Ik ben Pieter , en gebruik soms ook wel de schuilnaam Piet Luizenfluit.
Ik ben een man en woon in Brasschaat (België) en mijn beroep is Student.
Ik ben geboren op 10/02/1993 en ben nu dus 32 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Squash.
Piet @ School
01-10-2010
De dag nadien
Toen ik vandaag terug op school aankwam voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. Mijn vrienden waren het voorval met Bert nog lang niet vergeten: het leek precies of mijn positie in de groep had een dieptepunt bereikt. Ik was van plan mijn excuses te gaan aanbieden maar dat is tegen mijn principes, Bert vergeeft me ooit wel.
Leerkrachten zwegen over het voorval, ze gaven me gewoon nog minder aandacht dan normaal. Zelfs meneer Mollemans van wiskunde nam mijn naam niet in zijn mond. Hopelijk zullen ze ooit inzien dat ik me herpakt heb, dat zou me al veel deugd doen.
Ondanks mijn goede voornemens was ik toch blij dat de dag gedaan was en het weekend begon. Alhoewel blij? Ik heb besloten van de volgende 2 dagen volledig in het teken te zetten van het leren, het wordt één van de zeldzame keren dat ik niet uitga. Nu zit ik natuurlijk wel non-stop met dat rotjoch van mijn broer opgeschept...
Een schorsing is nooit leuk maar het heeft me wel de mogelijkheid gegeven om eens na te denken en alles op een rijtje te zetten. Het school is nog niet lang bezig en het is eigenlijk al super zwaar, veel huiswerk, veel toetsen en natuurlijk ook veel druk. Vandaag was dus echt een dag om alles te vergeten en om te concentreren op wat nu werkelijk belangrijk is: mezelf. Vandaag heeft me doen inzien wat ik ben geworden: een nietsnut. Veel heb ik nog niet gedaan behalve dan in een slecht daglicht te komen van de leerkrachten -zeker bij die van wiskunde- en dit is dan nog mijn laatste jaar ik zou eigenlijk mijn uiterste best moeten doen om er voor te zorgen dat ik over geraak. En dat is ook wat ik ga doen, vanaf vandaag, ik zal mijn uiterste best gaan doen voor school, ik zal elke taak maken die ze me opdragen te doen en ik zal elke test studeren alsof het een examen is. Want ik moet toch toegeven dat ik tot de conclusie ben gekomen dat school super belangrijk is, niet alleen om werk te vinden maar ook voor mijn verdere leven. Ik ben blij dat vandaag er op zit, morgen terug naar school en het begin van men nieuwe leven.
Wat een rotdag vandaag! De school is nog maar drie weken bezig en ik ben al voor een dag geschorst. :s Tijdens de pauze kwam Bert, een van mijn vrienden van vroeger, naar mij en begon op mij te schelden. Hij zei dat ik hem belachelijk maakte achter zijn rug terwijl ik alleen had gezegd dat hij met verkeerde dingen bezig was tegenwoordig. Ik voelde mezelf al kwaad worden en toen hij me duwde gaf ik hem een boks in het gezicht. Voor dat hij iets kon terugdoen kwamen de leerkrachten ertussen. Daarna heb ik een uur bij de directeur gezeten en heeft hij me geschorst voor een dag. Ik wacht al angstig op het moment dat ik dit aan mijn ouders vertel. Ik ben al eerder geschorst en iedere keer zijn ze kwader dan de vorige. Maar aan de andere kant weet ik dat ik dit verdien. Ik mag niet vechten maar op zo'n moment kan ik me niet inhouden. Dus morgen blijf ik thuis maar we hebben zoveel huiswerk dat ik dat wel kan gebruiken.
Maandag, altijd fijn om een weekend af te sluiten met een uurtje fysica en een toets wiskunde. Al goed dat die vlot gelopen is. Net terug van school, en kan weer direct in het huiswerk vliegen. Wat een leven! We naderen het eerste rapport dus geeft elke leerkracht hopen taken en toetsen op. De dag zelf viel wel mee, alles verliep zoals normaal. Had wel regen op de weg naar huis, maar het kon erger. Heb wel last van mijn broer vandaag, die heeft geen huiswerk en zit me alleen maar lastig te vallen. Soms zou ik hem iets kunnen doen -maar dan gaat hij- zoals altijd, bij de mama wenen. Maar daar heb ik ondertussen mee leren leven.
