 |
|
|
| 02-12-2008 |
 Entrada Universitaria |
Dit weekend was het in cochabamba de 'entrada universitaria'. Dit gebeurt elk jaar om de verjaardag van de universiteit te vieren. Het gebeurt ook in de andere steden van Bolivië, in verschillende weekends. Van 's morgens vroeg tot 's avonds 23u gaat er een stoet door de hoofdstraten van Cochabamba. Alle studenten doen er aan mee, ze zijn gekleed in kostuums en dansen traditionele dansen. Ze eindigen dan aan de universiteit waar ze een groot slotfeest hebben.
Nu vrijdag vertrek ik voor een maand op rondreis, dus er zal eventjes niets op de blog verschijnen. In januari zal ik uiteraard wel mijn verhalen en foto's op de blog zetten.
02-12-2008, 21:30 geschreven door Lotte 
|
|
|
|
|
| 25-11-2008 |
| La Paz 2 |
Dit weekend ben ik terug naar La Paz geweest. Deze keer om Tiwanaku en Chacaltaya te bezoeken.
Zaterdag zijn we dus naar Tiwanaku geweest. Dit was een vroegere stad waarvan archeologen resten gevonden hebben en nu zijn ze de stad aan het herbouwen. De naam Tiwanaku bestaat uit drie delen: titi = zon, wawa = zoon en naku is het meervoud. Tiwanaku betekent dus zonen van de zon. De bevolking van Tiwanaku bestond uit 6 klassen. De hoogste 3 werden als ze stierven, begraven op een begraafplaats op een manier zodat de mummies recht stonden. Hun gezicht werd nooit bedekt omdat één keer per jaar de doden eten en drinken kregen om hen te eren.
De laagste drie klassen werden begraven in de bergen.
Het belangrijkste monument van Tiwanaku is 'la puerta del sol', de zonnepoort. Op de poort zijn langs beide kanten zonnewachters te zien, in totaal 48. Deze staan voor de weken in het jaar van de Tiwanukanen. Daarnaast hadden ze nog 4 speciale weken die de seizoenen aanduiden (in totaal hadden ze dus ook 52 weken). Deze vier tekens staan onder de zonnewachters op de poort.
Voor de rest hadden ze ook nog priesters. Deze konden hun handen op twee verschillende manieren houden:
Ook op deze monumenten waren zonnewachters afgebeeld.
De tour was heel interessant.
Zondag zijn we dan naar chacaltaya geweest. Dit is een berg waarvan de hoogste piek op 5500 meter is. En dit voel je ook aan het zuurstofgebrek. Maar het is een enorm mooi zicht en er is enorm veel rust. Als je boven aankomt, hoor je echt niks meer.
Tijdens deze trip vertelde de gids ons ook nog interessante feiten over La Paz en Bolivië:
- Er wonen in totaal 8 miljoen mensen in Bolivië, waarvan 3 miljoen in La Paz. Geen wonder dat ik La Paz te druk vind!
- Als je alle talen en dialecten in Bolivië telt, kom je aan 152.
- Vooral in La Paz zijn er veel huizen langs buiten niet afgewerkt, bijvoorbeeld niet geschilderd. Vanbinnen is alles echter volledig afgewerkt. Dit komt omdat de mensen in Bolivië hogere belastingen moeten betalen als hun huis volledig afgewerkt is.
25-11-2008, 20:16 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 18-11-2008 |
| Het leven zoals het is: Cochabamba (deel 2) |
Na 1,5 maand is het tijd om nog een keer wat feiten over het leven in Cochabamba mee te delen.
Overal waar je komt, vind je snoepkraampjes langs de weg. Als we voor een weekend weggaan, zijn er zelfs op de meest verlaten wegen snoepkraamjes te vinden. Je vindt ze ook in de scholen.
Er lopen hier op straat veel honden los rond. Die honden doen normaal gezien niets, maar ik ben toch enorm blij dat ik van deze schrik af ben! Het leven zou hier anders niet zo aangenaam zijn  .
Als het hiet regent, regent het veel en hard. Maar éénmaal het voorbij is, straalt de zon terug en wordt het weer warm.
De mensen hier doen enorm veel zout op hun eten, op practisch al hun gerechten. Ze doen sowieso al zout in het eten en zetten dan nog eens zout op tafel. Ik doe dan geen extra zout op mijn eten, waardoor ze hier allemaal verbaasd zijn.
Je kan met een gsm naar een vaste telefoon bellen als je een 4 voor het nummer zet. Maar je kan hier niet met een vaste telefoon naar een gsm bellen.
Blijkbaar zijn zelfs radio taxi's niet altijd te vertrouwen. Er zijn gewone taxi's die ofwel zelf een logo met een nummer maken ofwel de stickers van andere bedrijven kopiëren en op hun taxi's plakken. Het is dan ook aangeraden om altijd een radio taxi te bellen. Dan is uw telefoongesprek geregistreerd en kan er in principe niks gebeuren.
De politie is hier enorm corrupt. Vrijdagavond kwamen ze ons paspoort vragen. Blijkbaar zochten ze een reden om ambetant te doen waarop wij ze dan gewoon geld zouden toestoppen (wat ik niet gedaan heb, ook al was mijn paspoort niet helemaal in orde).
Er lopen hier veel koppeltjes op straat. Dat komt omdat ze hier niet mogen samenslapen en dus hun liefde maar in het openbaar tonen.
Wanneer je een douche wil nemen, kan je de hoeveelheid water niet regelen. Hoe verder je de kraan opendraait, hoe kouder het wordt. Dus alleen de temperatuur kan je regelen.
Het uur verandert hier niet. In plaats van 6 uur verschil met België, is er nu nog maar 5 uur verschil.
Je kan hier de volledige collectie van Michael Jackson kopen voor 1 Bs (1 euro = 8,5 Bs).
Ok, dit was het weer zo een beetje.
Groetjes!
18-11-2008, 20:10 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 11-11-2008 |
| La Paz |
|
Dit weekend zijn we met zijn allen naar La Paz geweest. La Paz is niet zo veel anders dan Cochabamba, het is groter, drukker en Cochabmba is vlakker. Doordat de stad minder vlak is, zijn de uitzichten wel adembenemend.
Zaterdag zijn Lara, Greg en ik de Dead Road gaan doen, of de World's Most dangerous Road. Die heet niet voor niks zo, het is de weg waar tot nu toe de meeste mensen op gestorven zijn. Dit komt vooral doordat de weg vrij smal is (en het dus moeilijk is om een andere auto te passeren) en de afgronden steil en enorm diep. Maar met volle moed hebben we de weg afgedaald op de mountainbike. We zijn vertrokken op 5000 meter en geëindigd op 1100 meter, in totaal hebben we ongeveer 64 km afgelegd. Het was echt een geweldige rit. Langs de ene kant is het gewoon enorm spannend, je gaat heel snel en je hebt enorm veel adrenaline. Langs de andere kant besef je echter ook dat als je een fout maakt dat je een grote kans hebt om ofwel te sterven ofwel zwaar gewond te geraken. Het is dan ook wel een zware rit, zowel fysiek als mentaal omdat je je constant moet concentreren. Maar zoals ik al zei: het is een echte aanrader!
Dit is van voor we vertrokken:
En dit is van toen de rit gedaan was:
Na deze rit kregen we een welverdiende warme douche en een lunch op een gezellige plaats waar een klein dierenreservaat was.
Zondag zijn we naar 'San Pedro Prison' geweest. Als iemand het boek gelezen heeft, het is de gevangenis waarover geschreven wordt in 'Marching Powder'. Dit was echt een enorme ervaring. We gingen een rondleiding krijgen met een gids en twee bodyguards. We mochten niet altijd foto's nemen en soms moest onze hoofdbodyguard erop staan. We waren goed en wel bezig met de tour toen we beseften dat zowel de gids als de bodyguards zelf gevangenen waren en dat er geen politie aanwezig was in de gevangenis zelf. De 'chief of security' en tevens onze hoofdbodyguard heeft iemand vermoord en moet 30 jaar zitten. Hiervan heeft hij er al 15 afgelegd. Maar de andere gevangenen hebben enorm veel respect voor hem en zouden ons nooit iets doen als ze zien dat hij bij ons was.
Het is echt wel een heel unieke gevangenis. De familie van de gevangenen leeft ook in de gevangenis. De vrouwen en kinderen mogen wel naar buiten gaan wanneer ze willen. De kinderen gaan dus nog gewoon naar school. Er zijn pooltafels, een restaurant, snoepkraampjes en zo in de gevangenis. Hoe meer geld je hebt, hoe meer voordelen je krijgt. Zo kan je bijvoorbeeld betalen om een gat in uw dak te hebben (die ze uiteraard terug kunnen sluiten) om zo meer lucht en zonlicht te krijgen. Zo zijn er ook mensen die werken, bijvoorbeeld kuisen of koken, om zo meer voordelen te kunnen krijgen.
Er zijn verschillende secties en per sectie is er dus een security (die zelf gevangenen zijn). Als de security een gevangene betrapt op iets, bijvoorbeeld het stelen van een slaapzak van een andere gevangene, wordt er onderhandeld over hoeveel deze gevangene aan de security moet geven opdat deze hem niet zou verklikken.
Er is geen plan om de gevangenen na hun tijd terug te laten integreren in de maatschappij. Toch zijn er gevangenen die werken en een toekomst proberen op te bouwen. Zo hebben we een man van 26 jaar ontmoet die er al 5 jaar zit en nog 25 jaar moet doen (ook hij zit voor moord). Hij maakt armbanden en zo in de gevangenis om te kunnen verkopen.
Dit zijn een aantal foto's:
De cel van onze hoofdbodyguard:
De cel van de rijkste man van de gevangenis:
Hij heeft bijgevolg een gat in zijn dak:
De man met de slaapzak:
Het zwembad:
Het volgend heeft de gids ons niet verteld, maar Lara heeft het boek gelezen. Wanneer er pedofielen in de gevangenis komen (of kwamen, ik weet niet zeker of het nu nog gebeurd), wordt deze afgeslaan door de andere gevangen en in het zwembad gegooid. Als hij er probeert uit te komen, wordt hij gewoon terug afgeslaan. Dit gaat zo door tot hij dood is.
Zoals ik al zei: het was echt een ervaring om dit te zien en te beseffen dat we twee uur met moordenaars hebben zitten rondlopen zonder politie in de buurt.
Het was een heel leuk weekend en La Paz is een mooie stad.
11-11-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 04-11-2008 |
| Aurora!! |
Gisteren was het dus de beslissende match tussen Aurora en Blooming. Vooraleer ik aan het verslag begin moet ik iets rechtzetten. Blijkbaar is Aurora wel al kampioen geweest, het is alleen al 40 jaar geleden.
De match begon en Aurora kwam na 8 minuten voor met 1-0. Maar de vreugde mocht niet blijven duren want Blooming scoorde na 14 minuten de gelijkmaker. Kort daarna scoorde Blooming nog eens en was het 1-2. Dit was ook meteen de uitslag van de eerste helft.
De tweede helft was nog niet goed bezig of Aurora scoorde al na 4 minuten. 2-2. De match was nog zeer spannend met kansen voor beide ploegen, alhoewel de kansen voor blooming groter waren. Maar de match eindigde met een gelijkspel. In Bolivië worden er geen verlengingen gespeeld, ze gaan onmiddellijk over op penalties.
De eerste penalty scoorden beide ploegen. de tweede misten ze allebei om vervolgens terug beiden de derde te scoren. De vierde miste Blooming weer, maar Aurora scoorde. De laatste scoorde ook Blooming, maar het maakte niets uit want ook Aurora scoorde. 4-3 in penalties, Aurora wint en is voor het eerst sinds 40 jaar kampioen!
Voor de match waren er bijna geen auto's op straat. Het was een algemene verlofdag en de meeste mensen waren naar de match aan het kijken. Na de match daarentegen, konden we met de taxi bijna niet meer door, iedereen was feest aan het vieren op straat!
Zaterdagochtend ben ik gaan parapenten (met een gids uiteraard). Echt een heel mooi uitzicht op Cochabamba en het was een heel fijne ervaring. Op het einde deden ze een 'spiral dive' wat dus eigenlijk wil zeggen dat je in een spiraal naar beneden zweeft. De wind drukt enorm tegen u en als je gedaan hebt met de spiral dive is het megastil. Je hoort geen wind meer en het is precies alsof je gewoon naar beneden gaat donderen door gebrek aan wind. Het was echt tof om te doen.
04-11-2008, 23:11 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 03-11-2008 |
| All Saint's Day |
Tijd voor een beetje cultuur  . Dit weekend was het, net zoals in België, ook hier el Dia de los Muertos. Alleen wordt dat hier nog een heel stuk uitgebreider gevierd en met heel veel symboliek. Op 1 november om 12u, zetten de families een tafel klaar met eten en versiering. De decoratie van deze tafel hangt van verschillende dingen af zoals de religie of de plaats in Bolivië. Dit is een typische tafel voor Cochabamba waar de meeste mensen katholiek zijn:
En dit is een foto van de tafel van mijn familie hier:
De tafel is voor de doden. Zij komen op 1 november terug naar de aarde en blijven hier voor 1 dag.
Als er iemand van de familie dat jaar gestorven is, wordt er dan ook het lievelingseten van die persoon op de tafel gezet. Hoe recenter hij of zij gestorven is, hoe uitgebreider de tafel.
Op de foto's zie je ook zwarte met paarse linten. Dit wil zeggen dat de tafel voor volwassenen is. Dit is ook het geval met het zwarte tafelkleed op de tweede foto. Als de tafel voor kinderen is, zijn de linten roos met wit en is het tafelkleed wit. Op de tweede foto zie je ook een maan en een zon. Deze stellen de nacht en de dag voor. Soms zijn er ook sterren aanwezig. Deze hebben de doden nodig om van de hemel naar de aarde te kunnen komen, de sterren zijn namelijk de verbinding tussen hemel en aarde. Er zou nog veel meer op tafel staan met een bepaalde symboliek, maar dit is het enige dat ze me uitgelegd hebben .
In sommige families gebeurt het dat het eerste jaar dat er iemand gestorven is, een persoon van de familie de kleren van de dode voor een dag aandoet en die dag de dode speelt. Ook worden er soms assen aan de tafel gelegd, de volgende dag zouden er dan voetafdrukken moeten zijn. De doden zijn op bezoek geweest.
Deze dag is een gelukkige dag. Het is de bedoeling dat de doden verwelkomd worden in een positieve sfeer. Het is dan ook ten strengste verboden om te wenen op deze dag. Het kan zijn dat als je toch begint te wenen, dat ze je dan buitenzetten.
Op 2 november om 12u, mag het eten van de tafel gehaald worden. Maar vooraleer je dat mag doen, moet je bidden voor de doden. Er zijn families die hun huis openzetten zodat andere mensen kunnen komen bidden en eventueel eten van tafel kunnen komen halen. Zo zijn er veel straatkinderen die hiervan gebruikmaken.
De laatste jaren zijn er ook familie die Halloween vieren. Sommigen zijn hier echt tegen omdat dat geen religieus feest is en omdat el Dia de los Muertos veel beter is. Ook komt Halloween van Noord-Amerika...
Het gezin waarin ik verblijf doet er wel aan mee. Santiago was verkleed als Dracula en Maria Alexia als een heks:
Schattig toch hé!!
03-11-2008, 03:21 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 31-10-2008 |
| Voetbal |
Het is de eerste keer dat Aurora (Cochabamba) in de finale is geraakt van la Copa in la Primera Division. Het is zelfs de eerste keer dat een ploeg van cochabamba dit haalt. Deze finale moesten ze tegen blooming (Santa Cruz) spelen. Vorige zondag was het in Santa Cruz waar ze met twee goalen verschil verloren hebben. Nu woensdag was het in cochabamba zelf en moesten ze winnen om een derde match te kunnen spelen op neutraal terrein. Dit konden we natuurlijk niet missen :
Aangezien er zondag een aantal mensen was die het stadion niet meer binnenkonden ook al hadden ze een ticket, besloten we om 2 uur voor de match de sfeer al te gaan opsnuiven. We waren duidelijk niet de enige. Ongeveer twee uur voor het begin van de match was het stadion al vrij goed gevuld:
Vanzodra de bezoekers het plein betraden, begon het fluitconcert. Zelfs wanneer de scheidsrechter op het plein kwamen, werden ze uitgejouwd. In Bolivië zal je niet gemakkelijk thuisfluiters tegenkomen denk ik.
De match begon en Aurora begon al direct te drukken, maar miste twee grote kansen . De supporters van Bolivië zijn enorm hevig. Als de bezoekers een corner krijgen of als er een speler van de andere ploeg een beetje te dicht tegen de kantlijn gekwetst op de grond ligt, beginnen veel supporters met volle flesjes drank te smijten. Om de spelers dus te beschermen, is er veel politie aanwezig die hen met schilden afschermt:
Ook is er veel politie die in dubbele lijn de supporters van de bezoekers afschermt van de supporters van de thuisploeg. In Bolivië vechten ze namelijk nogal gemakkelijk, daarom wordt er geen alcohol verkocht in het stadion om dit toch een beetje af te zwakken.
De eerste helft eindigde met 0-0.
In de tweede helft kreeg Aurora een penalty: 1-0. The crowd is going wild!! Niet lang erna werd het 2-0 en 3-0. Aurora won dus. De match was gedaan en meteen vlogen de spelers van Blooming op de scheidsrechters af. De politie kwam aangelopen om de scheidsrechters te beschermen. Er waren supporters van Blooming die begonnen te vechten met de politie. Geen slim idee aangezien de politie voorzien is van wapens en er veel sterker voorstaat.
Iedereen verliet het veld en de politie beschermde de scheidsrechters in het afgaan:
En dit is nog maar een gedeelte van de politie die aanwezig was. Een deel stond nog tussen de supporters en aan de kanten.
Maandag wordt de derde match gespeeld. Ik ben benieuwd en ik hou jullie zeker op de hoogte!!
31-10-2008, 19:41 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 21-10-2008 |
| Villa Tunari |
Hey!
Dit weekend zijn we naar Villa Tunari geweest, 3 uur rijden van Cochabamba. Vrijdag zijn we om 16u vertrokken en om iets na 19u kwamen we aan in het hotel. Het was echt een heel mooi hotel, met een zwembad . We hebben wel niet gezwommen, maar toch...
De reden waarvoor we in de eerste plaats naar Villa Tunari gingen, was om naar het park 'Machía' te gaan waar de apen gewoon los rondlopen en op elk moment op uw rug kunnen springen. Maar doordat het zaterdagochtend nogal veel geregend had (Villa Tunari ligt in het regenwoud), waren de apen te agressief om het park te kunnen openen. Daarom zijn we eerst naar de 'Jungla' geweest. Hier moesten we een soort parcours afleggen waaronder ook een aantal schommels van verschillende hoogtes. Het begon met 3 meter. We moesten dus van een hoogte van drie meter naar beneden springen en dan begonnen we heen en weer te zwieren. Na die van drie meter, kwamen die van 8 en 12 meter. Als laatste was er één van 18 meter. De sprong zelf was niet zo erg, maar de constructie was niet zo stabiel, het wiebelde een beetje heen en weer. En terwijl de veiligheidsmaatregelen getroffen werden, wilde de schommel al vertrekken en mij dus naar beneden trekken. Het was dus vrij vermoeiend om dat tegen te houden. Maar de sprong zelf was zalig!! Echt een heel tof gevoel!
Na de jungla zijn we naar het park 'Carrasco' geweest, dit is een toer door het regenwoud. Enorm mooi! Op een bepaald moment kwamen we aan een grot waarin kleine vleermuizen zaten. We zijn daar naar binnen geweest en er was ook een schattig babyvleermuisje. In de volgende grot zaten blinde vogels. Ik heb spijtig genoeg geen foto's van de vogels en de vleermuizen omdat ik uiteraard geen flits mocht gebruiken en het was te donker voor foto's zonder flits.
Zondag was het dan veel droger en warmer weer, dus het park Machia was open. Ook hiervan heb ik geen foto's omdat we niks mee naar binnen mochten nemen. De apen stelen namelijk alles wat ze zien. Ook de juwelen trekken ze gewoon van uw armen of oren af. Er zijn mensen die het risico genomen hebben om hun camera mee te nemen, maar wij wilden dat risico toch niet nemen . Ik heb wel een paar foto's kunnen trekken voor we het park ingingen omdat er net een aap tevoorschijn kwam. Terwijl je door het park loopt, komen de apen gewoon naar u toe en kan je ze aaien zonder problemen. Sommige apen vragen zelfs om hun te pakken. Zo was er een moeder met een kindje die absoluut wilde dat Miriam haar pakte. En toen ze het lege flesje van Victoria zag, pakte ze dat af en probeerde het open te doen. Ze wist perfect hoe ze dat moest doen, alleen hebben apen geen duimen zoals mensen en kreeg ze het zo niet open. Dan probeerde ze het maar met haar tanden. Na lang proberen mocht Victoria het voor haar doen en toen ze zag dat er geen water meer in was, moest ze het niet meer hebben . Ook in dit park waren blinde vogels, papegaaien. Het park is eigenlijk bedoeld voor dieren die gekwetst zijn geraakt in de wilde natuur en die daar dan verzorgd worden. De vogels zullen nooit meer in de wilde natuur kunnen overleven, de apen blijven voor het eten . We zijn dan ook helemaal naar boven gegaan waar er een adembenemend uitzicht was, maar weer geen foto's uit veiligheidsoverweging met de apen.
Dit was het zo ongeveer. Het was echt een heel toffe uitstap waar we heel mooie dingen gezien hebben.
21-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 14-10-2008 |
| Het leven zoals het is: Cochabamba |
Ik ben nu bijna twee weken geleden vertrokken uit België en ik dacht: ik zal een keer een verslagje schrijven over het dagelijkse leven in Cochabamba.
Het eten:
In cochabamba zijn er een heel deel mensen die 5 of 6 keer per dag eten: het ontbijt, iets in de voormiddag, de lunch, iets in de namiddag, diner en soms wordt er nog ergens op de dag thee gedronken met wat brood bij. De lunch is hier de belangrijkste maaltijd en bestaat uit groentensoep (met aardappelen in), als hoofdgerecht vlees met groenten (waaronder aardappelen) en rijst, en als nagerecht meestal fruitsla met heerlijke yoghurt over. Om te drinken is er water gemixt met fruit. Het ontbijt bestaat uit brood met ham, confituur en kaas en om te drinken melk gemixt met fruit. En s' avonds kan het zowel brood zijn als terug wat rijst met vlees en groenten. Ik eet hier normaal gezien 3 keer per dag dus ik weet niet wat ze in de voormiddag en in de namiddag eten.
Als je met een groep op restaurant gaat, krijg je nooit allemaal samen uw eten. En meestal is er iemand die zo lang moet wachten dat deze persoon zijn of haar eten pas krijgt wanneer de rest al een tijd gedaan heeft met eten.
Het vervoer:
Zoals ik al eens vermeld heb in één van mijn eerste berichten, is het verkeer hier enorm hectisch. De straten zijn hier steeds éénrichtingsverkeer. Er rijden hier enorm veel taxi's rond en je moet echt wel goed uitkijken welke taxi je neemt. Als je een radio taxi neemt, die je kan herkennen aan een sticker met het bedrijf en de telefonnummer op, is het geen enkel probleem en zal je terecht komen waar je wilt zijn. s' Nachts wacht deze ook steeds als hij je afzet tot je binnen bent. Andere taxi's daarentegen nemen je naar plaatsen waar je niet wilt zijn en zijn enorm gevaarlijk om te nemen.
Verder heb je ook nog het openbaar vervoer: micros, trufis en taxi-truffis. Micros heb ik nog niet genomen. Trufis zijn bussen die een bepaalde route volgen en die je kan doen stoppen waar je maar wilt. Ze kosten 1,50 Bvs. (1 euro = 8,5 Bvs.). Een taxi-truffi deel je met meerdere mensen en de prijs hangt hier af van waar je naartoe wilt.
Als je hier over straat loopt, zal je constant getoeter horen. Voetgangers hebben hier nooit voorrang en als je oversteekt en het duurt te lang, beginnen ze te toeteren. Als ze willen voorbijsteken, beginnen ze te toeteren. En als ze aan een kruispunt komen en niet goed kunnen zien of er een auto van de andere kant komt, beginnen ze te toeteren.
Je hebt hier een enorm grote markt, la cancha, waar je echt bijna alles kunt vinden wat je nodig hebt en veel goedkoper dan in winkels.
Er zijn hier enorm veel bedelaars op straat en hetgeen wat me vorige week nogal geschokt heeft, is het volgende: woendsagavond waren we na de salsa op weg om iets te gaan eten toen ik een moeder met haar zoon zag liggen op de stoep, te slapen zonder matje of dekentje. Woensdag was het nog warm, maar in de winter of in het regenseizoen is het nog veel erger dan nu.
De riolen zijn hier niet gemaakt om wc-papier door te laten gaan waardoor je in elke toilet in Cochabamba een vuilbak zal zien staan om het wc-papiet in te doen.
Kleren worden hier altijd met koud water gewassen omdat ze het niet kunnen veroorloven om steeds warm water te nemen.
Simkaarten zijn niet te vertrouwen. Zelfs als je een bericht stuurt naar een andere Boliviaanse simkaart, is er een grote kans dat het bericht niet aankomt. Vanuit het buitenland is het nog erger. Tot nu toe heb ik nog geen berichten uit België kunnen ontvangen dus als ik niet antwoord, ligt het daar aan .
De mensen zijn hier veel lichamelijker dan in België. Ook de leerlingen ten opzichte van de leerkrachten. Ze komen u constant een knuffel geven en als ze weg gaan, geven ze u een kus, wat natuurlijk wel enorm lief is.
Bolivianen komen bijna altijd een stuk te laat. Een deel doordat het soms moeilijk is om buiten het centrum van de stad een taxi te vinden, een deel omdat Bolivianen gewoon minder gehaast zijn.
Als er een film in de cinema uitkomt, kan je hem ook al kopen op dvd .
Zo ik denk dat dit het zo een beetje is.
Groetjes!
14-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 11-10-2008 |
| El Christo |
Vandaag ben ik met twee andere vrijwilligers, Mirjam en Victoria, 'el Christo' gaan bezichtigen. Het was echt ongelooflijk warm en zeker toen we boven aankwamen, maar het was de moeite waard. Het uitzicht van daarboven over Cochabamba is fenomenaal. Toch hield de warmte niet iedereen tegen om te voet naar boven te gaan. Het is niet alleen fysiek zwaar, het is ook ongezond en zeker in deze warmte. Wij zijn met de teleferique geweest . Terwijl je naar boven gaat, voel je het echt droger en droger worden en merk je dat we een stuk hoger zitten dan de stad zelf.
Het standbeeld zelf is 40,44 meters hoog. Om hiervan een beeld te kunnen geven, heb ik hieronder een foto geplaatst met Mirjam en mij aan de voet van het standbeeld. Het weegt 2 200 000 ton.
En zoals je kan zien is het uitzicht echt mooi.
Een paar uur later merk ik dat ik verbrand ben omdat ik zo onnozel ben geweest om me niet in te smeren. Maar ik vind persoonlijk dat het nog meevalt.
Ondertussen ben ik hier al langer dan een week en geraak ik hier stilaan ingewerkt. Elke dag van 7u45 tot 12u40 werken en in de namiddag van 16u tot 17u Spaanse les. Ik ben deze week ook begonnen met salsa lessen te nemen. Drie keer in de week, samen met een deel van de andere vrijwilligers. Het is een heel toffe groep, en de salsa lessen zijn enorm tof en heel leerrijk. En achteraf gaan we altijd met de hele groep iets eten.
Ik heb hier in Cochabamba een nieuwe simkaart gekocht. Dus voor diegenen die van plan zijn om tijdens deze 6 maanden een berichtje te sturen, gelieve het dan naar dit nummer te doen: 00 591 70377808.
Zo, dit was het voor deze week. Vanaf volgende week ga ik in het weekend beginnen rond te reizen in Bolivië. Volgende week staat Villa Tunari op het programma. Ik hou jullie op de hoogte!
Groetjes!
11-10-2008, 23:55 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 06-10-2008 |
| Enkele foto's |
Van het uitzicht:
Van het appartement:
Van het gezin:
Van de school:
06-10-2008, 20:28 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 04-10-2008 |
| Eerste werkdag |
Gisteren ben ik voor de eerste keer naar de school geweest waar ik les ga geven. De kinderen zijn daar ongelooflijk lief. Ze kwamen direct mijn naam vragen en vanwaar ik kom (ze denken wel dat België in Afrika ligt  ). Ook de leerkrachten zijn heel vriendelijk en ze appreciëren dat enorm dat ik wil helpen. Ook zijn de lessen heel goed voor mijn Spaans omdat ze alles vertalen wat ze zeggen in het Engels. Volgende week ga ik nog een beetje observeren om te zien welk niveau elke klas heeft en vanaf de week erna mag ik zelf een deel van de les geven.
Omdat er toch al een aantal mensen gevraagd hebben naar mijn problemen op de heenreis, een kort verslag: het begon in Madrid. Toen ik daar aankwam was ik rustig aan het wachten tot mijn vlucht op het bord verscheen. Uiteindelijk had ik door dat hij waarschijnlijk niet ging komen dus ben ik gaan vragen wat ik moest doen. Blijkbaar moest ik veranderen van terminal en moest ik daarvoor de metro nemen. Maar tegen dat ik door had welke en naar waar... De mensen konden daar niet zo goed Engels en ik kon geen Spaans. Toen ik aan de juiste terminal stond, mocht ik eerst het vliegtuig niet op omdat ik geen bewijs had dat ik binnen de 90 dagen het land terug ging verlaten en dan gingen ze me meteen deporteren en een heel gedoe daarrond.Uiteindelijk bleek dat ik geen bewijs nodig had omdat ik al een terugreis geboekt heb en dus zogezegd op rondreis ben. Eénmaal op het vliegtuig moesten we een noodvertrek maken. Ik weet nog altijd niet waarom omdat ze dat in het Spaans heel uitgebreid uitleggen en in het Engels zeggen ze gewoon dat we een noodvertrek gaan maken en dus zo vlug mogelijk moeten gaan zitten. De vlucht zelf was ook vrij hevig waardoor ik wel wat misselijk werd. Aangekomen in Bolivië, Santa Cruz moest ik een formulier invullen met wat ik in Bolivië ga doen en de nummer van mijn paspoort en zo, maar tegen dat ik weer door had wat ik moest doen... Toen ik mijn ticket naar Cochabamba had, stond erop 'Gate 1' maar dan werd dat veranderd en hadden we plotseling geen gate meer om uiteindelijk toch via gate 1 te gaan. Op dat vliegtuig moest ik veranderen van plaats en weer weet ik nog altijd niet waarom. Ik denk dat het dat zo een beetje was. Een toffe eerste ervaring met het vliegtuig .
Ook had ik beloofd om mijn adres op de blog te zetten, dus bij deze: Lotte Vanhalst c/o Ms. Daniela Viljoen
Aportado Postal 368
Cochabama-Bolovia
South America
04-10-2008, 00:00 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
| 22-09-2008 |
| Hey allemaal! |
Zoals de meesten onder jullie wel weten, vertrek ik 1 oktober voor ongeveer zes maanden naar Bolivië, Cochabamba. Ik ga daar Engelse les geven aan kinderen van de lagere school. Via deze blog wil ik jullie een beetje laten meegenieten van mijn ervaringen. Ik hoop dat ik de site regelmatig kan updaten zodat jullie ook op de hoogte kunnen blijven  .
Groetjes!
Lotte
22-09-2008, 20:24 geschreven door Lotte
|
|
|
|
|
|
|
| Gastenboek |
Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek
|
| E-mail mij |
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
|
|
|
|
