Jos droomde ervan om eens te kunnen vliegen in Afrika. En dat is gelukt. We hebben beiden een vluchtje gemaakt om de wondermooie delta (werelderfgoed) vanuit de lucht te bewonderen. Het was een bijzondere ervaring zo'n onbewoond en uitgestrekt stukje Afrika vanuit de lucht te zien. En Jos mocht van de eigenaar het stuur overnemen. Wat een buitenkans.
Gisteren morgen met pijn in het hart vertrokken bij Dominique. Haar bijna dood geknuffeld. afscheid genomen van haar kameraad, Afro reggae muzikant en zanger Ismael, van wie we intussen grote fan geworden zijn. Zijn cd zal vele fijne herinneringen levendig houden.De fantastische optredens van zijn groep, het spontaan concertje bij Dominique thuis, en onze dansavonden in de naburige bars.
Met Moussa-taxi een lange tocht door de brousse gemaakt, over stofferige zandpistes vol gaten en kuilen. Oneindige vlaktes met kale palmbomen, en hier en daar baobabs. Onze mond viel open bij het zien hoe er in deze tijd nog mensen wonen in petieterige huttendorpjes, in deze volgens ons onbewoonbare brouse, met niets, maar dan ook niets aan comfort. Twee keer hebben we een waterput gezien. "Geschonken door een Europese weldoener" zei Moussa.
Bij aankomst aan de delta een stekje aan de lagune gezocht en gevonden. En het is echt een meevaller. Mooi terras met VLAK ervoor een soort vliegveldje. Jos was niet te houden.
Het is al enkele dagen geleden sinds we onze blog bijgewerkt hebben. De dagen waren vol en vaak zonder internet, en de avonden hadden we wat beters te doen: als goede fans van Benne Bayfall (Ismael) naar hun concertjes in de naburige bars, zelf dansen en genieten van Afrikaans dansen.Â
Vandaag zijn ze, na een boeiende tocht op pistes door de brousse, goed terecht gekomen in een tof logement bij de delta. Het terras
Al een paar dagen geen tijd gehad om te bloggen. Overdag onderweg en geen internet, s avonds andere plezante dingen te doen, zoals naar afroreggae concertjes gaan tot een kot in de nacht en dansen.. We hebben dus wel wat in te halen als we onze blog up to date willen houden.
Het is nu maandagavond en we zijn na een boeiende tocht door de brousse in Nndangane geraakt, in de Sine Saloum. Een mooi logement gevonden, super gelegen met restaurant terras aan de delta, zwembad, en vlak voor het terras een landingsplaats voor autogiro's,. Dat zijn een soort open helikopters waarmee je een luchtdoop boven het enorme en prachtige deltagebied kan maken. Wat een toeval. Jos kon zijn lach niet inhouden. Hij heeft al geboekt voor een vlucht morgen, en ik ...misschien ook. De cabanes ( hutjes) waarin we logeren zijn wat afgeleefd en aan renovatie toe, maar we zijn tenslotte in Afrika. We blijven hier tot donderdag.
Na 4 dagen couleur locale werd het tijd werd om de couleur regionale te ervaren. Moussa en zijn taxi(vrak) gecharterd voor een ritje naar het Iles des Coquillages, 2 eilandjes vlakbij de delta van de Saloum die volledig gevormd zijn door schelpjes. Een eiland is een kerkhof waar 2 generaties eilandbewoners begraven liggen. 90% van de mensen zijn hier katholiek, en de rest is moslim. In de rest van Senegal is het omgekeerd. 90% moslim.
Interessant om te zien, en te horen vd gids hoe het spiritisme nog een grote rol speelt in beide religies. De grote heilige baobab boom speelt hierbij een belangrijke rol. Te veel om uit te leggen nu...
Nog boeiender was de weg er naartoe - het schouwspel in de primitieve (soms nog hutten) dorpjes en langs de stoffige pistes (zandwegen), en vooral luisteren naar Moussa's verhaal over het leven hier, zijn familie enz.
Moussa heeft ons hart gestolen. Hij mag onze chauffeur zijn de volgende dagen. Trouwens, ALLE autos hier zijn opgelapte wrakken. De enige recente autos zijn jeeps van rijke blanken.
Op de terugweg gestopt op een immense, kleurrijke scheepswerf, waar ontelbare prauwen lagen te wachten op een laagje verf,of om opgekalafaterd te worden.
Gisteravond organiseerde Dominique een dineetje op z'n Senegalees - samen zittend op de grond rond een grote schotel witte rijst, yassa (pikante ajuinsaus die hier bij alles geserveerd wordt) , vis van de dag inclusief koppen, bereid door een of andere kennis in de buurt. (Prijs: 1000 CFA=1,5 per persoon). Het was gezellig, pikant, maar vooral een les in nederigheid!
Wij, de gasten, mochten eerst ons buikje vol eten. Daarna ging de schotel met half gegeten stukken vis naar Ismael en enkele andere vrienden die in de zetel tv keken. ....en, tot onze verwondering werd wat daar nog van overbleef deze morgen met nog veel meer smaak opgesmuld door een 10-tal Talibe-kindjes die hier iedere morgen aankloppen om te zien of er wat overschiet van het ontbijt. We kregen de krop in de keel toen ze de uitgelekte lege schotel terug brachten. We zitten hier in een volledig afgesloten huis met ommuurde tuin. Niet zo leuk, maar noodzakelijk hier. Als tegenprestatie voor wat eten, snoep en soms een beetje geld vraagt Dominique hen om wat op te ruimen langs de straat. Overal zwerven hier Talibe straatkindjes van 4 tot 10 jaar door de stoffige, onverharde straten. Omdat de ouders ze niet kunnen onderhouden worden ze naar de Marabout gestuurd onder het mom de Koran te leren. Die geeft hen een matje om te slapen en verder niks! Ze zwerven volledig aangewezen op zichzelf door de straten, wassen zich nooit... Toch fijn dat een 10-tal van hen hier af en toe terecht kunnen bij Dominique. Soms, als een gast kleren meebrengt, verwent Dominique hen met een wasbeurt met de tuinslang en propere kleren. Dat moet deugd doen voor die arme dutskes.
Het doet je echt wel even stilstaan...als je bedenkt wat wij soms "onrechtvaardig" vinden...
Vandaag nam Ismael ons mee naar de markt in Mbour, enkele Kms ten zuiden van Niakh Niakhal,waar ons stekje deze week is. %%%FOTO1%%% Omdat we van plan waren veel te kopen hebben we maar direct paard en kar gecharterd, zoals de meeste mensen hier doen. Bijkomend voordeel was dat we niet moeten stappen bij 37 Gr. in de schaduw. We waren bijna de enige blanken tussen een massa pikzwarte Senegalezen. Goed dat Ismael er bij was om belagers die een centje willen verdienen op afstand te houden. in vergelijking met andere exotische markten was het aanbod klein in verhouding tot de mensenmassa Mbour is de 2e vissershaven van Senegal en zelfs de visvangst was aan de magere kant vandaag.
Op de terugweg maakten we een stop om de opnamestudio van Ismael en friends te bezoeken. Ismael is de lokale Afro-reggae ster. Artiestennaam Benne Baye Fall. En fier dat hij was! Hij droomt er van ooit een internationale ster te worden. Gastvrouw Dominique zingt sinds kort in zijn groepje. Ze zegt dat hij een echt talent is, die alle muziek schrijft en arrangeert voor het bandje. Morgen gaan we naar een optreden. We zijn met ons gat in de boter gevallen, want we hadden gehoopt om tijdens onze vakantie kennis te maken met de Senegalese muziek. Alles ademt hier gewoon muziek. We zijn er blijkbaar midden in gevallen. %%%FOTO4%%%
Zodra de zon lager gaat en de hitte van de dag afneemt verandert het overdag zo goed als verlaten strand in een enorm fitness center. %%%FOTO1%%% De Senegalese vrouwen zijn mooi en kleurrijk gekleed. Maar de mannen.! Fier, ijdel, sportief, en ze cultiveren een mooi lichaam. Iedere dag...
Na 4 dagen couleur locale werd het tijd werd om de couleur regionale te ervaren. Moussa en zijn taxi(vrak) gecharterd voor een ritje naar het Iles des Coquillages, 2 eilandjes vlakbij de delta van de Saloum die volledig gevormd zijn door schelpjes. Een eiland is een kerkhof waar 2 generaties eilandbewoners begraven liggen. 90% van de mensen zijn hier katholiek, en de rest is moslim. In de rest van Senegal is het omgekeerd. 90% moslim. 
Gisteravond organiseerde Dominique een dineetje op z'n Senegalees - samen zittend op de grond rond een grote schotel witte rijst, yassa (pikante ajuinsaus die hier bij alles geserveerd wordt) , vis van de dag inclusief koppen, bereid door een of andere kennis in de buurt. (Prijs: 1000 CFA=1,5 per persoon). Het was gezellig, pikant, maar vooral een les in nederigheid!
