Filosoof:
Maar in mijn schaduw staat niet jij,
twee gelijken, dat zijn wij.
Verlies jij doch aan kracht,
groei geen verleiding in macht.
Het vergif zal je verdelgen,
in een machtige golf der Belgen.
Nee, laat me je leiden,
door de heerlijke zoete weiden
van wijsheid en moraal.
Open ogen onder zee,
denk samen met ons mee.
Dan maakt de econoom zich eigen,
dat wat de filosoof echter koestert;
De liefde voor wijsheid,
verwondering verkrijgen.

Econoom:
Die macht zal inderdaad verdelgen,
maar uit macht haalt deze econoom geen kracht.
De echte en ware economie is voor deze econoom zo zacht.
Ze is bijna van dezelfde kracht
die ontstaat wanneer jij lacht.

Vele economen laten zich leiden door wijsheid.
Doch nemen ze een octrooi.
Niet uit wijsheid, maar uit puur winstgeklooi.

Ooit neemt een machtige stroom,
deze mensen met zich mee.
De golf zal zich schuimend en klotsend sluiten,
maar daar reken ik mij buiten
Neem me maar met jou mee,
door die zachte, zoete weiden,
naast de mooie, zilte zee.
Liefde of wijsheid, kies maar.
ik ga met je mee naar daar.
Geef maar een gebaar.

Filosoof:
Ik lach,
en geef jou werkelijke kracht.
Ik gebaar, wil je naar daar?
Doch dacht ik dat men ooit zei,
dat gedichten in een econoom niet vervat zaten.
Nu word ik echter bedolven
door prachtig rijm en elk gedicht
is mooi in zijn ‘zijn’.

Lieve econoom,
alle mensen gaan mee met de stroom.
Wij echter, sprong in de diepte, de waarheid.
Moeite gekost,
maar het loont.
Vecht tegen die stroom,
en wees een man, zo vroom.

Ik gebaar, wil je naar daar?

Econoom:
Gedichten zitten echter niet in me vervat,
Dat heeft men goed gesnapt.

Alle woorden bieden zich aan in een rij,
over wachtrijen heb ik echter al veel theorieën geleerd,
maar geen enkel van hen maakt me echt geleerd.
Geen van al die woorden maakt me blij.
Geen enkel woord past bij mij.
Mijn gedachten blijven eenzaam wachten.
Op woorden.
Enkel woorden.

Woorden die me werkelijk begrijpen,
die mij drijven,
naar jouw ‘daar’,
dat ene gebaar.
Woorden kunnen mijn gedachten niet weergeven,
Doch in woorden alle betekenis zit verweven…
Ach stomme woorden.

Misschien is de econoom zulke zaken uit het zicht verloren?

Filosoof:
Ach,
ik wou dat je het zag.
Hoe woorden me vervoeren,
simpele letters me ontroeren.
Elke keer weer,
zie ik ze ontvoeren.
De echte waarheid,
werkelijk, dieper, ‘lijk geen ander.
Alles ligt vervat in de veelzeggende zin der troost.
Fantasie, emotie, ja ik zie.

Gedachten weergeven zij.
Ook al is taal beperkt en niet van ons,
dat weten wij.
Toch blijft ze de ziel van de kronkel in het hoofd.
Zij legt zich in rijm en het geschreven woord voort.
Machtige letters leiden de geest,
laat je voeren waar je wilt,
Moreel verdiepen, vorm een schild.
Volg de leest.

20-01-2013, 00:00 geschreven door Lunaloving