Ik ben Pieter , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piet Luizenfluit.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 10/02/1993 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Squash.
Piet @ School
05-10-2010
Zware tijden
Er zijn nu enkele dagen gepasseerd sinds mijn schorsing. ik probeer mezelf in te spannen, en wat actiever mee te doen aan het schoolgebeuren, maar dat is niet altijd even simpel. Op school word ik automatisch meegetrokken door mijn vrienden, waardoor ik in mijn oude gewoontes herval. Ik durf me ook niet anders te gedragen, uit schrik voor hun reactie en andere vrienden zoeken is ook niet makkelijk, mijn naam heeft namelijk een negatieve connotatie. Als mijn naam genoemd wordt, denkt iedereen aan een vechtersbaas waar je maar beter niet te veel contact mee zoekt. Dit zijn zaken uit mijn verleden waar ik nu de vruchten van pluk, hoewel deze vruchten eerder rot zijn.
Ook in de klas is het niet even makkelijk. Ik probeer om wat meer op te letten, maar word onmiddelijk afgeleid. een bladje dat door de lucht waait is al genoeg en nu het herfst is kan ik het wel helemaal schudden. mijn punten zijn er ook nog niet op verbeterd, nog altijd even slecht, op die van biologie na dan. Onze leerkracht biologie heeft ons namelijk vaste plaatsen gegeven en daardoor zit ik niet meer in de buurt van mijn vrienden. ik let nu beter op tijdens de les en dat uit zich in mijn punten.
Volgende week vrijdag hebben we rapport. vermits het nog maar het begin van het jaar is, en ik nog een beetje enthousiasme had, zal het al bij al nog meevallen. Waar ik mij eerder op verheug is mijn punt voor biologie, een 8 tot hier toe. Een dergelijk punt heb ik nog niet vaak gehad op mijn rapport, en nog nooit doordat ik mij er echt voor heb ingezet. Ik ben heel nieuwsgierig naar de reactie van mijn ouders, vermits zij dit ook nog niet vaak hebben meegemaakt. Ik hoop dat ze trots gaan zijn, maar langs de andere kant vrees ik dat ze er niet veel belang aan gaan schenken, ze zullen denken dat het maar geluk was, of ik weer eens heb afgekeken.
Het is een moeilijke periode voor mij, ik heb ontdekt dat ik er alleen voor sta en moet nu doorduwen. Als ik dit maar kan volhouden.
Toen ik vandaag terug op school aankwam voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Mijn vrienden waren het voorval met Bert nog lang niet vergeten: het leek precies of mijn positie in de groep had een dieptepunt bereikt. Ik was van plan mijn excuses te gaan aanbieden maar dat is tegen mijn principes, Bert vergeeft me ooit wel.
Leerkrachten zwegen over het voorval, ze gaven me gewoon nog minder aandacht dan normaal. Zelfs meneer Mollemans van wiskunde nam mijn naam niet in zijn mond. Hopelijk zullen ze ooit inzien dat ik me herpakt heb, dat zou me al veel deugd doen.
Ondanks mijn goede voornemens was ik toch blij dat de dag gedaan was en het weekend begon. Alhoewel blij? Ik heb besloten van de volgende 2 dagen volledig in het teken te zetten van het leren, het wordt één van de zeldzame keren dat ik niet uitga. Nu zit ik natuurlijk wel non-stop met dat rotjoch van mijn broer opgeschept...
Een schorsing is nooit leuk maar het heeft me wel de mogelijkheid gegeven om eens na te denken en alles op een rijtje te zetten. Het school is nog niet lang bezig en het is eigenlijk al super zwaar, veel huiswerk, veel toetsen en natuurlijk ook veel druk. Vandaag was dus echt een dag om alles te vergeten en om te concentreren op wat nu werkelijk belangrijk is: mezelf. Vandaag heeft me doen inzien wat ik ben geworden: een nietsnut. Veel heb ik nog niet gedaan behalve dan in een slecht daglicht te komen van de leerkrachten -zeker bij die van wiskunde- en dit is dan nog mijn laatste jaar ik zou eigenlijk mijn uiterste best moeten doen om er voor te zorgen dat ik over geraak. En dat is ook wat ik ga doen, vanaf vandaag, ik zal mijn uiterste best gaan doen voor school, ik zal elke taak maken die ze me opdragen te doen en ik zal elke test studeren alsof het een examen is. Want ik moet toch toegeven dat ik tot de conclusie ben gekomen dat school super belangrijk is, niet alleen om werk te vinden maar ook voor mijn verdere leven. Ik ben blij dat vandaag er op zit, morgen terug naar school en het begin van men nieuwe leven.
Wat een rotdag vandaag! De school is nog maar drie weken bezig en ik ben al voor een dag geschorst. :s Tijdens de pauze kwam Bert, een van mijn vrienden van vroeger, naar mij en begon op mij te schelden. Hij zei dat ik hem belachelijk maakte achter zijn rug terwijl ik alleen had gezegd dat hij met verkeerde dingen bezig was tegenwoordig. Ik voelde mezelf al kwaad worden en toen hij me duwde gaf ik hem een boks in het gezicht. Voor dat hij iets kon terugdoen kwamen de leerkrachten ertussen. Daarna heb ik een uur bij de directeur gezeten en heeft hij me geschorst voor een dag. Ik wacht al angstig op het moment dat ik dit aan mijn ouders vertel. Ik ben al eerder geschorst en iedere keer zijn ze kwader dan de vorige. Maar aan de andere kant weet ik dat ik dit verdien. Ik mag niet vechten maar op zo'n moment kan ik me niet inhouden. Dus morgen blijf ik thuis maar we hebben zoveel huiswerk dat ik dat wel kan gebruiken.
Maandag, altijd fijn om een weekend af te sluiten met een uurtje fysica en een toets wiskunde. Al goed dat die vlot gelopen is. Net terug van school, en kan weer direct in het huiswerk vliegen. Wat een leven! We naderen het eerste rapport dus geeft elke leerkracht hopen taken en toetsen op. De dag zelf viel wel mee, alles verliep zoals normaal. Had wel regen op de weg naar huis, maar het kon erger. Heb wel last van mijn broer vandaag, die heeft geen huiswerk en zit me alleen maar lastig te vallen. Soms zou ik hem iets kunnen doen -maar dan gaat hij- zoals altijd, bij de mama wenen. Maar daar heb ik ondertussen mee leren leven.
Godverdomme, al de derde keer dit jaar dat ik te laat kom op school! Als ik nu eens wat minder ver zou wonen... We zijn nog maar een maand bezig en ik kan al nablijven. Die buis van chemie zal ik maar verzwijgen, anders krijg ik het thuis helemaal te verduren. Ik zal me maar eens herpakken zeker?
We zitten nu in week 4 van het schooljaar en iedereen heeft zich genesteld. Positief langs de ene kant, maar dat wil ook zeggen dat de leerkrachten het tempo gaan opdrijven. De eerste grote toetsen komen eraan, en taken komen nu ook met vlagen. het is reeds aftellen tot de herfstvakantie
Hier is hij dan, mijn eigen blog die ik heb aangemaakt om mijn levensverhaal en, in het bijzonder, schoolverhalen kwijt te kunnen. Ik zal op mijn blog grotendeels de schooldagen samenvatten en verhalen vertellen over zaken die ik die dag meegemaakt heb.
