Luna is een flinke meid! En dit komt niet alleen van een bevooroordeelde mama. Neen, dit is wat de trotse mama vandaag én gisteren te horen kreeg van de lieve crèche-mevrouwen...
Eerlijkheidshalve moet hier misschien aan toegevoegd worden dat dit niet elke dag zo is. Luna begint al een heus peutertje te worden en daar horen blijkbaar peuter-puberteit-maniertjes bij. Soms toch. Het valt al bij al nog mee, maar toch... We zitten hier nog niet volledig in de 'terrible two's', maar de deugnieterij zit er bij momenten al behoorlijk in.
De week was maandag wat minder gestart: de crèche mevrouwen maakten melding dat Lunaatje niet alleen een deugnietje geweest was, maar soms zelfs een beetje stout was. Tuutjes van de baby'tjes afpakken (ja, kindjes die kleiner zijn, die durft ze nog aan natuurlijk) en als ze terechtgewezen wordt door de crèche-mevrouwen dan worden de tuutjes bovendien nog eens weggegooid ook. De 'potjes' van de grote kindjes (die volop in de zindelijkheids-training zitten) hebben ook een bijzondere aantrekkingskracht op de kleine meid. Blijkbaar houdt ze er wel van om die potjes uit elkaar te halen. Wat de crèche-mevrouwen niet graag zien gebeuren, dat spreekt voor zich...
Maar goed. Gisteren en vandaag mocht de mama alleen maar complimenten in ontvangst nemen! Lieve Luna is super flink in de crèche. Af en toe wordt ze op het potje gezet, gezien haar grote interesse in het zindelijkheids-gebeuren. Ook al is ze nog maar 16 maanden, wij zullen hier dus thuis ook maar een potje bovenhalen. Wellicht nog veel te vroeg, maar we zullen wel zien of ze er klaar voor is of niet... En nog leuker om te horen: Lunaatje brabbelt én babbelt er op los in de crèche! Dat doet ze thuis ook, maar als mama weet je natuurlijk niet zeker of de kleine spruit zich op een zelfde manier gedraagt als je niet in de buurt bent... Maar de crèche-mevrouwen merkten het dus ook al op: Lunaatje is verbaal behoorlijk sterk! Haar woordenschat gaat dagelijks met grote sprongen vooruit! Dat is leuk om te horen natuurlijk... Want dat vinden we hier wel belangrijk... Daarom lezen we veel boekjes en praten we van 's morgens vroeg tot 's avonds laat met dat kleine meisje. En wat is er fijner dan zo'n klein meisje dat flink antwoord op al haar mama's vragen? Haar taalbegrip zit ook wel goed. Dat merken we hier aan alles. Er is weinig wat de kleine meid niet snapt of bevat... Dus de mama mag toch even stoefen met haar meisje hé ;-).
En even vermelden: wij zijn hier ontzettend blij met 'onze' crèche!! De crèche-mevrouwen zijn schatten en de organisatie is feilloos geregeld. Voor wie in de buurt van Brugge een goeie opvang zoekt: even sluikreclame maken: wij raden iederen De Sprankel aan!! Grote meid vindt het schitterend om dagelijks feedback te krijgen over het dag-verloop van de kleine meid. Zowel de leuke en positieve zaken als de mindere en negatieve zaken. Misschien is dat laatste wel nog belangrijker. Het is wel leuk om een rozegeur-en-maneschijn verhaal te horen van 'ze is lief en ze is flink en ze is braaf', maar we zijn hier wel realistisch: ook al is Lunaatje een schatje, ze is niet elk moment van elke dag even lief en flink en braaf. Ze is een kindje en die groeien en leren en ontdekken... En dat gebeurt in een veilige omgeving waar ze opgevoed en bijgestuurd en gecorrigeerd wordt. Dat probeert de mama thuis te doen en het is een hele geruststelling dat de crèche-mevrouwen dat ook in de crèche doen. Die feedback is dan ook goud waard! Als Luna al eens een 'stoute' dag gehad heeft wordt dat niet alleen verteld aan de mama, er wordt ook bij verteld op welke manier men daarop heeft gereageerd en hoe Luna daar dan weer mee omging. Met zegt wel eens 'it takes a village to raise a child' en daar schuilt echt veel waarheid in. De mama is toch zo gelukkig met de crèche-mevrouwen! Vooral omdat we hier het gevoel hebben dat we op de één of andere manier een 'team' vormen: Mama en de crèche-mevrouwen, wij willen hetzelfde: een gelukkige, flinke Luna!
En het mag gezegd: Luna was vandaag een flinke meid!
Mijn lieve kleine schat wil tegenwoordig zo graag 'mama helpen'. Zo lief en vertederend! Niet altijd even handig en praktisch, maar wel lief en vertederend...
Ze helpt stofzuigen. Dat doen we dan met ons tweetjes: samen de stofzuiger vastnemen en zo de keuken en living 'rondwandelen'. Dat lukt best aardig, eigenlijk. Er was wel een momentje van paniek en lichte hysterie toen Luna achter de stofzuiger stond en mama voor de stofzuiger. De kleine meid zag niet onmiddellijk een mogelijkheid om tot bij de mama te raken, want de stofzuiger stond tussen de stoel en de wasmachine en versperde zo haar vluchtweg. En dus was er een beetje paniek. En de mama had dat niet onmiddellijk door en dan ontstaat er dus lichte hysterie. Zacht gemopper of gehuil werd overstemd door de luide stofzuiger, dus Lunaatje was wel genoodzaakt om zelf voor de nodige decibels te zorgen als ze mama's aandacht wou. Luid gehuil en handjes op haar oren. Er was teveel lawaai en dat kon ze nu eventjes niet hebben, dat kleine meisje van me...
Dan maar samen de kerstboom gezet. Nu ja: grote meid had de boom al van de zolder gehaald toen Lunaatje sliep. De lichtjes en de slingers werden 'geïnstalleerd', dus kleine meid kon enkel nog helpen met het ophangen van de kerstballen. Geef toe, dat is het leukste werkje! Ze vond de boom al prachtig. Vooral met de lichtjes aan. Kleine meid nam ruimschoots de tijd om de boom te bewonderen, er voorzichtig rond te lopen en er veelvuldig naar te wijzen. En om aandachtig te observeren hoe mama de kerstballen aan de boom ging. Op de vraag 'wil je mama helpen?' werd uitbundig 'ja!!' geantwoord. Dus Lunaatje kreeg ook een kerstbal. Met de dringende boodschap om 'heel voorzichtig' te zijn. En dat had ze goed begrepen. Met haar twee kleine handjes nam ze heel zachtjes de kerstbal in ontvangst. Met kleine aarzelende stapjes en de blik geconcentreerd op haar handjes met de kerstbal, stapte ze richting kerstboom. Ze bekeek goed waar ze 'haar' kerstbal wou hangen... Intussen deed grote meid snel verder met het kerstboom-versieren. Tot er opeens een kleine handje mama's arm kwam vastnemen: mama moest kijken. Naar de kerstbal van de kleine meid. Lunaatje had héél voorzichtig haar kerstbal op de takken van de boom gelegd. Waar hij dus mooi bleef liggen. En daar was ze duidelijk erg trots op.
De mama was helemaal vertederd... Zo'n momenten zijn toch onbetaalbaar!
Luna is sinds kort een 'bibliotheek-kindje'. Mijn kleine meisje heeft haar eigen lidkaart van de bib en om de twee weken trekken wij met ons tweetjes naar de grote bibliotheek waar Lunaatje zelf nieuwe boekjes mag kiezen...
Grote meid is altijd al een grote bib-fan geweest. Als kindje ging de-toen-nog-kleine-grote-meid wekelijks met haar papa om nieuwe boekjes. En dat was telkens weer feest. De boeken werden thuis bijna letterlijk verslonden: Roald Dahl, Jan Terlouw, Thea Beckmann,... ze kleurden mijn jeugd! De laatste jaren was er helaas nooit tijd. Of beter: werd er nooit tijd gemaakt voor de bibliotheek. Spijtig eigenlijk. Want de zin om met een boek in de zetel onder een dekentje te kruipen is er nog steeds. Maar die tijd hé, die tijd!
Maar goed. Intussen is lieve Luna dus bijna 16 maanden. Ze heeft al een behoorlijke boekencollectie waarvan ze de trotse eigenares is, maar verandering van spijs doet eten, dus wat variatie in het boeken-aanbod is aangenaam. En nu ze die verandering van spijs niet meer letterlijk neemt en 'oud' genoeg is om haar boekjes niet langer op te eten (aan de hand van de boekjes kan je hier de evolutie van Lunaatjes tandjes volgen...), zijn we dus toe aan een bibliotheek kaart.
We zijn alletwee fan! Het is leuk om met de kleine meid naar de bibliotheek te gaan. Het is leuk om nieuwe boekjes uit te kiezen. Het is leuk om samen thuis boekjes te lezen. Het is leuk en het geeft een goed gevoel! En het kan toch niet slecht zijn voor haar ontwikkeling... Grote meid vindt dat wel belangrijk. Boekjes lezen is leuk en moet leuk blijven... Want het is zo goed voor haar taal en fantasie en denken en begrijpen en zoveel meer..
Voorlopig beperken onze bibliotheek bezoekjes zich nog tot het 'baby-en-peuter-hoekje'. Maar grote meid heeft er goede hoop op dat er ooit een dag komt dat zij zelf ook nog eens in de 'grote-mensen-afdeling' zal kunnen rondneuzen en misschien zelfs ooit de tijd vindt om een boek mee naar huis te nemen en wie weet zelfs te lezen!
Die eerste stap hebben we al terug gezet: we hebben nu alletwee een 'actieve' lidkaart van de bibliotheek...
Sinterklaas is langsgekomen! En aan de cadeautjes te zien is Lunaatje héél lief geweest het afgelopen jaar...
Het is bijna onbegonnen werk om op te sommen wat de kleine meid allemaal kreeg van de Sint (met speciale dank aan oma en opa die duidelijk een héél lange brief gestuurd hebben naar de goedheilige man en zijn knechten...). Maar we zullen toch een poging wagen: - een roze tent (Met hartjes en vlaggetjes en twee venstertjes...) - 7 pyamaatjes (Ja. Zeven stuks. Ja, wij weten dat dat veel is...) - 5 truitjes (Waarvan ééntje met de tekst: 'ik ben héél lief geweest'. Zie je wel: zelfs de Sint vindt Lunaatje lief!) - een winterjas (Lila. Met roze bloemetjes.) - een paar winterlaarsjes (Roze. Uiteraard.) - een paar bottinetjes (Paars. Omdat het niet altijd roze moet zijn) - 3 puzzels (Want we zijn hier wel 'educatief verantwoord' als het over speelgoed gaat. Soms toch...) - een boekje (Zie je wel: opnieuw zeer pedagogisch en zo...) - 2 schortjes (Eéntje om te schilderen en ééntje om te bakken) - 1 pak zwempampers - een roze kamerjasje - een Hello Kitty opbergpoef (Handig: speelgoed waarin je speelgoed kan opbergen! Daar zijn we fan van!) - een tafeltje met twee stoeltjes - een roze ladenkast (Opbergruimte! Kunnen we hier gebruiken!!) - 3 paar kousenbroeken - 1 paar sokjes - een blaffende-hond-zaklamp - een loeiende-koe-zaklamp (Want een 16-maandertje heeft toch twee zaklampen nodig hé!) - een paars kleedje - een zwart kleedje (Voor de feestdagen uiteraard...) - een rokje - twee roze leggings (Eentje mét en eentje zonder strikjes) - 3 roze rompertjes (Een mens kan nooit genoeg vers ondergoed hebben...) - een hele zak bad-speel-opwind-visjes (In geval Lunaatje haar badeendjes of 'kakjes' beu wordt...) - een zak picknickjes-met-suikertjes - een zak picknick lettertjes - een zak sinterklaassnoepjes - een boek-met-CD-van-kapitein-Winokio - een prinsessen-kapstok (Waar moeten we anders al die kleertjes hangen?)
Beetje verwend, dat kleine Lunaatje? Denk je?
Ze keek vooral heel verbaasd naar die roze invasie! Maar enkele ogenblikken later werd de tent grondig geïnspecteerd, de puzzels uit elkaar gehaald, de picknickjes aangevallen...
Het is er een beetje 'over'. Dat beseffen grote meid en oma en opa zelf ook wel... Maar haar stralende gezichtje zien is onbetaalbaar! Al zullen we toch wel ergens moeten beperkingen instellen... Het huisje dat de mama net gekocht heeft is nu ook weer niet zo immens groot. En Lunaatjes spulletjes beginnen wel behoorlijk wat plaats in te nemen! Bovendien weten we dat er bij oma Flatje en mémé ook een Sint is langsgeweest. Daar bracht hij ook nog boekjes. Maar die boekjes zullen we ter plaatse laten. Dan hebben zij alvast ook een voorraadje Luna-speelgoed als wij daar langsgaan...
Grote meid dacht de Sinterklaas-invasie te kunnen afsluiten, maar dat was buiten meter Marlies gerekend. De Sint was daar ook langsgeweest en bracht voor lieve Luna een heus ballenbad mét ballen mee! Dat bleek een schot in de roos! Lunaatje moet haar aandacht en tijd nu zien te verdelen over het kleurrijke ballenbad en de roze tent. Geen makkelijke opdracht.
Het kleine meisje werd er moe van. Om 17u werd ze in haar bedje gelegd en ze sliep meteen in... Sinterklaas is behoorlijk vermoeiend!
En daar maken we hier ons werk van: * dat moet op foto vastgelegd worden... * er wordt een schoentje/laarsje uitgekozen... * bij gebrek aan schoorsteen en open haard (waarlangs zwarte piet het huis binnenkomt natuurlijk!) werd hier een sinterklaas-en-zwarte-piet-matje klaargelegd met daar op de tekst 'zet hier je schoentje'. Kwestie dat de goedheilige man en zijn hulpje weten waar ze moeten zoeken... En zo weet Lunaatje precies waar ze haar laarsje moet deponeren... * er werd een wortel in het laarsje geplaatst... * Lunaatje mocht de wortel niet opeten... * en de kleine meid moest de wortel ook écht in het laarsje laten zitten...
Kleine meid begrijpt er weinig van, van al die commotie die grote meid en oma en opa maken... Maar ze doet flink haar best om de instructies die ze krijgt goed te volgen. Gelukkig houdt Lunaatje wel van een beetje drukte .
De verlossende brief is binnen! De lening en de schuldsaldoverzekering zijn geregeld en goedgekeurd...
Grote meid trok deze namiddag met haar eigen papa (Luna's opa/baba) en haar kleine Luna naar de notaris. Met de brief. Er werd gelezen en uitgelegd en bekeken en afgesproken. En tussenin werd Lunaatje gesust, gewiegd, gekalmeerd en gerustgesteld. Niet zo handig om een peutertje mee te nemen naar zo'n officiële aangelegenheid, maar het kon even niet anders. En tot slotte gaat het ook wel om haar huisje natuurlijk...
We waren op voorhand 'gewaarschuwd' dat een leningsaanvraag bij het Vlaams Woningfonds wel eens lang kon duren. En dat het zelfs soms spannend kon worden om de procedure af te ronden binnen de wettelijke termijn van 4 maanden. Hier verliep alles echter bijzonder vlot. Geduld hebben is niet het grootste talent van ondergetekende, maar het mag gezegd: de mensen van het Vlaams Woningfonds werkten snel, efficiënt, correct en vriendelijk. En ze bleven telkens opnieuw heel behulpzaam als de grote meid nog maar eens opbelde met de vraag naar de stand van het dossier.
Voor wie de timing wil weten: - zondag 18 september 2011: huisje kijken, bod gedaan en bod werd aanvaard. - maandag 19 september 2011: telefoon van notaris, compromis werd opgesteld en ondertekend. - dinsdag 20 september 2011: aanvraag lening bij Vlaams Woningfonds in Brugge. - dinsdag 18 oktober 2011: brief van Vlaams Woningfonds in Brugge: leningsbundel is volledig en werd doorgestuurd naar maatschappelijke zetel in Brussel. - dinsdag 22 november 2011: brief van Vlaams Woningfonds met principieel positieve beslissing over de leningsaanvraag. Nu enkel nog wachten op goedkeuring van schuldsaldoverzekering door verzekeringsmaatschappij. - maandag 28 november 2011: telefoon van Vlaams Woningfonds met mededeling dat dossier volledig rond is (inclusief de schuldsaldoverzekering) en brief zal opgestuurd worden. - vrijdag 2 december 2011: ontvangst brief Vlaams Woningfonds met volledig leningsaanbod inclusief schuldsaldoverzekering.
Met andere woorden: Er zat maar een goeie twee maand tussen de leningsaanvraag en de goedkeuring. Dat noemen wij een vlotte service!
Nu wordt het helaas opnieuw wachten. Op een seintje van de notaris met een datum voor de ondertekening van de akte. En dan wordt het nog even wachten op de officiële sleuteloverdracht. Want neen, dat kan niet op hetzelfde ogenblik. Er wonen immers nog mensen in ons huisje...
Wachten, wachten, wachten,... Maar toch komt het nu stilletjesaan wel dichterbij...
Er ligt precies een zeehondje in het Luna-kamertje...
Vanuit de babyfoon hoort de mama alleen maar aanhoudende hoestbui-geluiden. Het klinkt niet zo gezond, eigenlijk. Kleine kindjes en de winter, het is niet steeds een even gezonde combinatie! En de verkoudheden worden ook heel loyaal doorgegeven in de crèche...
Het hoort er bij natuurlijk. En zolang het bij wat hoesten blijft mogen we eigenlijk niet klagen.
Maar het is toch leuker om een zingende Luna in de babyfoon te horen!
Kindjes leren bij door te kijken wat en hoe de grote mensen doen. Dat principe is bij ons goed gekend, dus de mama doet hard haar best om de dingen die ze doet ook goed te doen, zodat de kleine meid een juist voorbeeld ziet...
Dat gaat vanzelfsprekend over de grote waarden en normen en zo, maar evengoed over gezonde eet-gewoonten. En daar durft het schoentje hier wel eens wringen. Bij de mama dan. Want ontbijten, bijvoorbeeld, zit er nog steeds niet echt automatisch ingebakken bij de grote meid. Maar Lunaatje moet wel iedere morgen flink haar boterhammetje eten en haar melkje drinken. Daar zullen dus ongetwijfeld nog leuke discussies over volgen. Later. Als ze wat groter is. En vooral wat mondiger is.
Maar het gaat ook over WAT ze eet. Grote meid is gelukkig geen kieskeurige of moeilijke eter. Hier worden héél gevarieerde gerechtjes op tafel geserveerd en kleine meid eet flink alles wat haar voorgeschoteld wordt. Of het nu pikant of zuur of zoet is... Lunaatje zal alles proeven en smakelijk opeten. En ze weet wat lekker is! De verse garnaaltjes, bijvoorbeeld, daar kan ze maar niet genoeg van krijgen!
Maar er zijn ook dingen die de grote meid helemaal niet lust. Olijven zijn daar een mooi voorbeeld van. Groene of zwarte, maakt niet uit. De mama lust ze niet. En eigenlijk lust de mama zelfs geen gerechten waar olijfjes in verwerkt zijn. Dan worden die daar keurig uitgeplukt. Maar net omdat de grote meid geen olijven lust, worden hier dus ook geen olijven gekocht. En wat we niet in huis hebben, dat kan de kleine meid dus ook niet leren kennen...
Gelukkig hebben we af en toe bezoek. En dat bezoek brengt dan al eens iets mee. Zoals olijfjes. Zwarte olijfjes. En Luna kon niet snel genoeg het potje vastgrijpen! De mama en het bezoek keken afwachtend toe hoe de zwarte olijfjes door klein Lunaatje zouden beoordeeld worden. Olijf nummer één was nog maar goed en wel ingeslikt of Lunaatje nam al olijf nummer twee vast. En drie en vier en... Om een lang verhaal kort te maken: Kleine Luna heeft het volledige potje olijfjes in haar eentje opgegeten!
En de mama vindt dat eigenlijk héél erg fijn! Want ondanks het feit dat grote meid nog steeds geen olijven lust, heeft haar lieve kleine meid wel een nieuwe smaak 'ontdekt'. Flink, flink, flink!
Misschien moet grote meid eens overwegen om gedrag van Lunaatje te 'kopiëren'... Zo'n kindje opvoeden hoeft helemaal geen éénrichtingsverkeer te zijn. We kunnen nog veel van elkaar leren, Lunaatje en de mama!
.
