De glimlach op zijn lippen,
verdwijnt zo zacht.
Als rustige woorden,
in een rusteloze nacht.

De sterren in zijn ogen,
verdwijnen soms zo snel.
Als ik vaarwel vertel.

Zo voorzichtig moet ik zijn,
wil ik zeggen dat,
hij ooit van mij zal zijn.

Alle dingen op een rij,
één voor één, betreur ik toch
feiten die er nu eenmaal zijn.

Kan ik niet verdringen zonder pijn?
Kan ik niet vergeten hoe het was om te zijn?
Want ook dit verdriet slaat toe,
en ach, het maakt me moe.

17-11-2012, 00:00 geschreven door Lunaloving