Je hebt niets omhanden, maar toch weet je dat je de hele wereld aan kan. Een lekkere kop chocomelk kan zelfs een glimlach op je gezicht toveren. Je weet plots wat je met je leven gaat aanvagen, alles lijkt ineens zo simpel. Geen overvloed aan vragen en zorgen in je hoofd. Je weet wat je hebt en bent er gelukkig mee. Nieuwe voornemens (al zegt er ergens in je hoofd een stemmetje dat je je er toch niet gaat aanhouden ;-p), het kan je allemaal niets meer schelen wat de anderen van je denken, want tenslotte: JE LEEFT!!
Van die momenten, daar kijk ik naar uit.Want ze zijn er. Ze zijn zeldzaam, maar ze zijn er.
Wanneer ik me niet goed in mijn vel voel, weet ik -diep van binnen- het gaat over, op een moment zal ik me weer goed voelen.
Want dat is het enige wat ik wil op dit moment in mijn leven: weten en voelen dat ik leef, dat ik alles er uit haal. Want het is kort, ons leven, en ik wil op het einde, wannneer ik voel dat het er aan komt, kunnen zeggen ; ik heb geleefd!! ik heb mijn tijd niet weggegooid, ik heb iets betekent voor de mensen die ik ken.
en met die gedachte, ga ik steeds op pad, die gedachte geeft mij hoop, steun en kracht!
