussers en taxi chauffeurs, maar hierbij kunnen we ondertussen ons vrouwtje wel al staan. Ook kindjes die tegen ons aan kwamen wrijven... Ik hield zoals de hele avond mn geld stevig onder de oksel geklemd, maar zag nog net hoe een ander jongetje aan Irenes zak kwam... Geroepen en weggduwd, maar jammer genoeg te laat. Gelukkig was ze enkel haar geld kwijt en hadden we belangrijker dingen op hotel laten liggen... Pousse-pousse genomen en een beetje verbouwereerd, maar veilig in hotel beland.
De zondag bleven we met de meisjes over (Randy was al richting Mangily vertrokken) en hebben we de Malagassische cinema uitgeprobeerd - dat moesten we toch eens gedaan hebben, dachten we zo...- toen we vijf voor zes toekwamen, was de film al bezig en waren enkel de eerste twee rijen nog vrij. Het was een veel grotere zaal dan we verwacht hadden, de gedubde franse tekst was enkel achteraan verstaanbaar en ventilatoren waren er ook slechts op twee plaatsen... Na vijf minuten vormden zich niet enkel okselvijvers, maar een heuse zweetplas onder onze drie stoelen. Hoewel het als goedkope sauna wel kon tellen, heeft onze cinema-ervaring niet langer dan een kwartiertje geduurd...
Mangily (3-5/3)
Maandagmorgen om kwart voor zes op om op tijd camion-brousse te halen van Tulear naar Mangily...
Een camion-brousse is een mix tussen een camion en een huifkar, die voor het vervoer zorgt op het zandweggetje langs de kuststreek daar. Om 6h45 zaten we in deze gemotoriseerde huifkar op ons bankje te wachten... en om 13h30 zat hij (eindelijk!!) vol genoeg om te vertrekken! Dan een uitgebreide tankstop, een politiestop en een duin die zodanig zandig was dat we vijf (!) keer een aanloop moesten nemen om erover te geraken, maar we waren toch op weg! Mangily bleek een klein dorpje te zijn, waar wij als enigen (van de 70 mensen ofzo?) moesten afstappen en een jongetje ons over een zandweggetje vergezelde naar "Chez Pop", waar we Randy zouden vinden.
Toen we daar wandelden, liep het hele dorp ons plots voorbij en zagen we een rookwolk in de verte... Toen we naderden bij Pop zagen we dat er recht tegenover een hutje in brand stond en alles was zo droog dat de vlammen van het ene op het andere (rieten en houten) hutje oversloegen. Er werd met emmers heen en weer gelopen, want stromend water was er niet. Bij Pop onze bagage gedropt en ook een emmer water uit de zee gehaald... ondertussen was de brand, gelukkig, al wat onder controle...
Die avond het supermooie strand en de erg rustige zee van Mangily bewonderd bij zonsondergang.
Dinsdag: onze tweede boottripje. Deze keer had de "kano" een zeil en zijn we gaan snorkelen. Super om de wondere waterwereld van zo dichtbij te zien! Ik waande me in "finding Nemo" (alleen heb ik net die niet gevonden) Na het snorkelen een stop op het strand en heeft de kapitein een super maal bereid op zijn houtvuurtje, een soort lagoustine die veel weg had van kreeft, met rijst en vissaus... (verse vis! ze bewoog nog in de boot... :s)
Terug in hotel gedoucht: emmer water uit de teil halen en met een potje blijven gieten... het gaat wonderwel goed :)
diezelfde emmer was nog niet leeg, dus was gedaan met de overschot.
Die avond afscheid genomen van Randy, die ons een weekje ging verlaten om een boottocht te doen richting noorden.
Woensdag: een kleine wandeling bracht ons naar de "village des tortues", waar schildpadden worden verzorgd die worden gered van illegale handel enz.
Ernaast ligt het Renialapark, waar we vele planten, vogels en reptielen zagen.
's Avonds terug naar Tulear, om de volgende morgen vroeg de taxi-brousse naar Fianar te nemen.
We zaten er drie uur langer op dan in het doorgaan en reden voor het eerst twee uur in het donker langs de kronkelige (maar goede) wegen.
Fianar (6-8/3)
-> plots véél frisser... het leek wel twee seizoenen verschil (en daar was de verkoudheid...)
Vrijdag: Vanuit fianar brachten we ons eerste bezoekje aan een nationaal park: Ranomafana. Een taxi-brousse bracht ons erheen na een goed uurtje rijden. Door de tycoon die net was gepasseerd, was het deel van het park die normaal wordt bezocht nu even "buiten gebruik" en moesten we met onze gids eerst 6 km bergopwaarts terugkeren om in een ander deel van het park te gaan. Het regenwoud: er was regen en er was woud... De meeste dieren die we normaal hadden moeten zien (zoals de lemuren) hadden zich die dag nog aan geen enkele gids laten zien, ondanks de vele grappige geluidjes die onze gids voortbracht. Uiteindelijk toch onze eerste lemurengezinnetje gezien, die alle drie samengepakt in een bolletje lagen te slapen ergens hélemaal vanboven in een boom. Na onze woudwandeling werd gezegd dat we nog een kilometer of twee moesten wandelen en dan zou er een dorpje zijn waar we op een taxi-brousse konden wachten. Na een kilometer kwamen twee vriendelijke jongens met hun schoolbusje ons een liftje geven, ze hadden ons doorweekt zien vertrekken en hun klas zat nog in het woud... (Dit was eigenlijk een van de weinige keren dat iemand ons een dienst bewees uit vriendelijkheid en eens niet aan geld dachten als ze een vazaha zagen.)
Het dorpje bleek miniem te zijn, maar een klein café'tje was er wel
Toen we 's avonds onderweg waren naar een restaurantje, zagen we plots aan onze rechterkant een leuk blauw licht, we hoorden wat geknetter... en de hele stad leek plots zonder licht te zitten... Donker is echt donker... voor de veiligheid dus maar taxi genomen naar een restaurantje die we al kenden...
Antsirabe (8-10/3)
We gingen de zaterdag nog wat noordelijker, stilaan richting hoofdstad voor Elines vertrek.
In Antsirabe was er een supermarkt! Dit was, behalve in Tana de eerste dag, de eerste keer dat we deze "luxe" hadden, dus lieten we ons eens gaan met chips en cornflakes. Nuja... het heeft gesmaakt!
Zondag was er jammer genoeg niet veel te zien van de vele artisanale kraampjes waarvoor Antsirabe zo bekend zou staan, maar toch hebben we veel van de stad gezien. We kwamen drie kindjes tegen (tussen de 10 en de 13) jaar die ons de hele dag hebben rondgeleid. We zagen het stadje op een manier die we anders niet zouden zien. Van winkeltjes die plots open gingen, naar een paar broers die juwelen en beeldjes maken uit zebuhoorn,... Met de kindjes iets gaan drinken en 's avonds aan het meer achter ons hotel UNO gespeeld met hen en een aantal andere kinderen die we ook bleken aan te trekken. Jong en oud leek zich te amuseren.
Tana/Antananarivo (10/3-nu)
Onze belevingen in Tana zullen voor het volgende internetbezoekje zijn... Om 19h begint een theatervoorstelling waarvoor we kaartjes hebben over de Malagassische prostituees...
|
