Op een terrasje in Remich timmerde 2 Vlaamse kerels aan een windscherm. Daniel veinsde eerst dat hij ze niet verstond, maar toen we even later vertrokken riepen ze schaterlachend "Onnozel manneke!" na. Via Schengen-het drielandenpunt- rijden we Frankrijk binnen. De boot waarop het beroemde akkoord was afgesloten lag enkele dorpjes eerder aangemeerd.  De geur van het pasgemaaid gras wijst er duidelijk op dat het weer de goede kant opgaat: de zon breekt ondertussen inderdaad door de wolken. We verlaten de Moesel en buigen via het dal van de Canner, een klein riviertje maar, naar Lotharingen. Een golvende landbouwstreek bezaaid met kleine boerendorpjes. In Vigy beraden we ons aan een toog over onze slaapplaats voor vanavond. Met de hulp van de cafebazin kondigen we onze komst aan in een auberge een 17km verder. Het GSM-nummer noteren vanuit een antwoordapparaat: daar is mijn Frans niet goed genoeg voor. Tevreden drinken we er nog ene (een goei Belgisch abdijbier op de tap kan je niet afslaan), terwijl achteraan de plaatselijke sport wordt beoefend: jeu de quiler, een kegelspel. Omdat het ondertussen al wat laat was geworden besluiten we eerst al wat te eten, alvorens door te trekken naar onze auberge. Daar werden we hartelijk ontvangen: de landbouwer had zijn koeiestal omgebouwd tot chique kamers.

Rit: 109 km

420 Hm

Totaal: 496 km