|
Onder een bewolkte hemel, goei fietsweer dus, zoeken we in Descenzano terug de route op en verlaten zo het Gardameer tussen de heuvels met wijngaarden en olijfbomen. Als we in St. Martino bij een ronde hoge toren eventjes halt houden - de toren zou gebouwd zijn om een overwinning van de Italianen tegen de Oostenrijkers te herdenken, een soort leeuw van Waterloo dus - zien we in de verte het Gardameer nog liggen.
Borghetto is een pittoresk oud stadje met verassend mooie hoekjes: we dwalen er wat ook wat rond. Heel de voormiddag hoorden we steeds een ver dondergeroffel. Omdat de onweersdreiging nu toch wat toeneemt, besluiten we om een hapje te eten in een restaurant. Goeie timing blijkt, want eventjes later valt het water met bakken uit de hemel! Eens wat geminderd, vertrekken we verder met regenkledij langs het fietspad langs de rivier Mincio. Soms weerlicht nog een bliksemschicht. Tot plots enkele omgewaaide populieren het fietspad versperren: er zit niks anders op dan bagage afladen en tussen of over de takken en stammen klauterend alles over te zetten. Er liggen verder nog enkele omgewaaide bomen, maar die kunnen we ontwijken. Wat verder sluiten dijkwachters snel de bevloeiingskanalen af, enkele lagergelegen percelen lopen inderdaad onder water.
Bij het binnenrijden van Montana raakt mijn ketting geblokkeerd. Slechts met veel moeite krijgen we het los, maar dan merken we ook een lekke voorband op: we halen er een doorn uit.
Het zat dus efkens niet mee, in wat eigenlijk een rustig dagje fietsen door het vlakke Po-landschap had moeten worden. Maar goed, terug op de fiets dokkeren we rond op de ronde keien over de pleinen en straten van het oude Mantova, langs monumentale gebouwen met de typische Venitiaanse kantelen.
Ondertussen is het opgehouden met regenen. Over de dijk van de Po arriveren we uiteindelijk - het begint ondertussen al wat te schemeren - in een mooie Ostella in Governolo.
Rit: 99 km
Temperatuur: klein 30°C, tot een 20°C tijdens het onweer.
Stijgingsmeters: 240 Hm
Totaal: 1669 km
|
