|
Wat kan een ontbijt toch smaken na zo'n fietstochten! Het was dan ook in orde deze morgen in St. Vith. Het beloofd dan ook een mooie dag te worden: de vogeltjes verwelkomden ons vrolijk fluitend bij het startensklaar maken van onze fietsen. We vonden al snel de Vennbahn terug, die nog steeds bleef flirten met de Belgisch-Duitse grens. Regelmatig stopten we aan een toeristisch infobord. Stelselmatig leerden we het verhaal van deze spoorlijn tussen Aken en Luxemburg, doorspekt met anekdotes van saboterende dorpsbewoners tot een postkoetsier die zich ook net gewonnen wou geven aan het stomend ijzeren geweld.
Net voor Burg Reuland trekken we ons omhoog naar het Eifelplateau; prachtige vergezichten kregen we als beloning. "Zie eens hoe schoon!" vertrouwde ik Daniel meermaals toe. Bij Dasburg staken we de grens met Luxemburg over, om daar het slingerende fietspad naast de Our te volgen. Net als de vorige dagen raken we regelmatig in gesprek met andere fietsers onderweg naar Italie: in Vianden werden we aangesproken door een Amsterdamse vrouw die noodgewongen enkele dagen rust had ingepland, in Echternach keuvelden we met 2 Nederlanders die door een kapotte derailleur een fietsenmaker moesten gaan zoeken. Soms stuurde de route ons eventjes langs de Duitse oever, in Bilingen dokkerden we zodoende over een brug die zo uit de camino scheen weggehaald. Wat verder maakten de eerste wijngaarden ons duidelijk dat we de Moezel naderden. Stilaan dus tijd om een slaapgelegenheid te zoeken. In Wasserbillig prees een toevallige voetganger ons een hotelletje aan enkele kilometers over de brug in Langsur. Zo slapen we uiteindelijk in Duitsland.
Rit: 116km
Stijging: 332Hm
Gemiddeld 17°C
Totaal: 386km
|
