Hier stond k dan, met Kimberly, en zonder hak aan men prachtige, nu kapotte zilveren stilettos int midde van een reusachtig bos in de Ardenne. Kan nie erger denkt ge dan? Vergeet da maar al.
Ineens hoorde ik ne superluide KRAK achter ons en vlak derna ne kres van Kimberly, men eerste gedacht was da ze ook nen hak had afgebroke, stelt u voor, ma nee ni dus.
Der was nen tak van nen boom afgebroke en dieje was los op madame gevallen. Da dee percies ni goe! Kheb dan toch de chance da da stuk boom ni op mij is gevallen, maar maar op haar.
Opt het eerste zicht viel alles nog mee, geen botten da uit haar lijf staken, geen bloed da over de grond stroomde. Ze zei wel da ze pijn had in haar rechterarm en da ze dieje ni kon bewegen. Ja seg, doe dan wa moeite eh!
Na een kwartiereke gebleit kon ze eindelijk rechtstaan en als leider van het team merkte ik op da we beter is wa zoude doorstappen, op blote voeten dan maar, want tbegon al donker te worden. Da kon ze tenminste nog, stappen. Iemand moest ons is zien amai, ik ant springe van het een plekske zonder scherpe takskes naart andere en zij, ant wandele gelijk iemand da haren arm ni kon bewege, ma da was ook wel zo.
Der bleek maar geen einde te komen aan da stom bos en we ginge juist een klein pauzeke nemen toen we percies rechts van ons een auto hoorde. Uiteraard was het mijn schitterend idee om naar die baan te wandele en daar te liften naar de kampplaats want al da stappen doe ook ni goe aan een schoonheid gelijk ik. Na 5 minute waren we op die baan en na nog is 20 minute kwam den eerste auto pas voorbij. Moestek nu da roos shortje aanhebbe me da wit topke zoude ze wel direct stoppe. En schoenen aan men voete zou ook al kunne heplen. Zo op blote voeten leek ik percies nen hippie. Kdenk da we daar pakt een ureke stonde, Kimberlyke nog altyd ant snikke, toen der eindelijk toch nen auto wou stoppe. Twas een madameke van pakweg 50 jaar me hare zoon van rond mijne leeftijd, wa ne lelijkerd. Het geluk begon dan toch wa terug te kome, want het bleek da die mense Nederlands praatten. Ik vroeg ofda ze ons woude afzette op ons kampplaats, nog ne km of 10 verder. Voor het eerst in uren deed Kimberly ook nog is haar kweik open. Ze bralde da ze naar het ziekenhuis moest om da de pijn bijna ondraaglijk was geworden. Djeezes, aandacht nodig zeker? Alé, da menske me haar goed hart dan maar naart ziekenhuis gereden. Die rit bleef maar duren en da lelijk manneke bleef maar vrage stelle. Van waar zijn jullie? Wa doen jullie hier? Magk uwe GSM-nummer? Alééé, alstublieeef? Wask ik blij da we der juist waren! Kimberly recht naar de spoed, arm gebroke en schouder uit de kom. Heel goed, weer concurrentie minder! Nu ni da die mij van den titel zou kunne afhoude, maar toch. Ik regelrecht naart WC om mij wa op te frisse, en amai da was nodig ook! Ik zag er nie meer uit, mijn blonde haren stond alle kanten op, ik hing vol vuil schors en mijn voete zage bruin van over de grond te lopen. Gelukkig hadk alles bij in men guccitas om me der binne de kortste keren weer prachtig te laten uitzien. Na een halfuurke vol geföhn, geschmink en nog meer geschmink ging ik op zoek naar nen telefoon om ons begeleiding te belle. Dieje hadk al snel gevonde en ik draaide de nummer da ze ons gegeven hadden indien er een noodgeval moest zijn.
Ze pakten op en ik legde uit da er een groot probleem was, mennen hak was afgebroke. Ahja, en ons Kimberly lag op de spoed. Ze zeiden da ze zo snel mogelijk gingen komen naart ziekenhuis om te zien hoe erg da et was. Hopelijk waren ze slim genoeg om lijm mee te pakke, dan kon ik terug iets aan men voete doen. Kging maar terug naar de receptie, en plofte daar in een zetelke om wa te bekomen. 5 minute later kwam er nen begeleider binnengestormd, recht op mij af.
Het eerste wa da em zei was: Dit gaat gevolgen hebben voor de wedstrijd!
Kunt gelle da nu gelove? Ik, ja ik, moet bijkomende proeven doen voor die beautycontest. 5 meiskes, zeker zo van die truttekes, komen rechtstreeks in de finale. Ik zat nog bij tien andere, waaruit ze er nog 5 moete kiezen. Diene jury raakte het ni eens over de resterende 10, da ze beslote hadden voor ons nog ne ronde te organisere. Wa voor ne jury is da wel, ene me kleppe voor hun oge. Da kunde na toch echt ni snappe da kik ni rechtstreeks geplaatst ben Ma k was ni van plan om op te geven ze, wa dachte die wel. k moet en zal daar in die finale staan. k schoot in actie want de proef was de volgende morgen al om 10 uur k besloot direct de kwaffeur, pedicure, manicure op te bellen. Bij de mani- en pedicure kon k nog terecht, k liet nieuwe gelnagels zetten me zo van die kei mooie steentjes in de vorm van een hartje (al zeg ek het zelf) De kapper ging pas de volgende morgen om 8uur. Ik besliste om nieuwe extensions te laten aanbrengen, mijn haar te laten kleuren, een nieuw modelleke te laten knippen. Da bij de kapper heeft ik-wee-ni hoelang geduurd.. me alle gevolge vandien.
Ik kwam daar aan en dienen organisator was al aan zijn toespraak begonne. K dacht bij men eigen das goe, heb kik dee zever toch al voor een stuk gemist. Ma t laatste dat die zei daar verschoot kik toch wa van. Bleek da der helemaal geen volgende ronde was. We zouden nu op teambuildingsweekend vertrekken. Want een beauty moest nu eenmaal met andere mensen kunnne opschiete. En blablabla en blablabla. Die 5 meiskes die al geplaatst waren, moete der ni aan meedoen omdat ze van hen al overtuigd waren dat het teamplayers waren.. k geraakte hoe langer hoe meer gefrustreerd. Allé zeg, k ben toch het schoonste voorbeeld van een teamplayer (snapt ge J).. k kom kik me iedereen overeen, zie hoeveel BFFs ik heb gehad. Tanja, Britney, ja Amy kan er ook nog wel bij en dan ben k er zeker nog een paar vergete.. Met de gasten kom kik toch ook goe overeen, mss wel te goe volgens sommige. Ma t feit was wel da kik vandaag voor 2 dagen na d Ardennen vertrok. Die mensen die da organiseerde verzekerden ons da we niks maar dan ook niks nodig hadden. Ik vroeg mn eigen af, of ze daar dan stijltangen, extra verzorgende shampoo, dag- en nachtcrème, make-up enzo zouden hebben. Want mn huid moet voelen gelijk een babyvelleke. Allechance zit er in mn guccitas standaard wa make-up. Ze hadden voor ons outfits klaargelegd die we mochten aan trekken. Ge kunt u deen outfit al voorstelle he. Zo lelijk als t maar kon zijn, in die short had kik precies geen gat. Het ergste von kik nog den T-shirt, tot aan de hals gesloten, geenen decolté. Komaan seg, in welke eeuw leve wij hier. Precies ne wedstrijd voor grootste seut.. Daar stond kik dan.. in mn lelijk uniformke klaar om te vertrekken. Het enige positieve was dak mn eigen fantastische schoenen aanhad, zilvere stilettos. Die busreis duurde precies uren. Toen we der bena ware, stond één of andere lompe begeleider op. Die vertelde doodleuk da we gedropt gingen worden per twee op 15 km van onze overnachtingplaats. Jeezes, k mocht natuurlijk weeral met de leukste en slimste van den hoop op stap, Kimberly. Alleen de naam al. Ik en Kimberly werde gedropt en ze zei da we er het beste maar van moeste maken. Da was ni echt na mn goesting maar soit.. We betrade een bos toen ik plots een vreselijk gil slaakte.. Kimberly vroeg bezorgd wat er scheelde, want bezorgd was ze wel. En ik gilde dat mijn hak gebroken was. Mijn mooie zilveren stilettos Ik dook in mn guccitas, en probeerde deen hak weer aan mn schoen te plakken met de lijm van mn pakje doe-het-zelf gelnagels. Ma geen avance, k begon zowaar te blèten van pure onmacht.. Heel die beautycontest was begonnen als een droom van mij, maar zoals het er nu uitzag kon dit alleen maar op een nachtmerrie eindigen
