Maandag kregen we te horen dat we dinsdag naar huis mochten. Eindelijk! Mijn uitgroei was nu echt gigantisch. Tot net boven mijn oren bruin, de rest blond. Afschuwelijk.
Ook heb ik de zus van Faas ontmoet, Kira. Wat een trut, ze kwam me even vertellen dat ik het niet te hoog in men bol moest krijgen omdat HAAR broer tegen me sprak. Ik heb het haar dinsdag dan ook betaald gezet door de inhoud van haar koffer over de hele gang uit te gooien. Ik hoop dat Faas hier niet boos over is.
Toen ik eindelijk thuis kwam wou ik niets liever dan een warm bad. Dit werd echter uitgesteld door Bram. Hem was ik helemaal vergeten. We hadden eens gekust in de vakantie en sinds dan waren we samen. Door al het tumult op school was ik hem echter helemaal vergeten. Hij was hierdoor aan de drank geraakt. Nu had hij via vriendinnen gehoord dat ik vandaag naar huis kwam en hij had dan maar heel mijn tuin vol slingers gehangen. Dit kon ik nu echt wel missen. Het strafste was dan nog dat toen ik zei dat het niet meer hoefde voor mij, hij eiste dat ik zijn drankrekening ging betalen. Mijn vader heeft de politie gebeld en zij hebben hem (met zijn zatte botten) meegenomen. We zien wel hoe dit verder gaat.
De rest van de tijd heb ik me vooral bezig gehouden met de act voor het halloween feestje. Ik heb mezelf benoemd tot de sexy heks van de act tot groot ongenoegen van de andere meisjes. Faas heeft me de spottende opmerking gegeven dat het blondje is zou laten zien wat voor een feeks ze is. OK, die was dus kwaad.
Maar geen nood er was nog altijd die hete blonde die nieuw was in de wetenschappen talen.
Hij had al naar me gelachen in de gang en ik voelde dat het goed zat.
Als het aan mij ligt wordt de act veel minder bloederig als daarvoor. Het hangt natuurlijk ook af van de anderen die mee organiseren maar ik blijf die droom maar krijgen dus ik hoop dat het niet terug zon spektakel wordt. Hopelijk wil Faas me nu geen hak zetten door het akkefietje met zijn zus. Hij weet hoe rot ik me voel bij hun vorige act en hij is de hoofdorganisator dus Maar goed, ik moet helaas gaan eten. Ik vertel jullie in mijn volgende blog al mijn ideetjes en de ideeën van de anderen. Tot dan!
Ik werd wakker met een schreeuw onwettend dat er eigenlijk mensen naast men bed zatten, die dus onmiddelijk rechtsprongen. Ik vroeg of eiste is misschien een beter woord, waar ik was. Die vraag werd beantwoord door een zeer bekende stem, het was Faas, die me vertelde dat ik in het ziekenkamertje lag, ik kon mijn oren niet geloven dat ik zijn stem nog is zou horen en vroeg ook onmiddelijk wat er aan de hand was. Faas legde me uit dat op het moment dat de zo genamende de 'witte' mannen me kwamen halen, ik flauw was gevallen. de witte waren eigenlijk 2 mensen van het secretariat. En blijkbaar was het hele tafereel ,dat me had blijven achtervolgen tot zelfs diep in mijn slaap, een repetitie geweest voor het Halloween feestje dat binnenkort op school gehouden gaat worden. Ik schaamde mij zoooo hard op dat moment, maar ze zeiden dat het allemaal kwam omdat ik blijkbaar geinfecteerd was geraakt door de mexicaanse griep en had dus eigenlijk 5 dagen ijlend in het ziekenkamertje gelegen...
het enige dat ik me kan herinneren is het schrijven van mijn vorig blog bericht en voor de rest van de tijd heb ik blijkbaar veel liggen roepen vooral het feit van de "moord" kwam veel terug zei Faas op een redelijk spottende toon. Weer een schot van schaamte. Al bij al is er voor de rest niets echt gebeurd de andere 2 dagen, vooral veel bijschrijven van alle vakken enzo maar ja... ook werd ik onder nauw toezicht gehouden door de leerling begeleid, die hun functie nu ook uitgebreid hebben naar het observeren van zieke leerlingen om te voorkomen dat er nog eens ZO'N voorval plaatsvind. Best wel een beetje freaky maar ja het is wel te verstaan...
Faas heeft me ook gevraagd of eigenlijk meer geeist of ik wou meedoen aan de act van het halloween feestje en geziende ik de voorgaande act zo nauwkeurig had beschreven in mijn vorige blog ligt de taak bij mij om er een nieuwe te verzinnen. zucht achja kan ik tenminsten helpen om wat mensen bang te maken!
Ik hoop dat ik volgende week iets meer te vertellen heb en zal waarschijnlijk al wat meer kunnen zeggen over de Halloween act! tot dan!
Toen ik mij vorige week had verstopt in de k-blok, heb ik helemaal het verkeerde lokaal gekozen. De onbekende zware stemmen ,behoorden toe aan 2 mannen in het wit..Ze probeerden de deur open te maken en leken verbaasd dat hij niet meer op slot zat.Voor ik aan iets anders dacht,had ik me al in een kast verstopt. Ze zetten wat banken samen en legden er een grote, zwarte, gevulde zak op.Toen de ene die zak was aan het opensnijden,was de andere overal plastic aan het hangen. Voor mijn zicht wazig werd,herkende ik nog het gezicht van Faas in de zak. Ik dacht toen nog dat ze hem moesten behandelen
De twee kwamen samen rond de tafels,de een hield de armen van Faas geklemd terwijl de ander zijn linkerhand op zijn borst legde en met zijn rechterhand iets uit zijn jas pakte en in de lucht hief. Ik kon niet zien wat,maar ik zag Faas zijn hoofd wel omhoog komen,hij leefde toen dus nog. Maar daarna ..Daarna volgde de minuut die ik nooit meer zou kunnen vergeten
Faas keek op en schreeuwde toen de man zijn hand naar beneden ging . Er was een overgang van een schreeuw naar krakend bot. Bloed spoot in het rond, mijn hele zicht werd rood doorheen de plastic en ik hoorde het rollen tot er een lichte tok teken de deur van mijn kast te horen was. Ik wou het niet zien maar was te nieuwsgierig om mij nog weg de draaien.. Ik herkende de vorm van zijn krullen doorheen het bloed Ik kan nog steeds niet geloven dat dit op een school kon gebeuren.. Toen kwam een van de mannen dichter;hij nam het hoofd op en begon de plastic te verwijderen, niet wetende dat ik hier zat,dat ik alles gezien had.. Maar toen zag ik het ergste. Ze waren de rest van Faas lichaam in stukken aan het snijden,en stopten alles in een doos.. Behalve een stuk van zijn bil,dat hielden ze apart. Dan liepen ze naar een andere kast, deden die open, ik kon zien dat er nog een stapel dozen stond,en ik wist opeens wat de stank kon zijn de stank van rottende lichamen. Ik begon te panikeren, ik dacht alles te gaan vertellen aan de directeur,toen er plots een doos uit de kast schoof. Maden kropen overal rond,de stank werd onuitstaanbaar en ik zag een schedel rollen. Ik herkende de schedel niet tot ik de bril zag. Het was dezelfde overmaatse bril van de directeur. Voor ik flauwviel van de stank,of angst,zag ik nog hoe ze het stukje Faas dat ze achterhielden in een kookpot legden, terwijl ze ook bestek waren aan het leggen..
De hele week,spookte deze gebeurtenis doorheen mijn hoofd ze zeiden daarbovenop ook dat we voor een onbepaalde tijd op school moesten blijven omwille van de epidemie. Waarschijnlijk was het omdat ze nog niet klaar waren met zich te voeden. We konden niemand verwittigen want we hadden geen direct contact met de buitenwereld. Het enige goede nieuws was dat we constante toegang kregen tot de computerklas,waardoor ik niet meer deze blog moet bijwerken via mijn Nokia 9470 waarvan de batterij zo snel leeg gaat dat ik niet eens een volledige week kan intypen..
mannen in het wit komen binnen,verwittig de buitenwereld,tot volgende week hopelijk.
Ik heb het vreselijkste weekend ooit gehad. Vrijdag om kwart voor 4, toen eindelijk de bel ging om naar huis te gaan, werden we naar de refter gestuurd. Niemand wist wat er gebeurde, tot de directeur verscheen. Na de vreselijkste speech ooit had hij gezegd dat we niet naar huis mochten. Daar ging mijn weekend. Mijn dagje shoppen met men beste vriendinnen, s avonds mijn date met Stefaan en daarna met Nick, twee jongens die ik vorige week op de beachparty heb leren kennen. Maar het ergste van al geen make-up. Niets! Geen lipgloss, geen oogschaduw. Mijn wereld storte in!
Het weekend duurde lang. We vulden onze dagen met slapen, onderzocht worden en wat ronddwarrelen op school.
S Maandags werden we pas gewekt om 10uur, iedereen vond het vreemd maar wel leuk, geen les. Ik ging dan maar met Sfenia en Eefje mijn beste vriendinnen ontbijten. Later die dag kregen we nieuws. De directeur begon via de intercom: Beste leerlingen, omdat de mexicaanse griep maar meer en meer slachtoffers maakt, blijven we deze week op school. Dan een luid geroep van de klas: En mijne voetbal? , Oh nee, waarom? , Niet nog langer hier! En er kwamen nog meer commentaren toen de directeur voortging. Niemand mag douche en het watergebruik wordt beperkt. Voor meer info of om eens naar huis te bellen ga dan naar één van de secretariaten. Jeeuj, nog een week tussen deze 4 muren leven, kan het nog erger?
De volgende dagen waren maar saai en gingen veel te traag vooruit. Donderdag kwam ik Faas even tegen op de gang, ik lachte naar hem, en hij lachte terug... Het begin van alles? Of had hij al een oogje op iemand? Groot vraagteken... Sfenia had gezien hoe ik naar hem keek en toen begon ze weer. Toch niet weer iemand anders? En hoe zat het dan met Stefaan? En zo ging het nog wel even door terwijl ik al dromend door de gangen van de school liep.
Tijdens het avondeten zag ik Faas zitten, hij was er nog steeds. Ik stapte met volle enthousiasme naar hem toe en begon met hem te praten. Die mooie blauwe ogen, die zachte lippen,... maar mijn droom werd al snel verstoord door Laura, de grootste trut van héél Olvi. Ze wou altijd mijn vriendjes afpakken en heb al vaker met haar bij de directeur gezeten, maar deze keer was ik te moe om erop in te gaan en gaf Faas een kus en ging naar mijn bed.
Ik werd al vroeg wakker door een vreemd geluid, door mijn nieuwsgierigheid kwam ik uit bed en ging ik wat wandelen. Op de speelplaats stonden een paar witte busjes waar die rare mannetjes met hun witte costuums allerlei dingen in legde, wat het was, wist ik niet. Op mijn roze sloefjes en mijn zijde nachtkleedje ging ik verder met mijn ochtendwandeling. In alle slaapzalen was het nog stil, je kon zelfs een muis horen lopen, het was wel eng, maar het had zo iets van die film spykids, ik voelde me net zoals hen, maar dan véél mooier. Na wat wandelen kwam ik bij de K-blok en wou de trap oplopen toen er plots stemmen achter me aankwamen, onbekende zware stemmen. Ik liep naar het dichtsbijzijnde lokaal en verstopte me. Er hong een rare geur.. een geur dat ik niet kende. Ik geeuwde, mijn benen werden zwaar, mijn armen werden gevoelloos en plots was het donker...
Mijn naam is Lynn Bellekens en ik ga hier wekelijks een blog zetten over mijn avonturen in mijn school OLVI 'Op Zijn Kop' Boom! Acht uur 's ochtends, ik stond op. Wat een aknapper want het is 1 september en iedereen weet wat dat betekent: school. De eerste kamer dat ik bezocht is de badkamer, de belangrijkste. Na een paar uur werken aan mezelf geraak ik eindelijk in de eetkamer waar een radio was. De nieuwslezer had het over de Mexicaanse griep, die zou geëvolueerd zijn tot een dodelijke variant. Na ontbeten te hebben ging ik naar school, waar we in medias res werden ingedeeld in klassen. Mijn klas was dezelfde als die van vorig jaar: den Tom die altijd de grapjas wil zijn, Julie die denkt dat ze de knapste is van het land, Evy met haar ronde brilglazen (alsof dat niet uit is!!!), etc. Na twee uur te niksen werden we eindelijk vrijgelaten en konden we naar huis. De volgende dag was heel vreemd. Het begon met de kopstukken in de krant, die zeiden dat er in België 500 000 mensen besmet waren met de Influenza Mexicana. Ik ging naar school en er waren velen ziek. Zelfs mijn beste vriendin Cindy was er niet, ze had 'De griep'! de rest van de dag verliep grijs. Gekuch en genies was de muziek voor vandaag. Dag drie was D-day, niet omdat het donderdag is maar omdat er een soort inspectie in onze school was, zo'n mensen van in de film ET, met witte pakken en een gasmasker. Ze hadden de school ingepakt met een soort van plasticfolie en er waren vele verluchtingsbuizen voor een goede ventilatie ofzo. De inspectie zei dat we ons moesten kalm houden en dat er een toespraak zal volgen. In de plaats van naar de klas te gaan, gingen we naar de turnzaal. Ik werd vergezeld door een zeer knappe jongen. Hij was ook van het 6de en was hier nieuw. Zijn naam was Faas. We hadden een tof gesprek onderweg naar de bestemming. In de turnzaal zei een of andere specialist dat we in de school moesten blijven voor enkele dagen omdat de griep zich niet meer mag verspreiden, van binnen -en buitenuit Het was een soort Quarantaine! Het eerste wat we moesten doen was naar de klas gaan. We werden begeleid door Igor Strevic, een dokter. In de klas werden we één voor één onderzocht en degene die een symptoom van besmetting had werd weggestuurd naar een andere kamer. Gelukkig was ik daar niet bij. Laat in de avond werden we weggestuurd naar turnzaal 2 waar de bedden waren gezeteld. Iedereen kreeg zijn eigen bed. Om tien uur werden de lichten gedoofd. Slaap overnam me. Vrijdag was geen pretje. Ik was nog altijd op school en tijd voor sanitair was er bijna niet.. Na me een klein beetje te hebben kunnen wassen volgde het ontbijt in de refter. In deze zaal zag ik Faas, allright hij is ook niet ziek! We moesten na de brokkenpapmaaltijd naar de klas waar er meer onderzoeken volgde. Inentingen voor van alles kregen we. Ik weet niet of het legaal is, maar de autoritaiten zeiden dat voor ons eigen goed is. Buiten was de Mexicaanse griep nog altijd slachtoffers aan het eisen en waar de rest van de klas is weet niemand. Tot volgende week!
