|
Oh het klinkt zo banaal,
wat ik verhaal.
Pupillen prikken, zien vochtigheid
tot mijn grote spijt.
Niet met mijn neus in de boeken,
afleiding, ontkenning zoeken.
Toen ik me door de dagen heenzong.
Alles lijkt verloren, vergaan, elders
de wind in gegaan.
Schijn me toe
anders zal mijzelf verguizen, ik ben moe
mijn hart bloedt moe.
Vluchtig vloog de vogel,
maar niet naar me toe.
Geruis wordt gefluit
niet te luid...
Mijn hart kan hier echter niet uit.
Ik ben moe.
Lieve, levenslustige vogel,
vlieg toch naar me toe.
10-04-2013, 00:00 geschreven door Lunaloving 
|
