Net na nieuwjaar zijn Tim, mijn Waalse vriend, naar Lapland gereisd, meer bepaald naar Kiruna. Om dit aan een degelijke prijs te kunnen doen, moesten we er wel wat voor over hebben, namelijk een treinreis van meer dan 22u heen én terug. Achteraf bekeken was dit maar een kleine moeite. Het was voor mij één van de mooiste - zoniet dé mooiste - reizen die ik heb gemaakt. Kiruna, de grootste gemeente in Europa met een oppervlake van ca.20.700 km², ligt enkele honderden kilometers boven de noordpoolcirkel en was op dit tijdstip van het jaar ondergedompeld in een indrukwekkend sneeuwlandschap. De temperatuur schommelde rond de -10° met pieken tot -17°. Hoewel dit voor de buitenstaander zeer koud lijkt, was het voor de lokale bevolking een vrij warme winter met weinig sneeuw (zo'n 30cm).
Onze eerste dag bestond uit het verkennen van Kiruna zelf en het plannen van onze activiteiten voor de volgende dagen. Ik denk dat we zowat de hele stad hebben doorlopen, inclusief de sportterreinen. De eerste echt volledige dag bestond uit een tocht met een sneeuwscooter. Via kleine paadjes door het bos naar een groot meer om vervolgens het ijshotel te bereiken. Daar werden we rondgeleid door de verschillende kamers en als afsluiter kozen Tim en ik ervoor om een Absolut Vodka uit een ijsglas te drinken. Het is enorm duur, maar wanneer kom je daar nog eens terug hé? Na het bezoek wisselden we van bestuurder en we eindigden onze toch met een kampvuur en rendiereten op een bevroren meer. Diezelfde avond hadden we geluk en konden we het alom bekende 'aurora borealis' aka noorderlicht konden bewonderen. Een ervaring om nooit meer te vergeten!
De volgende dag deden we een rondrit met een hondenslee. We moesten eerst zelf de dieren vastketenen om daarna richting een meer in de nabijheid te sleeën. Die beesten waren in het begin onvermoeibaar en gingen er echt als gekken vandoor, maar naar het einde toe kregen ze toch een klop van de hamer en moesten we bij wijze van spreken meeduwen. We waren in de namiddag net op tijd terug in het centrum om nog een bezoek aan de mijn te brengen. Deze ijzermijn is de reden van bestaan van Kiruna en het beroep van zowat elke inwoner heeft dan ook wel iets met de mijn te maken. We reden met de bus werkelijk in de mijn tot op een diepte van ongeveer 500 meter onder de grond. Aldaar kregen we een gidsrondleiding. Interessant om weten is dat men de stad (inclusief kerk en stadhuis) zal moeten verplaatsen omdat men onder de stad zelf begint te ontginnen. Als afsluiter van de dag, en omdat het de laatste avond was, gingen we naar het enige restaurant in de stad. Niet goedkoop, maar wel lekker.
De laatste dag besloten we nog wat noordelijker te gaan en namen we de trein naar Abisko. Dit dorp, een scheet groot, is vooral bekend om zijn prachtige natuur met als uithangbord zijn 'canyon'. We liepen een groot stuk langs de delta en genoten van bevroren watervallen, rituelenbeeldjes op het ijswater en het uitzicht. In de namiddag gingen we de andere kant van het natuurpark verkennen en zonder dat we het wisten, kwamen we terecht op het zeer bekende wandelpad 'Kungsleden' dat doorloopt tot in Noorwegen. Omdat het tegen 14u toch al goed donker begon te worden, wilden we niet te ver gaan en keerden stilaan terug. Met grote vermoeidheid, maar o zo'n goed gevoel, keerden we tevreden terug naar Lund. Moraal: Lapland is een absolute aanrader voor al wie de natuur nauw in zijn hart draagt! :)

Foto's zijn te vinden op: http://pigiotto.spaces.live.com/photos

Doehoei!