Na het bezoekje van m'n
liefste schat vorige maand, was het deze keer de beurt aan mijn mama!
Samen met haar zus Agnes, is ze sinds vorige week op doortocht in
Finland, beginnend in Helsinki met hierna ook een bezoekje in Jyväskylä
natuurlijk! Na een adembenemende blik geworpen te hebben op
de omgeving vanuit de observatietoren, was de volgende
bezienswaardigheid mijn kotje, dat ze ook aan een onderzoekende, maar
goedkeurende blik, onderworpen hebben. Lang zijn ze hier echter niet gebleven, want buiten Jyväskylä vallen er hier nog zoveel mooie plekjes te ontdekken!
Mama en tante Agnes op weg naar de observatietoren.
Moeder en dochter.
Zicht op Jyvaskyla, vanuit de toren.
Eén
van die plekjes is Savonlinna, een stukje Finland dat ik zelf nog niet
gezien had maar wel het mooiste van Finland genoemd wordt! Dat mocht ik
niet missen, en dus vergezelde ik hen voor enkele dagen. Savonlinna
ligt in het oosten van Finland, middenin het zogenaamde 'Lake-land'. We
hadden gelukkig het zonnetje mee, en na een lange rit met de auto,
waren we blij om onze beentjes te strekken en die meren eens van
dichterbij te bekijken. Het was er echt prachtig wandelen! Overal waar
je kijkt...water, water, water! De stoere Middeleeuwse burcht van
Savonlinna op de achtergrond, tientallen felgekleurde bootjes aan de oever, het
fonkelende water dat ligt te schitteren in het zonnetje, het gekrijs
van de meeuwen rondom je.... kan je je het al een beetje inbeelden? Op
en top vakantiegevoel!
Genieten van het zonnetje aan het water...
Olavinlinna, de burcht van Savonlinna.
De 2 zussen voor het hotelletje.
In
ons hotelletje was er ook een sauna, dus na namiddagje wandelen langs
het water en een bezoekje aan de burcht, mochten mama en tante Agnes
deze Finse gewoonte in geen geval missen! Na een hele tijd van gepuf en
gezweet, ondervonden ze na enkele ijskoude douches het weldadige effect
van de sauna en voelden zich als herboren. De rode kleur op hun
gezicht is echter nog wel een tijdje gebleven, waardoor ze in het
restaurant moeten gedacht hebben dat ze te lang in de zon gezeten
hadden :)
De volgende dag stond Punkaharju op het programma, een
beboste bergkam die 7km lang boven het water uitsteekt. Deze tocht was
al wat avontuurlijker dan de vorige dag, zo dwars doorheen het bos,
tussen de vele wortels van de naaldbomen door en langs kleine paadjes
langs het water. Ik had mama en tante Agnes van een geimproviseerde
wandelstok voorzien, en daarmee lukte het hen aardig om me bij te
houden :) Kijk maar naar onderstaande foto, zo trots als een gieter! ;)
Wandeltocht door het bos.
Lucia de gids
Trotse wandelaars!
Kiekeboe!
Genieten van de natuur...
Intussen was het echter al hoog tijd voor mij om terug naar Jyväskylä
te gaan, de volgende dag had ik immers stage! Ik dus terug de trein op
richting Jyväskylä, toch een beetje jaloers op mama en tante Agnes, die
nog een aantal daagjes langer van al dit moois konden genieten...
