Toen Daniel vanmorgen vanuit Oostmalle kwam aangebold, met in z'n zog een schare vrienden, hadden z'n kinderen reeds een spandoek ontvouwd voor ons huis. Aangevuld met de fiets- en volleybalvrienden en de (klein-)kinderen zetten we de tocht verder richting Turnhout, waar we afscheid namen voor enkele weken. Weliswaar toch wel met een krop in mijn keel...
In Ravels hield ondertussen schoonbroer Cyriel met zijn kinderen verkleumd ook een toffe spandoek in de lucht. We volgden zo verder het Kempisch kanaal om in Postel door de bossen toch al eventjes de Nederlandse grens te raken. Een verroeste grenspaal wees ons op het vervagen van die grenzen. Langs het kanaal Herentals-Bocholt liep het jaagpad naar de Zuid-Willemsvaart. Al snel kregen we echter enkele fikse buien op ons dak, zodat we ondertussen goed geoefend zijn in het aan- en uittrekken van ons regenkledij onder een brug. Daar schuilden meestal ook andere fietsers. Als ze echter vroegen waar onze tocht naartoe leidde, keken ze ons vol ongeloof aan als we Rome vermeldden. We moeten er vandaag natuurlijk niet geraken!
En waarover gingen onze gesprekken vandaag? Het mooie "afscheid" (klinkt wel erg zwaar, vind ik) van de dierbaren: nog eens bedankt! In Bocholt probeerde Daniel me dan weer te overtuigen dat daar de kerk ooit op wieltjes verplaatst is geweest! Hem van een zonneslag verdenken bij dit weer kan eigenlijk moeilijk, maar toch... Verder ging het over koetjes en kalfjes. Koeien zijn tegenwoordig niet meer in de wei te vinden, maar voor onze wielen wegschietende eenden des te meer. Verder had ik wel wat last van zwermen laagvliegende muggen of andere dondervliegjes. Als brildrager scheen Daniel er niet veel last van te hebben. Degene die in zijn mond verdwenen beschouwde hij grijnzend als welkome proteinen...
In Maastricht wachtten we op een gezellig verwarmd terras naast de kerk tot de dienst uit was om als pelgrim een stempel te vragen, maar toen ons pint leeg was bleek de kerkdeur reeds gesloten!
En zo kwamen we dan toch in onze B&B in Eijsden, waar we even later uitgehongerd aan tafel schoven bij de Marokkaanse buurman.
Voila, de kop is eraf!
Rit:129 km
Stijgingsmeters: 55 Hm
Temperatuur: gem. 14°C
|
al ferm gedaan mannen ik hoop dat ge er geraakt !en Marleen is ook de eerste avond al braaf geweest wij hebben goed gefeest bij Ingrid !
