Aankomst in Tucuman om 9 u (het is al 26° graden) terug op zoek naar een slaapbus naar Iguazu.
Na het aflopen van de meeste busmaatschappijen komen we tot de conclusie dat er geen slaapbussen bestaan naar Iguazu. Onze best optie voor de meest comfortabele reis is een cama executivo van Tucuman naar Posadas (rit van ongeveer 15 u) en van daar vertrekken verschillende bussen naar Iguazu ( ongeveer 3u rijden). Dus zullen we voor deze route opteren.
Nog even langslopen bij het toeristenbureau op zoek naar een goede rent a car de man neemt zelf voor ons contact op met Avis en voor 15 u moeten we op het bureau zijn. Eerst even eten en dan naar het bureau waar blijkt dat de man reeds vertrokken is naar de luchthaven en pas om 17 u terug aanwezig zal zijn. We hebben geen goesting om zo lang te wachten en nemen de taxi naar de luchthaven (andere rent a car's zijn ook pas open om 17u). Na een goede deal (grote wagen voor dezelfde prijs, 400 km/dag voor een kleine meerprijs en veel goedkoper dan Hertz op de luchthaven) kunnen we dan eindelijk vertrekken richting Salta. Vooraleer we Tucuman verlaten krijgen we nog een staaltje van de Argentijnse corruptie of bijverdeinste van de politie. Door het drukke verkeer ziet Michel de onopvallende wuivende politie-agent niet en negeert zo een stopbevel. Hij laat ons een papiertje zien met de bedragen van de boetes (gaande van 400 tot 1000 pesos) en wij doen alsof we niets begrijpen. Hij stelt voor dat we hem 200 pesos geven en dan is alles opgelost ! We weten dat dit niet correct is, maar we opteren ervoor om toch het geld te geven i.p.v. misschien nog meer problemen op onze nek te halen. We rijden verder naar Tafi del Valle waar we zullen overnachten (via route 38 tot Famailla = autostrade). Dan nemen we de route 307 en ga we de bergen in door een schitterend subtropisch bosgebied. Daar krijgen we de eerste motregen van onze vakantie, maar in feite doet ons dit deugd omdat het een beetje zorgt voor afkoeling (23° i.p.v. 35 à 40 ° graden) en we toch nog leuke foto's kunnen nemen. We passeren ook nog El Moller waar nog een aantal menhirs te bezichtigen zijn (ook weer tegen betaling), maar we zien reeds vanaf de straat dat dit echt niet veel voorstelt dus we rijden verder richting Tafi del Valle .
Ondertussen is het reeds 19 uur geworden en we gaan op zoek naar een slaapplaats. Na enkel tevergeefse pogingen (de goede hotels zijn vol) vinden we eindelijk plaats in hotel 'Mirador del Tafi'. 225 peso (met Visa 285peso) per nacht is buitensporig veel voor deze regio maar omdat we geen zin hebben om verder te rijden besluiten we om hier maar te blijven.
Bij 'la cena' (avondeten) blijkt dat we die avond de enige gasten zijn (zou dit te maken hebben met de prijs?).
Zelfs ons traditioneel aperitiefje (gin + tonic) is hier niet mogelijk omdat er geen . tonic in huis is !!! (nog nooit meegemaakt)
Tijdens het ontbijt overleggen we onze terugweg : we riskeren het om de Ruta 52 te nemen (mogelijks zullen we te laat in Mendoza zijn om de wagen tijdig af te leveren) ook wel de weg van de honderden bochten genoemd. En inderdaad, juist buiten Upsalla verandert de asfaltweg in een grindweg en na enige tijd door een dor, vlak en droog landschap te rijden komen we plotseling aan een apart rotsformatie met enorme diepe kloven el Quebrada Del Toro en we klimmen en dalen met vele haarspeldbochten en een tamelijk slechte weg(gelukkig zijn er bijna geen tegenliggers op deze weg). Maar het is een prachtige natuur en als mens voel je je nietig in dit ongerepte natuurschoon! Juist voor we aan het verlaten Gran Hotel de Villavincencio (ja, het Spawater van Argentinië) met de grote tuinen komen pauzeren we even op een terrasje van een hosteria. Dan komen we terug in de bewoonde wereld en vervolgen onze weg naar Mendoza op een hele lange baan (zie foto's) en passeren we het bronwaterfabriek eneen groep soldaten op maneuvers die deze weg te voet afleggen bij een hitte van ongeveer 40° graden. Gelukkig hebben wij airco in de wagen !!
Terug in Mendoza gaan we op zoek naar een ticket voor een slaapbus van Tucuman of Salta naar Iguazu ( een rit van ongeveer 19 à 23u naargelang de busmaatschappij), maar tevergeefs. Men vertelt ons dat vanuit Tucuman er misschien wel bussen zijn die slaapgelegenheid hebben. We vinden wel een slaapbus van Iguazu naar B.A. en leggen die reeds vast.
We gaan nog even eten in een goed, maar wel duur restaurant in Mendoza (Azafran = verfijnde Argentijnse keuken) want we zijn vergeten te vragen of er eten was op de busmaatschapij Flecha voor onze rit naar Tucuman. Met ons buikje vol vertrekken we om 21 u met de nachtbus naar Tucuman en de service op deze bus is zelfs nog iets beter als met Andesmar. We kunnen nu lekker gaan slapen bij een buitentemperatuur van 30°, maar hoera voor de airco in de bus !!!!!!
Ondanks het feit dat we Mendoza geen aangename stad vinden, zijn we hier toch het langst geweest.
We huren een auto om toch nog iets te zien van de omgeving en we vertrekken naar alto montagne en hopen dat we nog op tijd zijn voor het park Aconcagua sluit. Wat wilt lukken: we komen onze John tegen die last minute hetzelfde idee als wij hadden om hier eens rond te trekken. We gaan samen verder en zijn juist te laat om het park nog binnen te kunnen. John gaat terug naar Mendoza, maar wij blijven hier de nacht spenderen in de regio. Michel heeft onderweg iets goeds gezien en daar gaan we dan ook naartoe : hier in de buurt zijn de meeste hotels en hostels gesloten (meer een vakantieoord voor de winter). Het hotel bevalt ons goed : het heeft een mooie oprit en tuin en alles is zeer groot (ook de kamers), alhoewel het een opfrisbeurt kan gebruiken is het hotel zeer proper. We hebben avondmaal en ontbijt in het hotel genomen zodat we ons niet meer moeten verplaatsen voor de avond. Geen internet op de kamer dus dan werken we ons dagboek nog even bij want we hebben wel wat achterstand. De tijd gaat hier zo snel voorbij, maar we willen onze herinneringen aan deze reis toch vastleggen voor onszelf en ook voor jullie thuis zodat jullie weten dat het goed gaat met ons. Nu lekker naar bed want morgen is weer een drukke dag.
Aauuw, met ne zware kop worden we om 7u30 gewekt want we vertrekken om 900 u naar de bodega's. Eerst nog wat soezen in het busje en dan onze eerste bodega : La Rural een coöperatief bedrijf waar op een moderne manier wijn wordt gemaakt. We krijgen ook nog een rondleiding in het museum en als afsluiter mogen we één van hun wijnen proeven.
Onze tweede bodega was een klein familiebedrijf dat exclusief hun wijn naar Kentucky exporteert en hun goede wijnen ook hier in de bodega te koop aanbieden. Vorig jaar huwde hun dochter en daar werden speciale wijnen voor geproduceerd die we vandaag ook konden kopen (900 pesos per fles)
Opnieuw een aantal van hun wijnen proeven en dan terug naar het hotel. We waren beiden total loss en aangezien het toch wat bewolkt was (wel nog zeer zwoel) besloten we een siësta te nemen in onze kamer. Rond 2000u nog iets gaan eten en terug naar ons bedje.
Gisteren kregen we van het hotel het bericht dat de stadsrondrit niet doorgaat (te weinig mensen) en daarom gaan we deze morgen zelf maar op verkenning (we hebben tenslotte 3 boeken over Argentinië = veel informatie)
In de namiddag lekker aan het zwembad niksen en wat zonnen. We zoeken regelmatig de schaduw op om niet te verbranden, maar we hebben beiden toch wel prijs = rode huid zonder teveel zeer !
's Avonds tijdens onze aperitief leren we John kennen en we gaan samen op stap om lekker iets te gaan eten. Het wordt een zeer gezellige bedoening met teveel alcohol en het is dan ook pas rond half twee dat we in onze nest duiken.
Na een toch wel vermoeiende nacht in de bus komen we 's morgens aan in Mendoza, wat toch een zeer vuile en drukke stad blijkt te zijn. We hebben geen hotel geboekt en gaan zonder veel succes enkele hotels af, doch zonder veel succes : ofwel zijn ze volgeboekt, ofwel voldoen ze niet aan onze eisen. Omdat het hier snikheet is (28 graden en meer) wensen we een hotel met buitenzwembad om wat te kunnen afkoelen en relaxen van de laatste dagen.
Al dat over en weer gaan en steeds weer nieuwe plekken ontdekken en plannen vergt toch heel wat van onze energie
Na enkele vruchteloze pogingen besluiten we het hotel Aconcagua (4*) te nemen en we zijn blij met onze kamer en zwembad, de prijs is wel duurder doch we vinden dat we hier recht op hebben en ook eens mogen relaxen tijdens onze vakantie. En dat doen we dan ook !!!! Lekker in het water plonzen en siësta nemen.
's Avonds laat gaan eten en dan lekker in ons zeer grote bed.
We hebben in het hotel een gratis stadstoer aangeboden gekregen op zaterdagmorgen en we hebben zelf een bodega-excursie aangevraagd voor zondagmorgen.
Zonder wekdienst staan we op rond 800 u en gaan naar de ontbijttafel waar Michel een aanbidster heeft : de zwarte langharige huiskat kwam prompt op Michel's schoot gesprongen en ondanks allerlei pogingen wou ze hem echt niet verlaten.
Na een goed ontbijt met eitje en pancake verlaten we het hotel want we moeten zien dat we de huurauto tijdig terug afleveren en we hebben nog een hele rit voor de boeg.
We kiezen voor de alternatieve route (RN 63) die zo mogelijk nog in slechtere staat is dan die van gisteren. We moeten deze wel nemen om tijdig terug te zijn in Bariloche.
Spectaculaire afdalingen (zonder vangrail!) en prachtige rotsformaties doorheen een onbewoond cañongebied. Martine kan niet stoppen met fotograferen ('t is niet de eerste maal!!!!!!!).
Na 3 uur stuiteren bereiken we eindelijk RN 40 en rijden we terug richting Bariloche.
Voor we de wagen binnen leveren, gaan we eerst onze bagage in de bewaarplaats van het busterminal deponeren zodat we hier al niet meer mee hoeven te sleuren.
We hebben nog even tijd om een geweldige ijskreem te gaan eten in het beroemde ijssalon Turista waar ze wel meer dan dertig verschillende smaken ijs hebben, dus lekker smullen maar !!!!!!!
We willen nog zoveel andere dingen doen in deze regio maar wegens tijdsgebrek is dit spijtig genoeg niet meer mogelijk.
Dan met de taxi naar de busterminal om te vertrekken naar Mendoza, onze volgende halte. Spijtig genoeg is het geen slaapbus (geen plaatsen meer zoniet moesten we nog 2 nachten in Bariloche blijven) en moeten we tevreden zijn met semi-cama ( voor Belgische normen nog zeer ruime zitplaatsen).
We vertrekken pas rond 11.00u bij ons gastgezin richting San Martin de los Andes.
Vandaag volgen we 'La routa de los siete lagos' via RN 231.
Tot Villa la Angostura slingert de weg zich langs de verschillende meren en tussen de bergen.
Daar zoeken we iets om te eten en vinden een prachtig terras langs de oever van het Lago Nahuel Huapi. (waar we iets te lang blijven hangen...)
Verder gaat het langs de RN 234 (110 km over gravelwegen) door bergen, bossen en langs watervallen en meren.
Aan de mirador de Pil Pil krijg je een prachtig zicht op lago Làcar.
's Avonds komen we aan in San Martin de los Andes en gaan op zoek naar slaapgelegenheid. We overnachten in La Posta del Cazador, een oud hotel in zwitserse stijl.
Er schijnt iets niet te kloppen met de hotelreservatie (zoveel was al duidelijk) onze reservatie is niet terecht gekomen. Na wat heen en weer getelefoneer door de hotelbediende besluiten we niet verder van hun diensten gebruik te maken.
We laten onze koffers achter in het hotel en gaan te voet de stad in, op zoek naar een autoverhuurbedrijf zodat we wat meer mobiel zijn. We vinden een Chevrolet Corsa voor de prijs van 329 AR$ voor 2 dagen bij verhuurbedrijf DA'CAR op avenida Mitre.
Een uurtje later hebben we onze bagage opgehaald en rijden we de stad uit. We gaan het 'Circuito Chico' doen, een lus van ongeveer 60 km die ons langs verschillende mooie plekjes moet brengen (wat ook zo is!). Onderweg komen we Hosteria Katy tegen (aanbevolen in onze gids) en we besluiten hier een kamer te boeken voor de nacht. Verder gaat het, naar hotel Llao Llao, 5 sterrenhotel gelegen aan een diepblauw meer met prachtig zicht op de bergen. We hebben niet geïnformeerd naar de prijs van een overnachting (met 1000 AR$ kom je hier zeker niet toe). We gaan toch naar binnen om een koffie/thee te drinken in een mooie 'veranda' met prachtig zicht op het meer en de bergen rondom. Na een uurtje trekken we verder en komen nog verschillende mooie plekken tegen.
Ondertussen is het bijna acht uur geworden en we rijden terug naar onze slaapplaats bij Katy, een vriendelijke dame die jaren geleden met haar man immigreerde vanuit Slovenië.
't Is gene grote luxe, maar het onthaal is zeer hartelijk. We laten haar man het artikel in onze gids over hun hosteria zien en hij is zo fier als een gieter!
We gaan nog een stukske eten (in een 'parilla' die ze ons aanraden) en de dag zit er voor ons op.
Om 08.00u worden we gewekt (ontbijt is mogelijk tot 09.00u)
Wederom een stralende zon! Het wordt voor jullie, thuisblijvers misschien wel wat eentonig ! ;-)
Ontbijt valt geweldig goed mee versgebakken broodjes! We laten het ons smaken.
We trekken vandaag verder naar San Carlos de Bariloche maar hebben daar nog geen overnachting geboekt. Dus: via internet gezocht én gevonden. Voor de prijs van 327 USD voor drie overnachtingen (speciaal aanbod) boeken we Villa Sofia een prachtig viersterrenhotel /Spa-resort (da zullen we nog moeten afwachten maar de foto's op hun site zie er toch goed uit) afwachten dus.
Onze vlucht naar Bariloche vertrekt om 15.55u, dus we proberen de resterende tijd 'nuttig' te gebruiken. We gaan langs bij het kantoor van Aerolineas Argentinas om het vertrekuur van onze vlucht te checken maar alles gesloten! (ze houden daar precies van heel lange siësta's) Dus we hopen maar dat het vertrekuur op onze boekingsforrmulieren kloppen.
Martine wil de flamingo's gaan bekijken in Laguna Nimez, te voet een tripje van ongeveer een 20 minuten. Daar aangekomen blijken de vogels gevlogen te zijn. Onderweg ontmoeten we 2 nederlanders die aan het meer op hotel zitten. Ze vertellen ons dat ze deze morgen zekertwee flamingo's gezien hebben! Een maat voor niets dus en wij heel de weg terug.
Ondertussen is het half twee geworden en moeten we stilaan naar de luchthaven vertrekken. We nemen een taxi naar het hotel om onze bagage op te halen en vandaar naar de plaatselijke luchthaven.
Aan de vertrekbalie vertellen ze ons doodleuk dat de vlucht 1,5 uur later zal vertrekken (nog maar eens een bewijs van het begrip 'tijd' in Argentinië). We doden de tijd met het eten van een broodje (niet echt smakelijk) en het invullen van ons reisdagboek. Wanneer we onze vlucht nog een checken blijkt het vertrekuur nogmaals verlaat te zijn met 45 minuten en dat het tijdig zal vertrekken. Uiteindelijk hebben we dus een halve dag op de luchthaven gezeten voor en vlucht van anderhalf uur voor ons geen vluchten meer viva el bus waar we veel minder tijd mee verliezen, veel goedkoper is, geen toeristen discrimineert en veel beter op tijd is !!!!!
Het enige positieve van de vlucht is voor ons de prachtige beelden die we op foto konden leggen vanuit de lucht, met onder andere de Perito Moreno !
Aangekomen op de luchthaven hebben we het busje genomen dat tot in het centrum rijdt (goedkoper dan een taxi) en voor een meerprijs is hij bereid om ons voor het hotel af te zetten.
We komen omstreeks 22;15 in het hotel toe en daar blijken ze niet op de hoogte te zijn van onze boeking !!!! De nachtbediende vraagt om het financiële morgen met de dagequipe te regelen en onze chique hotelkamer is niet voorhanden maar hij kan ons wel een appartement geven voor 4 personen. Moe als we zijn gaan we hiermee akkoord en we zien morgen wel verder!
Blijkt dat het viersterrenhotel maar 2 à 3 sterren waard is en dat het op een heel steil gedeelte van Bariloche ligt (je moet hier echt een berggeit zijn) en niet echt kortbij het centrum. Maar we verliezen ons goed humeur en niet bij en gaan al lachend de helling af op zoek naar iets om lekker te eten. En het lukt ons ook en met een toffe bediening erbij zijn we onze hotelperikelen alweer vergeten. Met ons buikje vol nemen we een taxi om terug te keren naar het hotel. We proberen nog op internet te geraken met onze PC maar de reikwijdte is blijkbaar te ver weg van het hoofdgebouw. Wat een viersterren service toch al NIET kan !!!!
Dan maar even het dagboek bijwerken en onder de dekens kruipen.
Dagtrip naar Torres Del Paine. Het park zelf is in Chili gelegen.
Zéér vroeg opstaan (04.00u) dus, want we moeten ook nog onze koffers inpakken om te laten overbrengen naar Eco Vista.
We hebben een rit van 200km naar het park voor de boeg.
Het eerste gedeelte van de weg is zeer goed pas de laatste 50 km wordt het 'wasbord-road'
Het landschap onderweg: plat tot licht heuvelachtig, begroeid met stug gras en stekelige struiken (ideaal voor de schapen dus) voor zover het oog reikt.
Aan de grensovergang verliezen we nogal wat tijd normaal volgens de boekskes een half uur (waarschijnlijk gerekend in argentijnse tijd) anderhalf uur om door de administratieve molen te geraken.
Eindelijk mogen we verder. t Is ondertussen al half twaalf geworden.
Nog even een stop aan de Chileense grens voor paspoort en bagage-controle (gaat veel vlugger dan in Argentina) en om wat mondvoorraad in te slaan. Dan rijden we verder met een Chileense mini-bus (28 personen) en een Chileense gids en gaan we het park in (toegang 40 voor 2 personen omgerekend naar Chileense pesos: 30.000 pesos)
Het landschap slaat ons werkelijk met verbazing! 't Zicht is met geen pen te beschrijven we laten dus de foto's voor zich spreken!
Bergen bedekt met sneeuw, onbeschrijflijke blauwe en groene meren, watervallen (da's voor Martine) echt de moeite waard.
Onderweg hebben we ook geluk dat we foto's kunnen nemen van de grijze en rode vossen die in dit park leven. Boven onze hoofden vliegen ook regelmatig condors over, doch deze zijn zo hoog in de lucht dat we er geen foto's van konden nemen.
In een rangerspost krijgen we nog wat meer uitleg over het park. Er zijn zelfs een paar kleine hotels in dit park iets voor echte natuurliefhebbers want het goedkoopste rekent 300 USD per nacht aan. Onderweg zien we ook heel wat trekkers die enkele dagen rondtrekken in het park en soms ook overnachten in een van de campings in het park.
Volgens de gids zijn we zeer gelukkige mensen omdat het de ganse dag prachtig weer is geweest, terwijl de afgelopen week het hier zeer slecht weer was en dit wordt ons bevestigd door enkele trekkers die met ons terugkeren naar El Calafate.
Rond 17.30u vatten we de terugtocht aan naar El Calafate (eerst nog door de papiermolen douane en politie) en om 23.40u worden we voor de deur van onze nieuwe slaapgelegenheid afgezet.
De kamer die voor ons gereserveerd is heeft alle comfort (beter dan ons vorige hotel en nog goedkoper ook 200AR$ per nacht).
Zelfs onze bagage is afgehaald en staat op ons te wachten over service gesproken!
We worden gewekt om 06.00u want om 07.15u worden we afgehaald door de touroperator.
Het ontbijtbuffet(je) is tamelijk beperkt; wit brood en argentijnse croissants met 2 soorten jam dat was het dan. We krijgen ook nog een lunchpakket mee (zelf te betalen).
Het eerste stuk van de trip gaat naar de 'balcones' van de Perito Moreno. Van daar uit het je een prachtig zicht op de steile wanden van de gletsjer. De wandeling zelf (ongeveer anderhalf uur) is nogal vermoeiend (veel trappen) maar loont beslist de moeite. Als je dan nog het geluk hebt dat er een stuk van de gletsjer breekt kan je dag helemaal niet meer stuk! Hopelijk hebben we het op film of op foto gespannen afwachten, maar we hebben het toch zelf wel gezien en gehoord.
Van daaruit gaat het naar het haventje waar de boot vertrekt die naar de voet van de Perito Moreno vaart voor een trektocht(je) op het ijs. De overtocht duurt ongeveer 15 minuten en we varen langs de voet van de gletsjer.
Eerst onze lunch nuttigen en daarna wordt onze kennis over gletsjers bijgespijkerd! De Perito Moreno blijft eigenlijk stabiel; hij groeit even snel aan als dat hij afsmelt.
Na deze uitleg worden de ijsnagels aangebonden. We voelen ons net paarden! Er wordt ons uitgelegd what en what not to do als je met ijsnagels aan de slag gaat.
We hebben geluk met het weer (geen regen, mist en af en toe een stralende zon) de temperatuur is
zeer goed te verdragen (we hadden gedacht dat het veel kouder zou zijn op een gletsjer).
Zo'n gletsjer 'beklimmen', 't is eens iets anders en zeker een aanrader als je een beetje sportief bent aangelegd! Als kers op de taart: een goeie whisky met ijs van meer dan 200 jaar oud (dat ijs natuurlijk!!!)
We hebben wel beelden van dit hele gebeuren, maar het in de levende lijve zien kan je echt niet weergeven op papier of film het is gewoon prachtig !!!!!!
Terug van onze trip moeten we nog een hotel boeken voor de nacht van zondag op maandag (in hosteria Puerto San Julian is er geen kamer meer vrij).
Bij een touroperator boeken we een dagtrip naar park Torres Del Paine en tegelijk informeren we naar een (goedkoop) hotel voor 1 nacht. Er wordt wat over en weer gebeld en we hebben geluk: Hotel Eco Vista heeft voor ons nog 1 kamer vrij in de buurt (aan een zeer schappelijke prijs van 200 pesos ongeveer 50 )
Rond half zeven wakker geworden na een tamelijk comfortabele nacht (cama is niet hetzelfde als de Ejecutivo die we geboekt hadden op de trip tussen Buenos Aires en Puerto Madryn, maar toch goed doenbaar). De organisatie van de bagage laat wel te wensen over! Het is een bus die een viertal maal stopt in verschillende steden en soms duurt het wel een half uur vooraleer 1 valies wordt gevonden! Met als gevolg dat we pas omstreeks 15.00 uur zullen toekomen in Rio Gallegos = we missen de bus van 14.OO uur voor El Calafate. Verschillende toeristen moeten deze aansluiting ook hebben, maar wij zijn blijkbaar de enigen die een reservatie op deze bus te pakken kregen. We hebben aan de buschauffeur duidelijk gemaakt dat we schadevergoeding zouden vragen indien we deze aansluiting zouden missen : reservatie van de lokale bus, verplichte overnachting in Rio Gallegos en reservatie van de Perito Moreno. Andesmar heeft met de lokale bus kunnen afspreken dat ze op ons zouden wachten zodat onze planning kon doorgaan. En inderdaad de bus was op ons aan het wachten (vertraging van ongeveer een half uur) en aangezien er nog enkele vrije plaatsen waren konden nog enkele toeristen meereizen.
We komen aan rond 19.00u in El Calafate en gaan te voet naar onze bestemming. Op de kaart ligt
Hosteria Puerto San Julian een stukje buiten 't centrum. We hebben ons een beetje misrekend met de ligging: een serieuze bergop! (en dat over gravelwegen). Een vriendelijk duits koppel die in dezelfde hosteria verblijft assisteert Martine gelukkig met haar koffer (er bestaan dus ook nog behulpzame duitsers). Even relaxen en opfrissen en dan gaan we eten in restaurant La Cocina, blijkbaar de enige plek in Patagonië waar ze een deftige steak 'bleu' (in 't spaans: 'vuelta vuelta) gebakken kunnen serveren.
Een fles lekker Malbec D.O.C. doet ons de hectische busreis vergeten.
Onze laatste dag in Puerto Madryn eindigt met zonneschijn, doch terug met een stevige wind net zoals de dag van onze aankomst.
We gaan vandaag de volgende dagen van onze trip uitstippelen.
Vanaf hier willen we naar El Calafate (de trip met de bus naar Rio Gallegos is reeds geboekt).
Het reisbureau Chaltén Travel kan ons verder helpen : hier boeken we ons hotelverblijf in El Calafate voor 2 nachten, onze lokale busverbinding (tasqa) van Rio Gallegos naar El Calafate en een mini-trekking naar de Perito Moreno gletsjer. De prijzen zijn niet te vergelijken met deze die in de diverse reisgidsen staan vermeld (reken hiervoor gerust op het dubbele idem voor de overnachtingen). Vakantie in Patagonië is nog duurder dan B.A. !
We bespreken ook hoe we vandaar verder kunnen naar Bariloche. Slecht 2 mogelijkhden: via Ruta 40 (een soort 'wasbordweg' van 2 dagen met een verplichte overnachting onderweg omdat 's nachts rijden te gevaarlijk is) of via de lucht. Gezien onze beperkte tijd en fysieke toestand opteren we wijselijk voor het laatste! Spijtig dat de vlucht niet bij hen kan geboekt worden. We gaan zelf op zoek naar een kantoor van Aerolineas Argentinas.
De vlucht is niet echt goedkoop : 1295 pesos/per persoon + 36 pesos luchthaventaks (buitenlanders betalen het dubbele tot het driedubbele van de Argentijnen).
Om 18.40u vetrekt onze bus richting Rio Gallegos dus we gaan tijdig naar de busterminal.
Blijkbaar is er vertraging van ongeveer een half uur. (nu gaan we leren hoelang een argentijns half uur kan duren). Eindelijk, na anderhalf uur duikt de bus op! Hopelijk komt onze aansluiting van Rio Gallegos naar El Calafate niet in het gedrang!
Vandaag is de grootste kolonie pinguïns van Zuid-Amerika in Punta Tombo aan de beurt.
't Is weerom prachtig weer! Om 08.00u komt het busje van de touroperator ons oppikken. Na een rit van anderhalf uur komen we aan in het reservaat.
Het eerste wat we zien in het reservaat is een koppel guanoco's (lama's) die voor onze groep op hol slaat.
We lopen door een tamelijk vlak landschap waar vele struikjes tussen staan. Wanneer we beter kijken zien we dat onder bijna elke struik 1 of meerdere pinguïns liggen die op een nest met eieren liggen te broeden. Je loopt er zo tussen de pinguïns door! (ze hebben wel voorrang op de mensen)
Momenteel is het er niet zo lawaaierig omdat de meeste koppeltjes op een nest eieren liggen blijkbaar is dat wel zo wanneer de eieren uitgebroed zijn. De nesten zijn holen die ze uitgraven en waar ze elk jaar opnieuw naartoe komen elk koppel naar hetzelfde nest. Wanneer de eieren uitgebroed zijn zouden de pinguïns veel meer kabaal maken, nu waren ze tamelijk rustig. Op een gegeven moment komen we aan een plaats die ze als oversteek gebruiken om naar het water te gaan. De pinguïns lopen gewoon langs ons heen en zij hebben dan ook voorrang op de mensen !!!
Van op een klif kunnen we toekijken hoe deze koddige diertjes in en uit het water komen en op het strand liggen te zonnebaden. We laten de foto's voor zich spreken!
Na een 'lichte' lunch vertrekken we naar Rawson waar we tussen de dolfijnen gaan varen.
Ter plaatse krijgt iedereen een zwemvest aan en stappen we in de zodiac.
Bij het verlaten van de haven stuiten we op een troep zeeleeuwen die hun siësta nemen.
Verder in zee zet de boot er vaart achter. Vanaf het moment dat we genoeg snelheid halen, komen de dolfijnen tevoorschijn. Onder, naast, voor ons ze zijn veel te snel om ze goed te volgen. Fotograferen en filmen wordt in deze omstandigheden wel moeilijk. Op goed geluk dan maar foto's genomen !
Een tweede boot komt ons vergezellen en dan kunnen we goed zien hoe de dolfijnen spelen met die boot. Hoe meer snelheid hoe meer ze voor de boeg beginnen op te duiken en dan plots weer van een totaal andere richting weer tevoorschijn komen.
Na ongeveer anderhalf uur varen we terug binnen en krijgen we nog wat uitleg in het Argentijns over de vogelpopulatie in deze buurt.
Nu gaat het richting Gaiman, de eerste nederzetting van de Welsh immigrants in Patagonië.
De tour gaat langs 'oude' gebouwen = begin twintigste eeuw (ze moesten eens weten wat er bij ons in Brugge, Gent en Antwerpen staat!). Je kan er een 'traditionele thee' gaan drinken maar wij opteren voor een fris drankje op een rustig terrasje in de zon. Maar na een halfuur zoeken zijn we in de privé-tuin van een vriendelijk senora beland !!!
Onze commentaar over Gaiman : niet de moeite waard als het niet in de excursie inbegrepen zit !
's Avonds stappen we op goed geluk een 'all you can eat for 40 pesos'-restaurant binnen : niet echt onze beste eet-ervaring! We waren gelukkig te moe om veel honger te hebben en zijn maar onder de wol gekropen.
Vandaag al vroeg uit de veren Onze vlucht vertrekt om 10.00u van Zaventem naar Atlanta.
Reeds 3 uur op voorhand aanwezig zijn check in en de nodige controles blijkbaar zijn die Amerikanen wel een beetje paranoide!
Eigenlijk stelt dit niet veel voor; eerder creatie van werkgelegenheid.
Onze vlucht met Delta Airlines vertrekt een beetje lager dan voorzien (maar de vertraging blijft nog binnen de perken)
We hebben touristklasse geboekt, dus van veel beenruimte zal er niet veel sprake zijn. Toch hadden we voor zo'n lange vlucht toch ietske meer verwacht. Geen mogelijkheid om vrije stoelen in te pikken zodat we het ons ietske gemakkelijker kunnen maken. Waarschijnlijk gaan we voor de terugvluchten toch een upgrade naar businessklasse vragen.
Over de vlucht zelf valt niet veel te vertellen meestal is dit een vervelende aangelegenheid.
Rond 14.00u lokale tijd zijn we in Atlanta aanbeland. De vlucht heeft ongeveer 10 uur geduurd. Het regent hier pijpenstelen!
Hier moeten we ongeveer 5 uur wachten alvorens onze aansluitende vlucht naar Buenos Aires vertrekt. Omdat we toch niks anders te doen hebben eten we hier ne goeie vettige hamburger van MacDonnald. Om 18.50u Atlanta-tijd vetrekken we. Ook deze vlucht zit vol. 't Is zelfs zo dat er sommige plaatsen dubbel geboekt zijn. Is dit dan amerikaanse organisatie? ;-).
We zetten onze uurwerken nu gelijk met de Buenos Aires-tijd (Slechts 4 uur verschil met Belgie¨)
Tijdens deze vlucht maken we een mooie zonsopgang mee boven Brazilië (allee, dat denken we toch). Voor de rest valt hier niet veel over te vertellen. (ondertussen zijn we reeds zaterdag 08/11/2008)
We worden gewekt om 6.30 en na een stevig ontbijt staan we klaar voor onze excursie naar Peninsula Valdès. Om 8.30 is ons busje er nog niet en wat blijkt : ze zijn ons vergeten en komen ons alsnog oppikken!
In Puerto Piramides maakt het whale watching van op de boot alles weer goed wat een belevenis !!! We hebben het geluk dat we getuige zijn van 2 baby walvissen (deze zijn zwart en wit getekend) die in de buurt van onze boot blijven spelen met hun moeder. Volgens de gidsen maak je dit niet alle dagen mee in de golfo Nuevo.
Nadien bezoeken we in Punta Cantor nog een kolonie zonnebadende zeeleeuwen en zee-olifanten, maar deze kunnen we slechts van op verre afstand bekijken (de zeeleeuwen van gisteren konden we bijna aanraken) Wat later stoppen we ook nog om enkele broedende pinguïns te zien (niet echt speciaal) en dan keren we terug naar het hotel. We merken dat we beiden een kleurtje hebben gekregen van de brandende zon bij onze uitstap naat Peninsula Valdes.
Bij een lekker aperitiefje vullen we het dagboek aan en tijdens onze trip kregen we een tip om lekker seafood te gaan eten in een nabijgelegen restaurant.
De foto's van deze dag spreken voor zich en laten jullie hopelijk watertanden!
's Nachts passeren we een paar controleposten waar de bagage en de inzittenden aan een onderzoek onderworpen worden. Ze hebben hier schrik dat er een of andere ziekte wordt meegebracht vanuit de stad en zo hun veestapel zou kunnen besmetten. Zelfs de bus moet door een soort 'wasstraat' om ontsmet te worden.
Bij zonsopgang krijgen we een beter kijk op het landschap : de Pampa's !!! Verdroogd gras en struiken zover je maar kan kijken, af en toe onderbroken met tekenen van bewoning (een hutteke, een verroeste pick-up, )
Rond 11.00u komen we aan in het busstation van Puerto Madryn (heel wat kleiner dan dit van Buenos Aires).
We stappen het tourist office binnen en krijgen goede tips over hotels en excursies. Moedig als we zijn gaan we met de bagage te voet naar het hotel van onze keuze (je hebt de stoepen hier nog niet gezien, hé) : Bahia Nuevo aan de promenade av. Roca. De mensen van het hotel zijn zeer vriendelijk en kennen zelf Engels ! Dus we boeken er direct voor enkele nachten.
Na ons te hebben opgefrist gaan we op zoek naar een ATM voor de nodige pesos zodat we lekker op een terrasje kunnen gaan eten.
Om alles te laten verteren zijn we gaan wandelen op de pier. We worden bijna weggeblazen door de wind, maar tot onze verwondering hebben de twee zonnebadende zeeleeuwen hier geen last van.
Dan op zoek naar touroperators om ons verblijf hier in te vullen en onze volgende etappe te plannen. Hebben we even pech dat we geen rechtstreekse bus kunnen boeken naar El Calafate, we moeten via Rio Gallegos en we kunnen pas vertrekken op donderdagavond (dus 1 dag langer dan gepland).
We hebben voor de volgende 2 dagen wel een excursie geboekt in de omgeving.
Na het avondeten onze blog bijgewerkt en vermoeid gaan slapen, want morgen weer vroeg op !
Op tijd uit onze nest. 't Is prachtig weer 08.30u, de zon schijnt volop en 't is als 18°. Als ik het zo ziet wordt dit een warme dag. Het verkeer is hier op zondag blijkbaar een beetje rustiger. Van op het balkon 'bestudeer' ik het verkeer en geloof het of niet, af en toe passeert er nog een Ford Falcon (het type auto dat in de jaren 60 en 70 gebruikt werd voor de ontvoeringen). Na het ontbijt(buffet) trekken we naar San Telmo (te voet vanaf hier zeer goed te doen). Martine heeft iets gelezen van een rommel- en antiekmarkt ... en ze is niet te houden! Ik moet toegeven, 't is wel een gezellige bedoening daar - vandaag is het de feestdag van San Telmo, dus er is heel wat te doen! Kramen, feestmuziek, tango optredens, en véél volk. Martine is zelfs getuige geweest van een mirakel (waarover later misschien meer). Op een van de gezellige terrasjes iets gegeten en gedronken want we moesten tijdig terug zijn in het hotel om te controleren of de verloren koffer reeds afgeleverd was. Oef, een pak van ons hart - we hebben hem !!! Nu kunnen we zonder problemen vertrekken naar onze volgende bestemming Puerto Madryn, zo'n 1400 km onder Buenos Aires.
Taxi naar Retiro station - man, man, wat een heksenketel! 1000 mensen en bijna 100 'platformas' waar een bus kan vertrekken. Zelfs de infobalie (enkel in 't spaans) kan ons niet wegwijs maken. Na wat 'kastje naar de muur' meegespeeld te hebben komen we bij vermoedelijk het juiste platform aan (de bus zou stoppen tussen platform 4 en 14) We hebben dan maar wijselijk voor het gemiddelde gekozen - en we zitten er niet ver naast - 't is platform 9. Keurig op tijd stop de luxe-bus die we moeten hebben. Geen probleem met onze internet-tickets. Ruime zitplaats - zetel in 180° positie te zetten - en met wat 'hulpstukken' waan je je in een bed! Als entertainment wordt er onderweg met de passagiers een partijtje 'bingo' gespeeld en in het Argentijns nog wel ... maar niks gewonnen!
We krijgen nog een 'cena' aangeboden (kip met een ondefinieerbare groente) maar met een glas wijn schuift alles wel naar binnen. En Michel is zeer in zijn nopjes als ze na het eten nog champagne aanbieden . Niet te verwonderen dat we goed kunnen slapen op deze toffe bus!!!
We landen rond 08.00u op de luchthaven van Buenos Aires. Het weer ziet er hier niet te fameus uit. Alhoewel de temperatuur OK is. Door de paspoortcontrole en dan de bagage ophalen ... er ontbreekt 1 koffer! Wachten, wachten, ... er komt niks meer van de band. Dan maar naar Bagage Claims van Delta gestapt. Hier kan men de ontbrekende koffer opzoeken aan de hand van het bagagerecu. Blijkt onze koffer nog in Antlanta te staan (verdoeme, da begint hier al goe !). En laat het dan juist de koffer zijn waar al den 'electronica' in zit - de pc-batterij is leeg en ik kan ze niet opladen (dus vandaag geen dagboek). Een hostess verzekert ons dat de ontbrekende koffer morgen in ons hotel zal zijn (al een geluk dat we reeds een hotel geboekt hebben, anders was er nog een bijkomend probleem) - we leggen haar uit dat we morgen (zondag)avond doorreizen naar Puerto Madryn zodat het noodzakelijk is dat de koffer tijdig wordt afgeleverd. In de luchthaven een taxi genomen naar het centrum (prijzen gelijk als bij ons....) We worden afgezet voor ons hotel - juist aan de obelisk van de 25 julio boulevard. De internet-boeking was goed terecht gekomen.
Ons even verfrist en dan de stad in, gewapend met onze 'Trotter'. Buenos Aires mogen ze dan al het 'Parijs van Zuid-Amerika' noemen, afgezien van de stijl van sommige gebouwen en breedte van hun boulevards gaat de vergelijking niet echt op. Hun grote winkelstraat - avenida Florida - is uitsluitend voor voetgangers. Winkels zoals je ze in Europa vindt (soms is de stijl een beetje verouderd) - en ze hanteren dezelfde prijzen. In vele winkels kan je zelfs een kostuum in 6 maandelijkse afbetalingen kopen (blijkbaar heeft de financiële crisis ook hier toegeslagen). 's Avonds ne ferme steak gaan eten in Puerto Madero - een wijk vol trendy restaurantjes met grote terrassen die vol zitten en niet alleen met toeristen ! En 't heeft ons gesmaakt, hormonen of geen hormonen. Terug in ons hotel blijkt dat onze 'tijd' niet juist staat. Er is geen 4 uur verschil met Atlanta maar slechts 3 uur. We moeten dus 1 uur inhalen. Na nog het nodige genuttigd te hebben uit de bar gaat het licht uit.
M&M - Lotgevallen in Argentinië
