Ik ben Pieter , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piet Luizenfluit.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 10/02/1993 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Squash.
Piet @ School
30-10-2010
Gemengde gevoelens
Mijn ouders zijn eindelijk gestopt met hun dagelijkse ruzies, ik hoop dat ze het voor eens en voor altijd bijgelegd hebben. Het was het juiste moment om mijn testen te tonen en jawel, ze waren dolgelukkig! Gisterenavond gingen ze samen dineren (iets wat ze zelden of nooit doen) en ook mijn broer was uitgegaan. Ik wou Lilly uitnodigen om langs te komen maar ze antwoordde niet op mijn sms'jes en nam haar telefoon niet op. Vermoedelijk had ze al iets aan de hand...
Om eerlijk te zijn heb ik soms het gevoel dat mijn liefde voor Lilly niet echt wederzijds is. Op school gaat ze nog amper met me om en ik ben altijd degene die als eerste contact moet maken. Christophe is degene die al haar aandacht opeist en het spijtige is dat ze hem die nog geeft ook. Ik weet niet wie ik hierover moet aanspreken, op het moment voel ik me vrij eenzaam.
Ken je die momenten waarin jou en haar blik elkaar kruisen? En wanneer dat gebeurd dat de tijd even helemaal stilstaat? Is dit liefde? Is dit geluk? Beide dingen heb ik deze laatste dagen mogen ervaren. De date was fantastisch, we waren eerst een film gaan zien en zijn daarna nog iets gaan drinken waarbij ik alles betaalde, het is een grote hap uit men budget, maar het was het allemaal waard. En nu elke keer als ik haar zie op school, ook al is het maar even, dan stokt men adem en slaagt men hart veel sneller dan normaal. Ik heb me nog nooit zo gevoeld en ik had gedacht dat ik me ook nooit zo zou voelen, bij haar toch niet. Ik weet niet of zij zich ook zo voelt, we hebben na de date namelijk niet veel kunnen praten, we hebben veel testen en Lilly is nou eenmaal iemand die rap zenuwachtig is voor een test en dan wil ze eerst studeren voor dat ze wil praten.
Over testen gesproken, we hebben een paar testen van wiskunde en fysica terug gekregen. Beide waren zeer goed en dit begint ook bij de leerkrachten op te vallen. Het is niet de eerste keer dat mr. Mollemans me een compliment geeft voor men test. Ik heb nog niets gezegd tegen men ouders over men testen want het gaat niet echt goed thuis, het is nu al de 3e keer dat ze ruzie maken, zoveel heb ik nog nooit meegemaakt. Ik hoop echt dat het goed komt.
Maar ik zal het hierbij laten, het wordt namelijk al laat en ik moet dringend nog een paar sms-jes sturen naar Lilly.
Ik had moeite met in slaap vallen, ik had immers last van stress, ik moest gewoon beter worden. Maar deze morgen ging het inderdaad al veel beter! Nu dat ik een date met Lilly heb kunnen versieren, mocht het gewoon niet mis gaan. Ik ging dus weer naar school en kreeg al de achterstallige taken en toetsen op mijn nek. Buiten de grote toets wiskunde tegen maandag, heb ik er nu ook nog één van Nederlands bij gekregen.
Toen ik deze middag thuis kwam was er wel iets vrij onaangenaam, mijn ouders hadden namelijk ruzie. Mijn ouders maken niet veel ruzie, maar als het dan eens gebeurt, zijn het meestal heftige. Ik ging dan maar meteen naar mijn kamer, voor ze mij er zouden bij betrekken, of het op mijn zouden beginnen af te reageren. Het geroep was tot op mijn kamer te horen, dus het weekend was niet al te best ingezet.
En dan ook nog eens dit: zaterdag zal ik mijn ouders moeten helpen in de tuin, voornamelijk snoeiwerk, en het afval vervoeren naar het recyclagepark. En zondag zal ik dus voornamelijk moeten studeren en een paar kleine taakjes afwerken. Al goed dat er tenminste één ding is waar ik me kan aan optrekken, mijn date met Lilly. Maar ik zal me nu maar beter eens een beetje haasten, ik moet me namelijk nog klaarmaken voor vanavond en de hond uitlaten. Ik wil er tip top uitzien, om een goede indruk te maken. Ik heb ook wat extra zakgeld bij zo dat ik haar eens kan trakteren.
Ik ben de laatste dagen niet naar school kunnen gaan, vandaar deze late blog. Dinsdag werd ik zeer vroeg wakker met een zware loopneus, tranende ogen, noem maar op. Ondanks het feit dat ik niet meer in slaap kon vallen, geraakte ik niet uit mijn bed. Ik besloot dan maar om een dagje te blijven liggen... Eten ging moeizaam door de ernstige keelpijn telkens wanneer ik slikte. Ik heb echt spijt dat ik me vorige week niet wat warmer heb aangekleed. Hopelijk ben ik morgen beter, ik kan namelijk niet wachten op mijn date met Lilly!
Nog een nadeel aan het ziek zijn is al het achterstallige huiswerk. We hadden namelijk wel wat huiswerk voor de vorige 3 dagen waaronder een grote toets van wiskunde. Deze zal ik maandag moeten inhalen samen met enkele andere, het wordt met andere woorden veel studeren dit weekend. Ook mijn cursussen moet ik allemaal bijschrijven en ik zal iemand anders moeten vinden dan Lilly want zij is ook nog steeds ziek.
Ik voel me intussen al wel wat beter en ga dus waarschijnlijk morgen naar school. Hopelijk valt Christoph me weer niet te veel lastig. Ik kan er niet aandoen maar hij maakt me soms zo kwaad met zijn onnozele opmerkingen. Hij is het type mens dat ik vroeger met plezier zou slaan.
Pff, vandaag was geen leuke dag. Het vroor vanmorgen en ik kwam helemaal verkleumd aan op school. Gelukkig is het bij ons in de klassen altijd warm. Dat kan je niet van alle scholen zeggen, heb ik gehoord. Ook was Lilly er vandaag niet, ze SMS-te later die dag dat ze ziek was. Dit was niet leuk voor mij want Lilly is de enige waarmee ik de laatste tijd met rondhang, zelf heeft ze ook niet veel vrienden.
Oh, en ik heb mijn rapport gekregen vrijdag. Ik heb maar twee buizen deze keer (Chemie en Fysica) en over het algemeen ben ik zeer tevreden over mijzelf. Van Fysica had ik eigenlijk gehoopt dat het geen buis ging worden maar mijn laatste toets werd nog niet meegeteld. Mijn ouders waren ook heel blij met dit rapport en zijden, voor de verandering, dat ze heel trots op me waren.
Dit weekend ben ik niets gaan doen. Ik ben thuisgebleven, heb mijn huiswerk gedaan en ik heb ook mijn boek Nederlands uitgelezen. De laatste tijd doe ik niet veel meer na school maar dat is eigenlijk een verbetering tegenover wat ik vroeger deed. Vrijdagavond ga ik wel weg: met Lilly naar de cinema! Als ze beter is tenminste.
Na nog een slechte nacht door mijn verstopte neus was het weeral eens goed koud deze morgen. Ik kleedde me zo warm mogelijk aan: jas, sjaal, handschoenen,... . Maar toen ik éénmaal bezig was aan mijn dagelijkse fietstocht, voelde ik het snot uit mijn neus loskomen. Ik kan je verzekeren dat als je stom genoeg was om je zakdoeken op tafel te vergeten, dit totaal geen pretje was. De ochtend was dus al vrij slecht gestart., ik kon enkel hopen dat de rest van de dag beter zou gaan.
Gelukkig kon Lilly voor een ommekeer in mijn dag zorgen, we hadden tijdens de eerste pauze namelijk een fijn gesprek. We praatten over de gewoonlijke dingen, en ik voelde me er goed bij. De rest van de dag verliep vrij normaal, het was in ieder geval geen te zware dag. Tijdens Nederlands hielden we een literaire quiz, wat voor aan aangename afleiding zorgde, na al die saaie leerstof. We hebben wel een herhalingstest van het afgelopen thema opgelegd gekregen, wat dan weer niet zo aangenaam is.
Morgen is het vrijdag, en je weet wat dat wil zeggen, tijd voor ons eerste rapport. Hoewel het maar een tussentijds rapport is, en dus eigenlijk niet veel waarde heeft, hoop ik toch dat het goed gaat zijn. Al is het maar om mezelf een beetje goede moed te geven, en ik niet de wil verlies om mijn goede prestaties voort te zetten.
Eigenlijk verwacht ik wel goede cijfers, maar er kan altijd een onverwacht punt tussen zitten. Mr. Mollemans is wel niet tevreden over mijn cijfer Wiskunde, een 5... . Ik vind dat natuurlijk geen goed cijfer, maar het kon erger. Hij verwacht in ieder geval beter van me, en spreekt me daar regelmatig op aan. Hij denkt dat ik mezelf niet goed inzet, maar het tegendeel is echter waar. Als hij maar geen brief naar mijn ouders stuurt! Daar zouden ze namelijk niet echt blij mee zijn, en ze dan weer eens een klein "preekje" houden.
Vermoeid, versuft en ziek: een slechte combinatie. De laatste tijd ben ik altijd zeer moe en vroeg gaan slapen helpt helemaal niet door m'n verstopte neus. Ik hoop gewoon dat men schoolresultaten er niet onder lijden. Ik ben tegenwoordig nogal goed bezig en ik heb geen zin om dat nu op te geven. Over school gesproken, deze vrijdag is het rapport en ik ben echt benieuwd of dat ik de vruchten van mijn nieuwe levensstijl kan plukken. We hebben wel al een paar punten gekregen maar ik ben de onzekerheid zelve op dit moment. Alles hangt af van dit eerste rapport.
Met men oude vrienden gaat het niet zo goed, er is geen enkele verbetering te zien in hun prestaties. Ik kan echt niet geloven dat ik vroeger ook zo was: lachen met slechte toetsen, lessen storen en zelfs domme, irritante vragen stellen. Ik had echt gehoopt dat ze zouden veranderen en misschien toch iets volwassener zouden worden, zeker die kwal van een Christoph, zo'n echte fitnessboy die elke dag traint en denkt dat hij elk meisje kan krijgen. Ik snap die jongen echt niet! Als ik dan gewoon met mensen ben aan het praten moet hij er tussenkomen en nutteloze dingen zeggen en altijd wel eens op mijn arm slagen. Ik hoop echt dat ik me kan inhouden.
Met Lilly daarentegen gaat het wel goed, ik probeer al wat meer contact te zoeken en het gaat vrij goed tussen ons. Ze is eigenlijk veel toffer dan dat ik ooit dacht dat ze was. Ik denk wel dat er een klik is, het is te zeggen dat hoop ik toch, ze is zeer lief en toch wel knap (hoewel veel mensen zeggen van niet, maar wat weten ze ervan).
Maar ik zal het hierbij laten. Ik moet nog verder studeren aan die test van chemie voor morgen en ik wil mijn punten voor dat vak niet laten dalen want dat zou een deuk zijn in datgene wat ik nu al bereikt heb.
Eindelijk stromen de goede punten binnen! Ik heb vandaag enkele testen teruggekregen waaronder een 14/20 voor fysica en een 8 voor Frans (twee van mijn slechtste vakken). Ik ben echt benieuwd wat mijn ouders hiervan zullen vinden, ze gaan hun oren niet geloven. Voor wiskunde heb ik mijn rapportcijfer gekregen, zijnde een 5. Enorm tevreden ben ik hier niet mee maar heel de klas schommelde zowat rond de helft. De leraar kan zeker niet zeggen dat ik mijn best niet heb gedaan.
De laatste tijd ga ik ook meer om met Lilly, een meisje van mijn klas. Ik ken haar al lang maar veel praten met elkaar deden we zelden. Ze is al altijd een echte strever geweest en behoorde nooit echt tot onze vriendengroep. Tot mijn verbazing is ze heel vriendelijk; ze helpt me vaak met huiswerk en geeft uitleg als ik de les niet snap. Ook is ze niet mis (naar mijn mening toch), misschien bloeit er ooit wel eens iets!
Meer heb ik op het moment niet te zeggen, ik denk dat ik maar eens vroeg ga slapen. De laatste tijd heb ik namelijk nog al last van dromerigheid in de klas.
Het weekend zit er weer op. Morgen weer naar school maar vandaag blijf ik rustig thuis. Ik ben beginnen lezen in mijn boek voor Nederlands. Hoe saai kan iets zijn? Ik snap niet waarom er mensen zijn die in hun vrije tijd een boek lezen, gewoon voor hun plezier. Ik ben ook al aan het leren voor mijn toets fysica. Die is wel pas donderdag, maar als ik nu al leer zijn mijn resultaten misschien een beetje beter. Voor wiskunde moet ik oefeningen maken maar daar begrijp ik niets van. Meneer Mollemans zal wel weer kwaad zijn omdat ik niets heb gemaakt maar bij hem blijft het daar bij, hij geeft nooit strafwerk.
Vrijdag ben ik weer eens uitgegaan. Omdat de ene helft van school bang van mij heeft en de andere mij een mietje vindt ben ik maar met mijn broer en zijn vrienden gegaan. Hoewel hij thuis ongelooflijk irritant kan zijn is hij wel tof om mee uit te gaan. Zijn vrienden zijn ook ok, zij zoeken tenminste geen ruzie en zij drinken zich niet lazarus zoals mijn vroegere vrienden. Wel was het een beetje saai, maar ik moet mij gewoon leren amuseren zonder drank. Dit was de eerste keer in lange tijd dat ik geen kater had na een feestje.
Zo, deze donderdag op school zit er ook weer eens op. Wat ik vandaag wel heb gemerkt is dat Mr. Mollemans, ondanks mijn goede resultaat gisteren en mijn betere inzet, nog altijd wel eens op mijn kap zit. Ik ben altijd diegene bij wie hij controleert of de oefeningen gemaakt zijn, en hij duidt mij dan ook nog eens altijd aan als het om het oplossen van een oefening gaat. Ik vind dat hij het meer en meer begint uit te hangen.
Na het school ben ik nog even bij de bibliotheek gestopt, met een leesbelevingsverslag in zicht, kon ik er maar beter snel één halen. Het zou slimmer van mezelf zijn moest ik mijn boek wat meer op voorhand gaan halen, maar als er één ding is dat ik enorm haat, moet het wel lezen zijn. Ik heb dan ook één gezocht met niet al te veel pagina's. Wat is het nut van het lezen van een boek als je even goed de film kan bekijken?
Een goed ding aan deze donderdag, we hadden eindelijk nog eens wat minder huiswerk te doen, met geen enorm zware taken of toetsen in zicht. Het was dus tijd voor een welverdiende periode voor relaxatie. Deze tijd bracht ik door wat op mijn computer te spelen. Het deed me wel goed, zo nog eens rustig aan doen. Wat wel nog altijd door mijn hoofd spookt is de afgelegde test van Fysica, maar ik maak me waarschijnlijk weer te veel zorgen.
Heb mezelf wel zonet weer eens verbrandt, dit keer tijdens het opwarmen van mijn diepvries pizza, waar ik overigens enorm veel van houdt. Ik hoop dat het niet in een litteken verandert, ik heb er immers onlangs nog één opgelopen, een grote aan de onderkant van mijn linkerbeen.
De eerste week na de start van m'n nieuwe leven zit erop maar om eerlijk te zijn wordt het er niet makkelijker op. Nu ik me harder inspan voor school merk ik eindelijk hoe moeilijk alles is. Maar ik geef niet op, dat nooit, ik heb al 1 week overleeft de rest zal ook wel moeten lukken ook al gaat het maar met kleine stappen vooruit. Gisteren was echt een zware dag, 2 herhalingstesten en dan nog van Fysica en Biologie. Alle geluk dat mijn punten voor biologie op een goed cijfer staan en dat ik niet echt te vrezen heb. Voor fysica daarentegen heb ik meer schrik, het was een zeer zware test en voor de rest hebben we nog niet veel punten gehad.
En dan kwam het laatste uur: Wiskunde. Alsof de stress van twee testen nog niet genoeg was kregen we ook nog een test terug voor wiskunde en Mr. Mollemans had ons er al voor gewaarschuwd dat ze alles behalve goed waren. Naar dat uur keek ik dus echt niet naar uit. We kwamen Mr. Mollemans z'n lokaal nog maar binnen of de spanning was al te snijden. Met een kwaad en zeer bedrukt gezicht keek hij ons aan en begon hij over de test. Hij vond het een schande dat er mensen gebuisd waren op hun theorie en dat er mensen moesten gaan beseffen dat het al oktober en dat het eerste rapport er aan komt. Ik denk dus niet dat ik moet vertellen hoe veel schrik ik toen had voor mijn resultaten een eerste zware buis voor wiskunde zou dan ineens een deuk zijn in men nieuwe leven. Maar mijn angst was nergens voor nodig, toen we onze test terugkregen stond er een mooie 18,5 op 30. Ik weet dat het er maar juist over is maar het is toch wennen om na zoveel slechtere punten een mooi resultaat te krijgen. Een eerste pluim verdiend voor goed gedrag.
Wat mij ook nog opvalt nu ik me meer concentreer is de domme opmerkingen die uit de klas komen van de mensen die ik vroeger vrienden noemde. Nog geen minuut nadat de leerkracht iets heeft uitgelegd stellen ze juist dezelfde vraag opnieuw. Dan stel ik mij toch de vraag of dat die mensen gewoon niet op letten of omdat ze dom zijn. Maar ik zou niet zo mogen reageren het waren vroeger mijn vrienden en ik was tot vorige week ook zo misschien dat ze ooit ook tot inkeer zullen komen. Tot die tijd zal ik me nog harder moeten inzetten en nog harder moeten werken wil ik ooit mijn blazoen oppoetsen.
Er zijn nu enkele dagen gepasseerd sinds mijn schorsing. ik probeer mezelf in te spannen, en wat actiever mee te doen aan het schoolgebeuren, maar dat is niet altijd even simpel. Op school word ik automatisch meegetrokken door mijn vrienden, waardoor ik in mijn oude gewoontes herval. Ik durf me ook niet anders te gedragen, uit schrik voor hun reactie en andere vrienden zoeken is ook niet makkelijk, mijn naam heeft namelijk een negatieve connotatie. Als mijn naam genoemd wordt, denkt iedereen aan een vechtersbaas waar je maar beter niet te veel contact mee zoekt. Dit zijn zaken uit mijn verleden waar ik nu de vruchten van pluk, hoewel deze vruchten eerder rot zijn.
Ook in de klas is het niet even makkelijk. Ik probeer om wat meer op te letten, maar word onmiddelijk afgeleid. een bladje dat door de lucht waait is al genoeg en nu het herfst is kan ik het wel helemaal schudden. mijn punten zijn er ook nog niet op verbeterd, nog altijd even slecht, op die van biologie na dan. Onze leerkracht biologie heeft ons namelijk vaste plaatsen gegeven en daardoor zit ik niet meer in de buurt van mijn vrienden. ik let nu beter op tijdens de les en dat uit zich in mijn punten.
Volgende week vrijdag hebben we rapport. vermits het nog maar het begin van het jaar is, en ik nog een beetje enthousiasme had, zal het al bij al nog meevallen. Waar ik mij eerder op verheug is mijn punt voor biologie, een 8 tot hier toe. Een dergelijk punt heb ik nog niet vaak gehad op mijn rapport, en nog nooit doordat ik mij er echt voor heb ingezet. Ik ben heel nieuwsgierig naar de reactie van mijn ouders, vermits zij dit ook nog niet vaak hebben meegemaakt. Ik hoop dat ze trots gaan zijn, maar langs de andere kant vrees ik dat ze er niet veel belang aan gaan schenken, ze zullen denken dat het maar geluk was, of ik weer eens heb afgekeken.
Het is een moeilijke periode voor mij, ik heb ontdekt dat ik er alleen voor sta en moet nu doorduwen. Als ik dit maar kan volhouden.
Toen ik vandaag terug op school aankwam voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Mijn vrienden waren het voorval met Bert nog lang niet vergeten: het leek precies of mijn positie in de groep had een dieptepunt bereikt. Ik was van plan mijn excuses te gaan aanbieden maar dat is tegen mijn principes, Bert vergeeft me ooit wel.
Leerkrachten zwegen over het voorval, ze gaven me gewoon nog minder aandacht dan normaal. Zelfs meneer Mollemans van wiskunde nam mijn naam niet in zijn mond. Hopelijk zullen ze ooit inzien dat ik me herpakt heb, dat zou me al veel deugd doen.
Ondanks mijn goede voornemens was ik toch blij dat de dag gedaan was en het weekend begon. Alhoewel blij? Ik heb besloten van de volgende 2 dagen volledig in het teken te zetten van het leren, het wordt één van de zeldzame keren dat ik niet uitga. Nu zit ik natuurlijk wel non-stop met dat rotjoch van mijn broer opgeschept...
Een schorsing is nooit leuk maar het heeft me wel de mogelijkheid gegeven om eens na te denken en alles op een rijtje te zetten. Het school is nog niet lang bezig en het is eigenlijk al super zwaar, veel huiswerk, veel toetsen en natuurlijk ook veel druk. Vandaag was dus echt een dag om alles te vergeten en om te concentreren op wat nu werkelijk belangrijk is: mezelf. Vandaag heeft me doen inzien wat ik ben geworden: een nietsnut. Veel heb ik nog niet gedaan behalve dan in een slecht daglicht te komen van de leerkrachten -zeker bij die van wiskunde- en dit is dan nog mijn laatste jaar ik zou eigenlijk mijn uiterste best moeten doen om er voor te zorgen dat ik over geraak. En dat is ook wat ik ga doen, vanaf vandaag, ik zal mijn uiterste best gaan doen voor school, ik zal elke taak maken die ze me opdragen te doen en ik zal elke test studeren alsof het een examen is. Want ik moet toch toegeven dat ik tot de conclusie ben gekomen dat school super belangrijk is, niet alleen om werk te vinden maar ook voor mijn verdere leven. Ik ben blij dat vandaag er op zit, morgen terug naar school en het begin van men nieuwe leven.
Wat een rotdag vandaag! De school is nog maar drie weken bezig en ik ben al voor een dag geschorst. :s Tijdens de pauze kwam Bert, een van mijn vrienden van vroeger, naar mij en begon op mij te schelden. Hij zei dat ik hem belachelijk maakte achter zijn rug terwijl ik alleen had gezegd dat hij met verkeerde dingen bezig was tegenwoordig. Ik voelde mezelf al kwaad worden en toen hij me duwde gaf ik hem een boks in het gezicht. Voor dat hij iets kon terugdoen kwamen de leerkrachten ertussen. Daarna heb ik een uur bij de directeur gezeten en heeft hij me geschorst voor een dag. Ik wacht al angstig op het moment dat ik dit aan mijn ouders vertel. Ik ben al eerder geschorst en iedere keer zijn ze kwader dan de vorige. Maar aan de andere kant weet ik dat ik dit verdien. Ik mag niet vechten maar op zo'n moment kan ik me niet inhouden. Dus morgen blijf ik thuis maar we hebben zoveel huiswerk dat ik dat wel kan gebruiken.
Maandag, altijd fijn om een weekend af te sluiten met een uurtje fysica en een toets wiskunde. Al goed dat die vlot gelopen is. Net terug van school, en kan weer direct in het huiswerk vliegen. Wat een leven! We naderen het eerste rapport dus geeft elke leerkracht hopen taken en toetsen op. De dag zelf viel wel mee, alles verliep zoals normaal. Had wel regen op de weg naar huis, maar het kon erger. Heb wel last van mijn broer vandaag, die heeft geen huiswerk en zit me alleen maar lastig te vallen. Soms zou ik hem iets kunnen doen -maar dan gaat hij- zoals altijd, bij de mama wenen. Maar daar heb ik ondertussen mee leren leven.
Godverdomme, al de derde keer dit jaar dat ik te laat kom op school! Als ik nu eens wat minder ver zou wonen... We zijn nog maar een maand bezig en ik kan al nablijven. Die buis van chemie zal ik maar verzwijgen, anders krijg ik het thuis helemaal te verduren. Ik zal me maar eens herpakken zeker?
We zitten nu in week 4 van het schooljaar en iedereen heeft zich genesteld. Positief langs de ene kant, maar dat wil ook zeggen dat de leerkrachten het tempo gaan opdrijven. De eerste grote toetsen komen eraan, en taken komen nu ook met vlagen. het is reeds aftellen tot de herfstvakantie
Hier is hij dan, mijn eigen blog die ik heb aangemaakt om mijn levensverhaal en, in het bijzonder, schoolverhalen kwijt te kunnen. Ik zal op mijn blog grotendeels de schooldagen samenvatten en verhalen vertellen over zaken die ik die dag meegemaakt heb.
