Al een paar dagen geen tijd gehad om te bloggen. Overdag onderweg en geen internet, s avonds andere plezante dingen te doen, zoals naar afroreggae concertjes gaan tot een kot in de nacht en dansen.. We hebben dus wel wat in te halen als we onze blog up to date willen houden.
Het is nu maandagavond en we zijn na een boeiende tocht door de brousse in Nndangane geraakt, in de Sine Saloum. Een mooi logement gevonden, super gelegen met restaurant terras aan de delta, zwembad, en vlak voor het terras een landingsplaats voor autogiro's,. Dat zijn een soort open helikopters waarmee je een luchtdoop boven het enorme en prachtige deltagebied kan maken. Wat een toeval. Jos kon zijn lach niet inhouden. Hij heeft al geboekt voor een vlucht morgen, en ik ...misschien ook. De cabanes ( hutjes) waarin we logeren zijn wat afgeleefd en aan renovatie toe, maar we zijn tenslotte in Afrika. We blijven hier tot donderdag.
Na 4 dagen couleur locale werd het tijd werd om de couleur regionale te ervaren. Moussa en zijn taxi(vrak) gecharterd voor een ritje naar het Iles des Coquillages, 2 eilandjes vlakbij de delta van de Saloum die volledig gevormd zijn door schelpjes. Een eiland is een kerkhof waar 2 generaties eilandbewoners begraven liggen. 90% van de mensen zijn hier katholiek, en de rest is moslim. In de rest van Senegal is het omgekeerd. 90% moslim.
Interessant om te zien, en te horen vd gids hoe het spiritisme nog een grote rol speelt in beide religies. De grote heilige baobab boom speelt hierbij een belangrijke rol. Te veel om uit te leggen nu...
Nog boeiender was de weg er naartoe - het schouwspel in de primitieve (soms nog hutten) dorpjes en langs de stoffige pistes (zandwegen), en vooral luisteren naar Moussa's verhaal over het leven hier, zijn familie enz.
Moussa heeft ons hart gestolen. Hij mag onze chauffeur zijn de volgende dagen. Trouwens, ALLE autos hier zijn opgelapte wrakken. De enige recente autos zijn jeeps van rijke blanken.
Op de terugweg gestopt op een immense, kleurrijke scheepswerf, waar ontelbare prauwen lagen te wachten op een laagje verf,of om opgekalafaterd te worden.
Gisteravond organiseerde Dominique een dineetje op z'n Senegalees - samen zittend op de grond rond een grote schotel witte rijst, yassa (pikante ajuinsaus die hier bij alles geserveerd wordt) , vis van de dag inclusief koppen, bereid door een of andere kennis in de buurt. (Prijs: 1000 CFA=1,5 per persoon). Het was gezellig, pikant, maar vooral een les in nederigheid!
Wij, de gasten, mochten eerst ons buikje vol eten. Daarna ging de schotel met half gegeten stukken vis naar Ismael en enkele andere vrienden die in de zetel tv keken. ....en, tot onze verwondering werd wat daar nog van overbleef deze morgen met nog veel meer smaak opgesmuld door een 10-tal Talibe-kindjes die hier iedere morgen aankloppen om te zien of er wat overschiet van het ontbijt. We kregen de krop in de keel toen ze de uitgelekte lege schotel terug brachten. We zitten hier in een volledig afgesloten huis met ommuurde tuin. Niet zo leuk, maar noodzakelijk hier. Als tegenprestatie voor wat eten, snoep en soms een beetje geld vraagt Dominique hen om wat op te ruimen langs de straat. Overal zwerven hier Talibe straatkindjes van 4 tot 10 jaar door de stoffige, onverharde straten. Omdat de ouders ze niet kunnen onderhouden worden ze naar de Marabout gestuurd onder het mom de Koran te leren. Die geeft hen een matje om te slapen en verder niks! Ze zwerven volledig aangewezen op zichzelf door de straten, wassen zich nooit... Toch fijn dat een 10-tal van hen hier af en toe terecht kunnen bij Dominique. Soms, als een gast kleren meebrengt, verwent Dominique hen met een wasbeurt met de tuinslang en propere kleren. Dat moet deugd doen voor die arme dutskes.
Het doet je echt wel even stilstaan...als je bedenkt wat wij soms "onrechtvaardig" vinden...
Vandaag nam Ismael ons mee naar de markt in Mbour, enkele Kms ten zuiden van Niakh Niakhal,waar ons stekje deze week is. %%%FOTO1%%% Omdat we van plan waren veel te kopen hebben we maar direct paard en kar gecharterd, zoals de meeste mensen hier doen. Bijkomend voordeel was dat we niet moeten stappen bij 37 Gr. in de schaduw. We waren bijna de enige blanken tussen een massa pikzwarte Senegalezen. Goed dat Ismael er bij was om belagers die een centje willen verdienen op afstand te houden. in vergelijking met andere exotische markten was het aanbod klein in verhouding tot de mensenmassa Mbour is de 2e vissershaven van Senegal en zelfs de visvangst was aan de magere kant vandaag.
Op de terugweg maakten we een stop om de opnamestudio van Ismael en friends te bezoeken. Ismael is de lokale Afro-reggae ster. Artiestennaam Benne Baye Fall. En fier dat hij was! Hij droomt er van ooit een internationale ster te worden. Gastvrouw Dominique zingt sinds kort in zijn groepje. Ze zegt dat hij een echt talent is, die alle muziek schrijft en arrangeert voor het bandje. Morgen gaan we naar een optreden. We zijn met ons gat in de boter gevallen, want we hadden gehoopt om tijdens onze vakantie kennis te maken met de Senegalese muziek. Alles ademt hier gewoon muziek. We zijn er blijkbaar midden in gevallen. %%%FOTO4%%%
Zodra de zon lager gaat en de hitte van de dag afneemt verandert het overdag zo goed als verlaten strand in een enorm fitness center. %%%FOTO1%%% De Senegalese vrouwen zijn mooi en kleurrijk gekleed. Maar de mannen.! Fier, ijdel, sportief, en ze cultiveren een mooi lichaam. Iedere dag...
Een heel fijne eerste dag achter de rug. We zijn er al helemaal. De taxirit gisteren van de luchthaven van Dakar naar onze b&b 80 km zuidwaarts in een naar uitlaat stinkend taxivrak was een instant kennismaking met "zwart" Senegal: pikdonker, geen straatverlichting of wegmarkering, auto's met weinig of geen licht in heel druk verkeer, en massa's wemelende zwarten met kleurrijke kleren langs en op de weg. Brrrr. Wel efkes schrik gehad.
Onze B&B "le Baobab Belge" vlakbij de zee, wordt gerund door Dominique, uit Leuven. Een vrolijke, uitbundige gastvrouw, die er alles voor over heeft om haar gasten een fijne Senegal ervaring te bezorgen. Belgische properheid, op en top Senegalese sfeer en dito gastvrijheid en couleur locale. Kon niet beter! Dany, Dominique's papa nam ons de hele dag mee en introduceerde ons bij de locale middenstand. Alles ademt muziek hier, vooral reggae, ien iedere local begroet je met een vriendelijke "bonjour, ca va?". Nog niet duidelijk wanneer het van harte of met commerciële bedoelingen is? Vriendelijk is het in ieder geval.
Ook onze eerste lunchervaring bij een local was een meevaller. Brochettes van vers aangevoerde lotte, rijst en yassa (ajuinsaus) - 5 per persoon. Vanavond was het candle light diner wegens 'coupure' = stroomonderbreking = normaal hier. Morgen gaan we per kar en paard naar de markt in Mbour . W
Na 4 dagen couleur locale werd het tijd werd om de couleur regionale te ervaren. Moussa en zijn taxi(vrak) gecharterd voor een ritje naar het Iles des Coquillages, 2 eilandjes vlakbij de delta van de Saloum die volledig gevormd zijn door schelpjes. Een eiland is een kerkhof waar 2 generaties eilandbewoners begraven liggen. 90% van de mensen zijn hier katholiek, en de rest is moslim. In de rest van Senegal is het omgekeerd. 90% moslim. 
Gisteravond organiseerde Dominique een dineetje op z'n Senegalees - samen zittend op de grond rond een grote schotel witte rijst, yassa (pikante ajuinsaus die hier bij alles geserveerd wordt) , vis van de dag inclusief koppen, bereid door een of andere kennis in de buurt. (Prijs: 1000 CFA=1,5 per persoon). Het was gezellig, pikant, maar vooral een les in nederigheid!
Een heel fijne eerste dag achter de rug. We zijn er al helemaal. De taxirit gisteren van de luchthaven van Dakar naar onze b&b 80 km zuidwaarts in een naar uitlaat stinkend taxivrak was een instant kennismaking met "zwart" Senegal: pikdonker, geen straatverlichting of wegmarkering, auto's met weinig of geen licht in heel druk verkeer, en massa's wemelende zwarten met kleurrijke kleren langs en op de weg. Brrrr. Wel efkes schrik gehad.
